ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 2 ชานชาลาที่ 9 เศษ 3 ส่วน 4
“อยู่ไหนของมันนะ ชานชาลาที่ 9 กับที่ 10 เนีย เดินหารอบแล้วนะเนีย”สาวน้อยบ่นขึ้น เธอเดินไปเรื่อยๆพร้อมมองไปรอบๆ
“เวลามันเท่าไรแล้วนี้ จะตกรถไหมนี้เรา โอ้ยยยยย ประเทศนี้ฉันก็ไม่เคยมาสะด้วย แล้วทำไมคนมันเยอะนักเนียยยย”เธอบ่นในใจ แล้วเธอก็ขนรถเข่นของเธออย่างร้อนรนจนทำให้เกือบชนกับหญิงสาววัยกลางคน คนหนึ่งเข้า
“ขอโทษทีค่ะ คือหนูกำลังรีบ ไม่ทันได้มองทาง”เธอหันไปพูด พอเธอเห็นหญิงวัยกลางคน คนนั้นเธอถึงกับตกใน เธอมีเส้นผมสีแดง ใบหน้าที่แสนอบอุ่น นั้นคือ แม่ของรอน วิสลีย์ มอลลี่ วิสลีย์นั้นเอง
“ไม่เป็นไรจ้า หนู มองดูจากสัมภาระแล้ว หนูกำลังจะไปที่ ชานชาลาที่ 9 เศษ 3 ส่วน 4 ใช่ไหมจ้า”มอลลี่ถาม
สาวน้อยพยักหน้าให้ คุณนายมอลลี่ยิ้มให้เธอแล้วพูดว่า
“เดินตรงไปอีกสอง บล็อก ก็ถึงแล้วจ้า แต่รีบๆหน่อยนะ อีก 15 นาทีรถไฟจะออกแล้ว”มอลลี่พูด
พอเธอได้ยินก้มศีรษะให้แล้วรีบเข่นรถเข่นไปในทันที
“เธอสวยจังเลยว่าไหมค่ะแม่”สาวน้อยผมแดงที่ยินข้างๆเธอพูด
“ใช่แล้ว ปีนี้ฮอกวอตส์ต้องมีเรื่องดีๆแน่ๆ สวยราวกับ วีซ่า เลย”มอลลี่พูด เธอมองดูจนสาวน้อยผมทองหายลับกับหับสายตา
ไปทางแมร์รี่หรือก็คือพันนิสาของเรานั้นละ ตอนนี้เธออยู่ในชื่อของแมร์รี่ จากนี้ไปจะขอเรียกเธอคนนี้ว่าแมร์รี่ก็แล้วกันนะค่ะ เธอวิ่งตรงไปจนเจอชานชาลาที่ 9 กับ 10 เธอจึงพุ่งเข้าไประหว่าง 9 กับ 10 ในทันที พอเธอพุ่งผ่านเข้าไปก็ไปปรากฏตัวที่ชานชาลา 9 เศษ 3 ส่วน 4 จริงๆ เธอมองดูอย่างอึ่งๆ
“ว้าว......ไม่คิดว่าจะได้มาที่นี้จริงๆ”เธอพูดด้วยดวงตาที่เป็นประกาย
“เร็วๆรถไฟจะออกในอีก 10 นาที ผู้โดยสารคนใดที่ต้องการจะเดินทางรีบขึ้นรถไฟได้แล้ว”นายสถานีพูดขึ้น
พอแมร์รี่ได้ยินก็รีบวิ่งขึ้นรถไฟไปในทันที แล้วเธอก็เดินไปตามโบกี้รถไฟ โบกี้รถไฟจะมีห้องสำหรับให้ผู้โดยสารนั่ง เธอเดินตามตู้โบกี้ต่างๆ เพื่อหาตู้ที่มีคนที่เธอต้องการเจออยู่ แต่เธอกับไม่รู้ตัวเลยว่า การเดินผ่านโบกี้ แต่ละโบกี้ของเธอนั้น เป็นที่จับตามองแค่ไหน เธอเดินผ่านตู้ไหมทุกคนในตู้นั้นๆต้องหันมามองเธอเป็นตาเดียว แล้วพูดเหมือนกันว่า “สวยจังเลย” แล้วเธอก็เดินมาหยุดที่หน้าห้องๆหนึ่ง แล้วกั้นใจเปิดประตูเข้าไป พอเธอเป็นเข้าไปเธอก็ถึงกับยิ้มออกมา เพราะคนที่อยู่ในห้องนั้นคือ แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ รอน วิสลีย์ นั้นเอง ทั้งคู่กับหันไปมองเธอเช่นกัน แล้วเธอก็พุดขึ้นว่า
“คือว่า....เอ่อ....จะว่าอะไรไหมที่ฉันจะขอนั่งด้วยคนนะ ห้องอื่นมันเต็มหมดแล้วอ่ะ”เธอพูดขึ้น
“ได้สิ ตามสบายเลย”แฮร์รี่พูดขึ้น เธอยิ้มให้ แล้วถือวิสาสะนั่งข้างๆแฮร์รี่สะเลย
“ดีใจจังเลยได้เจอแฮร์รี่ด้วย ไม่เสียแรงที่เดินตามหา”เธอคิดในใจ แล้วเธอก็หันไปมองรอนที่จ้องเธออยู่ แล้วเธอก็ยิ้มให้แล้วถามไปว่า
“พวกเธอชื่ออะไรหรอ ฉันชื่อ แมร์รี่ วอตเตอร์”เธอถาม ถึงแม้ว่าเธอจะรู้อยู่แล้วว่าพวกเขาเป็นใครก็ตาม
“ฉันชื่อ แฮร์รี่ พอตเตอร์”แฮร์รี่แนะนำตัว
“ส่วนฉัน รอน วิสลีย์”รอนแนะนำตัว
เธอยิ้มให้ทั้งคู่แล้วพูดไปว่า
“ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ ดีใจที่ได้รู้จักคนดังอย่างคุณด้วยค่ะแฮร์รี่”เธอพูดพร้อมหันไปยิ้มให้แฮร์รี่
แฮร์รี่กับรอนยิ้มให้เธอเช่นกัน แล้วสักพักก็มีรถขายขนมเข่นมาขายแล้วเปิดประตูแล้วพูดว่า
“จะรับอะไรหน่อยไหมค่ะ”พนักงานขายขนมถาม
ทั้งสามคนหันไปมองเธอ แล้วรอมก็พุดขึ้นว่า
“ไม่เป็นไรครับผมมีแล้ว”รอนพูด แฮร์รี่หันไปเห็นสีหน้าของรอนว่าอย่าจะกินแค่ไหน เขาจึงตัดสินใจพูดไปว่า
“ผมขอหมดเลยครับ”แฮร์รี่พูดพร้อมหยิบเหรียญนทองออกมาจากกระเป๋าเป็นกำ รอนถึงกับตาโต แต่แมร์รี่กับยิ้มเล็กๆ
แล้วพนักงานก็นำขนมทั้งหมดเข้ามาในห้องแล้วรับเหรียญจากแฮร์รี่แล้วเธอก็เดินออกไปพร้อมปิดประตู
“กินได้เลยนะ มะต้องเกรงใจ”แฮร์รี่หันไปพูดกับทั้งสองคน
“จ้า ขอบใจมากๆนะจ้า แฮร์รี่”แมร์รี่พูด แล้วเธอก็หันไปหารอน ที่หยิบขนมไปกินเรียบร้อยแล้ว ทำให้เธอกับแฮร์รี่อดที่จะขำรอนไม่ได้
“ขำอะไรกันหรอ”รอนหันไปถามทั้งสองคน
“ไม่มีอะไร รอนนายก็กินไปเถอะ”แฮร์รี่พูด แล้วเขาก็หยิบกล่องลูกกวาดรวมรสขึ้นมา เขากำลังจะเอาเข้าปากรอนก็พูดขึ้นว่า
“ระวังได้รสแปลกๆนะ”รอนพูดแต่ก็สายไปแล้วแฮร์รี่เอาเข้าปากไปสะแล้ว แล้วแฮร์รี่ก็ทำหน้าตาพะอึดพะอมในทันที
“หยี....รสขี้หู”แฮร์รี่พูดขึ้น ทำให้รอนและแมร์รี่ถึงกับหัวเราะออกมาทันที แล้วรอนก็พูดขึ้นว่า
“ขอโทษที เตือนช้าไปหน่อย”รอนพูด แล้วแฮร์รี่ก็หันไปหาแมร์รี่แล้วพูดว่า
“เธอลองหน่อยไหม แมร์รี่”แฮร์รี่พูด
“จะดีหรอ”แมร์รี่ถามพร้อมทำหน้าตาลังเล
“เอาเลยแมร์รี่ลองดู”รอนสนับสนุน
แมร์รี่ถอนหายใจ แล้วคอยๆเอี๋อมมือลงไปในกล่องแล้วหยิบมันขึ้นมาแล้วกลั้นใจเอาเข้าปากไป
“เป็นไงบ้าง”แฮร์รี่ถาม รอนจ้อมมองใบหน้าของแมร์รี่
“รสเค้กช๊อกโกแลต”แมร์รี่พูด
“โห....โชคดีจังเลย ชิ้นแรกก็ได้รสเค้กช๊อกโกแลตเลยหรอ เขาว่ากันว่า ใน 1 กล่องจะมีรสเค้กซ๊อกโกแลต แค่ 2 ชิ้นเองนะ นอกนั้นรสอะไรก้ไม่รู้ทั้งนั้นเลย”รอนพูด
“สงสัยดวงฉันดีมั้ง รอน อิอิ”แมร์รี่พูดพร้อมหัวเราะ
“นายไม่ลองบ้างละรอน”แฮร์รี่หันไปพูดกับรอน
“ไม่เอาอะ เปอร์เซ็น ได้รสเค้กช๊อกโกแลตมันเหลือน้อยแล้วอ่ะ นอกนั้นก็รสอะไรก็มะรู้แล้วอ่ะ”รอนพูด
“เอาหน่อยนะรอน นายอาจจะโชคดีก็ได้นะใครจะไปรู้”แมร์รี่พูด
รอนทำหน้าลังเลแล้วก็พูดขึ้นมาว่า
“เอาก็เอาวะ”รอนพูดแล้วล่วงมือเข้าไปในกล่องแล้วหยิบมาชิ้นหนึ่งแล้วเอาเข้าปากไปในทันที แล้วอยู่ๆตารอนก็โตขึ้นมาในทันที
“เป็นไงบ้างรอน”แฮร์รี่ถาม
“แล้วรอนก็ลุกขึ้นพร้อมทำหน้าลุกลี้ลุกลนแล้วพูดว่า
“น้ำ....น้ำ...ขอน้ำหน่อย”รอนพูดขึ้น
แฮร์รี่ทำหน้าตาตกใจแล้วหันไปพูดกับแมร์รี่ว่า
“น้ำแล้วเราจะเอาน้ำมาจากไหนละ”แฮร์รี่หันไปถาม
“ฉันมีวิธี แต่เราต้องหาอะไรมาใส่มัน”แมร์รี่พูด แล้วเธอก็หันไปเห็นภาชนะใส่ขนมที่เป็นรูปแก้ว เธอเกาะขนมออกแล้วเทมันทิ้งแล้วเธอก็หยิบไม้กายสิทธิ์ของเธอออกจากกระเป๋าแล้วท้องคาถาว่า
“อากัวเมนตี”เธอท้อง แล้วก็มีน้ำไหลออกมาจากไม้กายสิทธิ์ไหลลงไปในแก้ว แล้วเธอก็ส่งมันให้กับรอน รอนรับมันมาแล้วรีบยกดื่มในทันที
“เป็นไงบ้างรอน”แมร์รี่ถาม
“อ้า...เกือบตายสะแล้ว แต่แมร์รี่เธอรู้จักคาถานี้ได้ไง”รอนพูดพร้อมหันไปถาม
แมร์รี่ยิ้มให้รอนแล้วก็พูดไปว่า
“อ่านเจอในหนังสือ เวทมนตร์คาถา จ้า”แมร์รี่ตอบ
ทำให้รอนกับแฮร์รี่พยักหน้ารับ แล้วแฮร์รี่ก็พูดขึ้นว่า
“เธอเก่งจังเลย”แฮร์รี่พูด
“ก็ไม่เท่าไรหลอกนะ”แมร์รี่พุดพร้อมเอามือเกาหัวตัวเองอย่างอายๆ
แล้วประตูตู้ก็เปิดออกทำให้ทั้งสามหันไปมองทันที พอแมร์รี่เห็นก็ถึงกับทำตาโต เพราะคนที่เปิดประตูเข้ามานั้นก็คือ
เฮอร์ไมโอนี เกรนเจอร์ นั้นเอง แล้วหญิงสาวผมยากหยิกก็พูดขึ้นว่า
“ใครเห็นคางคกบ้าง เด็กชายที่ชื่อ เนวิลล์ ทำหายนะ”เฮอร์ไมโอนีเดินลงมานั่งข้างๆรอน
“สวัสดี ฉัน เฮอร์ไมโอนี เกรนเจอร์ แล้วพวกเธอละ”เธอพูดพร้อมกับถาม
“เออ...ฉันแมร์รี่ วอตเตอร์”แมร์รี่พูด
“ฉัน แฮร์รี่ พอตเตอร์”แฮร์รี่พูด
“แล้วเธอละ”เฮอรืไมโอนี้หันไปถามรอนที่กำลังเขี้ยวขนมอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ แล้วรอนก็หันกับมาตอบทั้งๆที่ขนมเต็มปากว่า
“ฉัน รอน วิสลีย์”รอนพูดแล้วหันกลับไปกินต่อ
เธอถอนหายใจ แล้วหันไปเห็นว่า มีน้ำเกาะอยู่บนแว่นตาแฮร์รี่เธอหยิบไม้กายสิทธิ์ของเธอขึ้นมาชี้ไปที่แว่นตาแฮร์รี่แล้วร่ายคาถาว่า
“อิมเพอร์วิอัส”ทำให้น้ำที่เกาะบนแว่นตาของแฮร์รี่หายไป แอร์รี่ตกใจแล้วพูดขึ้นว่า
“ฉันคงต้องจำคาถานี้ไปใช้บ้างสะแล้ว”แฮร์รี่พูดพร้อมขยับแว่นของตัวเอง
“ก็ดี แล้วอีกอย่างพวกเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วนะ อีกไม่นานก็จะถึงฮอกวอสต์อยู่แล้ว”เธอพูดพร้อมกำลังจะเดินออกไปแล้วก็หันไปมองรอนแล้วพูดว่า
“ส่วนนาย จมูกนายเปื้อนนะตรงนี้”เธอพูดแล้วชี้ไปที่จมูกตัวเองเป็นการบอกรอนว่าเปื้อนตรงไหน รอนรีบเช็ดในทันที แล้วเฮอร์ไม่โอนี้ก็เดินออกไปจากห้อง แล้วแฮร์รี่ก็หันไปพูดกับแมร์รี่ว่า
“งันพวกเราออกไปก่อนนะ เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเลย แมร์รี่”แฮร์รี่พูด
“จ้า ขอบใจมาก”แมร์รี่พูด
แล้วแฮร์รี่ก็ลากรอนออกไปจากตู้พอพวกเขาออกไปแมร์รี่ก็หันไปหยิบเครื่องแบบออกมา เธอมองเครื่องแบบด้วยดวงตาที่เป็นประกายแล้วพูดว่า
“ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ใส่ ดีใจสุดๆไปเลย”เธอพูดแล้วรีบเปลี่ยนชุดในทันที
ส่วนพวกผู้ชายที่อยู่ข้างนอก
“เธอสวยมากๆเลยว่ามะแฮร์รี่”รอนถาม
แฮร์รี่พยักหน้า
“ทั้งสวยทั้งน่ารักเลยละ นิสัยก็ดีด้วย”แฮร์รี่พูด
แล้วก็มีชายสามคนเดินเข้ามาหาพวกเขา ชายคนแรกเป็นชายร่างเล็กผมทองหน้าตาหยิ่งๆแล้วตามมาด้วยชายผมดำรูปร่างอ้วนใหญ่อีกสองคน แล้วชายผมทองก็เดินมาหยุดที่ข้างหน้าพวกเขาแล้วพูดว่า
“นายใช้ไหม แฮร์รี่ พอตเตอร์คนดัง ยินดีที่ได้รู้จักฉัน เดรโก มัล....”ก่อนที่เดรโกจะพูดจบแมร์รี่ก็เปิดประตูออกมาพอดีแล้วพูดว่า
“เสร็จแล้วจ้า ตาพวกเธอบ้าง”เธอพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
เดรโกหันไปเห็นก็ถึงกับทำตาโตแล้วหน้าแดงในทันที
“คนอะไรสวยจังวะ เวลายิ้มก็น่ารักโคตร”เดรโกคิด
แล้วเดรโกก็หันไปหาแฮร์รี่แล้วพูดว่า
“เอาไว้พุดเรื่องนี้กันตอนถึงโรงเรียนนะพอตเตอร์”เดรโกหันเดินจากไป ท้ามกลางอาการ งง ของทั้ง 3 คน
“เดรโกมาทำอะไรงั้นหรอ”แมร์รี่หันไปถาม
“เธอรู้จักด้วยหรอ”แฮร์รี่หันไปถาม
แมร์รี่สายหัวแล้วพูดว่า
“ก็ได้ยินเขาแนะนำตัวเมื่อกี่นี้ไง”แมร์รี่พูด
“พวกเธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันได้แล้ว”แมร์รี่พูด แล้วพวกแฮร์รี่ก็เดินเข้าไปในห้อง
แมร์รี่ยินถอนหายใจอยู่ข้างนอกห้อง บรรยากาศตอนนี้ก็ค่ำแล้ว บรรยากาศเย็น เธอมองออกไปนอกหน้าต่างเป็นภาพภูเขาในเงามืดแล้วเธอคอยๆย่อตัวลงนั่งกอดเข่า แล้วเอาหน้าซุกลงไปบนเข่าในใจคิดเรื่องมากมาย ทั้งเรื่องที่นี้แล้วเรื่องทางบ้าน ถึงแม้ว่า หญิงวัยกลางคนที่อยู่ร้านตัวบรรจงกับหยดหมึกจะพูดแบบนั้นก็เถอะแต่เธอก็อดกังวนไม่ได้อยู่ดี
“แมร์รี่ แมร์รี่ เธอเป็นอะไรหรือปล่าว”แฮร์รี่ เรียกเธอ ทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้พวกเขาแล้วพุดว่า
“ไม่เป็นอะไรจ้า ฉันคิดอะไรนิดหน่อยนะ”แมร์รี่พูดขึ้น แล้วก็ยืนขึ้นแล้วพูดว่า
“จะถึงแล้วนะ ฮอกวอสต์นะ นั้นไง”เธอพูดพร้อมเดินไปที่หน้าต่าง
“ฮอกวอสต์ โรงเรียนผู้วิเศษ”เธอพูดขึ้น ภาพข้างหน้าเธอคือ ปราสาทที่ดูใหญ่โต เธอยิ้มให้กับภาพที่เห็นแล้วหันไปยิ้มให้เพื่อนชายทั้งสองคนของเธอแล้วพูดว่า
“พวกเราคงจะต้องเจอแต่เรื่อง สนุกแน่ๆในปีนี้ ฉันหวังว่าแบบนั้นนะ”เธอพูดทั้งๆที่เธอก็รู้อยู่แล้วว่ามันต้องเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่เธอก็ต้องพูดไปแบบนั้นเพื่อให้เพื่อนชายทั้งสองของเธอไม่คิดอะไรมาก
“ฉันก็หวังให้เป็นแบบนั้น”แฮร์รี่พูดพร้อมเดินมายืนข้างๆเธอ
*----------------------------------------------------------*
เอาตอนที่สองมาลงแล้วนะค่ะ
พอกลับมาจากลอยกระทงปุบก็เอามาลงปับเลยละค่ะ อิอิอิ
ขอให้มีความสุขนะค่ะทุกคน อิอิอิ
เอาตอนที่สองมาลงแล้วนะค่ะ
พอกลับมาจากลอยกระทงปุบก็เอามาลงปับเลยละค่ะ อิอิอิ
ขอให้มีความสุขนะค่ะทุกคน อิอิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น