คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : IN THE DREAM (1)
ตอนที่1
‘ เดี๋ยว!.....อย่าพึ่งไป ’
แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างทำให้ภาพผู้ชายชุดดำยืนท่ามกลางสวนดอกไม้ค่อยๆเลือนหายไป นับเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่ฉันฝันถึงเรื่องเดิมซ้ำไปซ้ำมา
ฉันนั่งกอดเข่าอยู่บนที่นอนแล้วเลื่อนมือมาจับที่อกของตัวเอง หัวใจฉันเต้นแรงทุกครั้งที่คิดถึงใบหน้าที่แสนเย็นชาของผู้ชายคนนั้นแต่แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
‘ เค้าเป็นใครกันนะ? ’ ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับคำถามนี้ทุกวัน
08.30 am.
หอศิลปะมหาวิทยาลัย Cube
“ โอ ฮายอง……”
“ ค่ะ…… ”
โชคดีที่มาทันเรียกชื่อพอดี ฉันนั่งหอบแฮ่กๆบนเก้าอี้แลคเซอร์
“ มาสายอีกแล้วนะ ลืมไปแล้วหรอว่าอาจารย์คนนี้เค้าเช็คชื่อก่อนเรียนตลอด ” คนนั่งข้างๆฉันพูดขึ้น
“ ก็เป็นเพราะฝันนั้นอีกแล้ว ทำให้ฉันตื่นสาย ”
“ ตกลงความฝันของเธอมันคืออะไรกันแน่ฮายอง ไม่เบื่อบ้างรึไงฝันแต่เรื่องเดิมทุกคืน”
“ แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ” ความฝันมันห้ามกันได้รึไง
“ นี่ๆ.....สองคนนั้นคุยอะไรกัน จะเริ่มเรียนแล้วนะตั้งใจฟังหน่อย”
“ ค่ะ....” ฉันกับโบมีพูดขึ้นพร้อมกัน
ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าทุกสายตาในห้องจับจ้องมาที่เราสองคน แต่ไม่มีใครกล้ามองพวกเรานานเกินห้าวิ เพราะหัวหน้าห้อง(โบมี)ส่งสายตาอำมหิตสกัดไว้ก่อน คงไม่ต้องอธิบายหรอกนะว่าเธอโหดแค่ไหน ขนาดผู้ชายยังไม่กล้ามีเรื่อง
“ ก่อนที่เราจะเริ่มเรียนกัน วันนี้อาจารย์พาผู้ช่วยสอนมาแนะนำให้รู้จัก………ขอเชิญคุณยุน ดูจุน ครับ ”
“ ยุน ดูจุน? หรือว่าจะเป็นเค้า.....”
“ เค้า? ใครหรอโบมี ”
“ ไม่มีอะไรหรอก ” อ้าว ซะงั้น
“ สวัสดีครับ ผม ยุน ดูจุน ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน ”
“ แกๆฉันได้ยินมาว่ารุ่นพี่คนนี้เค้าเป็นประธานนักศึกษาคนใหม่ด้วยนะ ”
“ ไม่ใช่แค่นั้นนะ เค้ายังเป็นประธานชมรมกีฬาอีกตังหาก ”
“ ทั้งเก่ง ทั้งเท่ ทั้งรวย คุณสมบัติไร้ที่ติ >_< ”
“ แต่นิสัยไม่ผ่าน แถมยังขี้เก๊กอีกตังหาก มันน่ากรี๊ดตรงไหน -_- ” โบมีหันไปพูดกับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหลัง แล้วทำสีหน้าเซ็งสุดติ่ง
“ ยัยโบมี ถ้าแกไม่ชอบก็หยุดพูดไปเลย ทำฉันเสียบรรยากาศหมด ชิ ”
“ พวกเธอนั้นแหละ ไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า แบร่ๆๆๆ ” โบมีหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อนที่อยู่ข้าง
“ ยุน โบมี.....” (อาจารย์เรียก)
...............
“ ยุน โบมี........” (อาจารย์เรียก)
“ โบมี ” ฉันสะกิดแขนโบมีที่กำลังนั่งหันหลังให้กับกระดานเรียน
“ อะไรฮ่ะ? ฮายอง......” หน้ายัยโบมีกำลังวีนสุดขีด
“ ยุน...โบ...มี... ” คราวนี้ไม่ใช่เสียงอาจารย์ แถมคนที่เรียกชื่อยังยืนอยู่ข้างหลังยัยโบมีอีกตังหาก
{บันทึกของยุน โบมี}
1เดือนหลังจากคืนงานเลี้ยงที่มหาลัย
“ อะไรกันเนี่ย! ปิดเทอมยังไม่ทันถึงเดือน นอนยังไม่ทันสบายก้นเลย โดนเรียกตัวไปทำงานที่ชมรมอีกแล้ววววว ” อุส่าห์ชวนยัยฮายองไปดูหนังกันวันนี้ อดเลยฉัน
“ ใจเย็น ที่ชมรมอาจจะมีเรื่องด่วนจริงก็ได้ ไม่งั้นประธานชมรมของแกคงไม่โทรมาหาด้วยตัวเองหรอก ” ยัยฮายองมองหน้าฉันแล้วพลางหยิบขนมเข้าปาก
“ ดีแต่โทรมาสั่งๆๆๆ ฉันอยู่ชมรมจนจะครบปีแล้ว ยังไม่เคยเห็นหน้าเลย ”
“ ฮ่ะ! จริงดิ พูดเป็นเล่นไป เค้าไม่เคยมาชมรมเลยสักครั้งหรอ? ”
“ ไ ม่ เ ค ย ”
“ รูปติดที่บอทก็ไม่มีหรอ ”
“ เคยติด ก่อนหน้าที่ฉันจะมาเข้าชมรม แต่ตอนนี้ทางชมรมเอาบอทออก เพราะกำลังจะปรับปรุงห้องชมรมใหม่ ”
“ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น ”
นั้นน่ะสิ แล้วเค้าเอาเบอร์โทรศัพท์ฉันมาจากไหน แล้วทำไมต้องโทรมาสั่งแต่ฉันๆๆๆ ยิ่งคิดยิ่งโมโห อ๊ากกกกกกก! อย่าจะบ้าตาย T ^ T
อย่าให้รู้นะว่านายเป็นใคร ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่ บังอาจมาขัดขวางความสุขช่วงปิดเทอมฉัน
>>> Baek Hee <<<
ความคิดเห็น