Short fic Reborn

ลำดับตอนที่ #2 : [D18] ต่างรัก ต่างความคิด

ครั้งแรกที่เราเจอกัน ชั้นพูดตามตรงว่านายน่ารัก..

ชั้นชอบดวงตาสีดำคมกริบ

ชั้นชอบผมนุ่มๆสีดำ

ชั้นชอบใบหน้าไร้อารมณ์ของนาย

ชั้นชอบน้ำเสียงและการพูดของนาย

ชั้นชอบ..ทุกอย่างที่เป็นนาย

และ…

ชั้นรักนาย  เคียวยะ..

ทีแรกเราต้องใช้กำลังนิดหน่อย  ปากแตก จมูกหัก หัวโน หรืออาจจะมากกว่านั้น  หลังๆความรู้สึกนั้นมันก็ถาโถมใส่ชั้นไม่หยุด  ชั้นไม่อาจจะยั้งความรู้สึกนี้ไว้ได้…ชั้นจึงอาจใช้อารมณ์ไปบ้าง แต่อารมณ์นั้นก็ทำให้ชั้นต้องทำร้ายนาย  แต่นั่นก็เพื่อ..

อยากจะให้นายก่งขึ้น

อยากให้นายแข็งแกร่ง

อยากให้นายดูแลตัวเองได้

แต่ถึงกระนั้น..

ชั้นก็อยากดูแลนาย

อยากปกป้อง 

อยากคุ้มครอง

อยากอยู่เคียงข้างนาย…

                ในการฝึก ชั้นไม่สามารถฝึกให้นายเชื่องได้  มีดีแต่จะฝึกให้นายเก่งขึ้น  มีเพียงอย่างเดียวที่ชั้นยังไม่เคยได้ลอง  มีคำถามมากมายในหัวชั้นว่าชั้นจะทำได้รึเปล่า  ถ้าทำได้ชั้นคงมีความสุขชั่วนิรันดร์  แต่ถ้าหากทำไม่ได้  ชั้นคงมีแต่ต้องตกนรก และเสียนายไป

.

.

.

ชั้นจะฝึกให้นายรักชั้นได้รึเปล่า?

.

.

.

.

ครั้งแรกที่ชั้นเจอเจ้านั่น พูดตามตรงชั้นเกลียดมัน

เกลียดดวงตาที่ขี้เล่นนั่น

เกลียดผมยาวๆสีทองที่ยาวรกหูรกตา

เกลียดใบหน้าเซ่อๆแสนจะงี่เง่า

เกลียดน้ำเสียงนุ่มๆที่เอาแต่หยอกล้อ

ชั้นเกลียดทุกอย่างที่เป็นแก 

จะพูดกี่พันครั้งก็ได้..

ชั้นเกลียดแก เจ้าม้างี่เง่า!

            แกมันก็แค่ สัตว์กินพืชชั้นต่ำ  ที่ซุ่มซ่ามและจอมปลอม  แกไม่มีค่าพอที่จะมาฝึกให้ชั้นด้วยซ้ำไป 

เจ้าม้าจอมอวดดี  ทำไมชั้นต้องเป็นเบี้ยล่างให้กับมันเสมอ..ความรู้สึกที่น่ารำคาญมันมีมากเกินไป มากพอที่จะทำให้ชั้นเป็นบ้าได้! ที่ชั้นยอมลดตัวมาเป็นลูกศิษย์ก็แค่..

อยากให้แกไปจากชีวิตชั้นซะที

อยากให้แกไปให้พ้นๆหน้าชั้น

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น

ชั้นก็อยากขย้ำแกให้แหลกคามือ..

            การฝึกนั่นมันทำให้ชั้นเป็นบ้าได้  แกคิดว่าแกจะฝึกให้ชั้นเชื่องได้เรอะ  ไม่มีทาง! ชั้นมีโอกาสขย้ำแกให้ตายได้เสมอแต่ร่างกายมันไม่ยอมทำตามที่ชั้นสั่ง  มันเพราะอะไรกัน..

ชั้นอยากให้แกรู้ไว้  ว่าชั้นเกลียดแกมากแค่ไหน! 

แต่ถึงมันจะเป็นแบบนั้น ในใจที่น่ารังเกียจนี้กลับทรยศ..

.

.

.

ชั้นรักแก

.

.

.

.

.

.

ผลลัพธ์ของการฝึกนี้ต้องไม่จบลงแค่ปากแตกหรือบาดแผลเล็กๆน้อยๆ

แต่เป็นความรักและความรู้สึกที่แตกต่าง..

ที่เรามอบให้แก่กันและกัน


The end


-------------------------------------

เรื่องนี้เพ้อมากมาย

ก็ไม่รู้ว่าจะสื่ออะไรเหมือนกัน

แต่หวังว่าท่านจะชอบ