ตอนที่ 5 : Pink Carnation 4 : เหตุชุลมุน 2
Chapter 4
ตอน เหตุชุลมุน (2)
“แฮ่กๆๆ หวังว่ามันคงไม่ตามมานะ มันต้องการอะไรกับเรากันแน่นะถึงได้มาราวีเราไม่เลิก” ยองแซงหลบเข้ามาอยู่ในห้องโถงของคลับเป็นที่ที่ไม่ค่อยมีคนผ่านหรือเดินเข้ามาในนี้ เพราะว่าประตูที่จะเข้ามาได้มันเล็กจนแทบจะมองไม่ออกว่าเป็นประตู มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ ยองแซงยืนพิงกำแพงถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆๆ
/แก๊ก!!!\ เสียงเปิดประตูของใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาทำให้ยองแซงหันไปมองอย่างลุ้นๆว่าจะเป็นคนเดียวกับคนที่กำลังตามเค้าอยู่หรือเปล่า เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ยองแซงเลยยืนหลบอยู่หลังกำแพง
“พี่ยองแซงอยู่ในนี้หรือเปล่าครับ” คยูจงเดินเข้ามาข้างในห้องโถง แล้วเดินตามหายองแซงทั่วห้อง
“นายเป็นใคร” ยองแซงทำใจกล้าหลบออกจากที่ซ่อนไปเผชิญหน้ากับคยูจง
“เอ่อ!!.................” คยูจงถึงกับหยุดนิ่งเมื่อเห็นว่ายองแซงกำลังอยู่ตรงหน้า
(ใช่พี่ยองแซงจริงๆด้วย) เป็นเพราะภายในห้องมืดจึงทำให้ยองแซงไม่สามารถเห็นหน้าคยูจงได้ชัดได้
“ฉันทำว่านายเป็นใคร เป็นลูกน้องของไอ้ม้านั่นหรือเปล่า” ยองแซงถาม
“ม้าไหนผมไม่รู้จัก ผมรู้แค่ว่าตอนนี้พี่อยู่ตรงหน้าผมแล้ว พี่ยองแซงผมคิดถึงพี่ที่สุดเลย พี่หายไปไหนมา ปล่อยให้ผมตามหาพี่อยู่ ตั้งนาน 3 ปี” คยูจงร่ายยาวจนยองแซงทำหน้างงๆ
“นายเป็นใคร แล้วนายรู้จักชื่อฉันยังไง” ยองแซงลอบมองคนตรงหน้าอย่างระมัดระวัง
“ผมคยูจงไงครับ พี่จำผมไม่ได้เหรอ” คยูจงเดินตรงเข้าไปหายองแซง แต่ยองแซงกลับถอยหลังหนี
“คยูจง!! อย่าเข้ามานะ” ยองแซงตะโกนเสียงดังออกมาพร้อมก้มหาอาวุธมาถือไว้
“ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่านายจะไม่ฆ่าฉัน” ยองแซงยังคงเดินถอยหลังไปเรื่อยๆจนตอนนี้เดินถอยมาสุดกำแพงแล้ว ไม่มีทางหนีอีกแล้ว เราถอยมาสุดแล้ว
“ผมจะฆ่าคนที่ผมรักยังไงล่ะครับ” คำพูดของคยูจงทำให้ยองแซงชะงัก
“นายคือคยูจงจริงๆเหรอ” ยองแซงยังคงถามต่อไปเรื่อยๆเพื่อความแน่ใจ
“ใช่ครับ!! ผมคิมคยูจง” คยูจงพยักหน้า
“ฉันมองไม่เห็นหน้านาย นายช่วยไปเปิดไฟหน่อยได้มั้ย?” ยองแซงคิดหาทางเอาตัวรอด ในมือก็ถืออาวุธแน่น
“ได้สิครับ!! มันอยู่ตรงไหนล่ะ”
“เอ่อ!! อยู่ข้างหลังนายเดินไปทางซ้ายมือ” ยองแซงชี้นิ้วบอก
“ครับ!! พี่รอผมอยู่ตรงนี้นะครับ” คยูจงหันไปบอกยองแซงก่อนที่จะเดินไปยังที่ยองแซงชี้ /พลั๊ก!! ตุ๊บ!!\ จู่ๆคยูจงก็ล้มลงกับพื้น สาเหตุก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ตอนที่คยูจงหันหลังจะเดินไปเปิดไฟยองแซงได้หยิบไม้เบสบอลมาฟาดที่ท้ายทอยคยูจงจนสลบไป ยองแซงโยนไม้เบสบอลลงพื้น
“ขอโทษนะคยูจง ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายนาย” ยองแซงมองคยูจงที่นอนสลบอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะตัดสินใจเดินออกไปจากห้องโถง
ภายในคลับ
“หมดกันคลับฉัน!! คนหายไปไหนหมดเนี๋ย แล้วทำไมสภาพคลับถึงได้เป็นแบบนี้ แจจินอยากร้องไห้ ฮือ ฮือ” แจจินนั่งนั่งพิงเก้าอี้อย่างหมดแรง ดูจากสภาพคลับตอนนี้แล้วคงต้องปิดทำความสะอาดคลับอีกนาน เพราะเหตุชุลมุนเมื่อสักครู่ทำให้ทุกคนกรูกันออกไปข้างนอกคลับจึงทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายข้าวของภายในคลับหล่นบ้าง แตกบ้าง ล้มระเนระนาดเต็มพื้นไปหมด
“คุณแจจินเป็นยังไงบ้างครับ” เสียงของฮยองจุนเดินเข้ามาทักแจจินที่กำลังนั่งหน้าเศร้า
“จะเป็นยังไงล่ะก็พังนะสิ มันพังหมดแล้ว วันครบรอบของร้านแท้ๆ ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้ได้นะ ฮยองจุนฉันจะทำยังไงดี” แจจินโผเข้ากอดฮยองจุน ฮยองจุนเองก็กอดปลอบใจแจจินเช่นกัน
“ใจเย็นๆนะครับคุณแจจิน ทุกอย่างต้องมีทางแก้ไข” ฮยองจุนพูดปลอบใจแจจินทั้งยังปลอบใจตัวเองด้วย ใช่แล้วทุกอย่างจะต้องมีทางแก้ไข
/อ่ะแฮ่ม!!\ เสียงของใครบางคนทำให้ฮยองจุนสะดุ้งรีบปล่อยมือออกจากแจจินแล้วหันไปดูต้นเสียง
“อ่ะ!! พี่ฮยอนจุงจัดการเรียบร้อยแล้วเหรอฮะ” ฮยองจุนผละออกจากแจจินแล้วเดินไปควงแขนอ้อน ฮยอนจุงทันที
“อืม!! พี่บอกให้ตำรวจติดตามเรื่องนี้ให้แล้วล่ะ แต่ว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา ทางตำรวจเลยบอกว่าให้หยุดกิจการไปซักพักหนึ่ง เพราะเค้าต้องตรวจสอบที่เกิดเหตุให้ละเอียดก่อนนะ” ฮยอนจุงบอก
“ฮะ!! พี่ฮยอนจุง พี่แจจินสบายใจขึ้นแล้วใช้มั้ยครับ” ฮยองจุนถามแจจินที่กำลังนั่งก้มหน้าอยู่
“อืม!! ฉันไม่เป็นไรแล้ว ดีแล้วล่ะที่คลับปิด พวกนายจะได้พักกันด้วยไง ทำงานเหนื่อยมาเป็นเดือนแล้ว ได้พักซะบ้างก็คงจะดีเหมือนกัน” แจจินเงยหน้าขึ้นตอบ
“เฮ้อ!! ผมเป็นห่วงพี่แจจินจริงๆเลย” ฮยองจุนถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ
“ขอบใจมากฮยองจุน แต่ฉันไม่เป็นไรจริงๆ”
“ครับ!! ผมเชื่อพี่ก็ได้ ว่าแต่คิบอมไปไหนล่ะครับ” ฮยองจุนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่เกิดเหตุเมื่อกี้นี้เข้ายังไม่เห็นคิบอมเลย
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าแต่ยองแซงก็ด้วยเมื่อกี้ร้องเพลงอยู่บนเวทีดีๆแล้วตอนที่เกิดเหตุยองแซงก็วิ่งไปไหนก็ไม่รู้” แจจินส่ายหน้า
“เค้าไปหลบอยู่ที่ไหนหรือเปล่าครับ” ฮยอนจุงแสดงความคิดเห็น
/ติ๊ด ติ๊ด\ เสียงข้อความในโทรศัพท์ฮยองจุนดังขึ้น
/ฮยองจุนขอโทษนะที่พี่หนีออกมาก่อน แล้วก็พี่ปลอดภัยดีไม่ต้องเป็นห่วงนะ อ่อ!! พี่วานฮยองจุนเข้าไปเอานาฬิกาในห้องโถงให้ด้วยนะ พี่ลืมมันไว้นะ ขอบใจมากๆนะ : จาก ยองแซง\
“ใครส่งข้อความมาเหรอฮยองจุน” ฮยอนจุงถาม
“เอ่อ!! พี่ยองแซงฮะ เค้าส่งมาบอกว่าเค้าออกจากร้านไปแล้ว แล้วก็ฝากให้ผมไปหยิบของให้เค้าที่ห้องโถงด้วยฮะ” ฮยองจุนตอบกลับ
“ถ้างั้นพวกนายสองคนก็รีบไปเอาของให้ยองแซงเถอะ ฉันก็จะกลับแล้วเหมือนกัน ไว้จะโทรหาทีหลังนะ” แจจินลุกจากเก้าอี้แล้วหันไปพูดกับฮยอนจุงและฮยองจุน
“ครับ!! พี่ไม่เป็นไรแน่นะครับ” ฮยองจุนถามแจจินอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง
“ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า ไปล่ะนะ” แจจินตบบ่าฮยองจุนเบาๆเพื่อให้ฮยองจุนแน่ใจว่าเค้าไม่เป็นไรจริงๆ
“ถ้างั้นกลับบ้านดีๆนะครับ” ฮยองจุนพูด แจจินเอามือออกจากฮยองจุนพยักหน้าให้เบาๆแล้วเดินออกไป
“เราไปเอาของให้ยองแซงแล้วรีบกลับกันเถอะนะฮยองจุน” ฮยอนจุงจูงมือฮยองจุนเดินตรงไปยังประตูเล็กๆที่ไม่ค่อยจะมีคนเดินผ่านมาแถวที่ประตูเล็กนี้ซักเท่าไร
........................................................................................................
มาอัพแล้วค่ะ ไม่มีการบ้านเลยเอามาลงให้ได้ อิอิ ช่วยกันอ่านแล้วเม้นให้ไรเตอร์ด้วยนะค่ะ 1 คอมเม้นคือ 1 กำลังใจของไรเตอร์ค่ะ เหมือนจะแต่งยังไม่ค่อยสนุกเท่าไร แต่ไรเตอร์ก็จะพยายามต่อไปค่ะ
***สุดท้าย ขอบคุณทุกคนที่อ่านฟิคแล้วคอมเม้นให้ไรเตอร์นะค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ทำร้ายคยูได้ลงคอ ฮืออออ
มินเล่นซะร้านเละตุ้มเปะเลยอ่ะ
แง ToT นากใจร้ายอ่ะ หมีเค้าจะ เป็นอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้
ส่วนคู่ในดวงใจเจ้ก็นะท้ังหวานท้ังหึงกัน น่ารักไปหมด (เค้าบอกว่าความรักทำให้คนตาบอด
สงสัยจะจริง 555!!! อะไรก็ดีไปโม้ด)
เอ้า...พี่แซ.กี้ทำงี้ทำไมมมมมม
ฟาดไปแบบนั้น พี่คยูของเค้าก็แย่สิ T_T
เฮียแอบหึงพี่จุนนี่เค้าอ่า อิๆๆๆ
ก็มันน่าสงสารอยู่น้า..ร้านเค้าพังเลยอ่า
แซงอ่า...ถึงขั้นเอาไม้เบสบอลฟาดเลยเหรอลูก
หนักไปมั้ยนั่น...ถ้าคยูของเจ๊เป็นไรไปจะมาเสียใจภายหลังไม่ได้นะคะ T_T
ส่วนจุนนี่และเฮียนั้น...นอกจากจะหวานกันแล้วยังแอบหึงจนออกนอกหน้าอีกนะ..
แหม คนเค้าเสียใจเรื่องร้าน..จุนนี่กอดปลอบนิดเดียวเองอ่า...^-_^
จี่น้อยเค้าก็คนน่ะ
ทำร้ายคยูทำไมอ่ะ
คยูอุตส่าห์คิดถึงอ่ะ
จุง จุน หวานกันได้อีกนะเนี่ย
ไปทำร้ายคยูทำไม คยูเค้ารักยัมมี่มากน้า
ยัมมี่ใจร้ายจริงๆเลย
ว่าแต่มือปืนต้องเป็นม้ามินแน่เลย(เพราะม้ามีคนเดียว)
แล้วทำไมต้องทำร้ายยัมมี่ด้วย
ทำซะแรง
เด๋วเกิดกระทบกระเทือน
คยูสมองเสื่อมมาทำไง - -
นี่ขนาดไม่ตั้งใจนะนั่น
แซงโหด คยูสลบเลยอ่ะ
แซงตีคยูทำไมอ่ะ ไรท์เตอร์ T_T
น่าสงสารแจจิน ร้านพังหมดเลย
ว่าแล้วแต่ว่าคนตามยิงแซงคือมินนี่ ทามมายล่ะมินอ่า ว่าแต่เจอบอมแล้วจีบบอมดีก่าจะได้ใจเย็นลงนะนะ
ไอ่เราก็อุตส่าห์ลุ้นให้เจอกันซะที
ที่ไหนได้ล่ะ แซงกี้กลับทำร้ายคยูซะงั้น
แล้วม้าที่ว่าเนี่ยใช่จองมินป่ะ เอ...แล้วจองมินตามล่าแซงกี้ทำไมหว่า
อยากรุจัง
ปล. เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะคร๊า
ไอ่เราก็อุตส่าห์ลุ้นให้เจอกันซะที
ที่ไหนได้ล่ะ แซงกี้กลับทำร้ายคยูซะงั้น
แล้วม้าที่ว่าเนี่ยใช่จองมินป่ะ เอ...แล้วจองมินตามล่าแซงกี้ทำไมหว่า
อยากรุจัง
ปล. เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะคร๊า
ว่าแต่โจรม้านี่คงไม่ต้องเดาแล้วมั้ง ว่าใครอะ
แต่ม้ามินจะตามมาฆ่าแซงทำไมอะ
อยากรู้นะนี่ แล้วทำไมแซงถึงจำคยูไม่ได้ละ
แต่ก็ยังดีที่ยังบอกให้จุนนี่เข้าไปดูคยูที่ห้องโถงนะ
ป่านนี้คยูกี้เลือดไหลหมดตัวไปแล้วมั้ง
โอ๊ะ ชักงงู2ตัวแล้วซิ ถ้าจะให้ดี คงต้องรบกวนไรเตอร์
รีบกลับมาเฉยแล้วละ เนอะ อิอิ
สงสารก็แต่ผู้จัดการแจจินอะ โดนถล่มซะเละเลย
ขอบคุณไรเตอร์ที่กลับมาอัพนะคะ อัพเร็วมากเลยอะคะ
อัพเร็วยิ่งกว่าสินมั่นคงอีกนะเนี้ย 55555555 ^^
แล้วกลับมาอัพอีกน้าาาา ^^