คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : (6927) Lies Like love
ผมเกลียดคุณ
ประโยคเดียว 3พยางค์ที่ทำให้คนฟังได้ยินแล้วต้องช้ำใจ โดยเฉพาะคนที่ฟังเป็นฝ่านรักคนคนนั้น
ผมเกลียดคุณ
ประโยคเดิมๆ เสียงเดิม จากคนเดิมๆ มันดังก้องอยู่ในหัวไม่ยอมหยุด
ผมเกลียดคุณ เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด
ไม่ว่าจะเป็นตอนเช้า กลางวัน หรือเย็น
คำตอบของผมก็ยังคงเป็นคำเดิม..
.
.
.
“มุคุโร่!” ร่างบางเรียกชายหนุ่มผู้ที่กำลังจะเดินจากไป คำว่าเกลียด..คนๆนี้จะพูดคำๆนี้กับเค้าเสมอ มันทำให้จิตใจเหมือนถูกเข็มแทงอยู่ตลอดเวลา
ทำไมนายถึงพูดกับชั้นแบบนี้ เพราะชั้นเป็นมาเฟียหรอ?
เจ้าของนามหันกลับมาช้าๆพร้อมกับรอยยิ้มที่เหมือนจะอบอุ่นแต่ก็ไม่อบอุ่น แสงจากดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า กระทบใบหน้าคม ทำให้นัยตาสีอ่อนต้องจับจ้องคนตรงหน้าเหมือนโดนสะกด
“ครับ วองโกเล่?”มุคุโร่ขานรับ
ตั้งแต่ที่เราได้เจอกัน จนถึงตอนนี้ นายพูดประโยคนั้นมากี่พันครั้งแล้ว?
“ที่นายเอาแต่พูดประโยคนั้นกับชั้นน่ะ..”เจ้าของผมฟูนุ่มเม้มริมฝีปากแน่น ในใจก็นึกกลัวกับคำตอบของร่างสูง แต่อีกใจหนึ่งก็อยากรู้จนแทบขาดใจ หากต้องฟังคำๆนั้นอีก เค้าคงรับไม่ไหวแล้ว
“เพราะชั้นเป็นมาเฟียใช่ไหม”
คำตอบของของคำถามนี้ มีเพียงคำว่าใช่ หรือไม่เท่านั้น
ขอร้อง อย่าพูดคำๆนั้น อย่าพูดประโยคนั้น
อย่าทำให้ชั้นต้อง…
“สมองยังคงคิดแต่เรื่องไร้สาระนะครับ”ร่างสูงตอบ แต่นั่นก็ไม่ใช่คำตอบที่เค้าอยากรู้เลย
“นายยังไม่ตอบคำถามชั้นเลยนะ!”
ในใจมันร้อนรน อยากให้นายบอก ว่านายคิดยังไงกับชั้น?
เจ้าของนัยตาคมสองสีเดินเข้ามาประชิดร่างบาง สึนะไหวตัวเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ถอยหนี
นัยตาสองคู่ต่างสบตากัน คู่หนึ่งอ่านยากและดูเศร้า อีกคู่หนึ่งอ่านง่ายและหวั่นไหว
คำตอบที่จะได้รับจากคนๆนี้คือ..
“ผมเกลียดคุณครับ”
สิ้นคำตอบที่อยากฟังมานานแสนนาน แต่ไม่เคยคิดที่จะกล้าถาม
สุดท้าย มันก็ลงเอยแบบนี้น่ะหรอ?
ในใจมันเกิดอาการสั่นไหว ในใจมันเริ่มกรีดร้องกรีดร้อง
ขอร้อง อย่าพูดคำๆนี้
ขอร้อง อย่าพูดประโยคนี้
ขอร้อง อย่าทำร้ายจิตใจชั้น
อย่าทำให้ชั้นต้อง…ตัดใจจากนาย..
นัยตาสีอ่อนกลมโตน้ำตาคลอ หยาดน้ำตาแห่งความเศร้าไหลลงอาบแก้มไม่หยุด
ถ้าเราอดทนกว่านี้
ถ้าเราเข็มแข็งกว่านี้ ….ก็คงดี
รู้ทั้งรู้ว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ทั้งที่เตรียมใจมาแล้ว แต่ก็ไม่สามารถหยุดน้ำตาที่เอ่อล้นนี้ได้
ทำไม..
เราไม่อยากถูกเกลียด เราไม่อยากโดนเกลียด
ทำไม..
นิ้วเรียวปาดน้ำตาของร่างบางที่ไม่รู้ว่าจะหยุดเมื่อไหร ก่อนจะคว้าคนขี้แงเข้ามากอดเหมือนปลอบประโลมจิตใจที่แตกหัก ที่ไม่มีวันเป็นเหมือนเดิม
“ชั้นอยากจะรักนาย…ไปนานๆ มุคุโร่”
แม้จะยังสะอื้น แต่ก็ยังกล้ำกลืนความเจ็บปวดนี้ไว้ เสียงที่เปล่งออกมานั้นช่างแผ่วเบานัก
ก็แค่อยากให้นายรู้ว่าชั้นรักนายมากแค่ไหน..
มือใหญ่ลูบศีรษะเบาๆ สัมผัสถึงความอ่อนโยนที่เค้ามอบให้ ร่างสูงกระซิบอะไรบางอย่าง
.
.
.
.
“April Fool's Day”
.
.
.
ห๊า?
ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาสบตาร่างสูงอย่างงงๆ ใบหน้ายังคงเปื้อนคาบน้ำตา ถึงสมองเล็กก็จริงต่ก็ไม่ถึง กับโง่ ยังเข้าใจความหมายอยู่
“นายโกหกชั้น มุคุโร่!”สึนะว่าเสียงดัง ใจชื้นเล็กน้อย ราวกลับมีความหวังอะไรซักอย่าง
“ผมไม่ได้โกหกนะครับ”มุคุโร่กล่าว “วันนี้เป็นวันที่1เมษา”
“ชั้นไม่หมายถึงเรื่องนั้น”ร่างเล็กหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ พลางผลักออกห่างจากอ้อมกอดของคนตรงหน้า
“ที่นายบอกว่าเกลียดชั้น นายโกหกใช่ไหม!”
เจ้าของนัยตาสองสีคลี่ยิ้มบางเป็นคำตอบ “เปล่าครับ ผมไม่ได้โกหก”
เจ้าของงผมฟูไหมสีน้ำตาลกระพริบตาปริบๆ ปากยังคงเถียงไม่เลิก“วันนี้วันเอพิลฟลูเดย์!”
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยครับ”มุคุโร่กล่าวเสียงเรียบปนขำขัน
“มันเป็นวันโกหก ไม่ใช่วันตรงกันข้าม คึหึหึหึ”
ร่างบางเริ่มหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ จะเรียกว่าแดงเพราะอับอายหรือแดงเพราะความโกรธดีนะ ขาเล็กทำท่าจะวิ่งหนี แต่ก็ถูกมือใหญ่คว้าเอาไว้ให้กลับมาสู่อ้อมแขนอีกครา
“ผมยังคงเกลียดคุณเหมือนเดิมไม่แปรเปลี่ยน” มุคุโร่บอกเสียงนุ่มน่าฟัง แต่ประโยคนั้นมันไม่น่าฟังเอาเสียเลย
“….”คนตัวเล็กกว่าได้แต่เงียบเพราะอาการมึนงงเหมือนคนโดนตีหัว สบสนกับคนๆนี้เหลือเกิน..
สบสนกับความรู้สึก สบสนกับคำพูด นายกำลังจะบอกอะไร?
“ถ้าพ้นจากวันนี้ไป นายจะยังพูดคำเดิมรึเปล่า”สึนะถามออกอาการเกิ้อเขินเล็กน้อย เสียงหัวใจเต้นผิดจังหวะและเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ชั้นยังมีหวังกับนายไหม?
ชั้นยังรักนายเหมือนเดิมได้รึเปล่า?
และเมื่อไหร…
นายถึงจะหันมามองชั้นบ้าง
มุคุโร่คลี่ยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกขำขันกับความจริงจังของคนตรงหน้า
คุณไม่รู้จริงๆน่ะหรอว่าผมรู้สึกยังไง
คุณไม่รู้จริงๆน่ะหรอ ว่าผมแคร์คุณมากแค่ไหน
ริมฝีปากบางประกบริมฝีปากอิ่มได้รูปของร่างเล็กเป็นคำตอบ
ต่อจากนี้ ทุกๆวัน ทุกเช้า ทุกกลางวัน ทุกเย็น และก่อนนอน
ผมจะโกหกคุณ เหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา
มีเพียงสิ่งเดียวที่ผมไม่สามารถโกหกได้ คือ ใจตัวเอง…
ผมจะไม่พูด
ผมจะไม่ตอบ
ผมจะไม่บอก…
คุณจะได้คำตอบจากปากของผม เมื่อเราได้รวมกันเป็นหนึ่ง
ผมรักคุณ
-----------------------The end------------------------------
แต่งเพื่อวัน“April Fool's Day” โดยเฉพาะ
ขอบพระคุณที่สละเวลามาอ่านจ้า
ขอคอมเม้นด้วยน่อ
อยากรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเยี่ยงไรบ้าง
พึ่งเคยแต่งให้มันมีตอนจบครั้งแรก
ความคิดเห็น