ห้องเก็บของตัวละคร

ลำดับตอนที่ #8 : เกรซ คาซานดร้า

Application

 

“ ฮ่าๆๆ วิ่งอีกสิ! หนีให้ไวกว่านี้สิ! ยิงฉันอีกสิ! เอาอีก! มากกว่านี้! ”

 

บทที่สมัคร : ♣︎beneath the grave

ชื่อ-สกุล : Grace Cassandra : เกรซ คาซานดร้า

ชื่อเล่น : ดอลล่า : Dollar 

เผ่าพันธุ์ : ซอมบี้

เพศ : ชาย

อายุ : 27 (ตอนตาย) ปัจจุบัน : ???

ผู้ร่วมเกมคนก่อนที่เกี่ยวข้อง : แอนดรูว์ เครส

รูปลักษณ์ภายนอก : เป็นผู้ชายรูปร่างสมส่วนมีกล้ามเนื้อที่ได้มาจากการเล่นกีฬาสมัยเรียน แต่ทว่าร่างกายในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยรอยเย็บทั่วทั้งร่างกาย ผมสีดำขลับตัดสั้น ดวงตาเรียวคมดุจพญาเหยี่ยวจากดวงตาที่สีเดิมคือสีดำกลับกลายเป็นสีแดงฉานราวกับเลือด ดวงตาข้างขวาลึกโบ๋เพราะชอบหลุดจากลูกตาทำให้รำคาญจึงตัดปัญหาไม่ใส่อีกเลย แต่ชอบถือไม่ก็เก็บใส่กางเกงตัวเองแทน ปากด้านซ้ายเนื้อหลุดจนเห็นฟันขาวด้านในคล้ายดูปากฉีกไปจนถึงแก้ม นอกจากนี้มักใส่แค่เสื้อคลุมหัวที่กลายเป็นผ้าขาดๆ และกางเกงขาวยาวเท่านั้น

ส่วนสูง/น้ำหนัก : 183 / 74

ฝ่าย : ฮันเตอร์

กรุ๊ปเลือด : B

ลักษณะการพูด :  แทนคำพูดมักจะใช้แทนตัวเองว่า "ฉัน" "เธอ/แก"

                         หากในเวลาโกรธจะใช้ "กู/ฉัน" " -ึง/ไอ้บ้าเอ๊ย/ไอ้กรวก"

                         หากในเวลาที่อารมณ์ไม่มั่นคงเบื่อหน่าย "ฉัน/เรา" "เธอ/เขา"

                         มือที่เต็มไปด้วยรอยเย็บกระชากผมของร่างตรงหน้าให้ขึ้นมาสบตา เสียงที่พูดออกไปเต็มไปด้วยความกระหายตะคอกใส่อย่างป่าเถื่อน "อยากรอด? ฮ่าๆๆ ถ้าอยากรอดก็จ่ายมาสิ เงินน่ะเงิน!"

                         ดวงตาสีแดงที่มักสะท้อนแต่ความรุนแรง บ้าคลั่ง และความโกรธแค้นอยู่เสมอ ตอนนี้มันกลับแสดงสิ่งที่ต่างออกไป มันไม่ควรจะมีอยู่ในแววตาของคนนี้ ความคิดถึง.. ก่อนจะรู้ตัวถึงสายตาที่มองมามือแกร่งก็หยิบกระถ่างดอกไม้ใกล้มือปาใส่ผู้ที่มองมาที่ตน และแสดงท่าทางอย่างไม่พอใจทันที ตัดจบด้วยคำพูดที่กระโชกใส่อย่างป่าเถื่อน "มองหาบิดารึไงห๊ะ!"

                         "ฮ่าๆๆๆๆ!" เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเมื่อสิ่งที่ตนต้องได้พบเจอกับสิ่งที่คาดไม่ถึง มือที่ว่างจากการถืออาวุธยกขึ้นกุมหัวไปด้วย

                         "ฮ่าๆๆๆ! มันต้องอย่างงี้สิ! จะให้ไล่อย่างเดียวก็น่าเบื่อตายเลย! เอาอีก! เอาอีก! ยิงเข้ามาอีกสิ!" เสียงหัวเราะที่ยังคงดังต่อเนื่องไม่หยุดพร้อมกับการพุ่งตัวเข้าใส่เซอร์และเริ่มต้นการไล่ล่าใหม่อีกครั้ง ดวงตายิ่งทอประกายแสงแห่งความหวังที่จะได้เล่นสนุกกับเกมนี้ไปอีกนาน ภายใต้ดวงตานั้นมันกลับเต็มไปด้วยพายุที่ไม่มีวันหยุดหมุนเมื่อได้เจอของถูกใจ และสนใจที่จะไล่ล่าแต่ของเล่นชิ้นโปรดเท่านั้น

                         มือที่ถืออาวุธนั้นหยุดค้างก่อนที่จะได้ฟาดมันลงบนร่างกายของร่างตรงหน้า ก่อนจะปล่อยอาวุธแล้วทิ้งน้ำหนักตัวลงบนร่างตรงหน้า ขยับใบหน้าเข้าใกล้ซอกคอเพื่อสูดดมกลิ่นที่หอมหวานชวนให้เคลิบเคลิ้ม 

                         "อยู่นิ่งๆ" สองมือเกาะกอดร่างตรงหน้าเพื่อไม่ให้ดิ้นหนีไปไหนหรือผลักออกได้ เมื่อทุกอย่างหยุดนิ่งลงไม่นานก็ผล็อยหลับไปอย่างเหนื่อยล้าจากการไล่ล่ามาหลายวันติดที่ไม่ได้พักผ่อนแม้แต่น้อย

อาชีพ 1 : Avaritia ( อวาริซิอา ) [ มาจากมหาบาปแห่งความโลภเป็นภาษาละติน ]

อาชีพ 2 : - 

ฐานะทางการเงิน : ร่ำรวย ( สมัยยังมีชีวิตอยู่ )

นิสัย : เกรซ สมัยยังมีชีวิตอยู่นั้นแต่เดิมสมัยมีชีวิตใช้ชีวิตอย่างเสเพลไปวันๆ เที่ยว ดื่ม กิน กล้าได้กล้าเสีย ใช้เงินเป็นน้ำ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ใช้เงินฟาดเพื่อทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น มันมีสาเหตุมาจากการถูกเลี้ยงดูจากครอบครัวที่ไม่สนใจเกรซที่เป็นลูกคนเล็ก

          ตั้งแต่เล็กจนโตเกรซใช้แต่เงินในการแก้ปัญหา ไม่ว่าจะเพื่อน แฟน ด้วยเพราะทุกคนเข้าหาเกรซเพราะความรวย ทำให้เกรซมีมุมมองต่อคนอื่นเป็นพวกเห็นแก่เงิน เงินคือพระเจ้า เงินคือทุกอย่าง ทำให้เกรซมีอคติกับมนุษย์ด้วยกันเอง ทำอะไรต้องได้กำไร ช่วยใครต้องมีของตอบแทน หากรู้ว่าทำไปแล้วจะไม่ได้อะไรตอบแทนก็จะเลิกทำไปดื้อๆ และเกือบทุกครั้งที่เกรซจะเอาคืนพวกที่มาเอาเปรียบอย่างสมน้ำสมเนื้อ

          

          เวลาที่เกรซอารมณ์ดีก็มักจะจัดเลี้ยงปาร์ตี้เชิญทุกคนมาที่งานเพื่อสร้างสีสันให้ชีวิตไม่ได้น่าเบื่อจนเกินไป แต่ทว่ายิ่งเกรซจัดงานเลี้ยงบ่อยเข้าก็ยิ่งรู้สึกเบื่อและเริ่มหาสิ่งแปลกๆ เพื่อเติมเต็มชีวิตจนริเริ่มเก็บสะสมเครื่องดื่มแอลกอฮอล และของมีค่ามากมายเพื่อเป็นสีสันอีกอย่างหนึ่งที่เกรซทำแล้วรู้สึกไม่น่าเบื่อ ออกจะมีสีสันสร้างความบังเทิงให้ได้อย่างมาก

          ยามที่เกรซอยู่ในอารมณ์ไม่มั่นคงอย่างเวลาที่โรคกลัวความสูง หรืออยู่ในช่วงที่โมโหมากๆ เวลาที่มีคนทำให้ไม่พอใจ เกรซก็จะทำร้ายร่างกายคนพวกนั้นไม่ว่าจะทุบ ตี เตะ หรือต่อย เพื่อระบายอารมณ์ และเมื่อทุกอย่างจบลงเกรซก็จะใช้เงินฟาดหน้าคนที่โดนทำร้ายเพื่อปิดปาก และหากมีเรื่องแดงเกรซก็พร้อมจะทำให้คนพวกนั้นหายไปตลอดกาล

          แต่เวลาใดที่เกรซเบื่อมากๆ เข้าก็มักจะออกไปขับรถเล่นแก้เซ็งเสียมากกว่า แต่ทว่าสุดท้ายแล้วก็ต้องขับรถตกหน้าผาเพราะมีคนตัดสายเบรกออกไปและตกหน้าผาตายในที่สุด...

          หลังฟื้นจากความตาย เกรซนิสัยยังคงเดิมแต่ทว่ากลับมีความบ้าคลั่งเข้ามามากกว่าเดิม เวลาที่มีอะไรไม่พอใจก็มักจะตะคอกกระชากเสียงใส่อย่างไม่พอใจ แสดงท่าทางก้าวร้าวออกไปทันที มากหน่อยก็มักจะทำลายข้าวของรอบๆ ตัวสภาพเละเทะราวกับผ่านสมรภูมิมาก็ไม่ปาน และสุดท้ายก็มักจะเดินหนีหายกลับเข้าห้องไปในทันที อาการคล้ายเด็กที่เวลางอแงแล้วทำลายของรอบตัวเสียมากกว่า แต่จะรุนแรงมากกว่าเด็กแค่(ไม่)นิดหน่อย

          เมื่อได้เข้ามาอยู่ในที่แห่งการล่านอกจากจะไม่ได้ออกไปไหนทำให้เกรซรู้สึกเบื่อหน่ายจนต้องหาอะไรทำ และด้วยนิสัยดั้งเดิมที่มักทำเรื่องเลวได้อย่างหน้าตาเฉยทำให้มักจะเข้าไปปั่นป่วนคนอื่น ไม่ก็ขโมยของมีค่าที่ตัวเองเห็นแล้วถูกใจลักเล็กขโมยน้อยกลับมาที่ห้องตัวเอง และมักจะนั่งขัดถูมันอย่างหลงใหลยิ้มมองของมีค่าอยู่อย่างงั้นราวกับคนโรคจิต ต่อให้เจ้าของมาโวยวายจะเอาคืนตัวเองก็เลือกจะทำเมินเฉยไม่สนใจ หรือต่อให้เจ้าของเอากลับไปได้ตัวเองก็จะไปขโมยมาใหม่อยู่อย่างงั้นเรื่อยๆ ไม่รู้จักเบื่อเมื่อได้เห็นคนเจ้าของเกิดอาการดีดดิ้นเหมือนปลาขาดน้ำ

          ช่วงเวลาที่เริ่มเกมไล่ล่าเกรซเริ่มที่จะออกอาการตื่นเต้นในช่วงแรกที่เริ่มไล่แต่ทว่าหากเจอเกมใดที่รู้ว่าจะชนะแน่ๆ ก็มักจะหยอกล้อเล่นกับพวกเซอร์ก่อนที่จะปล่อยให้แห้งตายไปอย่างทรมาน ยามที่ได้เห็นพวกเซอร์แห้งตายเกรซจะมองอย่างสนใจในอาการพวกนั้นว่าตอนใกล้ขาดใจตายมันเป็นอย่างไร แต่เมื่อยามใดที่เกรซได้เจอรูปแบบเกมที่กำลังจะแพ้ เกรซกลับรู้สึกท้าทาย หื่นกระหายในการเอาชนะอย่างบ้าคลั่งเหมือนได้เติมสีสันในชีวิตอย่างแท้จริงไม่เหมือนกับตอนมีชีวิตเลยแม้แต่น้อย

          แต่ทว่ายามใดก็ตามที่เกรซรู้สึกเบื่อหน่ายถึงขั้นสุดที่ว่าไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรือว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันชวนให้รู้สึกเรียบง่ายไม่มีอะไรเลย กลายเป็นว่าเกรซในวันนั้นจะเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้องนั่งเหม่อมองออกไปด้านนอกอย่างไร้จุดหมาย ในระหว่างนั้นเกรซจะคล้ายกับคิดทบทวนถึงทุกสิ่งที่ผ่านมา ไม่เพียงแค่นั้นบางครั้งก็จะเห็นว่าเกรซออกมาทำอาหารทานเองง่ายๆ อย่างพวกสเต็ก หรือไม่ก็อาหารสไตล์ยุโรปทานคู่กับเครื่องดื่ม (หากว่าไรท์ให้ฮันเตอร์ทานอาหารได้นะคะ ถ้าไม่มีตัดทิ้งไปได้เลยค่ะ แค่ดื่มแอลกอฮอลก็พอ) นั่งดื่มคนเดียวเงียบๆ ภายในห้องของตัวเองไม่ก็ดื่มในที่เงียบๆ ไม่มีใครเข้ามายุ่งวุ่นวายมากนัก

งานอดิเรก/สิ่งที่ทำยามว่าง : - ป่วนคนอื่น(?) - แกล้งคนอื่น(?) - ขโมยเงินหรือของมีค่า - นับเงิน - ดื่มเหล้า

สิ่งที่ชอบ : เงินหรือของมีค่า เครื่องดื่มแอลกอฮอลทุกชนิด ความท้าทาย

สิ่งที่ไม่ชอบ : สัตว์น่ารักมีขนนุ่มฟู ของก๊อป โลกสวย

สิ่งที่เกลียด : เครื่องดื่มที่เป็นของเกรดต่ำ เงินหรือของมีค่าที่เป็นของปลอม พวกโลกสวยที่ชอบทำให้ถูกต้องเกินเหตุ

สิ่งที่กลัว : โลกที่น่าเบื่อไม่มีอะไรเร้าใจ โรคกลัวความสูง

แพ้ : โรคกลัวความสูง : อาการจะเป็นเมื่อรู้ตัวเองว่ากำลังยืนอยู่บนที่สูงทำให้ร่างกายเริ่มมีอาการเกร็งไปทั้งร่าง หายใจถี่เหมือนคนขาดอากาศ ตาเริ่มพล่ามองไม่ชัด และสุดท้ายจะมีอาการบ้าคลั่งอาละวาดทำลายข้าวของที่อยู่รอบๆ หากใครอยู่ใกล้ๆ ก็จะโดนทำร้ายไปด้วย วิธีหยุดคือ ดึงสติกลับมาให้เร็วที่สุด

ประวัติ : เกรซเป็นลูกคนที่สอง หรือก็คือในครอบครัวมีพ่อ แม่ พี่ชาย และเกรซเป็นน้อง ภายในครอบครัวเกรซนั้นถูกเลี้ยงดูมาอย่างใช้เงินเท่านั้น ไม่ได้มีการอบรมสั่งสอนตามครอบครัวทั่วไปแบบปกติ เรียกได้ว่าเป็นด้านมืดของครอบครัว

               พ่อติดแต่กับการทำงานธุรกิจมากมายเพื่อให้ได้มาซึ้งความร่ำรวยมั่งคั่ง มีหน้ามีตาในสังคมชั้นสูง รักชื่อเสียงหน้าตามากกว่าคนในครอบครัว วันๆ อยู่แต่กับงาน งาน แล้วก็งาน มีโอกาสได้อยู่พร้อมหน้ากันคือไปงานเลี้ยงของบริษัทเสียใหญ่ มักมีชู้ลับๆ อย่างพวกสาวเล็กสาวน้อยตามที่ลับ มักไม่เอาออกมาให้เป็นประวัติหรือเสียหน้าได้ จนมีลูกติดกับพวกสาวใช้ไม่ก็พวกชู้ลับ แต่ทว่าก็อยู่ได้ไม่นานเพราะแค่ใช้เงินก็เอาเด็กพวกนั้นออกได้ง่ายดาย

               แม่เกรซนั้นเป็นลูกสาวของนักธุรกิจเหมือนกัน เธอรักความสวยงาม เธอจะทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองยังคงความสาวไว้เสมอต่อให้จะต้องใช้เงินมากมายแค่ไหนเธอก็ไม่สน ขอแค่ให้เธอยังคงความสาวไว้ได้เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว นอกจากนั้นเธอยังเป็นดารานางแบบชื่อดังแต่ทว่าเพราะเธอท้องทำให้ดูแก่ลงมาก ยิ่งท้องลูกสองยิ่งทำให้เธอดูแก่ลงมากกว่าเดิม ยิ่งเธอท้องโดยที่ไม่ได้มีอะไรกับสามียิ่งทำให้เธอกลายเป็นตัวตลกของพวกโลกสังคม แต่ทว่าเมื่อเกรซคลอดออกมากลับดูเหมือนพ่อทำให้ข่าวนี้ตกไป แต่ทว่ามันกลับเป็นเรื่องจริงเมื่อเกรซอายุมากพอที่จะรับรู้เรื่องราวต่างๆ ได้ก็ยิ่งรังเกียจแม่ที่ทำให้ตัวเองกลายเป็นลูกชู้ไม่ได้รับเงินมากมายอย่างที่พี่ชายได้รับ

               พี่ชายที่เกิดก่อนเกรซได้ 3 ปี เป็นพี่ชายที่ทำอะไรก็ได้ดีไปเสียเกือบทุกอย่าง การเรียนดีเด่น ดนตรีก็เล่นได้อย่างยอดเยี่ยม แต่ทว่ากลับด้อยในด้านของการกีฬาเพราะด้วยร่างกายที่อ่อนแอจึงไม่สามารถใช้แรงได้มาก จึงเอาดีด้านการเรียน การดนตรีแทนเสียมากกว่า แต่ว่าหลังจากที่ได้รับรู้ว่าตัวเองกำลังจะมีน้องก็ดีใจอย่างมาก แต่ฝันต้องสลายเพราะหลังจากที่ได้รู้ว่าเป็นลูกชู้ของแม่ก็รังเกียจ เวลาเจอหน้าต้องมีปากเสียงทะเลาะกันเสมอ บ้างครั้งก็มีลงไม้ลงมือต่อยกันบ้าง แต่ก็แพ้เพราะสู้แรงไม่ได้ตลอดเวลา

               เกรซตั้งแต่เกิดก็พบว่าตัวเองมีแค่แม่นมที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่ลืมตาดูโลก ช่วงแรกๆ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายถึงได้ชอบแกล้งตัวเองนัก แต่พอโตขึ้นมาได้รู้ความจริงเข้าหน่อยก็เริ่มออกอาการต่อต้านทันที เริ่มออกกำลังกายฝึกซ้อมจนสามารถต่อกรกับพี่ชายได้ เพียงแค่เพราะอยากเอาชนะเท่านั้นไม่ได้ตั้งใจที่ทำให้ร่างกายตัวเองแข็งแรงจนมีหุ่นดีแบบนี้

               แต่จุดเปลี่ยนชีวิตที่ทำให้กลายเป็นโรคกลัวความสูงนั้นคือ วันหนึ่งในช่วงวัยเด็กที่รู้เรื่องที่ตัวเองเป็นลูกชู้แล้วนั้นกำลังเล่นของเล่นอยู่กับแม่นมที่ริมระเบียง ตอนนั้นเกรซไม่ทันได้รู้ตัวเผลอทำของเล่นหลุดมือจนไปติดกับริมระเบียงใกล้ตก ทำให้เกรซรีบเข้าไปหยิบไว้ได้ทัน แต่ทว่าในจังหวะนั้นเองทุกอย่างกลับหมุนเคว้ง ภาพที่ตัวเองกำลังดิ่งตกลงพื้นดินจากชั้น4 กลายเป็นภาพติดตาจนถึงทุกวันนี้ แต่ภาพที่เด่นชัดในตอนนั้นคือ ภาพของแม่นมที่ยืนมองมาด้วยสายตาที่เคยเห็นมาจากพ่อแม่และพี่ชาย ความไว้เนื้อเชื่อใจคนถูกทำลายจนสิ้น หลังจากนั้นเกรซจึงจัดการหลอกแม่นมไปที่สุสานแห่งหนึ่งและฆ่าเธอทันที

               และที่นั้นเกรซได้เจอกับ แอนดรูว์ เครส เป็นครั้งแรก เกรซไม่ต้องการแตะต้องศพของแม่นมจึงได้ใช้เงินฟาดหน้าแอนดรูว์ เครสเพื่อให้จัดการฝังศพแม่นมนั้นไป แต่ก่อนที่เกรซจะกลับได้มีการพูดคุยกันบ้างเรื่อง เกรซไม่เชื่อในที่แอนดรูว์ เครสพูดเท่าไหร่เกี่ยวกับเกมไล่ล่าแต่ก็ฟังไปพลางๆ เพราะชวนให้รู้สึกตื่นเต้นยามที่ได้ไล่ล่าตามการฟังของแอนดรูว์ เครส หลังจากนั้นเกรซก็ไม่ได้พบกับแอนดรูว์ เครสอีกเลยแม้จะใช้เงินจ้างคนตามหาก็แล้ว หลังจากนั้นเกรซจึงเลิกสนใจและลืมแอนดรูว์ เครสไปในที่สุด

               หลังจากเกรซก็ใช้ชีวิตเสเพลไปเรื่อยใช้เงินทำทุกอย่างในการแก้ปัญหาทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม แม้จะมีปัญหาทะเลากับพี่ชายบ่อยครั้งและหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ เมื่อโตพอกันเริ่มมีเรื่องของผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง และสุดท้ายเกรซก็พลาดท่าเพราะรถโดนตัดสายเบรกจากฝีมือของพี่ชายที่ต้องการกำจัดตัวปัญหาออกไปจากชีวิต

               แต่ทว่าเกรซกลับมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่รู้สาเหตุและกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกกันว่าซอมบี้ไปในที่สุด และยังได้พบกับจดหมายที่จ่าหน้าถึงตัวเองจากแอนดรูว์ เครสอีกเพื่อเชิญชวนไปร่วมเล่นเกมไล่ล่าที่จะมีของตอบแทนอะไรก็ได้ที่จะบันดาลให้เป็นจริง แม้เกรซจะไม่รู้ว่ามันเป็นจดหมายจริงหรือปลอม แต่ก็ยอมไปแต่โดยดีเพราะหากการไล่ล่ามันสนุกจริง ก็คุ้มที่จะเข้าร่วมเล่นเกมนี้ด้วย

สาเหตุที่เข้าร่วมเกม : อยากไล่ล่าเพื่อสร้างสีสันให้กับชีวิต

บุคคลที่เกี่ยวข้อง : แอนดรูว์ เครส ทราบแค่ว่าเคยร่วมเล่นเกมด้วยเท่านั้นว่ามีคนที่ต้องเล่นเกม4คนและคนไล่ล่า1คน และกฎในการเล่นไม่กี่อย่างเท่านั้น นอกนั้นไม่ทราบว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

ไอเทมประจำตัว/อาวุธประจำกาย : ไม้เบสบอลหนาม ( รูปภาพ )

สกิล : พุ่งจู่โจม : เมื่อใช้สกิลจะสามารถพุ่งไปด้านได้อย่างรวดเร็ว 2 วินาที เหมือนที่เซอร์โดนตีเจ็บ แต่ทว่าจะพุ่งเป็นเส้นตรงไม่สามารถเลี้ยวได้ คลูดาวน์ 10 วินาที

สกิลติดตัวอื่น ๆ :

- สกิลปลดล็อกขั้นสอง

               การไล่ตาม : เมื่อใช้สกิลจะขึ้นให้ล็อกเป้าผู้เล่นที่กำลังไล่ล่า และหากล็อกเป้าแล้วจะทำการเก็บชาร์ตการไล่ล่า ยิ่งไล่ล่านานก็จะเก็บชาร์ตจนเต็มจะทำให้ไล่ล่าเร็วขึ้น เดินไวขึ้น 0.5 วินาที ต่อ 1 ขั้น โดยขั้นสองจะเก็บชาร์ตได้แค่ 1 ขั้น แต่เมื่อใดที่เปลี่ยนเป้าหมายจะต้องเริ่มเก็บชาร์ตใหม่ตั้งแต่ต้น คลูดาวน์ 13 วินาที

- สกิลปลดล็อกขั้นสาม

               การไล่ตาม ขั้น 2 : เมื่อใช้สกิลจะขึ้นให้ล็อกเป้าผู้เล่นที่กำลังไล่ล่า และหากล็อกเป้าแล้วจะทำการเก็บชาร์ตการไล่ล่า ยิ่งไล่ล่านานก็จะเก็บชาร์ตจนเต็มจะทำให้ไล่ล่าเร็วขึ้น เดินไวขึ้น 0.5 วินาที ต่อ 1 ขั้น โดยขั้นสามจะเก็บชาร์ตได้แค่ 2 ขั้น แต่เมื่อใดที่เปลี่ยนเป้าหมายจะต้องเริ่มเก็บชาร์ตใหม่ตั้งแต่ต้น คลูดาวน์ 11 วินาที

การเคลื่อนไหวโดยทั่วไป : ดอลล่าจะตีเร็วมากกว่าฮันเตอร์ด้วยกันเอง และเช็ดเลือดได้เร็วมาก เวลาพังแผ่นไม้หรือข้ามหน้าต่างจะรวดเร็ว แต่กลับติดข้อเสียยิ่งที่เมื่อโดนสตั้นจะสตั้นนานกว่าฮันด้วยกันเองโดยประมาณ 3-5 วินาที ระยะการโจมตีเมื่อตีปกติจะเป็นการตีกวาดคล้ายโจเซฟ แต่เมื่อชาร์ตตีจะเป็นการตีตรงๆ คล้ายลุงขี้เมา(ลุงสร้างกำแพง)

สายที่ถนัด : ไล่ล่า

Traitที่มักใช้ : Excitement / Teleport

Personaที่มักใช้ : Detention / Confined space (อันนี้อยากทราบว่าใช้ได้กี่อันคะ? ถ้าเหมือนในเกมปกติใช้ได้สองอันรึเปล่า? ถ้าใช้ได้อันเดียวเลือกเอาได้เลยค่ะตามสถานการณ์)

แผนการเล่น/เทคนิคการเล่น : ดอลล่าจะเป็นพวกที่ไม่ชอบเฝ้าหน้าเก้าอี้ จะชอบตามไล่ล่าอย่างเดียวจับใครนั่งได้ก็ตามไปล่าคนอื่นต่ออย่างไม่สนใจว่าใครจะปั่น หรือพวกเซอร์จะชนะก็ช่าง จะสนใจแต่คนที่จู๊คเก่งเท่านั้น จนบางทีก็ไม่ได้เจอคนอื่นเลยทั้งเกม หากยังไล่ไม่ชนะก็จะไล่อยู่แบบนั้นทั้งวันไม่เลิก

ความสามารถพิเศษ : แม้เกรซจะเป็นพวกชอบไล่าล่าแต่เอาจริงก็ยังคงติดนิสัยเดิมมาคือชอบดื่มแอลกอฮอลเพียงแค่ได้กลิ่นก็แยกแยะได้ว่าเป็นชนิดไหน (อันนี้ไรท์จะเอาหรือไม่เอาก็ได้นะคะ) และอีกอย่างทำอาหารได้อร่อยเพราะเกรซเป็นพวกที่เลือกทานเป็นอย่างมากทำให้ต้องเลือกคัดสรรอย่างดีเท่านั้น

รสนิยมทางเพศ/สเป็ค : ขอแค่เป็นคนที่แข็งแกร่งไม่ว่าจะชายหรือหญิงก็พร้อมจับปล้ำ--แค่กๆๆ แต่อยากเห็นโมเม้นให้น้องเกรซโดนปูยี้ปูยำมากกว่าค่ะ อยากเห็นได้คนมาสยบความบ้าคลั่งของน้องเกรซ (กรี๊ดดดด/ชิ่งหนีไม้เบสบอลหนาม)

เพิ่มเติม : - เกรซเป็นพวกรักง่ายเบื่อง่าย ชอบของเล่นชิ้นไหนก็จะเอาแต่ไปล่าคนนั้น ไม่ไปไหน วนเวียนอยู่แต่กับคนนั้น เรียกได้ว่าเกาะติดหนึบยิ่งกว่าตุ๊กแก

               - อีกอย่างลืมบอกไปว่าเกรซนั้น ปากสุนัข ได้โล่ที่หนึ่งนะจ๊ะ กัดเก่งเป็นที่หนึ่ง

 

 

สัมภาษณ์ตัวละคร!

 

 

: เครื่องถอดรหัสเหลือเพียงเครื่องเดียวอย่างรวดเร็วทั้งที่คุณเพิ่งจะจับเซอร์ไวเวอร์ได้แค่คนเดียว แถมยังเป็นตัวป่วนที่ถอดรหัสช้าเสียด้วย คุณไม่รู้ว่าเครื่องพร้อมจุดหรือยัง แต่มีผู้รอดชีวิตคนหนึ่งเตรียมจะมาช่วยเพื่อนจากเก้าอี้ นักถอดรหัสประจำทีมยังอยู่ดี และไม่มีใครเลยที่บาดเจ็บนอกจากเซอร์ไวเวอร์ที่นั่งเก้าอี้อยู่ หนำซ้ำTraitที่คุณนำมาคือบลิ้งค์ไม่ใช่วาร์ป คุณจะทำอย่างไรเพื่อพลิกเกมให้กลับมาชนะได้?

     เกรซไม่สนหรอกว่าใครจะรอดหรือใครจะไม่รอด คนอื่นจะเป็นยังไงไม่สนขอเพียงคนตรงหน้ากำลังจะตายเป็นพอ ดวงตาคมกวาดมองไปรอบๆ เมื่อสัญชาตญาณตัวเองกำลังร้องเตือนว่ามีใครบางคนใกล้เข้ามาจะช่วยคนที่นั่งเก้าอี้ตรงหน้าก็ยกยิ้มขึ้นอย่างชั่วร้าย

     "ดูเหมือนจะมีคนมาช่วยแกแล้วนะ หึๆ" มือที่ว่างจากไม้เบสบอลขยับไปสัมผัสแก้มคนบนเก้าอี้อย่างแผ่วเบา ช่างสวนทางกับนิสัยที่หยาบกระด้างมากที่สุด

     "มาทำอะไรสนุกๆ ในระหว่างที่รอคนมาช่วยดีกว่านะ หึๆๆ"

     สองเท้าเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะนั่งทับตักแกร่งของเซอร์ที่นั่งติดเก้าอี้ไม่สามารถดิ้นหลุดเองได้ ดวงตาเรียวคมทอประกายแสงอย่างชั่วร้ายกับแผนร้ายที่คิดได้เมื่อกี้ แฝงไปด้วยเจตนาที่ชัดเจนว่าหมายต้องการที่จะทำอะไรต่อจากนี้

     "อย่าดิ้นให้เปล่าประโยชน์เลยน่า" สองแขนยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งพร้อมทั้งดึงรั้งเข้ามาใกล้ใบหน้า สะโพกกลมกดบดคลึงไปกับตักแกร่งถูเร้าอย่างชอบใจยิ่งเห็นอาการดีดดิ้นเหมือนปลาขาดน้ำยิ่งชอบใจ

     แต่ทว่าก่อนที่จะได้ทำอะไรก็ได้ยินเสียงยางอย่างด้านหลังเมื่อหันไปเห็นคนอื่นจ้องมองมาอย่างตกตะลึงก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งชอบใจแล้วลุกขึ้นจากตักอย่างเสียดาย แต่ไม่วายก้มโน้มตัวลงไปกัดปากอีกฝ่ายอย่างแรงจนเลือดชิบแล้วผละออกไปไล่ล่าต่อ

: แย่ล่ะ! เครื่องจุดเข้าเสียแล้ว คนที่คุณจับนั่งถูกช่วยออกมาได้สำเร็จ โชคยังดีที่คุณไม่ได้อยู่ไกลจากประตูทางออกฝั่งนี้มากเท่าไหร่ หากรีบเดินไปคงจะไปได้ถึงก่อนจะมีใครเปิดประตูเสร็จ แต่ตรงหน้าคุณมีเซอร์ไวเวอร์ตัวปัญหาอยู่ ปกป้องประตูกับไล่ฆ่ามันตรงนี้ จะเอายังไงดีนะ?

     เลือกไล่าฆ่าสิ!

     ไม่ต้องเสียเวลาให้ต้องคิดมากมายเกรซใช้สกิลพุ่งจู่โจมเข้าไปทันทีเพื่อไล่าฆ่าต่อทันทีโดยที่ไม่สนใจประตูอีกเลยแม้แต่น้อย หากยังเอาชนะคนตรงหน้าไม่ได้ก็เลิกไปสนใจที่อื่นได้เลย และหากไล่ฆ่าสำเร็จถึงจะไปไล่เซอร์ออกประตูไปอย่างติดรำคาญ และหมายหัวเอาไว้ในเกมหน้าจะตีพวกที่ไม่ออกประตูวันหลัง

 

————————————————————

 

: “แพ้อีกแล้ว แพ้อีกแล้ว” เด็กสาวไม่คุ้นหน้าคนหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างยียวนกวนประสาท “เล่นสิบรอบก็แพ้สิบรอบ แรงค์ตกรัว ๆ เลย เลิกเล่นแล้วไปทำอย่างอื่นเถอะน่า”

     ดวงตาคมตวัดมองเด็กสาวที่เข้ามาพูดกวนประสาทตอนที่กำลังอยู่ในอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ มือไวกว่าคำพูดฟาดไม้เบสบอลหนามไปเต็มแรงกะให้โดนหน้านั้นให้เสียโฉย แต่เด็กนั้นก็ไม่ยืนอยู่เฉยๆ ให้ตี

     "นึกว่าเสียงแมลงสาปที่ไหน ที่แท้ก็เด็กเหลือที่เต้นเร้าๆ ไม่มีปัญญาไล่ล่าก็ดีแต่ปล่อยกลิ่นสุนัขให้ทั่วห้องนี้เอง"

: “คำตอบน่าเบื่อจัง นี่เป็นผู้สืบทอดของผู้ร่วมเกมคนก่อนจริงเหรอเนี่ย น่าผิดหวังชะมัด”

     "ถ้างั้นฉันก็คงผิดหวังที่ที่นี้รับเด็กปากสุนัขเหม็นเน่าเข้ามาร่วมเล่นด้วยเหมือนกัน"

: “เอาเถอะ จะยังไงก็ช่าง ฉันเบื่อเธอเต็มทีแล้ว ไปดีกว่า” เด็กสาวกลอกตาอย่างเสียมารยาท ก่อนจะโบกมือลาคุณลวก ๆ แล้วจู่ ๆ ร่างของเธอของสลายหายไปอย่างปริศนา ราวกับเธอไม่เคยอยู่ตรงนั้นมาก่อน

     "ไปตายสะเด็กเหลือขอ!" เกรซว่าจบก็ชูนิ้วอย่างหยาบคายแล้วเดินกลับห้องไปทันที

 

 

: “โห! คุณนี่เก่งจริง ๆ เลยนะ เกมเมื่อกี้คุณเอาชนะได้อย่างยอดเยี่ยมมาก” เด็กชายท่าทางอายุน้อยปรบมือด้วยความชื่นชม รอยยิ้มสดใสของเขาช่างตัดกับความหมองหม่นของคฤหาสน์สิ้นดี “ถ้าเก่งขนาดนี้ คุณน่าจะได้อยู่ในเกมไล่ล่าไปชั่วนิรันดร์นะ ไม่ต้องไปไหน แค่ได้เล่นเกมไปตลอดกาล คงสนุกน่าดูเลยเนอะ?”

     "ก็ขอให้มีตัวที่มันสู้ได้สมน้ำสมเนื้อก็พอ จะได้ไม่ต้องน่าเบื่อซ้ำซากน่ารำคาญ" เกรซรู้สึกรำคาญสายตาแบบนั้นก็อยากทำลายให้มันหายไปจริงๆ ความสดใสแบบนั้นมันช่างชวนให้รู้สึกคลื่นไส้เสียจริง

: “งั้นเหรอ ก็เป็นไอเดียที่ดีนะ” เขาหัวเราะคิกคัก “จะว่าไปแล้ว คุณเคยสงสัยหรือเปล่า ถ้าหากเราไม่ได้ตอบรับจดหมายฉบับนั้นตั้งแต่ต้นจะดีกว่านี้ไหม ถ้าไม่ได้รู้จักเกมนี้ชีวิตเราจะเป็นยังไง…” เด็กชายหลุบตาต่ำ ลากเสียงยาวคล้ายต้องการให้คุณตอบ

     "ถ้าว่างมาชวนคุยเรื่องไร้สาระก็เอาเวลาไปไล่ฆ่าดีกว่านะ" ดวงตาคมตวัดมองอย่างไม่พอใจที่เริ่มชวนคุยให้เสียเวลาและไม่อยากเจอหน้าเด็กแบบนี้มันชวนอ้วกน่าขยะแขยง

: “โอ๊ะ! ผมไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อนเลย เจ๋ง!” เด็กน้อยปรบมือชอบใจเสียงดังกว่าทีแรก “นั่นสินะ ก็จริงของคุณ แต่ผมคงต้องไปแล้ว ไว้เจอกัน”

 

 

คุยกับผู้ปกครอง

 

: สวัสดีค่ะ! เรียกเราว่ายามิได้เลยนะคะ ทางผู้ปกครองชื่ออะไรเหรอคะ?

: เราชื่อ เอ ค่ะ เรียกเราว่า เอ ได้เลยนะคะ

: ชื่อน่ารักจังค่ะ! ขอบคุณที่สนใจส่งตัวละครนะคะ3 แต่ว่าเกมไอเดนทิตี้เป็นเกมที่มีความรุนแรงอยู่แล้ว ดังนั้นลูก ๆ ของท่านมีโอกาสได้รับบาดเจ็บ ล้มลุกคลุกคลานหนักเอามาก ๆ และอาจจะถึงตายได้ ทางผปคโอเคมั้ยคะ ;—;

: ถ้าตายก็พร้อมส่งตัวใหม่ได้ค่ะ แต่เป็นฮันนี้จะตายอีกรอบรึเปล่านี้อีกเรื่องนะคะ5555 

: แงงง ไม่ต้องห่วงนะคะ เจ็บได้ก็หายได้ค่ะ! เพื่อเป็นการฮีลลิ่งหัวใจให้พองโต ผู้ปกครองอยากให้ลูกทำอะไรหรือมีโมเมนต์แบบไหนเป็นพิเศษไหมคะ? รีเควสมาได้เลยค่ะ ถ้ามีโอกาสจะพยายามเขียนให้;;

: โมเม้นนี้เราใส่ไปด้านบนแล้วค่ะ>///< /ชี้ยกตัวอย่างสถานการณ์

: รับทราบค่า แล้วคุณผปคมีอะไรจะชี้แนะเราไหมคะ แบบว่า เราอธิบายเนื้อหาเกมตกหล่นไปตรงไหนไหม? อยากให้เรื่องนี้มีอะไรเพิ่มเติมอื่น ๆ หรือควรปรับแก้ตรงไหนหรือเปล่า? ทักได้เลยนะคะ!

: ไม่มีปัญหาอะไรนะคะ ยินดีที่ได้เห็นมีคนแต่งรับสมัครไว้ด้วยค่ะ

: ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ เดี๋ยวคอมเมนท์จะตามมานะคะ ขอให้ลูก ๆ ของคุณติดนะ♥︎♥︎

: ก็หวังว่าจะติดค่ะ55555555 แต่หากไม่ติดก็ไม่เป็นไรค่ะ ไปใส่ในฮันเตอร์อื่นๆ ได้ค่ะ ไม่ว่าอะไรเลย

Chess Theme