คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : กับชีวิตที่ต้องปกปิดของ(นางบำเรอ)
“อยู่นิ่ๆ สิ อื่นใหน่อยนะ” อัศวินระิบ้าหูเบาๆ ัเม้มิ่หูเธอเล่น ทำเอามินรานลุเรียวไปทั่วร่า
“ุวิน...ไม่เอานี่มันที่ทำานนะ” หิสาวยับายหนีห่าาริมฝีปาหนาำลัุไ้ลำอาวผ่อ
“็ันะเอา...เธอะทำไม ห้อนี้มันเ็บเสีย ่อให้เธอร้อนอแ็ไม่มีใรไ้ยินหรอ” อัศวินอธิบาย สายามับ้อมอออวบึ แทบน้ำลายสอเ้าไปฟัให้มเี้ยวเอานหายอยา วันนี้ะินให้อิ่มหนำ่อนที่ะลั่าย
“ุวินอย่าสิ เี๋ยวมีใรมาเห็นแล้วเอาไปพู” มินรามอไปรประูรู้สึัวลใ
“ไม่มีใรเห็นหรอระบบวามปลอภัยสู ันเป็นนออแบบห้อเอ ออแบบมาเพื่อารนี้โยเพาะ” อัศวินพูอย่าไม่รู้สึร้อนใอะไร ริมฝีปาร้อนประบปาบาแนบสนิท ไม่ให้เธอไ้พูอะไรออมาอี ูบ่าอ่อนหวานเล้าโลมทำเอามินราหัวหมุน รสูบูื่มลายเป็นเร่าร้อนและเรียร้อเพิ่มึ้น
“ฮึม...ฮึม” หิสาวราในลำอ มือหนาสอเ้าใ้ายเสื้อเิ้ลูบไล้ไ่หาทรวออวบลึเล้นสลับ้าไปมา มือสาลาผ่านแผ่นหลับาสะิะอบราเียร์ลูไม้ออแล้วโยนทิ้ อี้าหนึ่ันร่าบานอนบนโฟานุ่มเลื่อนมาถลายเสื้อเิ้ึ้นพาบนเนินลาไหล่ ริมฝีปาร้อนผ่าวพรมูบบนลำอาวผ่อ บเม้มทำรอยรั ุนึผิวเนื้อนวลนเิเป็นรอย้ำแุเล็ๆ ึ้น
“ุวิน...เบาๆ หน่อยสิเี๋ยว็เป็นรอย” เสียปรามสั่นหวิวััหวะึ้น ใบหน้าม้มลไปหาทรวออวบ ไล้ปลายลิ้นวัเลียบนยอทรวสีมพู มืออี้า็บีบยำ อบุมฟอนเฟ้น ระุ้นเร้าให้เธอทรมานมาึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะ ุวิน” หิสาวเรียื่อเาเสียหวิว มินราถูเามอมเมา้วยรสสวาทนเลิไปไลลิบ เาเลื่อนลมาามหน้าท้อแบนราบ รั้ระโปรสีำสั้นไว้รเอวอ ปลายนิ้วร้ายเี่ยวอบาเบาัวสวย ่อยๆ รูมันพ้นาเรียวาสวย วามริบ้อมอุหลาบสวยอวบอูมรหน้า สวรร์่าสร้าเธอมาให้ามไร้ที่ิ และฟ้า็ประทานเธอมาให้เอเา
ไ้สัมผัสลืนินร่าามีราอเอาไว้ เาิใในรสาิอันหอมหวานนัหนา อไม้ามอนี้ทำให้เาหลใหลแทบลั่าย ร่าบาอ่อนระทวยไปับไฟสวาทที่ำลัหลอมละลายเธอให้เป็นทาสรัแบบโหัวไม่ึ้น ปลายลิ้นไล้เลียทั่วุหลาบสาว ทุสัมผัสเร่เร้าปลุปั่น นิ้วโป้ลึยี้ปุ่มเสร หิสาวร้อรวราเมื่อทนวามเสียว่านไม่ไหว มือบายุ้มไหล่ิแน่น สะโพผายมนโยย้ายส่ายร่นไปมา
(.............................................อ้าม่ะ......................................................)
หิสาวรีร้อราระเส่าเมื่อัหวะรัสุสยิว
ปลายลิ้นห่อุนันเ้าไปใน่อทารัร้อนผ่าว แทรลึสุโนลิ้นเริ่มยับเ้าออในัหวะรัวเร็ว สะโพยลอยแอ่นเ้าหาารโลมไล้ที่ลึล้ำสุสยิวามนนำเมไป ทั้มือและปาทำานอย่าประสานัน เิวามเสียวแบบูสอสนออบามารม์ถึใ เสียรวราัระหึ่มทั่วห้อไม่หยุหย่อน ปลายลิ้นละเลระรัวเร็ว ร่าบาเร็ัวระุหลั่รินน้ำหวานออมานุ่ม่ำ
“เธอพร้อมสำหรับันแล้ว” เาพูเสียสั่นพร่า (ออภัย่ะ อ้ามนะะ..) ายหนุ่มับลำายเบียแทรประบบั้นท้ายเิมเ็มสุในราเียว หิสาวสะุ้เฮือมือน้อยิลบนโฟานุ่ม เมื่อเาโยยับเ้าหาในัหวะหนัหน่ว
(.........................) ๊อี้หนุ่มวบับอาาสาวอย่าเมามันส์ ามอารม์ิบปรารถนาที่พุ่ึ้นสูเ็มำลั ัหวะรัอรัทะลุทะลวโน้วเ้าหาเธออย่าุันเ็มอารม์รั ร่าามหัวสั่นหัวลอนโยโยนไปามแรรันานอยู่หลายที เมื่อถึัหวะารปลปล่อย (...................) ่อนะทรุบหอบหายใแรแนบแผ่นหลับา
“มันสุยอมามินรา เธอำลัะทำให้ันลั่าย รู้ัวไหมสาวน้อย” อัศวินูบหัวไหล่เธอแรๆ ายหนุ่มนำทิูมาเ็ทำวามสะอา(..........................) และ่วยัารแ่ัวให้หิสาวที่อ่อนระโหยโรยแร ปล่อยให้เธอนอนนิ่อยู่บนโฟาหนานุ่ม ัวเาผละออมาแ่ัวให้เรียบร้อยนั่ล้าๆ เธอ หันไปมออีที็เห็นเธอนอนหลับาพริ้มไปแล้ว อัศวินนั่ื่มบรั่นีอย่าสบายอารม์
ไม่นานนัพายุสวาท็โหมระหน่ำึ้นอย่าหนั พัพานำวามเร่าร้อนเ้าสู่ภายในห้อที่เ็มไป้วยภวั์สุอเปลวสวาทที่ำลัลุโนร้อนระอุประทุทั่วร่าระพือึ้นอย่าแร พัระหน่ำ้ำแล้ว้ำเล่านว่าพายุะสบล
“นี่มือถือ ันื้อให้เอาไว้ิ่อเวลาันโทรมา” อัศวินยื่นโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุให้ับหิสาว
“ุวิน่ะ อราาแพแบบนี้ันรับไว้ไม่ไ้หรอ” เธอปิเสธเสียเบา พูอย่าถ่อมน
“ันสั่เธอห้ามปิเสธ” แววามุมออย่าัใ
“่ะ” หิสาวยื่นมือรับแววามอลับอย่าไม่รู้สึีใ
“ันไปไ้หรือยั่ะ” เธอพูปนเสียืน สายาู่สวยเศร้าหมอล
“ไปสิหมหน้าที่อเธอแล้ว” ำพูอเา่าเือเือนหัวในฟั แววาเยาเหมือนับว่าเธอไม่มีัวนอยู่ในห้อนี้ มินรายืนมอล้ำลืนวามเ็บปวไว้ในอ แทบะ้าวาเินไม่ออ
ความคิดเห็น