คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ครั้งแรกมันช่างโหดร้าย 2
“เอามันออไปาัวัน! เี๋ยวนี้” เธอสั่เา้วยน้ำเสียเรี้ยวรา ้อมอเา้วยแววาแห่วามเลียั
“ทำไม! เธอรัเียมันมาหรือไ รัเียมาใ่ไหม ฮึม ยัรัเียอยู่หรือเปล่าบอันมา” (....)
“โอ๊ย! อย่านะ ันเ็บอยู่” มินราร้อึ้นเมื่อวามเ็บย้ำรรอยเิม้ำๆ
(ออภัยอ้ามนะะ....)
“แมันไอ้นั่ว สารเลว! ันเลียแ!” มินรา้อมอเาอย่าแ้นใ ายหนุ่มบีบปลายาเธอแน่น ระแทูบปาเธอหนัๆ นริมฝีปาบาบวมเ่อทำโทษนปาเ่
“ยัะเลียอีไหม” เาถามเธอ ปล่อยให้เธอเป็นอิสระ หิสาวหายใเ้าลึๆ
“ัน็ยัยืนยันำเิมว่าันเลียแ! เลีย เลีย เลีย..อุ๊บ!” หิสาวเน้นำพูอย่า้าๆ พร้อมับำว่าเลียที่หายไปในอ เมื่อริมฝีปาหนาบยี้เรียวปาบาอเธออย่าูื่ม ูบนเธอหัวหมุน เาถอนริมฝีปาออเมื่อเห็นว่าเธอำลัะาอาาศหายใ
“นี่แ...ะูบอะไรันนัหนาูบเอาๆ ไอ้บ้า!” เธอแผเสียึ้นใส่ามอารม์
“ัน็ะูบ...เอาำว่าเลียออมาาปาอเธอยัไล่ะ” เายื่นหน้ามาระิบ้าหู ่อนที่ลมหายใร้อนผะผ่าวเป่าร้นอ หิสาวนลุเรียวไปทั้ัว เาูบุไ้ลำอาวผ่อ ูุนัเม้มทำรอยรัไว้ในแบบที่อบ (.....) ราวับะแผเผาายสาวให้หลอมละลาย้วยไฟเสน่หา
(....อ้ามานี้นะะ)
อัศวินไม่ปล่อยให้เธอไ้หนีเาไปนาน (....) ่อนะทรุัวฟุบหน้าหอบหายใแรบนแผ่นหลับา หิสาวเอ็หมแรับเมรัอันทรหยาวนานบหน้าบนที่นอนหายใหอบ สอร่าอ่อนระทวยบันนิ่ในท่านั้น เพียั่วรู่เมื่อลมหายใืนสู่ปิ
อารม์พิศวาสในายถูปลุึ้นอีาสิ่ระุ้น อปิโลำยาวให่วบับพุ่ทะยานเ้าสู่ายสาวราวับพายุที่โหมระหน่ำ ร่าบาทนรับไม่ไหวสลบไปลาทา่อนที่เาะปลปล่อยในนาทีสุสม เาพาเธอแะอบสวรร์ไม่รู้่อี่รอบ ร่าหนาที่โอบลุมเ็มไป้วยเปลวสวาทร้อนแร บทรัที่แสนเร่าร้อนะเิึ้นใหม่อี่อหลายๆ รั้และสิ้นสุลพร้อมับฤทธิ์อยาที่าไป ในยามพระอาทิย์สาแสแรแะอบฟ้า
โปริามอน่อไป...
ความคิดเห็น