คุณชายสุดมั่นกับนายปากแซ่บ

ณ การละครั้งที่นานมาแล้ว ใจกลางป่าแห่งหนึ่ง ที่เงียบสงัด ไร้ซึ่งผู้คน แต่กลับมีผู้ชายคนหนึ่ง ที่ยืนอยู่ในใจกลางป่า ชายที่มีรูปร่างสูงพอประมาณ ตัวขาวซีด ดวงตาที่แดงกล่ำ อย่างกับคน ที่ผ่านการร้องไห้เป็นเวลานาน พร้อมกับเสียงสะอื้น ที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงได้ ชายผู้นั้น ได้เดินไปที่ต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง และเขาก็หยุดมองอะไรสักอย่าง ที่สลักอยู่บนต้นไม้ เขามองด้วยความโกรธและความแค้น เขาใช้มือเล็กๆของเขา พยายามขูดลบรอยนั้น ออก แต่มันก็ไม่สามารถลบออกได้ เขาจึงใช้เลือดที่อยู่ในมือของเขา ป้ายลงไปบนรายชื่อหนึ่งที่สลักอยู่บนต้นไม้ เขาเริ่มร้องให้ดังขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้เขาก็ไม่ต่างอะไรจากคนบ้า ที่ร้องไห้ฟูมฟาย อยากไม่มีเหตุผล และหลังจากนั้นเสียงร้องไห้ของชายผู้คนนั้น ก็ค่อยค่อย เงียบลงไป

กริ่ง! หริ่ง!

ห้องอนุบาล 2/4

" อ้าวหมดเวลาซะแล้วครูยังเล่าไม่จบเลย"

"โห้!ครูครับเล่าต่ออีกสักไม่ได้หรอครับ"

"หืมม ครูก็อยากเล่าต่อนะครับแต่ตอนนี้ได้เวลากลับบ้านแล้วครับ ไว้ครั้งหน้า ครูจะมาเล่าให้ฟังโอเคไหม แต่เด็กๆะต้องสัญญากับครูก่อนว่า จะต้องเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่ายไม่ดื้อกับครู เข้าใจไหมครับ"

"เข้าใจครับ/ค่ะ" เด็กในห้องพูดขึ้นพร้อมกัน

" ดีมากครับ ที่นี่ เตรียมกระเป๋า เตรียมตัวกลับบ้านครับ อ๋อแล้วก็อย่าลืมการบ้านที่ครูสั่งล่ะ ให้นักเรียนไปทำในวันหยุดด้วย เข้าใจไหมครับ"

"ครับ/ค่ะ"

" อ้าวสวัสดีครับครูซัน วันนี้ลงมาเร็วเหมือนเดิมเลยนะครับปล่อยเด็กตรงเวลาจริงๆ"

" ก็ไม่ได้ปล่อยเด็กตรงเวลาขนาดนั้นหรอกครับบางครั้งก็มี เลทนิดๆหน่อยๆ ครูแวนนี่ก็" อ๋อผมลืมไปเลย ลืมแนะนำตัวไปนะครับ สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อว่าครูซัน ผมเป็นครูสอนภาษาไทยครับ ผมสอนที่นี่ ได้ 2 ปีกว่าแล้ว และคนที่ทักผมเมื่อตะกี้นี้ คือครูแวน ครูสอนภาษาอังกฤษ ในโรงเรียนนี้ผมสนิทกับครูเเวนที่สุดแล้ว เพราะตั้งแต่ผมย้ายเข้ามาถึงนี่ก็มีแต่ครูเเวนนั่นแหละ ที่คอยช่วยเหลือผมทุกอย่าง ให้คำปรึกษา และวิธีการสอนเด็กๆ

" แล้วเป็นยังไงบ้างครับ เหนื่อยไหม" ครูแวนถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

" ก็มีเหนื่อยนิดหน่อยหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไรครับ" ผมเคยหันหน้าของผมไปยิ้มให้คนตรงหน้าเพื่อบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกผมไหวอยู่แล้ว

" ครูซันเนี่ย ยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะครับถ้ามีอะไรให้ผมช่วยบอกได้เลยนะครับผมพร้อมช่วยเสมอ"

"โอเคครับถ้าผมมีอะไร ผมจะรีบบอกครูแวนเป็นคนแรกเลยโอเคไหมครับ" ผมหันกลับไปตอบครูแวน ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนทุกวัน

"ฮาๆ โอเคครับ"

อร้ายยยยยยยยย!!