[Exo Snsd]The WereWolves[คัมแบค]

ลำดับตอนที่ #3 : The WereWolves::Chapter2

Meet

          20 ปีต่อมา
          ณ มหาวิทยาลัยคยองฮี เป็นมหาลัยที่ดีแห่งหนึ่งในเกาหลี และมีอายุเกือบ100ปี เป็นมหาวิทยาลัยที่มีสวยและหรูที่สุด ซึ่งนักศึกษาที่สามารถเข้ามาศึกษาที่นี่ได้นั่นแค่เก่งยังไม่พอ แต่คุณต้องมีเงินจ่ายค่าเทอมที่มีราคาค่อนข้างสูง รสนิยมที่นี่จึงแตกต่างจากมหาวิทยาลัยอื่นเป็นอย่างมาก สำหรับวันนี้เป็นการเปิดเรียนวันแรกของเรียนภาคเรียนที่2 วันนี้จึงดูวุ่นวายเป็นพิเศษ 
          กึกๆ ตึกๆ เสียงฝีเท้า3คน กำลังดังอยู่ตลอดทาง ซึ่งตอนนี้นักศึกษาได้เข้าห้องเรียนกันหมดแล้ว เหลือแค่พวกเขาทั้ง3คนที่กำลังวุ่นวายหาห้องเรียนของตัวเอง "เห้ย!! วิ่งกันเร็วๆสิว่ะ สายแล้วน่ะเว้ย เดี๋ยวก็โดนหมายหัวกันทั้ง3คนหรอก" ชายคนหนึ่งที่วิ่งนำหน้ามาสุด สภาพที่แทบดูไม่ได้หัวยุ่งๆ เหมือนไม่ได้หวีผม ไม่ได้เซ็ทเป็นทรงบวกกับเทคไทที่ยังติดไม่เรียบร้อย เสื้อคุมก็พาดบ่าเอาไว้ ที่บ่งบอกว่าเขารีบแบบสุดๆ หันไปตะโกนบอกอีก2คนที่วิ่งตามมา "เพราะมึงนั่นแหละตื่นสาย พวกกูสองคนถึงต้องมาวิ่งหาห้องเรียนแบบนี้" ชายคนหนึ่งที่หน้าของเขาไม่สบอารมณ์สุดๆ วันแรกเขาก็อยากมาเดินแบบหล่อๆ เท่ๆ หว่านเสน่ห์ให้สาวๆได้หลงไหล แต่ตอนนี้ล่ะ สภาพของเขาที่ต้องวิ่งแบบไม่ลืมหูลืมตา ไม่ได้ส่งสายตาไปให้สาวๆสักคนเลย "ตึกเรียนจะใหญ่ไปไหนนักหนาว่ะเนี่ย" ชายอีกคนพูดออกมาอย่างนิ่งๆ เรียบๆ และสักพักพวกเขาก็เจอห้องของพวกเขา
          ห้อง2/3[ห้องคณะแพทย์ปี2สาขา3]
"ขอโทษครับ ขออนุญาตเข้าห้องกลับ" ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ทำให้อาจารย์ที่กำลังพูดอยู่หยุดหันมามองอย่างงงๆ ก่อนจะพยักหน้า และพวกเขาทั้ง3คนก็เดินเข้ามา
"อ่อ นักศึกษาใหม่สิน่ะ"อาจารย์พูดขึ้น พวกเขาทั้ง3คนพยักหน้า "ทำไมมาสายล่ะ พวกนายไม่รู้กฎของมหาวิทยาลัยหรือไง อ้าวนายคนนั้นน่ะ ทำไมแต่งตัวไม่เรียบร้อย แต่งตัวให้เรียบร้อย ในฐานะที่นายเป็นนักศึกษาใหม่ ฉันจะยังไม่ทำโทษ แนะนำตัวกับเพื่อนๆเลย" ด้วยตาของพวกเขาที่มีเสน่ห์และแรงดึงดูด ทำให้เพื่อนๆทั้งห้องสนใจและตั้งใจฟัง สาวๆบางคนถึงกับกรีดร้องในใจ
"เอ่อ สวัสดีครับ ผมลู่หานครับ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะครับ และขอโทษที่มาสายน่ะครับ ทำให้เพื่อนๆต้องเสียเวลา และถูกขัดจังหวะ ^^"ชายคนที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย แต่ตอนนี้เรียบร้อยแล้วพูดขึ้น และยิ้มเล็กน้อย ทำให้สาวๆบางคนแทบหัวใจละลาย 
"สวัสดีครับ ชื่อไคหรือจงอินครับ ถ้าไม่สนิทขอให้เรียกจงอินดีกว่าน่ะครับ"ชายหนุ่มอารมณ์ร้อนพูดขึ้นอย่างน่าหมั่นไส้ แต่สาวๆบางคนกับชอบ ผู้ชายแนวแบดบอย
"สวัสดีครับ เซฮุน"ชายหนุ่มเย็นชาพูดขึ้น แต่สีหน้าขอเขาดูไม่เป็นมิตรกับใครเลย แต่ใช่ว่าจะทุกคนสะที่ไหนกันล่ะ 
"เอาล่ะ 3 ที่นั่น สำหรับพวกนาย"อาจารย์บอกพวกเขา และพวกเขาก็เดินไปหลังห้องตรงริมหน้าต่าง ลู่หานนั่งกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่แถวสุดท้าย ส่วนไคและเซฮุนนั่งด้วยกัน นั่งแถวข้างหน้าลู่หาน
กริ้งๆ นี่คือเสียงสวรรค์ชัดๆ 

LUHAN::ภายในห้องเรียนตอนนี้ดูว่นวายกันหมด โดยเฉพาะไอ้ไคที่ละลื่นเหลือเกิน ดูมันจะสนิทกับทุกคนเอาง่ายๆเลย แต่ไอ้ฮุนตอนนี้หรอครับ มันกำลังหลับอยู่ครับ ไม่รู้น่ะว่าน้ำลายมันไหลไหม ส่วนผมกำลังดูผลฟุตบอลอยน่ะสิ เมื่อคืนผมดูแค่ครึ่งแรกครับ และเหตุผลที่ผมตื่นสายน่ะหรอ เพราะผมดูฟุตบอลแหละครับ ^^ แต่ผมอยากจะบ้าตาย แมนยูแพ้ครับ ผมต้องโดนไอ้ไคทำโทษแน่ๆเลย ไอ้นี้ชอบเล่นอะไรรุนแรงสะด้วย ผมอยากจะตายจริงๆ T_T ทุกคนอาจสงสัยว่าผมมาอยู่ที่นี่กันได้อย่างไง ก็อย่างที่บอก พวกผมถูกรับเลี้ยงโดยเศรษฐีใจดีครับ เขาเลี้ยงพวกผมอย่างลูกในไส้ แต่ผมเองก็รู้ดีว่าผมไม่ใช่มนุษย์ ผมมีสายเลือดของหมาป่าและผมเป็นมนุษย์หมาป่า ผมใช้ชีวิตอย่างมนุษย์มา20กว่าปี พอคืนพระจันทร์เต็มดวงผมจะกลายเป็นหมาป่า และผมก็จะกินเลือดสัตว์ และทุกๆคืนพระจันทร์เต็มดวง ผมจะควบคุมตัวเองได้ยากมากๆครับ ดังนั้นพวกผมมักจะไปอยู่ในป่าลึกลับนั้น ตอนนี้ผม ไอ้ฮุน ไอ้ไคน่ะหรอ อยากจะเป็นมนุษย์ เป็นมนุษย์ที่ไม่มีสายเลือดของหมาป่า มันเหมือนเป็นปมชีวิตของผมจริงๆ ตอนแรกผมอยู่ที่มหาวิทยาลัยโซล แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะอะไรทำให้ป๋า[เศรษฐีใจดี]ย้ายผมมาที่นี่ ผมย้ายมาช่วงเทอม2 แต่ก็ดีเหมมือนกัน ผมรู้สึกชอบที่นี่มากกว่า



          กลับมาปัจจุบัน เวลา 12.00 น.
"ไอ้ลู่หานนนนนนนนนนนนนนนนนนน"เสียงกวนเบื้องล่่างแบบนี้คงไม่ใชใคร นอกจากไอ้ไคขาประจำ ผมรู้ว่ามันจะพูดเรื่องะไร ผมก็หันไปมองอย่างเซ็งๆ "หน้าอย่างนี้ รู้แล้วสิน่ะ ไอ้ขี้แพ้ ไอ้ขี้แพ้ ไอ้ขี้แพ้ สะใจจริงๆว่ะ" ผมว่าวันนี้ไอ้ไคต้องได้กินเบื้องล่างผมแน่ๆ
"เออ กูรู้แล้ว หยุดพูด จะให้กูทำอะไรก็ว่ามา"ลู่หาน รีบตัดบทก่อนที่มันจะกวนไปมากกว่านี้
"ให้กูคิดก่อนสิครับ"ไค พูดพร้อมยักคิ้วใส่ลู่หานอย่างกวนๆ "มึงก็รีบคิดกูได้ทำให้มันจบๆ"
"เอ่อ ทำอะไรดีว่ะไอ้ฮุน ช่วยกูคิดหน่อย"ไค ที่คิดไม่ออกจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากเซฮุน
"ถ้ามึงคิดไม่ออก มึงก็ไม่ต้องลงโทษมัน"เซฮุน พูดอย่างไม่สบอารมณ์ ตอนนี้เขาง่วง
"ไม่ช่วยก็ไม่ต้องช่วย งั้นกูให้มึงจีบผู้หญิงที่นั่งข้างๆมึงให้ติด  เห็นว่าชื่อไรน่ะ คิมแทๆ ไรนี่แหละ อ่อ คิมแทฮอล"ไค 
"ไม่เด็ดขาด!!! มึงอย่ามาเล่นอะไรแผลงๆ"ลู่หาน 
"มึงแพ้ มึงอย่าต่อรอง กูไม่ให้มึงแก้ผ้าเดินรอบมหาวิทยาลัยก้ดีแค่ไหนแหละ"ไค
"เออๆ ตกลงๆ กูจะจีบผู้หญิงคนที่ชื่อคิม แทฮอล"ลู่หาน
"ดีมากกกกเลยครับ ไปกินข้าวกันเหอะ กูหิวแล้ว"เซฮุน พูดขึ้น ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าเขาตื่นมาตั้งแต่เมื่อไร

ภายในโรงอาหารขนาดใหญ่ ผู้คนดูวุ่นวายกันมากๆ เสียงกรี๊ดโวยวายยิ่งกว่าตลาดสด แต่เสียงกรี๊ดพวกนั้นทำให้พวกผม3คนอยากรู้อยากเห็น จึงผ่านมรสุมทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายเข้าไป สิ่งที่พบคือ มีผู้ชาย3คน เหมือนจะชื่อแบคฮยอน ปาร์คชานยอลและคริสน่ะ เห็นพวกสาวๆเรียกกัน พวกเขาคงเป็นหนุ่มฮอตของมหาวิทยาลัยสิน่ะ น่าตาก็ดูดีไม่ใช่น้อย แต่มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆกับสามคนนี้
"ไอ้ลู่ มึงว่า3คนนี่คุ้นๆไหมว่ะ"ไค ยื่นหน้าเข้ามากระซิบที่หูของผมเบาๆ
"คงงั้น แต่ช่างมันเหอะ ไปหาไรกินดีกว่า"ลู่หาน พูดออกมาให้ได้ยินแค่3คน 
พวกเขากำลังหันขอทางออกจากมรสุมตรงนี้ แต่ก็ต้องชุดชะงักเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มีชายคนหนึ่งที่กำลังถูกซ้อมจากคริสจนสภาพนี่ดูไม่ได้เลย พวกขอเปลี่ยนความคิดว่าพวกมันคงไม่ใช่หนุ่มฮอตแล้วล่ะ เป็นพวกอัตพาลมากกว่า แต่ผมไม่เข้าใจ ทำไมคนอื่นถึงสนับสนุนมัน แย่ชะมัด!!!
แต่ผมไม่อยากด่วนสรุป ไอ้ผู้ชายคนนั้นอาจไปทำอะไรมันก็ได้ รอดูไปก่อนท่าจะดีกว่า
"ว่าไง ไอ้เฉิน เพื่อนยากกกกกกกกก กูเตือนมึงแล้วน่ะ"ชานยอล พูดพร้อมกลับถีบตรงท้องเฉินอย่างแรง จนเฉินนั้นลงลง สถานการณ์ตอนนี่ดูเหมือนทุกคนกำลังเงียบรอดูเหตุการณืตรงหน้า บางคนมีสีหน้าชื่นชม บางคนกลัว
"กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ กูติดธุระจริงๆ"เฉิน พูดพร้อมกับก้มหัวให้งึกงัก
"กูไม่สนใจ"แบค พูดขึ้นมาก่อนจะยิ้มทุกมุมปาก
"เดี๋ยวกูจะกลับไปทำให้แล้ว"เฉิน
"งานที่กูสั่งมันต้องส่งอาจารย์วันนี้ เมื่อตอนเช้า แต่นี่มันกลางวันแล้ว มันจะมีประโยชน์อะไร"แบค
"แต่กูต้องไปทำงานน่ะ"เฉิน
"นั้นมันงานมึงนี่ อ่อ หรือเพราะกูไม่มีค่าจ้างให้มึงงั้นสิ แต่กูก็มีข้อแรกเปลียนให้มึงน่ะ น่าสนใจกว่าไอ้พนักงานเสิร์ฟกาแฟนั้นอีก"แบค พูดเสร็จก็หันไปแชะมือกับชานยอล
"กูต้องใช้เงินน่ะ จะให้กูมเสียเวลากับงานบ้าของมึงหรือไง"เฉิน ที่เริ่มระบายอารมณ์ที่ถูกกระทำมา ด้วยการขึ้นเสียงใส่พวกแบค ชานยอลและคริส
"ไอ้เฉิน มึงกล้าขึ้นเสียงใส่กูหรอ ได้มึงเจอดีแน่"แบค พูดจบก็พุ่งไปต่อยหน้าเฉิน
ผลั๊วะ!!!"ไอ้เฉินมึงกล้าต่อยกูหรอว่ะ"แบค พูดขึ้นเมื่อล้มตัวลงไป
"ไม่ใช่ไอ้เฉินหรอก กูเอง"ลู่หาน ที่ยืนอยู่ข้างๆเฉินพร้อมกับเซฮุน ไค
"มึงเป็นใครอย่ามาเสล่อเรื่องของกูกับมัน"แบค ลุกขึ้นพร้อมกับพูดและชี้มาทางลู่หาน
"กูเป็นเพื่อนกับมัน"ไค พูดขึ้น
"เหรอ กูเพิ่งเห็นมึงวันแรกเนี่ยน่ะ"ชานยอล พูดขึ้น
"นักศึกษาทั้ง7คน ขึ้นไปห้องปกครองเดี๋ยวนี่"อาจารย์ฝ่ายปกครองมาหยุดเหตุการณ์ทั้งหมดได้ทัน 

ณ ห้องปกครอง1
"เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดมา"อาจารย์
"ไม่มีไรหรอกครับแค่ขำๆกัน"ชานยอล
"ไม่ขำครับ"เซฮุน
"โห้ ไอ้ๆๆๆ[ชื่อไรว่ะ]ไหนบอกเล่นๆกันไง"ชานยอล
"คิม จงแด เล่ามา"อาจารย์
"ไม่มีไรหรอกครับ ำวกผมแค่เล่นขำๆกันน่ะครับ"เฉิน
"โอเค แล้วไป ทีหลังก็อย่าเล่นรุนแรงถึงขั้นจบตัว"อาจารย์


"ไอ้เฉิน มึงทำไมไม่บอกความจริง"เซฮุน
"มึงไม่เห็นสภาพกูวันนี้หรอ"เฉิน
"ก็กูเห็นเนี่ยไง ถ้ามมึงบอกอาจารย์ไป พวกมันได้ไม่ต้องมายุ่งกับมึง"เซฮุน
"เอาเหอะ ถ้ามันจะจบก็จบไปตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วแหละ ยังไงก็ขอบคุณพวกมึง3คนน่ะ ที่มาช่วยกู"เฉิน
"ไม่เป็นไรๆ"เซฮุน
"ต้องไปแล้วน่ะ"เฉิน ที่พูดจบไม่รอให้มีใครได้ถามต่อ ก็รีบวิ่งไปอย่างเร็ว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"กูว่าได้เวลาแก้แค้นแล้วว่ะ"



มาลงให้ครบแล้วน้าาา
อย่าลืมเม้นและช่วยติดตามกันต่อไปน่ะ