รักนาย เด็กใต้จอมโหด

ลำดับตอนที่ #1 : ฉันชอบนายอะ >///

คุณเคยรู้สึกดีๆกับใคร และเกลียดเค้าแบบสุดๆในวันเดียวไหม??

 

นั่นแหละสิ่งที่ฉันรู้สึกอยู่ตอนนี้   เหอะๆๆๆ

ฉันชื่อซีรี่ สวยอับดับต้นๆของม.4และตอนนี้ฉันกำลังโดนไอรุ่นพี่หน้าโหดด่าฉันต่อหน้าเพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวสีแดงที่กำลังซ้อมแสตนอยู่ เพียงเพราะฉันทำท่าผิดนิดเดียว

 

“นี่ๆ น้องไม่ได้มาซ้อมช่วงปิดเทอมใช่มะ ท่าไหนๆก็ทำเพี้ยนไปหมดเลย ทำตัวเป็นตัวถ่วงของสีอยู่น้องรู้ไหม” ไอรุ่นพี่ม.5หน้าโหดตะโกนด่าฉันจากชั้นล่างของแสตน เด็กในสีมองฉันเป็นตาเดียวเลย มันจะมากไปและ คิดว่าเป็นประธานสีแล้วจะด่าฉันได้หรอ

 

“ถ้าฉันมันเป็นตัวถ่วงนัก  ฉันก็ไม่ซ้อมแล้ว ไม่เห็นอยากทำเลย ไอกีฬาสีบ้าๆเนี้ย ถ้าเก่งนักก็มาทำเองเลย” ฉันด่ากลับแบบท้าทายแล้วก็เดินลงมาหน้าตาเฉย

 ก็ไมอะ ใหญ่แค่ไหนฉันก็ไม่กลัวหรอก เชอะ

“นี่จะไปไหน”ไอหน้าโหดมาจับแขนฉันไว้ เสียงโหดมาเชีย

ฉันก็เดินสะบัดแขนเชิดออกมาเลย ………….

อารมณ์เสียชะมัดเลยมาด่าคุณหนูอย่างฉันได้ไง ให้ฉันมานั่งตากแดดตากลมเนี่ยนะ ฝันไปเถอะ

ไม่รู้คนอื่นมันทนกันไปได้ยังไง ร้อนที่สุดเลย เพราะเงี้ยแหละฉันถึงได้เกลียดนักวันกีฬาสีเนี่ย

 

ไอรุ่นพี่บ้านั่นก็ด่าฉัน ฉอดๆๆๆ …….เมื่อเช้าฉันไม่น่าหลงไปชมว่านายนั่นหล่อเล้ย

พูดไปก็ยิ่งหลุด อายชะมัดเลย 55 -///-

ฉันเล่าให้ฟังก็ได้ เมื่อเช้านี้มันเป็นอะไรที่แบบว่า อ้ายยยยยยยย สุดยอดที่สุดเลย

 

ย้อนเวลากลับไปเมื่อเช้า

 

ฉันยืนร้อนรนอยู่ที่ป้ายรถเมลล์ ก็นี่มัน7โมงจะครึ่งอยู่แล้ว รถเมล์สาย16ที่ฉันรอยังไม่มีวีแววว่าจะหลงผ่านมา หลังจากที่ยืนมา30นาทีกว่าๆ โฮ่ๆ ฉันอยากจะร้องไห้ T^T อุตส่าตื่นเช้างะ แง้ๆ

ถ้าฉันไปสายรอบนี้อีกฉันต้องโดนทำโทษ ทำความสะอาดห้องเรียนทั้งตึกแน่ๆ

แต่แล้วรถเมลล์สายสวรรค์มาโปรดก็มาจนได้ อ้ายยย สาย16ลอยเด่นมาแต่ไกล

ฉันก็ขึ้นรถเมลล์ตามปกติ พอรถจะออกเท่านั้น

“เดี๋ยวคับๆๆ” และประตูก็เปิดออก รับผู้โดยสารอีกคนที่วิ่งขึ้นมาเหงื่อท่วมตัว

 

ฉันมองที่หน้าอกนายนั่นปักอักษรย่อโรงเรียนเดียวกะฉัน ดาวแดง แหนะสีเดียวกันด้วยแต่เป็นเด็กม.5 หน้าโหดชะมัดเข้ากะผิวเข้มๆเลยนายนั่นหันมาสบตาฉันตามสัญชาติญาณที่รู้ว่าใครจองอยู่ นายนั่นอมยิ้มนิดๆ พอยิ้มแล้วหล่อเยยอะ -///-

ฉันรีบหลบตาไปทางอื่นอย่างเขินๆ

ตั้งแต่แวบแรกแล้วแหละที่สบตากัน ฉันก็บอกได้คำเดียวว่า ใจละลายไปซะแล้ว อ๊ากกกกก

-////- ปกติฉันเสปกสูงจะตายไป  (รักแรกพบบนรถเมลล์หรือนี่ หุหุ)

แต่นายเนี้ย สูง คมเข้ม(พูดง่ายๆคือดำอะ) แต่ว่าหล่ออะ   หล่อมากมายอ่า

ถ้าจะบอกว่าชอบมันคงเร็วไป ปลื้มละกัน อิอิ

“ผู้โดยสารขยับเข้าด้านในหน่อยนะครับ อย่าบังประตู” เสียงอีตาประเป๋ารถเมลล์มาแทรกจังหวะ

เสียงมูดเลย  แต่เฮ้ยย มันทำให้นายนั่นจำต้องเดินเข้ามาอยู่ข้างๆฉัน โอ้ยเขิล ขอบคุณนะคะคุณกระเป๋ารถเมลล์ อิอิ 

ฉันเหลือบตาขึ้นไปมองนายนั่นอีกครั้ง สบตากันปิ๊งๆพอดีเลย ฉันรีบหลบตาอมยิ้ม มันเขินงะ -///-

“เอ้าๆ ข้างในช่วยเหยิบเข้าไปอีกนะครับ” จะให้เหยิบไปถึงไหน ตัวจะติดกันแว้ววว

แล้วคุณประเป๋าก็เดินมาเก็บตังค์ นายนั่นก็จ่ายไป ฉันเตรียมหยิบตังค์   แต่……..

 

 

ไหงมันไม่มีอะ    ฉันลืมเอาประเป๋าตังค์มา!!!

 

“เอาน้อง ค่ารถเมลล์ๆ”เป๋ารถเมลล์พูด ฉันนี่หน้าเจ๊กเลย

“พี่ หนูลืมเอาเปาตังค์มาอะ”

“เอ้า นี่ไม่ใช่รถเมลล์ฟรีนะน้อง ไม่มีก็ลงป้ายหน้า” อีตากระเป๋ารถเมลล์หน้าไม่หล่อพูดไม่เกรงใจด้วยเสียงที่สุดจะกวน(ตรีน)

“นี่ พูดให้มันดีๆหน่อย เอาตังค์ไป” ทายซิว่าเสียงใคร ใช่เลยสุดหล่อหน้าคมของฉันยื่นแบงค์20ให้  สายตาและพูดเสียงโหดแบบนักเลงเลย อีตากระเป๋ารถเมลล์หน้าเจ๊กแทน 555

“ให้แฟนจ่ายแต่แรกก็จบแล้วน้อง” แล้วประเป๋ารถเมลล์ก็ไป  คิดว่าฉันเป็นแฟนเค้าด้วย

โล่งงงงงงงง……….

“ขอบคุณนะคะ” ฉันหันไปพูดเสียงหวาน ^^

พ่อเทพบุตรของฉันส่งยิ้มบางๆให้ ใจละลายอีกแล้วเรา

“ไม่เป็นไรครับ อยู่โรงเรียนเดียวกันก็ต้องช่วยกันดิ^^”

“เดี๋ยวพรุ้งนี้จะเอาค่ารถเมลล์มาใช้ให้นะคะ วันนี้ลืมเอาประเป๋าตังค์มาจริงๆ ”

“ไม่ต้องหรอก แค่นี้พี่ไม่คิด เนี่ย   เห็นว่าน่ารักนะเนี่ยถึงช่วย” เค้ายิ้มเหมือนพูดเล่น

“ใครน่ารัก” ฉันถาม 

“ไม่รู้ดิ สาวแถมนี้มั้ง”  ^^

“ถ้าน่ารักแล้วไม่จีบเลยละ     55….ล้อเล่นๆ ^^” ฉันเล่นกลับ(แต่จากส่วนลึกของใจ หุหุ)

“ก็…ไม่รู้เจ้าตัวเค้ามีแฟนรึยังอะนะ”

 

“………………..” ฉันเงียบ พูดไม่ออก ไม่นึกว่าพี่เค้าจะกล้าพูด ไม่ใช่อะไร กำลังใจเต้น55

“ก็…ไม่รู้เหมือนกันอะ   ถึงป้ายและรีบลงเหอะ”

ลงรถเมลล์เท่านั้น ฉัน ก็รีบวิ่งกันสุดชีวิตเพื่อเข้าโรงเรียนก่อนที่เพลงชาติจะเริ่มในอีกไม่กี่วินาทีนี้

นายรุ่นพี่นั่นก็วิ่งตามมา

“จะรีบไปทำไม”

“ถ้าวันนี้ต้องเข้าแถวสายโดนทำโทษแน่”ฉันตอบทั้งวิ่ง แฮ่กๆ

“หยุดๆๆๆๆๆๆ เอางี้ตามพี่มา”

 

พี่เค้าพาฉันเดินอ้อมมาหลังโรงเรียน

“เอ้า ปีนขึ้นไปซิ ตรงนี้ไม่มีใครเห็นหรอก”

“โห พี่โดดประจำหรอ รู้ที่แบบนี้ด้วย”

“ปีนเถอะน่า ”แล้วพี่แกก็ปีนเข้าไปในโรงเรียน

เอาวะ เราไม่มีทางเลือก คุณหนูอย่างฉันยอมวันนึงก็ได้

โยนของไปแล้วฉันก็ปีนพอขาลงมันลื่น

“เฮ้ยๆๆๆ จะตกแล้วววววว……”

“โอ้ย!!!”

ฉันอุตส่าคิดว่าฉันจะตกลงไปทับพี่เค้าแบบนิยาย มีการแอบซึ้งระยะประชิดอะไรแบบนี้ 

แต่เปล่าเล้ยยย หัวโขกกันเต็มๆ เจ็บบบบบ T^T

“โอ้ยยยยยยยย” ฉันและรุ่นพี่ร้องโอดครวญ จับหัวตัวเอง ไม่รู้โนป่าว แต่เจ็บชะมัดเยย

เราสบตากัน แล้วก็หัวเราะ 555 

“ขำอาไร เจ็บนะเนี่ย 555” ฉันพูดทั้งที่หัวเราะอยู่

“แล้วตัวเองละขำอะไร 5555555” ฉันก็ไม่รู้ขำอะไร แต่มันขำอะ

“โอ๋ๆๆๆ มาๆพี่เป่าให้แล้ว ไม่เจ็บน้าๆ เพี้ยงๆ”เจ้าพี่นี่ก็เป่าไปลูบหัวฉันไป เล่นของรึป่าวไม่รู้แต่หายเจ็บจริงๆแฮะ เหลือเชื่อ  ทำฉันใจเต้นเรย = =