คนเดินทาง

เนื้อเรื่อง

เปรียบฉันเองดั่งนักเดินทาง เพราะชีวิตยังต้องเดินต่อไปข้างหน้า ก็สเหมือนการได้แสวงหาและพบเจอสิ่งใหม่ๆ และ ได้เรียนรู้และรู้จักกับผู้คนใหม่ๆ อยู่เสมอๆ การเดินทางของฉันและเส้นทางที่ฉันเดินไม่เคยโรยด้วยกรีบดอกไม้ มากล้วนด้วยขวางหนาม และแรงลมพายุ บางครั้งมันทำให้ฉันท้อแท้ที่จะเดินต่อไป มีคนเคยบอกเสมอๆ ว่า หากเหนื่อยนัก ก็หยุดพักซะบ้าง ท้อมากก็ถอยกลับมานั่งพัก ที่จุดที่เพิ่งเดินผ่านไปบ้าง มันไม่ทำให้เราล้าไปมากกว่านี้แล้ว และนี่ก็ไม่ใช่การถอยหลังกลับซักหน่อย...มันเหนื่อยนะที่ต้องเผชิญอะไรซ้ำๆเดิมๆ บนหนทางที่เดียวดายเพียงลำพัง พร้อมกับหน้าที่สำภาระที่ยังต้องแบกอยู่บนหลัง ไม่มีใครเข้าใจตัวเราได้เท่ากับตัวเราเองแล้วในเวลานั้น
ฉันจึงอยากผากข้อความนี้ให้กับทุกๆคนหรือใครสักคน หรือหนึ่งในร้อยคนที่กำลังเดินทางอยู่บนเสันทางแห่งความฝันแล้วทุกข์ท้อเพราะอุปสรรคที่ต้องเผชิญในระยะทางที่เราต้องเดิน อย่าท้อใจไปเลย สิ่งดีๆ ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ หรอกนะ กัดฟันเดินผ่านมันไปให้ได้เถอะ แล้วเราจะรู้ว่า ชีวิตเราก็ย่อมมีหลากหลายฤดูกาล ไม่ต่างอะไรกับ ลมฟ้าลมฝนที่เราต้องเจอ ในชีวิตประจำวัน และถ้าเราสามารถผ่านมันไปได้ วันนึงจะทำให้เรารุ้ว่าเราจะไม่เปนหวัดอีก เราจะมีภูมิต้านทานเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมอีก