คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Hangover // ... ปาร์ตี้สุดสยอง
"ข..ขอโทษนะครับ" T///T สึนะที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยอาการเขินๆ และมาในชุด...ทำให้ทุกคนถึงกับช็อค
"ผมว่าชุดนี้มันแปลกๆนะครับ..แล้วมันก็...อะจึ๋ย! O_O" สึนะพูดไม่ทันจบก็ต้องตกใจสภาพใบหน้าของทุกคน
"น่ารักสุดหูรูดดด!!!" คุณพี่ที่ตะโกนไปเลือดกำเดาพุ่งไปด้วย
"สึ...นะ~" คุณดีโน่ที่ยืนตาค้างแต่เลือดกำเดาไหลโจ๊กๆ
"ส..สวย..จัง~" ยามาโมโตะที่ยืนอึ้งจนเลือดกำเดากระฉูดออกมาไม่รู้ตัว
"ร..รุ่นที่สิบบ!!.....คร่อกกก!!! zZ"
โกคุเดระที่เลือดกำเดาทะลักจนหงายหลังเป็นลมล้มตึงไปเรียบร้อย
"ทุกคนน!!! O[ ]O" สึนะเรียกทุกคนด้วยความตกใจ
-- นี่คือชุดของซือคุง ^_^ --
"โอ๊วว!! ฉันไม่เคยเห็นใครที่น่ารักสุดขั้วขนาดนี้มาก่อนเลย..ซาวาดะ นายแน่ม้ากกกก!!!"
คุณพี่กำลังเพ้อฝันได้มาจับไหล่สึนะทั้งสองข้างเขย่า ทำเอาร่างบางมึนไปพักหนึ่ง
"น่ารักสุดๆไปเลย..สึนะ" คุณดีโน่พูดแบบเขินๆ พลางเช็ดเลือดกำเดาออก
"นายใส่ชุดนี้แล้ว..สวยมากเลยล่ะ..ฮ่ะๆ^^ "
"รุ่นที่สิบบ ช่างงดงามเหนือกาลเวลาจริงๆครับ ผมขอคารวะครับท่านน!!!"
"ไปปาร์ตี้กันเท้อออออ!!!~[]<" ทุกคนตะโกนพร้อมกัน
"เอ๋!!..เฮ้ย!....ว้ากกกก!!!" จู่ๆทั้งคุณพี่ คุณดีโน่ โกคุเดระคุง และยามาโมโตะ ต่างพา(หาม)สึนะเพื่อพาไปยังปาร์ตี้ด้วยความเร็วแสงทันที TwT;
ณ งานปาร์ตี้ในห้องอาหารหรูหรา *-*
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก กลิ่นของอาหารนานาชนิดลอยมาแตะจมูก ชวนให้ท้องร้องด้วยความหิว
สึนะเดินเข้ามาในงานเรื่อยๆ ข้างในมีดอกไม้มากมายจัดอย่างสวยงาม มีเพลงคลาสิคเบาๆ
ลึกเข้าไปอีก มีเวทีเล็กๆและ Background ของเวทีจัดด้วยไฟสีต่างๆสะดุดตา เขียนไว้ว่า 'Joy Party!'
ขณะที่สึนะเดินรอบๆงานอย่างเพลิดเพลินนั้น..
"มาเดินอะไรตรงนี้ล่ะ ไม่เข้าไปในงานเหรอสึนะ" คุณดีโน่ที่เดินมาพร้อมแก้วไวน์ 2 ใบ ในแก้วนั้นมีน้ำสีสันสวยงามน่ากิน และมีผลเชอรี่ลอยอยู่ในน้ำนั้นด้วย
"อ..เอ่อ" สึนะไม่ทันได้ตอบคำถาม คุณดีโน่ส่งแก้วไวน์ให้สึนะ พร้อมทั้งจูงมือสึนะมายังโต๊ะอาหารขนาดใหญ่
มีอาหารมากมายเรียงรายอย่างสวยงาม ทั้งของคาว ของหวานและเครื่องดื่มเต็มไปหมด
"บุฟเฟ่เหรอเนี่ย..ว้าว~" >w< สึนะยืนมองอาหารแต่ละจานด้วยแววตาเป็นประกาย(วิ๊งๆ *w*)
ทำให้คนที่ยืนข้างๆอดขำไม่ได้กับอาการน่ารักๆของสึนะ
"ยืนมองอย่างเดียวจะไปอิ่มได้ไงล่ะ" ดีโน่ทักขึ้นอย่างเอ็นดู
"รู้จักรึป่าวล่ะ เมนูพวกนี้น่ะ" สึนะส่ายหน้าหงึกๆ แต่ตายังคงจับจ้องยังอาหารด้วยความสนใจ
ดีโน่ยิ้มก่อนจะชี้เมนูอาหารต่างๆ แล้วแนะนำจนครบ
สึนะตักอาหารแต่ละเมนูเล็กน้อยกินอย่างเอร็ดอร่อย(ตะกละ//ไรเตอร์)(ผั่วะ!!//สึนะเขวี้ยงจานใส่หัวไรเตอร์)
ไม่นานลูกน้องของคุณดีโน่(โรมาริโอ้)(ถ้าไม่มีลูกน้องตามมา ดีโน่คงห่วยแตก- -;//เอ็นซิโอ้งับหัว)
ก็มาตามคุณดีโน่ไปทำธุระบางอย่าง จึงเหลือแต่สึนะที่ยืนจกกับข้าวเหมือนผีลง เอ๊ย! ยืนกินอาหารอย่างเพลิดเพลิน
ขณะนั้นสึนะก็เดินกินไป ชมบรรยากาศในงานไป จนสายตาไปจบที่...
(นั่งอยู่ข้างๆเวที)
ค..คุณฮิบาริ มานั่งเช็ดทอนฟาข้างๆเวที ในงานปาร์ตี้เนี่ยนะ !!! O[__]O))
และอีกมุมหนึ่งของบันได..
(ยืนส่งยิ้มชวนสยองจากมุมบันได)
ม..มุคุโร่ !!! มาได้ไง! มาทามม้ายยย !!! O[_____]O))
อี๊!!!!! ส..สองคนนั้น ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะเนี่ย แล้วฉันควรจะไปอยู่ส่วนไหนของโลกล่ะเนี่ยยย !!!
สึนะที่อาหารยังอยู่เต็มปาก พร้อมทั้งช็อคกับบุคคลอันตราย2คน จนไม่ทันระวังว่ามีรถเข็นอาหารกำลังแล่นมาด้วยความเร็วพุ่งมายังสึนะพอดี
'หลบไปคร้าบบบ รถควบคุมไม่ได้คร้าบบบบ!!!' "สึนะ!!!" "อ..อ๊ะ! อุ๊บ! o[]O" 'โครมม!!!!'
รถเหล็กที่ขนอาหารได้ปะทะเข้ากับผนังห้อง ข้าวของจึงเทกระจัดกระจายหมด (แล้วสึนะล่ะ!!)
"แค่กๆ ๆ! >[]<"
"เป็นอะไรรึเปล่า สึนะ"
"แค่ก! มะ..ไม่เป็น..ไร แค่ก! ๆ ๆ T[]<"
เหตุการณ์ก็คือ ยามาโมโตะวิ่งมาช่วยสึนะ โดยคว้าตัวสึนะเข้ามาในอ้อมกอด สึนะจึงปลอดภัยจากรถเข็นเหล็ก
แต่ทว่า ความที่อาหารยังเต็มปากอยู่และด้วยความตกใจ อาหารที่อยู่ในปากได้ถูกกลืนลงไปกระทันหัน
จน....ติดคอ - -;
"สึนะ งั้นดื่มน้ำก่อนนะ" ยามาโมโตะส่งน้ำสีสวยมาให้สึนะดื่ม
"อ..อื้ม" แล้วสึนะก็ซดจดหมดแก้ว "ขอบใจนะ ยามาโมโตะ ที่ช่วยฉันน่ะ ^_^;"
"ฮ่ะๆ ^_^ "
"อื้ม!..น้ำเมื่อกี๊มันน้ำอะไรเหรอ..อร่อยดีอ่ะ ^w^" สึนะนึกขึ้นได้ที่เมื่อกี๊ยามาโมโตะส่งน้ำสีสวยมาให้
"อ้อ~ คอกเทลน่ะ นายชอบเหรอ"
"ก็อร่อยดีน่ะ ^^;"
"งั้นเดี๋ยวฉันไปเอามาให้ดีกว่านะ รออยู่ที่นี่ล่ะ" ยามาโมโตะพูดแบบยิ้มๆ ก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในงาน
สึนะที่พยายามยันตัวเองลุกขึ้นมา ก็ยังไม่วายเดินหาของกินต่อ (กระเพาะทำด้วยอะไรฟะนั่น//ไรเตอร์)
จนกระทั่งสึนะมาหยุดอยู่ที่ โตะเล็กๆที่มีเค้กมากมายวางเรียงรายอย่างน่ารักและน่ากิน
สึนะไม่รอช้าที่จะหยิบส้อมมาตักเค้กกินทีละชิ้น อย่างแววตาเป็นประกายวิบวับ ;P
"รุ่นที่สิบ..ชอบทานเค้กเหรอครับ" โกคุเดระคุงเดินเข้ามาทักสึนะที่กำลังกินเค้กจนแก้มตุ่ย
"อ๊ะ!..โอ-อุ๊-เอ-อ๊ะ-อุง(โกคุเดระคุง)" สึนะพยายามกลืนเค้กจนหมด ก่อนที่จะหันมายิ้มให้โกคุเดระแบบอายๆ
โกคุเดระมองเห็นครีมติดอยู่ที่มุมปากของสึนะ เจ้าตัวเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างอ่อนโยน
ก่อนที่จะโน้มตัวลงมาใกล้สึนะที่ยืนอึ้งอยู่ มือเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชูบนโต๊ะ มาเช็ดครีมที่มุมปากสีชมพูสวยของสึนะอย่างนุ่มนวล ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่มากเท่าไร จึงสังเกตได้ง่ายว่าสึนะกำลังหน้าแดง O///O
"เค้กเลอะน่ะครับ ^_^" โกคุเดระตอบอย่างอ่อนโยน
"ข..ขอบใจนะ ^_^;; " สึนะพูดตะกุกตะกัก เพราะรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวๆบนใบหน้าตัวเอง
แต่จู่ๆ ความรู้สึกแปลกๆได้แซกซึมผ่านร่างกายสึนะ เลือดลมในร่างกายผิดปกติ ตัวเริ่มสั่นเทาขึ้นมา
อะไรกัน! O_O นี่เราเป็นอะไรไป! ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ ร่างกายที่เริ่มจะไร้เรี่ยวแรง และเริ่มจะควบคุมสติตัวเองไม่ได้ มือไม้สั่น หัวใจเต้นเร็วราวกับหลังจากออกกำลังกายอย่างหนักเลย แล้วทุกอย่างก็กลายเป็นภาพลางๆลงเรื่อยๆ
"ฮ่าๆๆๆๆ คิกๆๆ~ ทำไมทุกคนถึงเป็นสีชมพู้วว ..อ่าา แล้วทำไมถึง หมุนๆ ๆ @3@"
"O____O!!!" (ทุกคน)
เสียงหัวเราะอย่างขาดสติของใครบางคนที่ทุกคนรู้จักดีดังขึ้น
"ร..รุ่นที่สิบบ!!" โกคุเดระคุงที่ทั้งตกใจและอึ้งไปกับอาการแปลกๆของสึนะ
"สึนะ!!" คุณดีโน่ที่กลับมาจากธุระ แล้วมาเห็นสภาพของสึนะก็ตกใจเช่นกัน
"ซาวาดะ!!!!!" คุณพี่(มาจากไหน * *)ที่วิ่งมาตะโกนเรียกสึนะไปด้วยความเป็นห่วง
"สึ..นะ.." ยามาโมโตะ ที่กลับมาอีกคนก็ตกใจตามกันไปอีก
"มาฉลองกันนน ฮู้วว!!! >[]<" สึนะที่กำลังร่าเริงอย่างขาดสติ
"ทำไมรุ่นที่สิบถึงเป็นแบบนี้ล่ะ!" โกคุเดระที่เดือดขึ้นมาเพราะเป็นห่วงผู้เป็นบอสของตัวเอง
"นายไม่ได้มอมเหล้าสึนะใช่มั้ย โกคุเดระ!" ยามาโมโตะถามโกคุเดระ
"จะบ้าเรอะ !!" ซึ่งนั่นก็คือคำตอบว่า 'ไม่!'
"งั้นก็ต้องมาจากของกินแน่ๆ" คุณพี่เรียวเฮเสนอความคิดขึ้น ทำให้ดีโน่เกิดปิ๊งไอเดีย
"แล้วสึนะกินอะไรเข้าไปน่ะ" ดีโน่ที่ตั้งข้อสงสัยขึ้น..จู่ๆก็มีแขกไม่ได้รับเชิญโผล่มาได้จังหวะพอดี
"อาหารจานต่อไปได้แล้วค่ะ" แขกผู้นั้นยกอาหารมาเตรียมจะวาง..
อาหารที่ดูคุ้นตาแบบนั้น อาการของคนที่กินแบบนั้น ชัดเลย!!!
"เบียงกี้!!!!!! O[_______________]O"
"อา..เจ๊!!!" 'คร่อกกก!' 'ตุ้บบบ!' โกคุเดระที่ล้มลงไปกองกะพื้นด้วยโรคแพ้ poison cooking
"อ้าว..ฮายาโตะ..กะว่าจะให้ชิมเมนูใหม่ซะหน่อย"
"ทำไม..เธอถึง..." คุณดีโน่ถามเบียงกี้
"ฉันมาเป็นกุ๊กที่นี่น่ะ" เบียงกี้ตอบพร้อมรอยยิ้ม
"แล้วที่สึนะกินไปก็..." ยามาโมโตะถามบียงกี้อีกคน
"เป็นเมนูที่ฉันคิดทั้งคืนเลยนะ เมนูเห็ดเมาน่ะ ^_^" เบียงกี้ตอบแบบยิ้มๆ
"นี่อย่าบอกนะว่าเธอเป็นคนทำอาหารทั้งหมดในงานน่ะ OvO;;;;;" ดีโน่ถามด้วยความหวาดระแวง
"ก็ฉันเป้นกุ๊กนี่ ไม่ทำอาหารที่นี่แล้วจะให้ทำอะไรล่ะ"
"ม่ายเจ๊งงงงง !!!!!! T[___________]O" ทุกคนประสานเสียงพร้อมกัน
"แล้วจะทำยังไงล่ะ ซาวาดะเมาแอ๋ไปแล้วว!!!" เรียวเฮถามอย่างสุดขั้ว
"นั่นสิ..ปล่อยไว้คงไม่ดีแน่ล่ะ" ยามาโมโตะพูดขึ้น
ซึ่งนั่นเป็นการไปจุดชนวนของทุกคนเข้า 'ชิ้งงง!!' สายตาพร้อมจิตสังหาร(หื่น)จ้องมองกันอย่างดุเดือด
เหมือนจะรู้ไต๋กันของแต่ละคน
"เดี๋ยวฉันจะดูแลอย่างสุดขั้วให้เอง!!!" คุนพี่ที่เปล่งเสียงด้วยความมั่นใจ
"ไม่ดีมั้งง..ปล่อยให้อ้อยเข้าปากช้างได้ไง" ดีโน่แทรกขึ้น
"มันต้องเป็นหน้าที่ของมือขวาอย่างฉันสิ!!" โกคุเดระเปิดศึก
"ฉันจะพาสึนะไปหาหมอ" (หมอที่ไหนเหรอยามะ รึว่าชามาล โอ๊วๆๆ อย่าเด็ดขาดเรยรุป๊ะ!! //ไรเตอร์)
แล้วทุกคนก็จ้องหน้ากันเหมือนกะจะเขมือบหัวกันเข้าไปแล้ว
"เจ้าสัตว์กินพืชนั่น ยังมีพันธะที่ต้องชำระกับผม เพราะฉะนั้นพวกคุณอย่ายุ่ง" ฮิบาริที่มาแจม ยกทอนฟาขึ้นขู่
"คึหึหึ...เข้าใจอะไรผิดกันรึเปล่าครับ วองโกเล่ต้องเป็นของผม" มุคุโร่ที่มากับหมอกทมิฬก็ฟาดสามง่ามปะทะทอนฟาฮิบาริพอดี 'แก๊ง!'
'ตุ้บบ! ตับบ! ตุ้บบบ! ตับบ!' 'โครมมม!!' 'ตึงงง!!' 'เพล้งงง!!' 'ย้ากกกก!!' 'ตายซร้าาา!!'
แล้วทุกคนก็ตะลุมบอลกัน เละ - ตุ้ม - เป๊ะ -[ ]-*
ขณะที่อีกด้านหนึ่งร่างบางที่ขาดสติได้ผลอยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน ร่างสูงที่เดินเข้ามา
อ้อมแขนที่แข็งแรงนั้น ได้ช้อนตัวสึนะขึ้นมา ก่อนที่จะพาร่างบางเดินออกไปนอกห้องอย่างเงียบๆ
แผ่นหลังชุดสูทหายไปช้าๆ พร้อมประตูบานใหญ่ที่ปิดลงเบาๆ 'ตึง!'
"เฮ้ยยย!!! เจ็บนะเฟ้ยย!!! หนอย..ยังรุ่นที่สิบ..O_O" โกคุเดระที่กำลังจะเอ่ยปากเถียงคู่กรณี แต่เมื่อสายตาไปจบยังตำแหน่งที่ สึนะเคยนั่งอยู่นั้นได้หายไปแล้ว
"ร..รุ่นที่สิบหายยย!!!! O[ ]O" การตะโกนด้วยความตกใจของโกคุเดระทำให้ทุกคนชะงักจากสงคราม
แล้วทุกคนก็หันขวับมาที่เดียวกัน พร้อมกัน
"เฮ้ย!! o_O" (ทุกคน ยกเว้นโกคุ)
"สึน้าาาา!!!" (ดีโน่กับยามะประสานเสียง)
"ซาวาด่าาาา!!!" (คุณพี่ที่ตะโกนอย่างสุดหูรูด)
"คึหึหึ..วองโกเล่.."
"หึ..เจ้าสัตว์กินพืช"
.....
TO BE CONTINUE
ติดตามตอนตอไป สึนะโดนอุ้ม >///<
ไปล่ะนร้า ดึกแล้ว ง่วง~
ความคิดเห็น