ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : BAD:01
...Me or him?
ร่าอันโรยรินอหิสาวและายหนุ่มวัยรุ่นอนปลาย่อยๆ
พยุันเินมาที่บริเวโรอรถ หลัาที่เธอเอาแ่ร้อไห้นฟ้ามื แนยาวอเฮุนรีบเปิประูให้รุ่นน้อที่เป็นอีแฟนเพื่อนสนิท... อันที่ริะเป็นอีเพื่อนสนิทสินะ หมอนั่นไม่ิะยัให้ันเป็นเพื่อนสนิทอยู่หรอนะ
" พี่เฮุน่ะ.. อบุนะะที่ไม่ทิ้ัน " หลัาที่ทัู้่เ้ามาในรถแล้ว โมีึเอ่ยอบุพร้อมับรอยยิ้มแสนเศร้าให้เา เฮุนยิ้มรับเธอพลาฝ่ามืออุ่นๆ ็ลูบหัวเธอไปอย่าปลอบโยน
" ฮึ..ฮึๆ บะ..บ้าะมัเลย ันไม่วรร้อไห้นะโมี ฮือออ " ในที่สุหิสาวปล่อยโฮออมาอย่าไม่อายว่าเมื่อี้นเอไ้ทำอะไรไว้บ้า เสียร่ำไห้สะอึสะอื้นนัวโยนอย่าน่าสสารทำให้เฮุนที่นั่อยู่้าๆ ทนไม่ไ้ มือหนารวบัวเธอเอาไว้ในอ้อมออนพลาลูบหลับาเบาๆ เิปลอบ
" ันมันบ้า!! บ้าที่สุเลย!! ฮืออๆๆ ทะ..ทำไมัน้อทำอย่าี้ ันรัเามานะ... แ่เาไม่เยสนใเลยว่า..ฮึ แ่ละวันัน..ัน..ฮึ! ้อเออะไรบ้า เาไม่เยแร์ ไม่เยสนใใยีอะไร แ่ัน็ไม่วรนอใเาอย่าี้เลย ฮือออ "
" หยุร้อไ้แล้วนะะนี... พี่ะอยู่ับเราเอ พี่ะอยปลอบเรา อยู่้าเราในวันที่เราไม่เหลือใร... เ้าใไหมะ? "
" ... "
" โมีะ? "
" โมี!? "
เฮุนที่ำลัปลอบโมีอยู่ีๆ ็้อใเมื่อเธอในอนนี้ใบหน้าีเผือแถมัวเย็นเือบราวับน้ำแ็ ้วยวามในทำอะไรไม่ถูเพราะเป็นรั้แรที่เห็นนเป็นลมหมสิบนออนเอในรอบสิบเ็ปีที่เิมา เฮุนสูลมหายใเ้าลึๆ เพื่อรวบรวมสิ มือหนาเอื้อมไปว้าโทรศัพท์เพื่อโทรหาโรพยาบาลที่ใล้แถวนี้มาที่สุ
" ฮะ..ฮัลโหลรับ "
" สวัสี่ะ ไม่ทราบว่าเิเหุอะไระ "
" ะ..ือแฟนเพื่อนผมเาเป็นลมหมสิไปรับ แถมัวี หน้าี ัวเย็น้วยรับ "
" อยู่บริเวไหนะ? "
" อนโฯ ฮันโรับ บนรถทะเบียน 26-99X "
" โอเ่ะ เี๋ยวรถพยาบาละไปถึในเวลาสิบห้านาทีนะะ ะรอุ่วยปลระุมเสื้อบนสอเม็ และพยายามให้เาไ้รับอาาศเย็นสัหน่อย่ะ "
" รับ อบุรับ "
" โมี... ไ้โปรอย่าเป็นอะไรเลยนะ... "
สอีั้นเหรอ? อย่าบอนะว่า... เธอท้อน่ะโมี เป็นไปไม่ไ้!! แทฮยอยืนำหมัแน่นมอที่รวรรภ์้วยวามสับสนและวามโรธ ไม่รอ้าายาวรีบวิ่ไปหยิบเสื้อลุมแนยาวพร้อมุแรถโยไม่ลืมที่ะหยิบที่รวรรภ์ไป้วย แ่ทันที่าะ้าวผ่านประูไป เสียไเรนที่ันแ้วหูแทบแ็วิ่เ้ามาในบริเวอนโฯ เาเสีย่อน ้วยวามสสัยเาึรีบวิ่ไปูว่าใรเป็นอะไร
ภายในรถยน์สีำันหรูที่เารู้ัมันอย่าีโยเพาะนที่ถูอุ้มออมาารถันนั้นพร้อมับผู้ายัวสูที่ยืน้วยวามร้อนรนสุี
" อน โมี... "
ไม่ิอะไรอีแล้ว เหมือนสมอไปไวว่าวามิ ายาว้าวไปอย่าไม่ิีวิ ไม่สนว่านะล้มหรือเหนื่อย อแ่เธออย่าเป็นอะไรโมี...
ปี้ป่อๆ ( เสียไเรนมันัใในารอ่าน็ออภัยเพราะไม่รู้ว่าเสียเป็นไ555 )
" เรียมห้อุเิน้วย่ะ!! เรียมห้อุเิน้วย่ะ!! "
เสียพยาบาลสาวะโนเสียันนบริเวในโรพยาบาล่า็ื่นระหนใ ายาวทั้สอู่อายหนุ่มวิ่ามรถเ็นเียที่มีร่าอหิสาวผู้เป็นที่รัอทั้สออยู่บนนั้น ปา็พร่ำบอว่าอย่าเป็นอะไรไป นสุทาที่พวเาไม่สามารถเ้าไปไ้แล้ว
" อโทษนะะ าินไ้เ้าไปไม่ไ้่ะ รุารอุหมอสัรู่นะะ " พยาบาลสาวล่าว่อนะรีบวิ่เ้าไปในห้อุเิน
" เฮ้อออ " แทฮยอถอนหายใออมาพรืให่ในเมื่อเธอถึที่ปลอภัยแล้ว เฮุนมอหน้าแทฮยอนิ่ๆ ่อนที่เาะนั่ลบริเวโฟารอผู้ป่วยและเริ่มเปิประเ็นพู
" มาทำไมวะ เลิันแล้วหนิ "
" ัน็ไม่ไ้ใำนานั้นไหมล่ะ " แทฮยอที่ยืนพิพนัพลาุมหัวเอ่ยึ้น ่อนะเยหน้ามอเฮุนนิ่ๆ เ่นัน
" ... "
" ็ไม่ไ้อยาะมาหรอนะ... แ่มีเรื่อที่ะถามนิหน่อย "
" ถามเหรอ!? ถามไรวะ " เฮุนทำหน้าใส่เานแทฮยอเอือม ายาว้าวเ้าไปใล้่อนะระาอเสื้อเฮุนึ้นมามอหน้า
" ไม่รู้อะไรหน่อยเหรอห๊ะ!! ที่โมีเป็นแบบนี้เป็นเพราะใรล่ะ!? ัน...หรือแันแน่!!! "
" พูอะไรอแวะ!? "
" โมีไม่บออะไรแหน่อยหรือไ!? หรือบอแล้วแ่แโ่นับใวามไม่ไ้เอ!! "
" แพูอะไร!? "
" ไอ่...!! "
" าิะ เอ่อ.. ุทั้สอนน่ะ่ะ ุหมออพบหน่อย่ะ "
" เอ่อ..รับ " แทฮยอำใปล่อยมือาอเสื้ออเฮุน ทั้สอสบาันเหมือนะสสัยแ่แทฮยอลับทำเหมือนรู้ว่าุหมอะพูว่าอะไร
" เิทานี้่ะ " พยาบาลสาวยิ้มหวาน่อนะเินนำหน้าพาทั้สอนไปยัห้ออุหมอที่เป็นเ้าอไ้อโมี พอถึ้าหน้าห้อเธอยิ้มเล็น้อย่อนะโ้เพื่ออัวไปทำาน่อ
๊อๆ
" เิรับ "
ทันทีทีุ่หมออนุาิ ทั้สอึเปิประูเ้าไป่อนะนั่ลบนเ้าอี้บริเวหน้าโ๊ะทำานอุหมอ
" หมอไม่ใ่หมอแผนุเิน หวัว่าพวุะเห็นป้ายหน้าห้อแล้วใ่ไหม " ุหมอล่าวทันทีที่พวเานั่ล
" ะ..รับ / รับ "
" ื่ออะไรันบ้ารับ " ุหมอถามพลา้มหน้า้มาอ่านประวัินไ้
" โอเฮุ-- / ิม แทฮยอ-- " หว้า...สสัยทั้สอใรัน ไม่วายยัส่สายาปะทะใส่ันนุหมอทนไม่ไ้ึสั่ห้าม
" ทีละนรับ อย่าทะเลาะัน "
" รับ... ผมโอ เฮุนรับ "
" ิม แทฮยอรับ เป็นแฟนอโมี " ทันทีที่แทฮยอแนะนำัวเสร็ุหมอะหัเล็น้อย่อนะเยหน้ามอเา้วยสายาุน
" ุือ...พะ-- "
" อโทษนะรับ ือว่าผมอุยับหมอสอนไ้ไหมรับ เพราะว่า..หมอนี้ไม่น่าะเ้าใเรื่อที่เราำลัะพู " แทฮยอปรายามอเฮุนอย่าวนประสาท เห็นอย่าี้เาะทนอยู่ทำไมล่ะ?
" ั้น... ุหมอรับ ผมอัวไปเยี่ยมโมี่อนนะรับ "
" รับ เิรับ "
หลัาที่เฮุนออาห้อไปแล้วุหมอ็ไ้ทำารอ่านประวัิให้แทฮยอฟัอย่าร่าวๆ เาเอ็ไม่่อยเ้าใเท่าไรนัแ่็พอฟัรู้เรื่ออยู่บ้า
" สรุป...ุเป็นแฟนเธอ? "
" รับ แ่เราเพิ่เลิันวันนี้ " ุหมอมอหน้าแทฮยอนิ่ๆ พลามือ็อะไรไม่รู้ใส่ระาษ ทำเป็นเหมือนเาเป็นผู้้อหามาสอบปาำอย่าั้นแหละ
" แล้ว..รู้ไหมว่าเธอ... "
" ... "
" ท้อน่ะ "
"... "
"... "
" รู้รับ... "
------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------
---------------
สรุป็ยัไม่รู้ว่าลูใร อิๆ
รีเอร์เป็นไบ้าเอ่ย สอบเสร็หรือยัะ ใระสอบอให้สอบผ่าน สาธุๆๆ
ารบรรยายไรท์อาแปลๆบ้าเพราะไม่ไ้แ่นาน
อย่าลืมอมเม้นท์เป็นำลัใให้ไรท์้วยนะะ
อบุสำหรับทุอมเม้นท์เลยนะะ
รัทุนเลยน้าาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น