คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro...
บ่ายของวันศุกร์สุดสัปดาห์ที่แสนเหน็ดเหนื่อย สายลมและแสงแดดแผ่วเบา บ่งบอกให้รู้ว่า
ใกล้เวลานิทราเต็มทีแล้ว
"เฮ้อ.. " เสียงถอนหายใจของใครบางคนในห้องของตัวเองอย่างเหนื่อยล้า ใบหน้าหวานน่ารัก ดวงตาสีน้ำตาลดูไร้เดียงสา กำลังจับจ้องไปที่นอกหน้าต่าง ผมฟูๆสีน้ำตาลพลิ้วตามลมน้อยๆ ขณะที่ร่างบางกำลังเหม่อลอยจนไม่ได้ระวัง
'โป๊กกก!!! ' มีของแข็งที่เรียกว่ารองเท้า (ร..รองเท้า! o[]O) ปะทะเข้าหัวตัวเองอย่างแรง
"จ๊ากกก!!!" เสียงแห่งความสุข (บ้านแกสิ //สึนะ)
"ดีจ้า^^" เสียงเล็กทักทายขึ้นมาจากร่างเด็กทารกชุดสูทห้อยจุกนมสีเหลือง
"รีบอร์น! ทำอะไรของนายเนี่ย...เจ็บนะเฟ้ยย!! -[ ]-" สึนะบ่น พลางเอามือลูบหัวตัวเองป้อยๆ
"ก็ทักทายแบบวองโกเล่ไง ^_^"
"วองโกเล่ประเทศไหนคับเพ่ ! " (มีที่ไหน ใครจะบ้าเอารองเท้ามา sey hi กันบ้าง )
"ฉันมีเกมสนุกๆมาให้แกเล่นด้วยล่ะ " (ไอเกมที่สนุกของแกนี่มันพิเรนท์ขนาดไหนฟ่ะ - -*)
"ชีวิตฉันจะสั้นลงรึป่าวอ่ะ =_=;;"
"พอดีฉันเอากระสุนดับเครื่องชนไปให้จางนีนิอัพเกรตมาน่ะ..^^" (แล้วมันเกี่ยวอะไรกะเกม - -)
"ก็เลยจะหาหนูทดลองอ่านะ..หึๆๆ" (เกมสนุกของมันคือ หาหนูทดลองกระสุนมันเนี่ยนะ)
รีบอร์นมองมาทางสึนะอย่างมีเลิศนัย เหมือนจะสื่อว่า 'แกนั่นแหละที่จะมาเป็นหนูทดลองกระสุนฉัน'
แต่ดูเหมือนสึนะจะรู้ทัน
"หยุดคิดบ้าๆเลยนะ!!" (เฮ่อะ! ใครจะไปเอาหัวตัวเองเป็นที่ทดสอบกระสุนปืนกัน มีหวังหัวพรุนอะดิ)
"..หึๆ..^_^ " รีบอร์นยิ้มกริ่มก่อนที่เลออน กิ้งก่าสีเขียวจะเปลี่ยนร่างเป็นปืนที่คุ้นตา
ทำเอาสึนะถึงกับช็อคซินิมา
"ใครจะไปอยู่ล่ะเฟ้ยย!!!" เมื่อสติกลับมา สึนะฉวยโอกาสทอง รีบจ้ำอ้าวด้วยความเร็ว(แสง) เพื่อออกไปจากห้องนี้ให้ที่สุด และต้องไปให้ไกล(สุดหูรูดด)ที่สุด แต่ทว่า...
"แรมโบ้! เอาขนมของอี้ผิงคืนมาน้าา!!"
"อยากได้ก็มาเอาให้ได้เซ่!! ก๊ากกๆๆๆ!!!"
'กึก!...ฟ้าววววว~...ตุ้บ!..BOOMMM !!!'
บาซูก้าทศวรรษ อาวุธของแรมโบ้ เด็กผมฟูในชุดลายวัว เกิดกระเด็นออกมาตอนที่กำลังวิ่งไล่กันกับอี้ผิง
ขณะที่สึนะวิ่งออกมาจากห้องพอดี จึงโดนบาซูก้าทศวรรษยิงเข้าอย่างจัง ทุกคนช็อคกับเหตุการณ์ตรงหน้า
เสียงระเบิด พร้อมหมอกควันหนาสีชมพูค่อยๆจางลง เผยให้เห็นเงาร่างสูงของใครบางคนที่ดูคุ้นเคย
แผ่นหลังที่ดูอบอุ่นในชุดสูทสีดำน่าเกรงขาม ผมฟูสีน้ำตาลพลิ้วตามกระแสลม ใบหน้าเรียวสวย ดวงตาคมสีน้ำตาลดูขรึม แต่กลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยนภายในดวงตานั้น ปากที่สวยได้รูปเริ่มมีรอยยิ้มเล็กน้อย
"สึนะ!" รีบอร์นเรียกชื่อลูกศิษย์ของตนที่ตอนนี้กลายเป็นบอสของวองโกเล่เต็มตัว
"สวัสดี...อาจารย์^^" ร่างสูงยิ้มแป้น โบกมือทักทายผู้เป็นอาจารย์ของตน
"อ๋า~ ทำไมเจ้าห่วยสึนะถึงได้สูงขนาดนี้เนี่ยย O0O" แรมโบ้ร้องทักขึ้นมาด้วยความสงสัย ทำให้ผู้เป็นบอสหันมามองด้วยความสนใจ มือที่เรียวสวยได้แตะลงบนหัวแรมโบอย่างเอ็นดูและอ่อนโยน
ทำให้แรมโบ้ทำหน้างงเข้าไปใหญ่ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก จู่ๆ...
'ปังงง!!!' "รุ่นที่สิบบบ!!! .. ผมซื้อข้า..ว..ม..า o[ ]O)) "
"โย่วว~สึ..นะ.. O.O"
โกคุเดระเปิดประตูเข้ามา (พังมามากกว่ามั้งนั่นน่ะ//โดนบอมส์ 10 เท่า!) หาบอสตัวน้อยของเขาซึ่งตอนนี้กลายเป็นบอสร่างสูงในมาดมาเฟียเต็มตัว โกคุเดระถึงกับอ้าปากค้าง ส่วนยามาโมโตะที่ตอนแรกมีทีท่าตกใจแต่ก็เปลี่ยนมาเป็น หัวเราะ และ...ยิ้ม ^^ (ยิ้มได้ตลอด เป็นบ้ารึป่าว)(นั่นสิเนอะ ฮ่ะๆ ฮ่าๆ^^//ยามะ)
"หวัดดี..โกคุเดระคุง ยามาโมโตะ..^_^" สึนะโบกมือทักทายเพื่อนรักทั้งคู่ของเขาอย่างเป็นปกติ
"หนอย~..นี่แกทำอะไรรุ่นที่สิบฮ่ะ..ไอ้วัวบ้า!!!"
โกคุเดระหันไปยังแรมโบ้ ตัวต้นเหตุที่มันน่าจับมาทำซุปวัวตุ๋นซะให้เข็ด
"แง้ๆๆๆๆ!! เค้าเปล่าน้าาาาา!!" และแล้วโกคุเดระก็วิ่งไล่(ฆ่า)เจ้าแรมโบ้อย่างวุ่นวาย
"เอาน่า~โกคุเดระ ^^" ยามาโมโตะ ยังคงห้ามสองคนนี้แบบยิ้มๆ (ห้ามเรอะนั่นน่ะ - -)
"ฮ้า~..บรรยากาศแบบนี้ ไม่ได้เจอมานานท่าไรแล้วนะ คิดถึงจริงๆ เตียงของฉัน ห้องของฉัน"
สึนะหลับตาพูดอย่างผ่อนคลาย พลางหมุนตัว และทิ้งตัวลงบนเตียงของเขา ก่อนจะพูดต่อ
"คิดถึงจริงๆนะ...บรรยากาศแบบนี้น่ะ ... เพื่อนของฉัน U_U " ร่างสูงผลอยหลับอย่างง่ายดาย
อาจเป็นเพราะความเหนื่อยล้ากับหน้าที่อันหนักอึ้งและชะตากรรมที่ไม่มีทางหนีพ้นในโลกอนาคตรึป่าว...
อีกด้านหนึ่ง...
TSUNA MODE :
หมอกควันสีชมพูจางลง แสงแดดยามเย็นส่องกระทบตาผม ทำให้ผมเริ่มเห็นภาพลางๆ ดวงตาของผมเริ่มปรับโฟกัส ผมหรี่ตาลงจนตอนนี้ผมอยู่ในห้องๆนึง มันกว้างใหญ่ และตกแต่งสไตล์อิตาลีอย่างหรูหราอลังการมาก ที่นี่ที่ไหนกัน เอ๋...จริงสิ! ผมโดนบาซูก้าทศวรรษยิงมานี่นา นี่คงเป็นโลกอีก10 ปีข้างหน้าสินะ
แล้วนี่มันห้องอะไรล่ะ (-.- ) ( -.-) (-.- ) ปรากฏว่ามันคือ ห้องนอน! แล้วเรามาทำอะไรในห้องนอนหว่า..
( -- -- ) (_ _) ( -- --) นี่มัน ต..เตียง! นี่เราในอนาคตนอนตั้งแต่ตอนเย็นเลยรึไง พึลึกคนนะนั่น! (ว่าตัวเองอีก)
แต่แล้วความคิดของผมก็ต้องชะงัก เมื่อมีเสียงแปลกๆดังขึ้นมา 'ซ่าา~' O_O))
ส..เสียงน้ำนี่ มาจากไหนกัน! สายตาผมจับจ้องไปยังประตูที่ปิดสนิทบานนึงเข้า ภายในนั้นมีเสียงน้ำด้วย
แสดงว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวอ่ะดิ ล..แล้ว ใครล่ะ ใครกันที่อยู่ในห้องน้ำนั่น..o~O;;
จู่ๆ เสียงน้ำก็หยุดลง 'แกร๊ก!' เสียงล็อคที่ถูกปลดจากด้านในดังขั้น เฮือกก!! ผมสะดุ้งโหยง เมื่อประตูมันถูกดีดออกจากใครบางคนที่อยู่ในนั้น 'แอดดด~' ประตูที่เปิดออกช้าๆ จนเกิดเสียงชวนขนลุก ได้เร่งความกลัวให้สูบฉีดแล่นพล่านทั่วร่างกายผม แต่ก็ยังไม่วายจ้องอยู่ที่ประตูบานนั้นอย่างลุ้นระทึก O...O
"รอนานมั้ย..หึๆ" เสียงทุ้มต่ำที่ดังมาจากหลังประตูบานนั้นทักขึ้น แล้วเงาของร่างสูงได้ออกมาจากประตูบานนั้น เจ้าของเสียงทุ้มต่ำเดินเข้ามาใกล้เตียงผมขึ้นทุกที แต่ก่อนที่จะถึงเตียงผม ตรงทางเดินมีแสงแดดอ่อนๆส่องอยู่บ้าง ทำให้ใบหน้าของร่างสูงถูกเผยออกมาในที่สุด..!
"((O[ ]O)) !!" อ๊ากกกก !!! ข..เขาคนนั้น น !!
TO BE CONTINUE
***************************
จบแล้วน้าคร้าบบ
ขอบคุนมากนะคร้าบที่มาอ่านกัน ^^
อยากรู้รึป่าวเอ่ย "ใคร" คือคนที่มาอาบน้ำในห้องของสึนะ ??
1. โกคุเดระ ฮายาโตะ
2. ยามาโมโตะ ทาเคชิ
3. ฮิบาริ เคียวยะ
4. รีบอร์น
5. ดีโน่
6. โรคุโด มุคุโร่
ความคิดเห็น