คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4
“เบลล์....เบลล์”เสียงหวานๆดังขึ้นให้ฉันตื่นจากภวังค์ ฉันมองใบหน้านั้นอย่างสงสัย
“เป็นอะไร...เหมิ่ออยู่ได้” ร่างบางพูดในขณะที่สายตานั้นยังคงไม่ละ จากท้องถนนตรงหน้า
“ปะ...ป่าวนิ มีอะไรหรอพี่แคท”
“ก็เห็นเราเงียบๆ ใกล้จะถึงแล้วนะ”ฉันมองใบหน้าของคนพูด ที่ยังคงมองไปข้างหน้าอย่าไม่ละสายตา เห็นแล้วก็รู้สึกขัดใจยังไงชอบกล มันให้ความรู้สึกว่าฉันไม่มีตัวตนขึ้นมาซะงั้น
“หรอ”ฉันตอบเสียงเรียบ
“เป็นอะไรไม่สบายหรือป่าว เมื่อกี่ยังดีๆอยู่เลยนิ”เธอหันมามองฉันแว่วหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปทางเดิม
“ปล่าวหลอกแค่กำลังนึกถึงเรื่องเก่าๆนะ”ฉันยิ้มจางๆให้เธอพันในใจก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ เป็นความรู้สึกที่ไม่ดีเอาเสียเลย
“หรอ...”ว่าแล้วรถก็เคลื่อนมาถึงหน้าโรงแรมหรูแห่งหนึ่งใน LA เป็นโรงแรมที่มีความสูงไม่ต่ำกว่า10ชั้นภายนอกอาคารตบแต่งเป็นแบบเรียบๆแต่ดูหรูมีสไตล์ เมื่อรถนิ่งสนิทพนักงานหนุ่มในชุดสูตรสีดำสนิทย่างกายมาหยุดยืนอยู่ที่ข้างรถ เมื่อร่างบางลงจากรถก็ส่งกุญแจให้พนักงานหนุ่มก่อนที่เขาจะโค้งคำนับให้อย่างสุภาพ ส่วนฉันก็รีบเดินจากอีกฝั่งหนึ่งของรถมาหาร่างบางในทันที
“เข้าไปข้างในจะมีผู้ใหญ่กับคนสำคัญอย่าทำอะไรไม่เข้าเรื่องหละ อีกอย่างอยู่ใกล้พี่เอาไว้นะถ้าหายไปไหนโดยไม่บอกกันนะ น่าดู”เธอกระซิบข้างหูฉันเบาๆด้วยน้ำเสียที่ดูจริงจังและทำเสียเข้มในประโยคสุดท้ายในขณะเดินเข้าไปในตัวอาคาร
“รู้แล้วหละ...เบลล์ไม่ทำอะไรให้พี่เสียหน้าหลอก”ฉันพูดประชดในใจก็พลันคิดว่า “กลัวจริงเรื่องเสียหน้าเสียตาเนี่ย คิดว่าเราเป็นคนแบบนั้นนักหรือไงนะ อีกอย่าง she เล่นมีหน้าตาเป็นของล่อตาล่อใจพวกหัวงูแบบนี้..อยู่ห่างๆไม่ไหวหลอกแม่คู๊ณณณณณณณณณ”ฉันคิดพลางเดินก้มหน้าก่อนจะต้องหยุดเมื่อมือเรียวๆของอีกฝ่ายจับที่คางของฉันก่อนจะเชิดมันขึ้นให้สายตาของฉันและเธอผสานกัน ฉันจ้องมองเข้าไปยังตาคู่สวยของเธอพยายามมองหาสิ่งที่เธอกำลังจะบอก แต่แล้วฉันก็ต้องใจเต้นผิดจังหวะเมื่ออยู่ๆ ริมฝีปากหนุ่มๆของอีกฝ่ายสัมผัสที่ริมฝีปากของฉันอย่างไม่ทันตั้งตัวจนเผลออึ่งไปสักพัก
“ทะ...ทำอะไรของพี่เนี่ย อายคนอื่นเขามังสิ”ฉันพูดพร้อมกับอาการหน้าแดงก่ำ กลัวเหลือเกินที่จะถูกคนอื่นมองด้วยสายตาแปลกๆ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลยนี่สิ
“ยังจะอายอีกหรอ ใช่ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่เราจูบกันต่อหน้าคนอื่นสักหน่อย”เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงแถมยังปนความน้อยใจอีกตังหาก
“กะ...ก็ยังไงเบลล์ก็ยังไม่ชินนิน่า ถึงที่นี้จะเห็นมันเป็นเรื่องปกติก็เหอะ”ว่าแล้วฉันก็ก้มหน้าหลบสายตาที่เป็นประกายของเธอ เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเธอกำลังจะบอกว่า งั้นจูบอีกซักรอบให้ชินจะดีไหมเนี่ย ขึ้นมาซะงั้น แล้วก็เหมือนกับฉันเป็นผู้หยั่งรู้เมื่อใบหน้าของเธอเริ่มเลื่อนเข้าใกล้ใบหน้าของฉันมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่ฉันจะรีบนำมือปิดปากของอีกฝ่ายเอาไว้ ก่อนจะเบี่ยงหน้าหนี้ ด้วยความรู้สึกร้อนผ่าที่หน้าอย่างแรง
“เลิกเล่นสักที เดี่ยวก็เข้างานสายหลอก”ฉันพลางแถเข้าเรื่องอื่น ก่อนนำมือข้างที่ใช่ปิดปากมาเป็นกุมมือเธอไว้อย่างหลวมๆแทน
“........”ไร่คำพูดใดใด จะมีก็เห็นจะเป็นเพียงใบหน้างอนๆของอีกฝ่ายเท่านั้น แต่แล้วฉันก็รู้สึกได้ถึงแรงบีบที่แน่นขึ้นจากมือนิ่มๆของอีกฝ่าย ว่าแล้วเราทั้งสองก็พากันเดินเข้าไปในบริเวณงาน ถึงแม้ว่าร่างบางจะยังคงทำหน้างอนเหมือนเดิม แต่มันกลับทำให้ฉันอดที่จะยิ้มขึ้นมาไม่ได้
ก็ท่าทางของเธอในตอนนี้มันช่างเหมือนกับวันนั้นวันที่ฉันโดนร่างบางบังคับให้ซื้อโทรศัพท์ฯเครื่องใหม่ โดยที่เจ้าตัวเสนอเป็นคนจ่ายให้เองทั้งหมด ฉันหรือก็ได้แต่ปฏิเสธลูกเดี่ยว แบบ ยื่นยัน นอนยัน นั่งยัน ตีลังกายัน ว่ายังไงก็ไม่เอาเด็จขาด ไว้จะหาเงินซื้อเอง แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ฟังอะไรฉันเลยนี้สิ พอยิ่งเธอยกข้ออ้างทีว่าเธอเป็นคนทำโทรศัพท์ฉันพักแล้วนั้นมันยิ่งทำให้ฉันได้แต่พูดว่าไม่เป็นอะไรเรื่องแค่นี้เอง อีกอย่างข้อมูลอะไรก็ไม่ได้หายช่างมันเถอะ คุณรู้ไหมว่าเธอทำยังไง จูๆเธอก็เดินจูงมือฉันตรงไปยังโชนขายโทรศัพท์มือถือ อย่างไม่สนหรือหยุดฟังคำพูดใดๆของฉันอีก โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย~~~~~~จะเอาแต่ใจตัวเองไปไหนเนี่ย ทำยังกับว่าเครื่องละ บาทสองบาทงั้นหละจะมาซื้อให้ เอ๋....แต่หรือไม่ดีหว่าอยู่ๆก็มีคนซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้ ฮาฮา
ว่าแล้วฉันก็ต้องมายืนอยู่หน้าเจ้าเครื่องมือสื่อสารพวกนี้จนได้สิน่า
“จะเอารุ่นไหนค่ะเบลล์”เธอพูดพลางมองไปยังเจ้าเครื่องเล็กๆที่อยู่ตรงหน้า อะไรหว่าบทจะตามใจกันก็ตามใจกันง่ายๆ แบบนี้เนี่ยนะ เชื่อเขาเลย
“งั้นเอารุ่นนี้”ฉันมองไปรอบๆพลางมองหาเครื่องที่ถูกใจ และแล้วฉันตัดสินใจหยิบเจ้าเครื่องที่มีราคาถูกที่สุดในตอนนี้ขึ้นมา
“เบลล์เอาเครื่องนี้”ว่าแล้วฉันก็โชว์โทรศัพท์ฯเครื่องเล็กสีเทาดำไร้ฟังก์ชันใดให้ปวดหัวให้เธอดู
“ห๊า~~~~เครื่องนี้เนียนะ”ร่างบางอุทานอย่างคาดไม่ถึงว่าฉันจะหยิบเจ้าเครื่องนี้ออกมาทั้งๆที่ในร้านมีโทรศัพท์ หรูๆอยู่มากมาย แต่ใยถึงเลือกเจ้าเครื่องนี้กันเหล้า
“ก็จะเอาเครื่องนี้ นี่ไงมีไฟฉายด้วยจะได้ใช่ส่องผีขี้เอาแต่ใจชัดๆ”ฉันพูดพลางกอดเปิดไฟฉายก่อนจะนำมันส่องไปที่ร่างบาง จนเธอตีหน้ายักษ์ใส่ฉันทันที ฉันที่ได้แต่หัวเราะจนต้องโดนมือของอีกฝ่ายดึกสิ่งที่อยู่ในมือไปอย่างไร่การขัดขืน
“นี้พี่...เอามานะ ก็พี่ให้เบลล์เลือกเองไม่ใช่หรอ เบลล์จะเอาเครื่องนี้”ว่าแล้วการกระทำที่มาพร้อมกับคำพูดของฉันก็เกิดขึ้นเมื่อฉันพยายามจะแย่งสิ่งนั้นคือจากอีกฝ่าย แต่เมื่อเธอรีบชูมันขึ้นจนสุดแขนฉันที่เตี้ยกว่าก็ได้แตกระโดดไปกระโดดมาเหมือนลูกแมวที่กระโดดตระคุบสิ่งที่อยู่สูงกว่ายังไงอย่างงั้น โอ๊ยยยยยย~~~ก็ให้เลือกเองไม่ใช่หรือไงฟะ อุส่าเลือกเครื่องถูกๆจะได้ไม่ต้องเปลือกเงินแล้วนะ ยังจะทำตัวอีก…..
“นี้พี่จะเอายังไงกันแน่เนี่ย ก็บอกว่าจะเอาเครื่องนี้ถ้าไม่ให้ก็ไม่เอาแล้ว”ว่าแล้วฉันก็ทำท่าจะเดินหนี้ไปทันที่แต่แล้วเธอก็ต้องรั้งแขนของฉันเอาไว้พร้อมกับสีหน้าที่โกรธปนงอนเล็กน้อย
“ก็ได้...”ว่าแล้วร่างบางก็เดินมากุมมือฉันหลวมๆพลางเดินไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์ ระหว่าที่รอพนักงานลงทะเบียนเครื่องอยู่นั้น จูๆมือของอีกฝ่ายที่ยังคงกุมมือฉันอยู่ก็บีบมันแน่นขึ้นจนฉันรู้สึกใจเต้นแบบแปลกใบหน้าก็เหมือนจะร้อนขึ้นเสียด้วยสิ นี้มันอะไรก๊านนนนนนนน....ทำไมแค่ถูกกุมมือถึงได้ใจเต้นแรงขนาดนี้นะเรา...
เมื่อพนักงานขายได้ทำการลงทะเบียนเครื่องและอื่นๆเสร็จ ฉันกับร่างบางก็พากันลงมาทานอาหารยังส่วนล้างของใกล้ๆประตูทางออกของห้าง
“ทำไม่ถึงเลือกเครื่องนี้หละ เบลล์”จูๆเธอก็ถามขึ้นเมื่อทำการสั่งอาหารกับพนักงานสาวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ก็มันถูกดี อีกอย่างโทรศัพท์เอาไว้แค่คุยกับส่งข้อความก็พอแล้ว ไม่เห็นต้องมีอะไรเยอะแยะให้ปวดหัวเลยนิน่า”ฉันตอบไปตามความรู้สึกจริงๆ เพราะถึงเราจะมีโทรศัพท์หลายร้อยพันฟังก์ชัน แต่หน้าที่หลักของมันก็คือใช่ติดต่อสื่อสาร แล้วอีกอย่างถึงมันจะใช่ฟังเพลงถ่ายรูปได้แต่อย่างไรซะ มันก็มีประสิทธิภาพสู้ของเฉพาะทางไม่ได้หลอก เพราะถ้าฟังเพลงในมือถือ เปิดดังมากก็ไม่ได้ลำโพงแตก ถ่ายรูปไปถ่ายรูปมากเครื่องรวนเครื่องค้างซะงั้น และยิ่งมีฟังก์ชันเยอะเครื่องยิ่งรวนง่ายอีกตังหาก แต่อันความจริงแล้วคือฉันไม่อยากเปลือกเงินของอีกฝ่ายเสียมากกว่า ก็เพราะรู้ดีว่าเงินแต่ละบาทใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ แถมดูท่าทางอีกฝ่ายจะใช่มันอย่างไม่เห็นค่าแบบนี้แล้วยิ่งรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาซะนั้น
ความคิดเห็น