คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :: Intro ::
“สวัสดีทุกคน!!!”
“โย่วนัตสึ แฮปปี้”
“ไอ๊”
“เฮ้อ~ หนวกหูเหมือนเดิมทุกวันเลยเจ้านั้นน่ะ”เกรย์พูดก่อนจะกระดกน้ำเปล่า
“ฮะๆ ถ้าไม่มีนัตสึคงจะขาดสีสันล่ะนะ”ลูซี่ที่นั่งข้างข้างเกรย์เอ่ยพลางมองนัตสึที่กำลังขอท้าดวลกับเอลซ่า
“ขอปฏิเสธ”เอลซ่าจิ้มชิ้นเค้กสตรอเบอรี่เข้าปากต่อไป
“มาเลยๆ ฉันพร้อมจะสู้แล้ว”ว่าแล้วเจ้าตัวก็พ่นไฟออกมาทำให้เอลซ่าต้องหลบทันทีแต่ดันเสียจังหวะในการถือ จานเค้กจึงไปนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น
“เค้ก…ของฉัน”ณ ตอนนี้เอลซ่าเริ่มสติหลุดแล้ว = =
“ฮ่าๆๆ มาเลยๆ…”
ผัวะ!!!
ยังไม่ทันจบประโยคหมัดหนักๆของเอลซ่าก็ชกไปที่หน้านัตสึเต็มแรงจนร่างของนัตสึกระเด็นไปอีกทาง และเป็นทางเดียวที่เกรย์กำลังนั่งอยู่พอดี
“เฮ้ยๆ!”
ร่างของเกรย์และนัตสึลอยละลิ่วไปติดผนังอย่างงดงาม…
“ทำบ้าอะไรวะเอลซ่า!”ด้วยความฉุนเกรย์ลุกขึ้นชี้หน้าเอลซ่า เท้าขวาเหยียบขยี้เข้าที่หน้าของนัตสึ จนนัตสึเหวี่ยงออกแทบไม่ทัน
“แกนั้นแหละทำอะไร!”
“ทำไม มีปัญหาเหรอวะไอ้เส็งเคร็ง”
“เกรย์เสื้อละ -*-“ลูซี่เตือนเพราะตอนนี้เกรย์ไม่ได้ใส่เสื้อน่ะสิ นั่นก็ยังเผยให้เห็นซิกแพคขาวที่ยังคงมัดใจใครบางคนแถวๆนี้ไม่เปลี่ยน
“ท่านเกรย์…”ใช่แล้ว! จูเบียไง
“เอะอะอะไรกัน หนวกหูชะมัด”กาซิลโผล่หน้าจากเคาน์ตอร์ที่ประจำของเขาพร้อมกับเกี่ยวเศษเหล็กอยู่ในปาก
ตู้ม!
คราวนี้ร่างของเกรย์ก็ปลิวไปกระแทกหน้ากาซิลทำให้เคาน์เตอร์พังไม่เป็นท่า และร่างเกรย์ก็ลอยละลิ่วออกไปอีกเมื่อกาซิลเตะเกรย์กระเด็น(ชักสงสารเกรย์ = =;)
“หาเรื่องกันใช่มั้ยวะชักฉุนแล้วนะเฟ้ย!”แล้วกาซิลก็เข้าไปเข้าร่วมอีกคน
“ท…ท่านเกรย์เจ็บมากมั้ยคะ”ด้วยความเป็นห่วงจูเบียวิ่งเข้ามาดูเกรย์ที่นอนแอ้งแม้งอย่างหมดสภาพ
“จ…เจ้าพวกนั้น หนอย~”เกรย์ลุกขึ้นนั่งพลางกุมหัวของตัวเอง เมื่อกี้คงกระทบกระเทือนไม่ใช่น้อย ยังไม่ทันที่เกรย์จะลุกยืนแก้วน้ำก็ลอยทะลุผ่านร่างน้ำของจูเบียไปกระแทกหัวเกรย์เต็มๆ
“ท่านเกรย์! จ…จูเบียขอโทษค่ะ T^T”จูเบียขอโทษขอโพยเกรย์ไม่หยุด
“แง้~ เมื่อไหร่จะหยุดเนี่ย”ลูซี่ที่หลบหลังเคาน์เตอร์กับมิร่าและแฮปี้และเธอยังภาวนาให้จบศึกครั้งนี้เร็วๆ
“วันนี้มาสเตอร์ก็ไม่อยู่ซะด้วยสิ”มิร่ากล่าว
“ไอ๊”
“ดีล่ะ! คราวนี้หนีนัตสึไปทำภารกิจคนเดียวดีกว่า”
“เอ๋? ทำไมล่ะจ๊ะ ไปกับนัตสึดีกว่านี่นา”
“โหย~ หมอนั่นคงไปทำลายข้าวของอีกแหงๆ อีกอย่างเวลาเกิดเรื่องร้ายๆหมอนั่นมักจะคอยปกป้องตลอดนี่คะ ต่อไปฉันจะต้องพึ่งตัวเองบ้างให้คนอื่นมาคอยปกป้องตลอดมันคงไม่ได้ ฉันต้องยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง”ว่าแล้วลูซี่ก็คลานไปที่บอร์ดภารกิจ สายตามองหาภารกิจง่ายๆค่าตอบแทนสูงและเหมาะกับเธอที่สุดด้วย
“อันนี้ละกัน”ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นเพื่อดึงในภารกิจก่อนจะคลานไปหามิร่าและโชว์ใบภารกิจให้เธอดู มิร่าพยักหน้าส่งยิ้มให้เป็นเชิงว่า’โชคดีนะ’
หึๆ คราวนี้เธอจะได้ทำภารกิจคนเดียวในรอบหลายเดือนมานี้ เพราะช่วงนี้อีตานัตสึมักจะไปทำภารกิจด้วยเสมอ อย่างกับตัวติดกันอย่างนั้นแหละ โกยละนะคร๊า
ต่อมา
“แล้วไหงพวกนายถึงมาด้วยได้เล่า! ไปทะเลาะกันต่อเถอะไป๊”
“ก็เราทีมเดียวกันนี่”เอลซ่าพูดพร้อมกับยิ้มนิดๆ
“กระผมเป็นคนบอกเองละไอ๊!”
“เงียบไปเลยแฮปปี้”
“นี่เธอจะทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวสินะ”นัตสึว่าพลางหันไปมองทางอื่นอย่างงอนๆ
“นั่นน่ะสิ”
“เกรย์นายยังสลบอยู่ไม่ใช่เหรอ แล้วเสื้อล่ะ?”
“ว๊ากกกกกก!”เกรย์วิ่งหาเสื้อของตัวเอง
“งั้นเราไปทำภารกิจกันเถอะ”เอลซ่าเดินนำ
“ไอ๊เซอร์!!!”
ก็นะ ในเมื่ออยู่ทีมเดียวกันก็ช่วยไม่ได้ก็พวกเราคือเพื่อนกันนี่นา…
ความคิดเห็น