คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ✥บทเสวนาก่อนเริ่มบทละคร✥
.
.
.
Prologue
ในทุกการกระทำ
...ทุกคนต่างมีเหตุผลของตนเอง...
...แต่ใครกันที่จะยอมรับฟังเหตุผลเหล่านั้น...
“สิ่งนั้นหมายถึงยศศักดิ์ฐานะ หมายถึงความมั่งคั่ง มันหมายถึงอำนาจ!”
“ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อประชาชนของฉัน”
“มันคือบาป...บาปที่เกิดจากการแย่งชิงสิ่งสำคัญของคนอื่นมา”
“ก็แค่อยากมีตัวตน อยากมีคนยอมรับ มันผิดหรือไง”
“หากไม่ต้องการที่จะถูกเหยียบ สิ่งหนึ่งที่เราสามารถทำได้คือ เหยียบคนอื่นเพื่อให้ตัวเองสูงขึ้นยิ่งกว่า”
.
.
.
“ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่โรงละครของเรา”เสียงบุรุษผู้สวมหน้ากากดังขึ้นพร้อมกับแสงไฟที่สาดส่องลงบนยกพื้น รอยยิ้มที่ฉาบแต้มบนดวงหน้าราวกับจะล่อลวงผู้หลงทางเข้าสู่ความมืดมิดแห่งอันธกาล
“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่จะขอนำเสนอบทละครสีเลือดแก่เหล่าผู้ชมผู้มีความฝันอันบิดเบี้ยวทั้งหลาย”
แสงไฟดับและสว่างขึ้นใหม่ในเสี้ยววินาที ปรากฏตุ๊กตาหุ่นเชิดวางเรียงรายอยู่บนนั้น หุ่นเชิดที่มีหน้าตาเหมือนๆกัน ราวกับของเล่นที่ทำขึ้นลวกๆ จุด2จุดเป็นดวงตา เส้นโค้งสีดำเป็นริมฝีปาก หากเครื่องแต่งกายได้บอกบทบาทของแต่ละตัวอย่างชัดเจน
“ยินดีต้อนรับเหล่าตัวละครบนเวทีและตัวหมากบนกระดาน ณ บัดนี้ ขออนุญาตแนะนำ...”
“ราชินีวิกลจริต ผู้โปรดปรานที่จะทอดมองด้านมืดในจิตใจของมนุษย์” แสงส่องเป็นลำไปยังตุ๊กตาที่ดูชราภาพพร้อมมงกุฎและผ้าคลุม
“พ่อมดผู้วิเศษ ที่หลบซ่อนตัวพร้อมกับคำสาปและเวทย์มนต์ที่ตนไม่เคยต้องการ” ตุ๊กตาร่างเล็กในชุดพ่อมดกับคทาค้อมศีรษะลง
“อัศวินที่หาญกล้า เป็นกบฏลับๆต่อขั้วอำนาจแห่งแผ่นดิน” ชุดอัศวินส่งเสียงก๊องแก๊งเล็กน้อยยามถูกชักใย
“และสุดท้าย เหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย ผู้แก่งแย่งชิงดีกันซึ่งอำนาจ มรดก และบังลังก์ พยายามทุกวิถีทางเพื่อขึ้นไปยังจุดสูงสุด แม้ว่าจะต้องเหยียบย่ำผู้อื่นเพื่อเป็นบันไดก็ตาม” เสียงหัวเราะคิกคักดังมาจากตุ๊กตากลุ่มใหญ่ในชุดสูงศักดิ์หลากสีสัน
“บทละครที่งดงาม ใสสะอาดและสวยหรู อย่างที่เจ้าชายไปช่วยเจ้าหญิงจากพ่อมด ได้รับการเกื้อหนุนจากอัศวิน รับบัลลังก์ต่อจากองค์ราชินี และครองรักกันอย่างมีความสุข หึ...เราขอเสนอด้านมืดของเรื่องเพ้อฝันเหล่านั้นในอีกมุม มุมเล็กๆที่แสงของพระเจ้าไม่เคยสาดส่องลงมาถึง มุมๆหนึ่งที่พระองค์ทอดทิ้งและไม่เคยหันกลับมาแลมอง กระดานที่อาบไปด้วยเลือดของเหล่าลูกแกะที่น่าสงสารทั้งหลาย ราชินีผู้บิดเบี้ยว อัศวินทรยศแผ่นดิน พ่อมดมากฤทธิ์แฝงเร้นกาย เจ้าหญิงเจ้าชายผู้โลภกระหายและช่วงชิง”
“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี”เสียงนั้นหรี่ลงกระซิบแต่กลับก้องกังวานอยู่ภายใน ความเย็นวาบไล่ไปตามไขสันหลัง น้ำคำเชิญชวนราวกับจะกรีดแทงแทรกซึมเข้าสู่โสตประสาท
“สนใจจะลองรับชมเสียหน่อยไหม?”
✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣✣
เด็กน้อยเอ๋ย…
...สิ่งใดกันที่ทำให้เจ้าฝันร้าย
...สิ่งใดกันที่ทำให้เจ้าจมดิ่งลงสู่ความขมขื่น
...สิ่งใดกันที่เจ้าดิ้นรนเพื่อให้ได้มาซึ่งมัน…
อำนาจ?
มงกุฎงามอาบด้วยเลือดของผู้ถูกสังเวย
ยศถาบรรดาศักดิ์?
บัลลังก์ที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องบนความเจ็บปวดและความเกลียดชังที่ทับถม
การเอาชนะ?
ผ้าคลุมยาวเลอค่าปกปิดความน่ารังเกียจจากการแย่งชิง
หรือว่าสิ่งนั้น...
คือสิ่งที่เจ้าเก็บซ่อนเอาไว้ในส่วนลึกที่สุดของจิตใจ...?
ความคิดเห็น