เรื่องวุ่นๆในโรงเรียนเวทมนตร์

ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องราวในวังหลวง

                   
"ก๊อกๆๆๆๆ ท่านเฟียร์ ฝ่าบาทเรียกพะเจ้าคะ" องครักษ์ส่วนพระองค์เคาะประตู เรียก

หญิงสาวในห้อง

"มีเรื่องอะไรเหรอ เจ้ารู้ไหม?"หญิงสาวถามกลับไป ก่อนจะเดินมาเปิดประตูห้อง เพื่อ

พบกับองครักษ์ส่วนพระองค์

"ไม่ทราบพะเจ้าคะ แต่ทรงเรียกท่านเฟียร์ให้ไปพบที่ห้องพระอักษรพะเจ้าคะ"

"อืม แล้วข้าจะรีบไป แล้วก็นะ เจ้าช่วยนำสิ่งนี้ไปให้ท่านฟราไนด์ที เอาไปให้ที่ห้อง

สมุดหลวงนะ ช่วยรีบไปด้วยนะ เรื่องด่วน"

"พะยะคะ หม่อมฉันทูลลา" กล่าวเสร็จก็เดินออกไป โดยไม่ลืมปิดประตู

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

"ก๊อกๆๆ  หม่อมฉันเองพะเจ้าคะ" หญิงสาวเปิดประตูห้องพระอักษรเข้าไปเพื่อพบ

ท่านพ่อของนาง 

"ท่านพ่อต้องการพบหม่อมฉันดด้วยเรื่องอันใดหรือพระเจ้าคะ" หญิงสาวเพียงนาง

เดียวในห้องพระอักษรทรงกล่าวขึ้น

พระองค์ทรงยิ้มรับกับคำกล่าวนั้นแล้วถามย้อนกลับไปว่า "เจ้าก็รู้อยู่แล้วนิ แล้วเจ้า

ต้องออกเดินทาง ในวันที่ดวงดาราสว่างไสวครบสามครั้ง"

"พะเจ้าคะ แล้วเรื่อง..." หากแต่ก่อนที่เฟียร์จะพูดต่อ กษัตริย์ได้ตรัสต่อไปว่า "เรื่อง

ทางนี้เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง พ่อจะจัดการเอง เจ้าไปเถอะ" "พะเจ้าคะ  ถ้างั้นหม่อมฉัน

ทูลลาเลยนะพะเจ้าคะ" เฟียร์กล่าวขึ้นเพื่อต้องการออกไปคบคิดเรื่องราวที่จะเกิดขึ้น

ในภายภาคหน้า เมื่อเฟียร์เอื้อมมือไปจับประตู ก็มีเสียงของชายภายในห้องกล่าว

ว่า"เจ้าจงระวังตัวให้มากนะ เฟียร์ ถึงงานชิ้นนี้จะมีเพียงเจ้าเท่านั้นที่ต้องทำ แต่ข้าก็

ไม่อยากให้เจ้าโทษคนอื่น ว่าทำไมไม่เป็นพี่ของเจ้า แล้วอย่าลืม ถ้ามีปัญหาใดก็มา

ข้อความช่วยเหลือจากพ่อได้นะ" "ไม่เป็นหรอกพะเจ้าคะ หม่อมฉันไม่คิดที่จะโทษ

ใครในเรื่องี่เกิดขึ้น และหากหม่อมฉันต้องการโทษใครจริง คงมีเพียงผู้เดียวที่หม่อม

ฉันจะโทษคือตัวหม่อมฉันเท่านั้น" เฟียร์กล่าวออกไปด้วยรอยยิ้มก่อนจะผลักประตู

เดินออกไปไกลจากห้องพระอักษร จนไม่ได้ยินอีกเสียงที่เฝ้าเป็นห่วงตนอย่างไม่รู้จะ

ทำเช่นไรดี

"ก็เจ้าเป็นเสียอย่างนี้ แล้วจะไม่ให้ข้าห่วงเจ้าได้อย่างไร ลาเซเฟียร์"

*-*-*-*-*-*-*-*