ยัยสวยหน้าใสกิ๊กหัวใจนายสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #1 : การพบกันเเห่งโชคชะตา

 “อ้ายยยยตื่นเต้นจังเลย  แกทามไงดีอ่า” 

ยัยอ้อมเขย่าตัวยัยปิ่นเพื่อนรักด้วยความตื่นเต้น

 “แกก็ยืนเฉยๆ  รอเค้าแค่นี้”ยัยปิ่นมองยัยอ้อมอย่างเบื่อๆแล้วนึกย้อนเวลากลับไปถึงเหตุผลที่เธอต้องมายืนอยู่ตรงนี่ 
เพราะอะไรนะหรอ  ให้ยัยปิ่นบรรยายเองละกัน

ก็เมื่อประมาณเดือนที่แล้วนี้ละมั้ง  อยู่ๆยัยอ้อมก็เกิดลองอยากเล่นแช็ตกระทันหัน  แล้วก็ดันไปเจอผู้ชายคนนึง ชื่อแมท  ไม่รู้ว่านายนั่นสะกดจิตอะไรเพื่อนฉันถึงได้ยอมให้เบอร์ได้โดยง่ายทั้งที่ปกติแล้วยัยอ้อมไม่แม้แต่จะมองพวกที่มาขอเบอร์แม้แต่น้อย  แถมยังถือคติ  สวย  เริ่ด  เชิด  หยิ่ง  อีกต่างหาก

“แกโทรหามันดิ๊ฉันว่านานและนะ”

“นี่  เรียกว่าที่แฟนในอนาคตของฉันว่าแกได้ยังไงต้องเรียกว่าแมทซิ”
ยัยอ้อมบ่นแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาโทร

“ฮาโหล แมทหรออยู่ไหนแล้วอะ”

อีกมุมหนึ่งของห้างสรรพสินค้า

“ไอ้ เช่แกว่าเสื้อผ้าชุดนี้ดูดีรึป่าววะ”นายแมทหนุ่มหล่อหน้าตาดีหมุนตัว360องศาแล้วเก๊กท่าสุดหล่อให้เพื่อนดูอย่างมั่นใจ

“เออหล่อ  นี่แกถามฉันมา18รอบแล้วนะ เป็นไรมากป่าววะปกติไม่เห็นแกจะเคยพิธีรีตออะไรมากขนาดนี้เลยนะ”

“ไม่ได้หรอก  ถ้าแต่ตัวแย่ๆอย่างแกไป  เดี๋ยวอ้อมเค้าจะไม่ประทับใจ”  นายแมทพูด
และหันกลับมองนายเช่เพื่อนของตนอย่างสมเพชการแต่งตัวเห่ยๆ  เสื้อยืดสีดำเก่าๆและกางเกงยืนซีดๆ หากเสื้อผ้าเหล่านี้ไปอยู่ในถังขยะข้างๆคงจะเข้ากันได้ดีกับขยะเน่าๆที่อยู่ภายในได้มากทีเดียว  นายแมทคิด

“ฉันรู้นะว่าแกคิดอะไรอยู่ เอ้อขอโทษนะที่ฉันแต่งตัวแย่  ก็ฉันไม่ใช่พวกเจ้าสำอางอย่างแกนี่หว่า”

“ฉันไม่ใช่พวกเจ้าสำอาง  แต่วันนึงเมื่อแกมีความรักแล้วแกจะเข้าใจเองหวะ  ว่าเราจะสามารถเปลี่ยนตัวเองได้เพื่อให้คนที่เรารัก”

ผมละอยากจะอวกกับไอ้คำพูดเน่าๆของเพื่อนผมเมื่อตะกี้นี้จริงๆ ก็เมื่อก่อนมันไม่เคยหลงสาวคนไหนได้มากขนาดนี้เลย  เดี๋ยวก็ชอบคนนั้นเดี๋ยวก็บอกเลิกคนนี้แจกขนมจีบกับใครเค้าไปทั่ว  จนมันได้ไปเล่นแช็ตแล้วเจอผู้หญิงชื่ออ้อมอะไรเนี่ย  ไม่รู้ยัยนั่นไปหว่านเสน่อะไรใส่มันถึงได้หลงซะขนาดนี้ ทั้งทีไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนแท้ๆแต่ก็ทำให้เพื่อนผมถึงกับฝันละเมอเพ้อภพว่าได้เจอนางสวรรค์ชั้นดาวดึงอย่างนั้นแหละ

กลับไปที่ฝ่ายยัยอ้อม

“ฮาโหล  แมทหรอมาถึงแล้วหรอ  อื้มๆ  ใส่เสื้อสีขาวใช่มะงื้มๆ”ยัยอ้อมคุยกะนายแมทอย่างตื่นเต้นสุดๆ  และก็พยามมองหานายแมทไปในตัว

ใครน้าแมทสุดหล่อของฉัน(คิดไปเองว่าหล่อคะ)ฉันมองไปเรื่อยๆจนสายตาไปสะดุดกับหนุ่มเสื้อขาวคนหนึ่ง  ซึ่งมีลักษณะตรงกะที่นายแมทบอกเปี๊ยบ     แต่……………

โฮ้ออออออออ  ไม่เจงทามมายหน้าตาอุบาสแบบน้านนนน  สูงอยู่หรอกแต่  ดำโคตรไปคลุกเตาถ่านมารึไง  ปากก็ห้อย  หัวก็เถิก สิวเต็มหน้า  แถมยังแต่ตัวเห่ย  อ้ายยยเดี้ยนรับไม่ได้

ยัยอ้อมล้มเลิกความคิดที่จะไปพบนายแมททันทีคิดแต่เพียงว่าจะหนีไปยังไงให้ไกลที่สุด

ซึ่งในขณะนั้นเองก็บังเอิ้นบังเอิญยัยปิ่นกลับจากห้องน้ำพอดี  

“ปิ่นนนนน   แกมานี่เลยนะ”

“อารายๆ”ยัยปิ่นถามอย่างงงๆ

“แกไปหาแมทแทนฉันหน่อยนะ  ฉันไม่ไปแล้วมันหน้าตาอุบาส  อี๋ !!!!!ยิ่งคิดก็ยิ่งรังเกียจ  ฉันไม่ไหวแล้วอยากกลับไปอ้วกที่บ้านสัก425รอบ  ไปน้า”

“เฮ้ยยย  เดี๋ยวอารายเนี่ยฉันไม่เอาด้วยหรอก”

“ถ้าแกไม่ไป  ฉันจะไม่ให้แกลอกการบ้าน  แล้วก็เอาเรื่องที่แกโทรไปขู่อาจานไปแฉให้หมดเลย”

“เฮ้ยยย  อย่านะวุ้ย     อ้าวอย่าเพิ่งไปดิแมทมันคนไหนอะ”