คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :: Chapter I ::
เสียงยางล้อของรถที่แล่นไปตามถนนขรุขระในที่กันดาร ดังอยู่เป็นเนืองๆและแล่นไปตามถนนอย่างช้าๆ ในป่านี่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยสัตว์ แม่น้ำ หรือต้นไม้ นี่ถือว่าเป็นวิวนอกหน้าต่างที่น่าดูอย่างกับภาพวาดเลย แต่ถ้าไม่ติดเสียงรบกวนที่ดัง ‘แหวะ’ อยู่ใกล้ๆแล้วก็บรรยายทะมึนๆละก็คงจะดีไม่ใช่น้อยเลยล่ะ
“ทำไมฉันจะต้องมาทำภารกิจแบบนี้ด้วยเนี่ย”น้ำเสียงที่ฟังแล้วคงจะรู้ได้ทันทีเลยว่าเจ้าของคำพูดอยากตายสักแค่ไหนภารกิจที่แล้วก็เหมือนกันนัตสึ เกรย์ เอลซ่าเล่นซะบ้านพังไปเป็นแถบเลย
“ก็ช่วยไม่ได้นี่นา ในเมื่อลูซี่น่ะเป็นผู้หญิงคนเดียวในกิลด์ที่มีผมสีทอง ไอ๊!”
“แต่ภารกิจให้ไปเป็นเมดเนี่ยนะ ไม่เอาๆ ฉันเข็ดกับภารกิจเมดผมสีทองมาพอแล้ว โฮ~”
“อ๋อ ภารกิจแรกของลูซี่ต้องลักลอบเข้าไปทำลายหนังสือในคฤหาสน์ของเอวารูน่ะเหรอ ไอ๊”ไม่พูดเปล่าเจ้าแมวตัวสีฟ้ายังยกมือมาแตะปากเหมือนอยากจะเยาะเย้ย
“หุบปากไปซะ เจ้าแมวต๊อง!”
“อุ…แหวะ~”
“คราวนี้ฉันต้องสำเร็จแน่ ฉันยังหลงเหลือความมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองอยู่นะ”ลูซี่ยกกำปั้นขึ้นเพื่อโชว์ความมั่นใจของตัวเองที่มีอยู่เต็มเปี่ยม
“ครั้งที่แล้วก็พูดเป็นนั้นนี่นา ไอล์~”
“อุก…อุก…”เหมือนจะมีคนที่โดนลืมนะ…
เมืองวาเคีย(ไรท์สิ้นคิดเรื่องชื่อค่ะ (_ _))
“เย้~ ถึงแล้วล่ะไอ๊”แฮปปี้เจ้าแมวสีฟ้าเดินเทียบเคียงนัตสึที่ยังคงเซหลังจากลงจากรถได้ไม่นาน
…
“ยะฮู้วววววววววววววววว!!! หิวแล้วล่ะไปหาอะไรกินกันเถอะแล้วค่อยไปหาที่พัก”นัตสึยิ้มหน้าบานทั้งๆที่เมื่อกี้ยังทำหน้าพะอืดพะอดอยู่เลย
“จ้าๆ งั้นพวกนายไปกินก่อนเถอะฉันจะตัวไปเปลี่ยนชุดล่ะนะ”
“หือ? ใช่ชุดที่เธอแต่งตอนทำภารกิจเดย์เบรกนั่นนะหรือ?”
“ฮิฮิ เดี๋ยวก็รู้”ลูซี่พูดด้วยมั่นใจก่อนจะเดินออกไป
“อะไรของเขา…”
“ไอ๊”
“ง่ำๆๆๆๆๆ เมื่อไรลูซี่จะมาเนี่ย ง่ำๆๆ”
“ตอนนี้อาหารจะหมดแล้วด้วยล่ะ ไอล์”ทั้งสองพูดไปกินจนอาหารในปาดกระจายไปรอบ พนักงานแถวนั้นและลูกค้าต่างมองทั้งนัตสึกับแฮปปี้อย่างสยองกับวิธีการกินที่มูมมามสิ้นดี
“ไงจ๊ะ รอนานมั้ยเอ่ย”เสียงหวานที่คุ้นเคยทักเรียกให้นัตสึกับแฮปปี้หันไปมอง
เสื้อเชิ้ตผ้าบางสีขาวคอเสื้อเป็นแบบเปิดไหล่และแขนเสื้อตุ๊กตานั้นถูกสวมทับด้วยเสื้อนอกสีดำรัดรูป กระที่สั้นเพียงประมาณ 2 คืบน่าจะทำให้เห็นต้นขาขาวของเธอแต่ไม่ใช่ เพราะเธอเลือกใส่ถุงน่องสีดำไว้ต่างหาก รองเท้าส้นสูงที่ห่างจากพื้นก็น่าจะประมาณ 10 ได้ และผมสีทองที่สั้นเพียงถึงมัดเป็นแกละสองข้างด้วยริบบิ้นสีดำ…นี่คุณเธอแต่งตัวแบบนี้ไปได้ยังไงเนี่ย ถึงแม้ว่าลูซี่มักจะแต่งตัวโชว์นู้นเปิดนี่ประจำแต่ทำไมคราวนี้ถึงทำให้พ่อหนุ่มนัตสึถึงกับใจเต้นรัวอย่างนี้นะ
“ไงๆ ถึงกับอึ้งเลยล่ะสิ ฮะๆๆ”ลูซี่ยิ้มหวานพร้อมกับยื่นหน้าไปหานัตสึที่ยังคงนิ่งอึ้งอยู่อย่างนั้น
“O///O”เธอคงไม่รู้หรอกว่าขณะนิ่งอึ้งนั้นได้แปรเปลี่ยนหน้าเหวอๆของนัตสึเป็นหน้าแดงๆแต่งแต้มไปซะแล้ว
“อืม~…นายท่านคะ จะรับอะไรเพิ่มมั้ยคะ”ว่าแล้วสาวน้อยก็ขยิบตาให้นัตสึกับแฮปปี้
“อ…เอ้อ! ในเมื่อพร้อมแล้วไปลุยภารกิจกันเลย” นัตสึตบแก้มตัวเองไปทีก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินจ่ำอ้าวออกไป ทำให้ลูซี่รีบวางเงินไว้ก่อนจะลากแฮปปี้ตามไปติดๆ
ภารกิจนี้คือการลวงความจริงจากปากของ’เดกี้’โจรกระจอกที่ชอบใช้วิธีสกปรกล่อลวงเหยื่อให้หลงกลแล้วจัดการรวดเดียว…ถึงจะเป็นโจรกระจอกแต่ก็กุมความลับบางอย่างไว้ ระวังตัวด้วยนะ เพราะคนๆนี้ทั้งลามกและปากแข็งสุดๆเลยยากที่คายความลับออกมา และถ้าใช้กำลังเรื่องนี้คงไม่สวยแน่
“เฮ้ออออออออ~ ได้ 500,000 จีเวลเลยนะ”
“ก็ดีกว่าไม่ได้นะ ไอ๊”
“เฮ้! เจอเป้าหมายแล้ว…”เสียงตะโกนของนัตสึนั้นแทบจะทำให้ลูซี่อุดปากแทบไม่ทันเลย
“ถ้าเอะอะไป เดี๋ยวพวกนั้นก็รู้ตัวหรอกย่ะ”ลูซี่ปล่อยมือออกก่อนจะหมอบลงอยู่ข้างพุ่มไม้
“…”
“เฮ้ นัตสึทำไมเงียบไปล่ะ”ลูซี่เรียกก่อนจะพยายามเอามือควานหานัตสึทั้งๆที่สายตาเธอยังไม่ละไปจากบ้านหลังใหญ่ที่ได้ข่าวมาว่าเจ้าพวกโจรมันยึดมาแหล่งกบดานได้…ถึงจะควานหาตัวนัตสึแต่ก็ไม่เจอเลย
“นัตสึ…นัตสึ…”
จึ้ก
“อ…โอ๊ย! ทำบ้า…กรี๊ด!”
“อย่าขยับแม้แต่นิดเดียวนะสาวน้อย เธอ-เป็น-ใคร”ยามประจำการเอาปลายกระบอกปืนจิ้มไปที่หลังของลูซี่
ต…ตายแน่ ตายแน่ๆ อีตานัตสึหายหัวไปไหนในเวลาแบบนี้กัน หรือว่าโดนจับตัวไปแล้ว! ไม่นะ ขนาดนัตสึยังโดนจับแล้วฉันจะหวังอะไรได้ล่ะเนี่ย ม่ายยยยยยย
สาวน้อยลูซี่คงจะทำได้เพียงนั่งยกมือจำยอมซะแล้ว
“ฉ…ฉันมาสมัคร…งานค่ะ”รับสมัครเมด…เพราะงั้นเธอจึงยอมลงทุนแต่งเมดซะเต็มยศเลยนะ
“อ๋อ~ อย่างนี้นี่เองแล้วทำไมไม่เข้าไปละมาทำตัวลับๆล่อๆอยู่ได้ ฮ่าๆๆ”ดูถ้าสวรรค์จะเข้าข้างแล้ว…งานนี้ไม่ต้องพึ่งคนอื่นเลยแหะ
เจ้ายามหัวเราะอย่างน่ารังเกียจก่อนจะลดปลายกระบอกปืนที่ชวนเสียวสันหลังลง แล้วเดินมาโอบเอวอย่างกับว่ากลายเป็นคนสนิทไปแล้ว…น่าคลื่นไส้ชะมัด แหวะ!
บนฟ้า…
“อู้ๆๆ อ่อยยยยยย”เสียงอู้อี้ของนัตสึเรียกให้แฮปปี้ที่กำลังมองลูซี่เดินไปกับเจ้ายามน่ารังเกียจหันมาสนใจก่อนจะปล่อยหางที่พันรอบปากของนัตสึออกอย่างช้า
“ทำไมทิ้งลูซี่ไว้แบบนั้นละแฮปปี้”นัตสึยิงคำถามจากที่แฮปปี้พาร่อนลงมาบนพื้น
“ก็ฉันแบก 2 คนไม่ไหวนี่นา แล้วเจ้านั่นจะก็เข้ามาใกล้มากผมเลยเลือกนัตสึที่อยู่ใกล้กว่า แล้วผมก็กลัวว่าจะกลายเป็น้รื่องใหญ่ถ้าเล่นงานหมอนั้น ลองให้ลูซี่จัดการดีกว่า”
“แค่ฉันเอาไหวน่า ปัดโถ่”นัตสึมองเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ที่ลูซี่เพิ่งถูกพาตัวไปอย่างง่ายดาย สายตาเขายังคงจ้องไปที่มือหยาบหนาที่ยังคงโอบเอวของลูซี่ไม่ปล่อย
หงุดหงิดเฟ้ย =[]=+
ด้านของลูซี่
“หน้าตาก็ดี แถมหุ่นยังดีอีก โอเคๆฉันรับเธอเข้าทำงาน”เจ้าคนที่ลูซี่คาดว่าคงจะเป็นเดกี้ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะส่งสัญญาณมือให้พาตัวลูซี่ไป…
“ขอบพระคุณค่ะนายท่าน”ลูซี่พูดเสียงหวานพร้อมกับโปรยยิ้ม
“เธอเนี่ยโชคดีจังนะ เกิดมาหน้าดีแถมหุ่นยังดีอีกแบบนี้”
“แหะๆ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ”ลูซี่ยิ้มแหย่ๆ
ยังไงก็ระวังตัวไว้ดีกว่า เจ้าพวกนี้ไม่น่าไว้ใจเลย
แล้วเธอก็มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูบานใหญ่เจ้ายามคนเดิมเปิดประตูให้ลูซี่ แสงสลัวๆทำให้ลูซี่มองห้องข้างในได้ไม่ชัดนัก
แต่แล้ว…
ผัวะ!
เจ้ายามหน้าตาขนาดที่สุนัขยังเมินก็ผลักลูซี่เข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูทันที อ้าวเฮ้ย!
“ฮ่าๆๆ เธอโดนหลอกแล้วล่ะสาวน้อยคราวนี้คงได้ราคาดีไม่น้อย ฮ่าๆๆ”
“นายหมายความว่ายังไง”ลูซี่ทุบประตูหนาตรงหน้า
“ก็อย่างที่พูด เธอกลายเป็นสินค้าชั้นดีของพวกเราแล้วไงล่ะ อยู่เฉยๆไปก่อนล่ะ อ้อ แล้วอย่าทำตัวมีปัญหาล่ะ ฉันเตือนเธอก่อนแล้วกันนะสาวน้อย ฮ่าๆๆ”
“ให้มันได้อย่างนี้เซ่ >o<!”ลูซี่ตวาด ยังไงนัตสึก็ต้องมาช่วยอยู่ดี ชิ ไอ้พวกบ้านั่นเละแน่!
“ธ…เธอ…”เสียงแผ่วเบาลอยมาจากด้านหลังของลูซี่นั่นทำให้เธอถึงสะดุ้ง
“ค…ค…ค…ใครคะ”
ขออย่าให้เป็นผีเลยนะ
ลูซี่กอดปลอบตัวเองก่อนจะหันไปมองต้นเสียงช้าๆ ปรากฏร่างของหญิงสาวที่เดินออกมาจากเงามืด ลูซี่ถึงกับอึ้งเล็กน้อยที่ใบหน้ายังเป็นปกติไม่ใช่คนหน้าเละๆ และก็ยังเป็นผู้หญิง
“ฉันไม่ใช่ผีหรอกค่ะ วางใจได้”เธอพูดอย่างรู้ทันเมื่อเห็นสีหน้าวิตกกังวลของลูซี่
“อ…เอ๊ะ”งั้นเธอก็คิดไปเอง เฮ้ออออ~ “แล้วคุณเป็นใครเหรอ ทำไมถึงมาอยู่ในห้องสุดจะอับชื้นได้เนี่ย?”
“ฉันมาสมัครงานที่นี่เมื่อหลายวันก่อนแล้วก็จับขังอยู่ที่นี่น่ะ”
“เอ๊ะ! ฉันก็เหมือนกัน เอ่อ…เมื่อกี้นี้เอง”
หญิงสาวตรงหน้ายิ้มให้อย่างเป็นมิตร เธอคนนี้มีผมสีฟ้ายาวยักศกถึงกลางหลังปลายผมม้วนอยู่หน่อยๆ ดวงตากลมโตสีดำรัตติกาลเธออยู่ในชุดกระโปรงยาวดูเลอะเทอะนิดๆ
“ฉันชื่อเซร่า เธอละ?”
“ลูซี่ค่ะ ^^”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“เช่นกันค่ะ”
ได้เพื่อนเพิ่มแล้ว จะว่าโชคร้ายก็โชคร้าย โชคดีก็โชคดี นะ =_=
ความคิดเห็น