คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 9 อาการแปลกๆของแมร์รี่และวันคริสมาสกับหิมะอันสวยงาม
วันนี้เป็นวันอันหนาวเย็นอีกวัน ใกล้วันคริสมาสเข้าไปทุกที ฮอกวอสให้นักเรียนหยุดกลับบ้านได้เป็นเวลา 1 อาทิตย์ นักเรียนส่วนใหญ่จึงจัดกระเป๋ากลับบ้านกัน
“แมร์รี่เธอไม่กลับบ้านช่วงคริสมาสนี้หรอ”เฮอร์ไมโอนี่ถาม
แมร์รี่ยิ้มให้พร้อมสายหัว เฮอร์ไมโอนี่มองแมร์รี่ด้วยสายตาที่สงสัยแล้วถามไปว่า
“เธอเป็นอะไรหรือเปล่าแมร์รี่ ช่วงนี้เธอซึมๆไม่ร่าเริงเลย”เฮอร์ไมโอนี่ถามอยากเป็นห่วง
แมร์รี่หันไปยิ้มให้เพื่อนสาวพร้อมสายหน้าแล้วพูดว่า
“ฉันไม่เป็นอะไรหรอกนะ เที่ยวคริสมาสกับครอบครัวให้สนุกนะ”แมร์รี่พูด
เฮอร์ไมโอนี่มองเพื่อนสาวด้วยสายตาที่สงสัย
“เธอไม่เป็นอะไรแน่นะ ฉันไม่กลับบ้านดีกว่าอยู่เป็นเพื่อนเธอ เห็นเธอเป็นแบบนี้ฉันไม่สบายใจเลย”เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น
แมร์รี่ทำตาโตแล้วรีบพูดขึ้นว่า
“ฉันไม่เป็นไรจริงๆเฮอร์ไมโอนี่ จริงๆนะ เธอกลับบ้านเถอะ ฉันแค่คิดถึงบ้าน แต่ก็กลับไม่ได้เฉยๆนะ แค่นี้จริงๆไม่มีอะไรต้องห่วง”แมร์รี่พูด
“ทำไมถึงกลับไม่ได้”เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างสงสัย
“เหตุผลบางประการจ้า เธอก็รีบไปได้แล้วเดียวไม่ทันรถไฟนะ เดียวฉันลงไปส่งถึงที่สถานีนะ”แมร์รี่พูด
“ไม่เป็นไรข้างนองมันหนาว เธอนะพักผ่อนทำใจให้สบายไปเถอะ แต่ฉันกลับมาเธอต้องกลับเป็นคนเดิมนะ ถ้ามันกลับฉันจะบีบให้เธอพูดออกมาจนได้ แมร์รี่ เพราะฉันรู้ว่าเธอไม่ได้กังวนเรื่องนี้แน่ๆ แล้วก้อีกอย่าง สุขสันต์วันคริสมาส”เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปในทันที แมร์รี่ได้ยินถึงกับตาโต แล้วเธอก็ล้มตัวลงนอนแล้วพูดว่า
“เก่งจริงๆเลยนะเฮอร์ไมโอนี่”แมร์รี่พูดออกมาเบาๆพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา
ไปทางเฮอร์ไมโอนี่เธอเดินลงมาถึงห้องโถงที่มีแฮร์รี่กับรอนนั่งเล่นหมากรุกกันอยู่แล้วเธอก็เดินเข้ามาหาทั้งคู่ เธอเห็นตัวหมากของรอนตัวตัวหมากของแฮร์รี่กระจายเธอถึงกับพูดออกมาว่า
“ร้ายกาจที่สุด”เฮอร์ไมโอนี่พูด
รอนหันไปมองแล้วพูดว่า
“ก็นี้มันหมากรุกพ่อมดนิ”รอนพูด
เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้ารับแต่ก็ยังไม่ชอบอยู่ดี
“ฉันเห็นเธอเก็บของ”รอนพูด
“แล้วเธอละรอน”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“เปลี่ยนแผนนิดหน่อย พ่อกับแม่ฉันจะไปเยี่ยมพี่ชายฉันที่ โรมาเนีย นะ”รอนพูด
“งันก็ดีเลย พวกเธอช่วยกันหาข้อมูลของ นิโครัส เฟแมล ก็แล้วกันนะ”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“พวกเราหาจนจะพลิกห้องสมุดอยุ่แล้วนะ แต่ก็ยังหาไม่เจอเลย”รอนพูด
แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็กล้มตัวลงมาแล้วพูดว่า
“ยังเหลืออีกที เขตต้องห้ามไงละ”เธอพูดเสียงเบาๆ
รอนกับแฮร์รี่ได้ยินถึงกับทำตาโต
“แล้วก็มีอีกเรื่องนะ ช่วงนี้แมร์รี่ไม่รู้เป็นอะไรซึมๆแปลกๆ พวกนายก็ช่วยกันดูแลเธอด้วยนะ ถ้าฉันกับมาเธอยังไม่เป็นเหมือนเดิมพวกนายหาข้อแก้ตัวดีๆละกันนะ แล้วก็อีกอย่างสุขสันต์วันคริสมาส”เฮอร์ไมโอนี่พูดจบแล้วก็เดินจากไปในทันที แฮร์รี่กับรอนถึงกับทำตาโต
“จริงด้วยสินะ สายป่านี้แล้วแมร์รี่ยังไม่ลงมากินข้าวเลยนิหน่า”แฮร์รี่พูด
“นั้นอะสิ ทั้งๆที่เป็นคนกินเยอะไม่สมกับรูปร่างแท้ๆ”รอนพูด
“เราเอาของกินขึ้นไปให้กันดีกว่ารอน ฉันรู้สึกเป็นห่วงยังไงไม่รู้”แฮร์รี่พูดขึ้น
รอนพยักหน้ารับแล้วทั้งคู่กับเก็บกระดานหมากรุกแล้วเดินไปในครัว พร้อมบอกแม่ครัวให้จัดอาหารให้ชุดหนึ่ง เพราะเพื่อนไม่สบาย แม่ค้าก็จัดอาหารเบาๆไปให้ทั้งคู่ แล้วทั้งคู่ก็เดินถือถาดอาหารขึ้นไปที่ห้องพกในทันที เพราะกลัวอาหารจะเย็นเพราะอากาศเย็นมากๆ แล้วทั้งคู่ก็เดินไปถึงหอพักแล้วพอบอกรหัสผ่านเสร็จก็เดินเข้าไปตรงไปที่ห้องของแมร์รี่ในทันที
แล้วแฮร์รี่ก็เคาะประตูห้อง
“แมร์รี่นี้ฉันเองนะแฮร์รี่ เปิดประตูให้ฉันหน่อย”แฮร์รี่เรียก แล้วสักพักประตูก็เปิดออก คนที่เปิดประตูคือแมร์รี่นั้นเอง เธอยิ้มให้กับแฮร์รี่และรอน
“พวกฉันเอาอาหารมาให้นะ เห็นว่าเที่ยงแล้วเธอไม่ลงไปกินสักที”แฮร์รี่พูด
“ขอบใจจ้า เข้ามาก่อนไหม”แมร์รี่พูด
“ไม่ดีกว่า เอานี้”แฮร์รี่พูดพร้อมยืนถาดอาหารให้
แมร์รี่รับไว้แล้วพูดว่า
“ขอบใจนะ งันฉันลงไปทานที่ห้องนั่งเล่นก็ได้เราจะได้คุยกันด้วยไง”แมร์รี่พูด
“งันฉันถือถาดอาหารให้เธอนะแมร์รี่”รอนพูดพร้อมยืนมือไปรับถาดอาหารแมร์รี่
“ขอบใจเธอมากนะ ทั้งรอนและแฮร์รี่เลย”แมร์รี่พูดพร้อมยิ้มให้
“ก็เราเป็นเพื่อนกันนิ แค่นี้เองแมร์รี่ไม่ใช้เรื่องใหญ่”แฮร์รี่พูด
แมร์รี่ยิ้มให้พวกเขา แล้วอยู่ๆเธอก็พูดขึ้นมาว่า
“พวกเธอลงไปก่อนนะ เดียวฉันตามลงไป”แมร์รี่พูดขึ้นพร้อมปิดประตู แฮร์รี่กับรอนเลยต้องลงมาคอยแมร์รี่อยู่ที่ห้องนั่งเล่น แล้วสักพักแมร์รี่ก็เดินลงมาพร้อมกับบ้างสิ่งบางอย่างในมือใบหน้ายิ้มแย้มแล้วเดินเข้ามาหา
“แมร์รี่ คริสมาส จ้าทั้งคู่”แมร์รี่พูดแล้วยืนบางสิ่งให้ มันเป็นกล่องที่ห่อด้วยกระดาษต่างสี ของรอนเป็นสีแดงโบสีฟ้าเข้น ส่วนของแฮร์รี่เป็นสีน้ำตาลโบสีเขียว
“ห่อไม่สวยเท่าไร ฉันเลือกสีให้เข้ากับพวกเธอเลยนะเนีย ลองเกาะดูสิ”แมร์รี่พูด
แฮร์รี่กับรอนรีบเกาะในทันที ข้างในเป็นผ้าพันคอ ทั้งคู่หยิบมันออกมาดู
“ฉันทักเองเลยนะ เฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่รู้ด้วย เพราะฉันแอบทักตอนที่เธอหลับ”แมร์รี่พูด
“สวยมากๆเลยแมร์รี่ ขอบใจมากนะของขวัญชิ้นแรกของฉัน ฉันจะเก็บไวเป็นอย่างดีเลย”แฮร์รี่พูด เขาได้เป็นผ้าพันคอสีน้ำตาลเข้ม และตรงปลายเป็นสีเขียว ส่วนของรอนเป็นสีแดงที่ตรงปลายเป็นสีฟ้า รอนเอามันพันที่คอแล้วพูดขึ้นว่า
“ฉันดูดีไหม”รอนถาม
“มากๆเลยจ้ารอน”แมร์รี่พูดแฮร์รี่พยักหน้าให้
“ขอบใจนะแมร์รี่ ฉันจะดูแลอย่างดีเลย แต่ฉันไม่มีอะไรให้เธอเลยอะ”รอนพูดพร้อมทำหน้าสลดรวมไปถึงแฮร์รี่
แมร์รี่ยิ้มให้รอนแล้วพูดว่า
“ไม่จำเป็นนิหน่ารอน ฉันให้เพราะเต็มใจจะให้ แล้วก็ไม่ได้ให้เพื่อต้องการของตอบกลับนะรอน แค่เห็นพวกเธอมีความสุขฉันก็ดีใจแล้วละ”แมร์รี่พูด
“เธอเป็นคนดีจัง ถ้าใครได้เธอเป็นแฟนคงโชคดีแน่ๆ เอาแบบนี้มะ แมร์รี่เธอมาเป็นแฟนกับฉันนะ”รอนพูด
แมร์รี่ได้ยินถึงกับทำหน้างง เอียงหัวทำหน้าตาน่ารักสงไปทางรอน
“รอนนานเล่นขอแบบนี้เลยหรอ งันแมร์รี่เป็นแฟนกับฉันดีกว่า”แฮร์รี่พูด
แมร์รี่หันไปมองแฮร์รี่อีกคน
“ก็ได้ฉันจะเป็นแฟนกับพวกนายทั้งคู่”แมร์รี่พูดขึ้นพร้อมเดินไปโอบรอบคอยเพื่อนชายทั้งสองคนของเธอจากด้านหลัง
“ฉันเองก็รักพวกเธอมากๆนะ รวมไปถึงเฮอร์ไมโอนี่ด้วย ถ้าเกิดวันหนึ่งฉันหายไป พวกเธอห้ามลืมฉันนะ”แมร์รี่พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ดูเศร้า
แฮร์รี่กับรอนได้ยินก็ถึงกับตกใจ แล้วทั้งคู่ห็หันกลับไปจับมือคนละข้างของแมร์รี่ แล้วแฮรี่ก็ถามขึ้นว่า
“ทำไมเธอพูดแบบนั้นแมร์รี่ เธอจะหายไปไหนงันหรอ”แฮร์รี่ถาม
แมร์รี่ยิ้มให้ทั้งคู่แล้วพูดว่า
“ฉันแค่สมมุตินะ”แมร์รี่พูด
“ไม่สมมุติทั้งนั้น พวกเราทั้ง 4 คนต้องอยู่ด้วยกันตลอดไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพวกเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป”รอนพูดขึ้น
พอแมร์รี่ได้ยินน้ำตาถึงกับไหลออกมา แฮร์รี่เห็นก็เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้
“พวกเธอสัญญานะว่าพวกเธอจะไม่ลืมฉัน พวกเธอสัญญาแล้วนะ”แมร์รี่พูด
“พวกเราสัญญา”แฮร์รี่กับรอนพูดพร้อมกัน
แมร์รี่โผเข้ากอดเพื่อนทั้งสองของเธอในทันทีพร้อมกับปล่อยเสียงร้องให้ออกมา แล้วพวกเขาก็คุยกันอย่างสนุกสนานจนถึงมื้อเย็น แมร์รี่ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อนเพราะเธอไม่ได้อาบน้ำมาตั้งแต่เช้า เธอเลยบอกให้รอนและแฮร์รี่ไปรอเธอที่ห้องโถงก่อนได้เลย แล้วเธอก็เดินขึ้นห้องพักของเธอไป แล้วเธอก็อาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จแล้วเธอก็เดินออกจากหอพักกริฟฟินดอร์ เธอใส่กระโปรงยาวสีขาวรองเท้าบูดสีขาว เสื้อแขนยาวคอฮูบสีขาวที่มีขนมิ้งประดับ เธอเดิมมาตาทางเดินที่ข้างๆเป็นรานสนามเล็กๆที่ตอนนี้เต็มไปด้วยหิมะ เธอเดินลงไปยืนตรงเธอเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้า แล้วสักพักหิมะก็เริ่มโปรยปรายลงมาตอนนี้เธอดูราวกับเป็นเจ้าหญิงหิมะ งดงามราวรูปสลักตอนนี้มีใครบางคนจ้องมองเธออยู่ จ้องมองดูความงดงามของเธอ จ้องมองดูเทพธิดาที่แสนงดงาม
“เธอชั่งสวย งดงาม ราวเทพี ราวนางฟ้า นางสวรรค์ แต่ทำไมเธอถึงดูเศร้านักใครกันที่ทำให้เธอเศร้า หรือฉันคนนี้เป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอเศร้า อยากจะขอโทษ อยากจะให้เธออภัยให้ ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เธอยกโทษให้ฉันแมร์รี่ ฉันรักเธอ อยากให้เธอหันมาทางนี้อยากให้เธอหันมามองฉัน ว่ามีฉันคนนี้ที่แอบมองเธอ”เดรโกพูดขณะที่ยืนจ้องมองแมร์รี่อยู่ เมื่อเธอได้ยินที่เขาขอ แมร์รี่หันไปสบตากับเขาพอดี เธอถึงกับทำหน้าตกใจแล้วแธอหมือนกำลังจะวิ่งออกไป เดรโกรีบวิ่งอยากมาอยากไวแล้วคว้าไปที่ข้อมือของแมร์รี่ในทันที
“ปล่อยฉันนะ มัลฟอย นายต้องการอะไรจากฉันอีก”แมร์รี่พูดขึ้นพร้อมพยายามสะบัดข้อมือให้หลุด แต่ยิ่งเธอสะบัดแรงแค่ไหนเดรโกก็ยิ่งจับแน่ขึ้นแน่ขึ้นเรื่อยๆ
“ฉันแค่ต้องการขอโทษ อภัยให้ฉันนะ”เดรโกพูดขึ้น
“ถ้าแค่ขอโทษแล้วมันจะจบ แล้วตำรวจจะมีไว้ทำไมละ นายทำแบบนั้นกับฉันคิดหรือว่าฉันจะอภัยให้นายง่ายๆนะ”แมร์รี่พูดขึ้นด้วยอารมณ์โกรธ
“จะทำยังไงให้เธออภัยให้ฉันแมร์รี่ ฉันยอมทำทุกอย่าง ถ้ามันทำให้เธอยกโทษให้ฉัน ฉันจะทำ”เดรโกพูดขึ้น
“ได้งันนายก็เอาหัวพุ่งชนกำแพงสะนิ ถ้านายกล้าทำฉันจะอภัยให้นาย แต่ฉันว่านายคงไม่กล้าแน่ๆ”แมร์รี่พูดขึ้น
“ได้ถ้ามันทำให้เธออภัยให้ฉัน ฉันจะทำ”เดรโกพูดขึ้น
เดรโกปล่อยมือแมร์รี่แล้วเขาก็วิ่งอย่างรวดเร็วพุ่งตรงไปที่กำแพง แมร์รี่ถึงกับทำตาโตแล้วรายคาถาไปว่า
“โลโคมอเตอร์ มอร์ติส” ทำให้เท้าทั้งสองข้างของเดรโกติดกัน ทำให้เดรโกหน้าทิ้มลงพื่น แล้วแมร์รี่ก็เดินเข้าไปหานั่งลงพร้อมเขกหัวเดรโกอย่างแรง
“ฉันล้อเล่นไม่เห็นต้องทำจริงเลยนิ”แมร์รี่พูด
“ก็ถ้ามันทำให้เธอหายโกรธฉันก็จะทำ ฉันยอมทำทุกอย่างจริงๆ”พร้อมใบหน้าที่จมกองหิมะ
แมร์รี่ถอนหายใจ
“O.K. ฉันยอมแพ้ ฉันยกโทษให้นายก็ได้ แต่ไม่ใช่ว่าเราจะยอมดีกับนายน”แมร์รี่พูด
เดรโกหันไปมองแมร์รี่พร้อมยิ้มให้
“แค่นี้ก็ดีแล้วสำหรับฉัน”เดรโกพูด
แมร์รี่มองเดรโกพร้อมสายหัวแล้วลุกขึ้นยืน
“ฉันไปห้องโถงหาอะไรกินก่อนดีกว่า แฮร์รี่กับรอนป่านี้คอยฉันแย่ละ”แมร์รี่พูดพร้อมหันแล้วเดินจากไป
เดรโกลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปทางที่แมร์รี่เดินลับไปแล้วพูดขึ้นว่า
“เธอคือหัวใจของฉัน แมร์รี่ ฉันจะทำให้เธอมองฉันในแง่ดีให้ได้คอยดูเถอะ ฉันรักเธอ แมร์รี่ วอตเตอร์”เดรโกพูด
ความคิดเห็น