อาถรรพ์แห่งถ้ำมรณะ ตอน ประตูพิภพมหัศจรรย์

ลำดับตอนที่ #3 : การเดินทางอันแสนลำบาก

การเดินทางอันแสนลำบาก

         การวิ่งโดยไร้จุดหมายปลายทางเป็นสิ่งที่ไร้จุดหมาย   และน่าสับสน   หนุ่ม
น้อยเคอร์ติส เม็คลายเออร์   ก็รู้สึกเช่นนั้น    โดยเฉพาะในเวลานี้เขาต้องเดินทาง
ไปยังที่ที่ซึ่งเคยเกิดเรื่องราวอันเป็นตำนานที่เล่าขานกันมาอย่างต่อเนื่อง  ที่ที่ครั้งหนึ่งเคยมีเหล่าคนโฉดชั่วได้ใช้สถานที่แห่งนั้นในการกบดานหลังจากประกอบกิจอันโหดร้าย  ทารุณ   และสมควรถูกลงโทษ    ที่ที่เป็นสาเหตุของการหายตัวไปอย่างลึกลับและไร้ร่องรอยของพ่อแม่ของเด็กหนุ่มที่กำลังพาตัวเองเข้าไปสู่สถานที่นั้นอย่างช้าๆ ด้วยสองเท้าที่ไม่ค่อยจะมีกำลังแล้วในตอนนี้

         จากการที่เคอร์ติสได้วิ่งออกมาอย่างไม่ลดละจากบ้านที่เขาพักอาศัยอยู่กันสองคนปู่หลานนั้น  เขารู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอันมาก    อิดโรยและเมื่อยล้า จากวิ่งกลายมาเป็นเดินอย่างช้าๆด้วยความอ่อนแรง หนุ่มน้อยเพิ่งตระหนักในตอนนี้เองว่า    แท้ที่จริงแล้วหุบเขาอันเป็นที่ตั้งของถ้ำ มรณะนั้นอยู่ห่างไกลไปจากหมู่บ้านที่เขาอาศัยอยู่มากเพียงใด  หุบเขาไม่ได้อยู่ใกล้เหมือนกับตอนที่เขาเฝ้ามองมันอยู่ทุกเย็นจากหลังหมู่บ้านนั่นหรอก  มันก็คงเหมือนกับเวลาที่ใครสักคนคิดถึงบางสิ่งบางอย่างที่ตนจะไป หรือจะกระทำสิ่งใด ในความคิดดูมันช่างเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วแต่ทว่าในทางปฏิบัติของความเป็นจริงแล้วมันช่างยากเย็นแสนเข็ญและลำบากกว่าในความคิดเป็นอย่างมาก และดูเหมือนว่าจะมีอุปสรรคเสียด้วย  ทั้งๆที่ในความคิดมิเคยได้จินตนาการเอาไว้เลย

       นี่ก็เป็นเวลานานพอสมควรแล้ว ที่หนุ่มน้อยเคอร์ติสออกวิ่งมาจากบ้าน  มันมันเป็นเวลาเกือบบ่ายแล้ว แต่เขาเพิ่งพาตัวเองมายืนอยู่ได้แค่ตีนเขาเอง เขามองขึ้นไปบนยอดหุบเขาอันสูงสง่า ที่ค้ำหัวของเขาอยู่มองดูน่าเกรงขาม และทางเดินที่ทอดสูงขึ้นไปยังถ้ำที่อยู่สูงสุดก็ลาดชันเป็นอย่างมาก เห็นแล้วให้รู้สึกท้อใจไปยิ่งกว่าเก่า แต่เคอร์ติสตัดสินใจแล้ว  เขามีความกล้าขึ้นมาอย่างมากในช่วงไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เด็กหนุ่มแอบดีใจเล็กน้อยที่พ่อแม่ของหายตัวไป เพราะนั่นอาจหมายความว่าพ่อแม่ของเขายังอาจจะมีชีวิตอยู่  แม้ว่าความหวังที่เขาหวังไว้มากที่สุดมันดูจะเลือนรางมากที่สุดก็ตามที

          ในช่วงเวลาที่คุณจะตัดสินใจจะกระทำอะไรบางอย่างที่อาจจะยากลำบาก  ในบางครั้งคุณอาจจะใช้เวลาที่ยาวนานมากในการตัดสินใจ แต่ในบางครั้งคุณอาจจะใช้เวลาแค่เสี้ยววินาทีเดียวในการตัดสินใจ  และมักจะเป็นดั้งนี้เสมอคือหากใช้เวลาที่ยาวนานกว่าในการตัดสินใจ ผลของการตัดสินใจมักจะออกมาดีกว่าเสมอ และการตัดสินใจโดยการใช้เวลาเพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียวย่อมมีความเสี่ยงมากกว่า และผลของมันมักไม่เป็นที่พอใจของตัวคุณเอง แต่การตัดสินใจในแต่ละครั้งต้องใช้ความเชื่อมั่นในตัวเองเป็นอย่างมาก ถ้าหากว่าคุณไม่มีความเชื่อมั่นแล้วคุณก็จะลำบากในการตัดสินใจเป็นแน่  

            แต่เคอร์ติส  เม็คลายเออร์มีความเชื่อมั่นเป็นอย่างมาก เพราะเขาไม่ได้ใช้เวลาสักวินาทีเดียวให้เปลืองในการที่ตัดสินใจเดินทางขึ้นไปสู่ถ้ำมรณะ ณ ยอดเขาเบื้องหน้าเลยสักนิด  เขามีจิตใจที่แน่วแน่  นั่นแสดงมาหนุ่มน้อยมีความเชื่อมั่นเป็นอย่างมากต่อตัวเอง  ที่จะพาตัวเองเดินทางขึ้นไปยังยอดสูงสุดของหุบเขา ด้วยเท้าสองเท้าที่อ่อนกำลัง ไปตามทางที่ลาดชันดูน่ากลัวและเปล่าเปลี่ยววังเวงเช่นนี้  แต่เขาก็ต้องพบว่าตัวเองมีความเสี่ยงติดตัวไปด้วยเสียแล้ว

        การเดินทางขึ้นสู่ยอดเขา ไปตามทางลาดชันนั้นช่างยากลำบากสำหรับหนุ่มน้อยเคอร์ติสเป็นย่างมาก  เพราะเขาใช้เรี่ยวแรงไปอย่างมากกับการพาตัวเองมาสู่ที่นี่ด้วยการวิ่ง เรี่ยวแรงที่มีเพียงน้อยนิดนำพาตัวเขาให้ตะเกียกตะกายขึ้นไปตามทางสูงชันอย่างเชื่องช้า ทีละนิดๆ กำลังแขนกำลังขาอ่อนแรงลงทุกขณะ  เกิดความหิวขึ้นมา เพราะตั้งแต่มื้อเช้าที่ทำให้เขาต้องมาที่นี่แล้ว ก็ยังไม่มีอาหารตกถึงท้องเขเลยสักนิดเดียว  ในขณะที่เขาก้าวขึ้นไปเรื่อยๆ นั้นเท้าของเขาก็สะดุดกับหินก้อยโต หนุ่มน้อยร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บปวดก่อนจะเสียหลักล้มลงแล้วกลิ้งลงไปตามสุมทุมพุ่มไม้รอบๆทาง เขาพยายามเอื้อมมือไปจับต้นไม้เอาไว้แต่ก็ไม่สำเร็จ ด้วยแรงอันมหาศาลที่ผลักตัวเขาให้กลิ้งอยู่อย่างนั้น เขารู้สึกหมดหนทาง จนในที่สุดตัวเขาก็ไปหยุดอยู่ตรงต้นไม้ใหญ่ ที่กั้นเขาเอาไว้กับเหวลึกเบื้องล่าง

           ช่างเป็นโชคดีเหลือเกิน ในช่วงเวลาที่โชคร้ายเช่นนี้  เขามองดูต้นไม่ใหญ่นั้นและดีใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าเขาคงไม่ต้องทนหิวอีกต่อไปแล้ว  แอปเปิ้ลหลายลูกที่เป็นผลไม้ที่น่ากินอยู่ตรงนี้แล้ว เบื้องหน้าเขา หนุ่มน้อยเอื้อมมือไปเก็บมากินด้วยความหิว  และนักพักเอาแรงสักครู่ ก่อนออกเดินทางอีกครั้ง  คราวนี้เขาระมัดระวังเป็นพิเศษ เพราะหากเขาโชคร้ายอีกครั้ง เขาคงลงไปนอนแน่นิ่งอยู่ใต้เหวอันน่ากลัวเบื้องล่างนี้เป็นแน่

       บัดนี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว การเดินทางอย่างเชื่องช้าของเคอร์ติสได้นำพาเขามาอยู่ ณ จุดสูงสุดของหุบเขาที่เขาพยายามตะเกียกตะกายขึ้น มาด้วยความยากลำบาก  เขามาถึงแล้ว เบื้องหน้าเขาคือทางที่เข้าไปสู่ถ้ำมรณะ  เขามองไม่เห็นข้างในเพราะมันมืดไปหมด ตอนนี้เริ่มมืดเข้าไปทุกที บรรยากาศภายนอกช่างวังเวงยิ่งนัก เขาทอสายตามองลงไปยังข้างล่างมองเห็นบ้านหลังเล็กหลายหลังเรียงรายกันอยู่ เห็นผู้คนตัวเล็ก ในความมืด เคลื่อนตัวอยู่ในหมู่บ้าน  เห็นแล้วให้รู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนักในเวลาเช่นนี้

      เขาเดินตรงไปยังปากถ้ำที่คล้ายกับปากของอสูรกายร้ายที่อ้าปากรอคอยเหยื่อ เอาล่ะ เขาคิด ถ้านี่เป็นปากของอสูรกายจริงๆค่อยว่าไปอย่าง เขาบอกตัวเองให้สงบใจและอย่าตีโพยตีพายไปเรื่อยด้วยตัวเอง เขาเดินตรงเข้าไปยังปากของอสูรกายร้าย  หน้าปากถ้ำมีตะเกียงหลายอันอยู่ มีใยแมงมุมเต็มไปหมด บ้างก็แตก บ้างก็ดูเก่าเสียจนคิดว่าไม่สามารถนำมาใช้งานได้อีกแล้ว  หนุ่มน้อยเลือกตะเกียงอันที่ดูว่าพอจะนำมาใช้ได้ ปัดใยแมงมุมออกและเลือกไม้ขีดไฟมาจุด  เขาใช้ไม้ขีดไฟไปหลายก้านมากหรับจุดตะเกียง  หลังจากง่วนอยู่นานตะเกียงก็สว่างไสวพร้อมใช้งานแล้ว  หนุ่มน้อยยกตะเกียงขึ้นสูงเหนือหัวแล้วเริ่มย่างก้าวเข้าไปในถ้ำที่เงียบและมืดมิดพร้อมกับความเสี่ยงจากการตัดสินใจของเขาเองที่นำพาให้เขาเดินทางขึ้นมาที่นี่ โดยมีสว่างจากตะเกียงส่องทางให้เขาเดินเข้าไปข้างในนั้นและหายลับเข้าไปในถ้ำมรณะ...