คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : What should I do? Ch.V
What should I do? (5)
100%
เมื่อัารับนสารเลว อย่าอินเรียบร้อย แบฮยอนออามหายอูไป ทั่วโรเรียนแบฮยอนให้เพื่อนที่รู้ั ่วยันามหายอู แ่สิ่ที่แบฮยอนไ้รับ าปาเพื่อนในโรเรียนือ ำว่า
“ไม่พบยอูเลย”
ร่าเล็ปาเหื่อที่ท่วมใบหน้า ในใิสารพัวิธีที่ะ้นหาัวยอูให้เอ แ่็นปัาร่าเล็ึเลือที่ะนั่พั่อน เพื่อเอาแรในารหาัวเพื่อนรั ใ้้นไม้้าๆโรเรียนือสถานที่ พัอาศัยั่วราวอแบฮยอน ในยามับันเ่นนี้
‘ยอู นายอยู่ที่ไหน ันเป็นห่วนายมานะ’
วามเป็นห่วเป็นถูััหวะ....้วยเสียเบร รถที่ัสนั่น!!
เอี๊ย!!
แบฮยอนไ้แ่่น่า นับรถนั้นในใ....เบรรถไ้ไร้มารยาทมา
เสียเบรรถที่ัสนั่น ทำให้ร่าที่ำลันั่เรีย อยู่ถึับ้อเยหน้าึ้นมาูเหุาร์รหน้า แ่หาารเยหน้าึ้นมารั้นี้ ถือเป็นารัสินใที่ผิพลามาสำหรับแบฮยอน เพราะเสียเบรรถที่ัไม่เรใ หน้าอินทร์หน้าพรหมเ่นนี้ ะเป็นใรไปไม่ไ้ นอะา…..
‘ไอ้ัวไร้มารยาท….ปาร์ านยอล’
แบฮยอนที่เลียานยอล ราวับสิ่มีีวิที่น่ายะแย ไม่รู้เพราะอะไรถึไ้มีวามรู้สึเลียมามายนานี้ ทุสิ่ทุอย่าที่เป็นานยอล บอไ้ำเียวว่า ไม่อบ….เลียมา้วย้ำไป แ่เห็นหน้าานยอล แบฮยอนถึับพะอืพะอมเ็มท
ร่าสูในุยูนิฟอร์มที่ภูมิาน ุสูทหรูสีรมับเน็ไท์สีส ทำให้านยอลูมีวามส่าามุ เ้าายรูปาม ายาว้าวลารถหรูราาเป็นล้าน นามว่าเมอร์ิเสเบน์ รถอนมีอันะิน รอเท้าหนััมันวาวสะท้อนแสนแสบสะท้อนมายัวาา บ่บอถึรสนิยมทีู่ี ไฮโ หาไม่รู้ัานยอลมา่อนหรือ สนิทิเื้อ ไม่มีใราิถึว่าานยอละเป็นแ่ผู้ายที่แสนธรรมา ที่เิบโมาาสถานเลี้ยเ็ำพร้า อันน่าสะอิสะเอียน......
แ่ในวามเป็นริ อนนี้านยอล็มีานะ ไม่่าาเศรษีนหนึ่ในแววธุริอสัหาริมทรัพย์ เามีื่อเสียใน้านวามสามารถไม่่าานอื่น พร้อมในทุ้านไม่เว้นแม้แ่เรื่อ ‘บนเีย’ แ่เห็นะ่า็มีแบฮยอน ไม่เยิะแลสายามอเา้วย้ำไป เพราะอะไร……
“มาทำอะไรที่นี้...ไม่เรียนหรอ...นี้โเรียนมาใ่ไหม?”
ำถามาปาานยอล เอ่ยถามับร่าบารหน้า....
แ่็ไร้เสียอบลับเ่นเย....อนิั
“…...”
“เอาอีแล้วนะ ทำไมถามแล้วไม่อบ ลัวอพิุละร่วออาปาหรือไ”
“หยาบาย เ็บปาหมาๆ อนายไปเลยนะ”
“อ้าวปายัปิีนี้…แล้วะลอิมปาหมาๆู ัรั้ีไหม หืมม”
ยัไม่ทันที่แบฮยอนะอบลับ ร่าสูเิน้าวเ้ามา อย่าระั้นิ ใบหน้าานยอล้มลมาเือบแนบับใบหน้าเรียวหวาน สายาที่้อมอแบฮยอน ราวลับะลืนินไปทั้ัว…..ทำให้นัวเล็ถึับสั่นสะท้าน
ลมหายใที่รวยรินอยู่บริเวใบหน้า เรียเลือในายอร่าสูไ้มามายทีเียว านยอละสัเเห็นบ้าไหมว่าร่าบาที่ประาศปาวๆ ว่าเลียเามามาย ะหน้าแเ็มไป้วยเลือฝา.....
านยอลไม่รู้ว่าัวเอ เิวามรู้สึนี้ับแบฮยอนไ้อย่าไร ในเมื่อแบฮยอนยัเ็
แ่สมอับวามิฝ่ายร้ามับร้อะโนในหัว ภายใ้ารวบุมิสำนึส่วนลึ
เ็มันน่าิน ะให้อใไหวไ้ยัไัน…….
ลีบปาหนารลบนเรียวปาบา สีสวยหวานอแบฮยอน ร่าที่ำลัใถึีสุ พยายามิ้นหาทาให้ัวเอหลุรอาบ่วพันธนาาร แ่แรฝ่ายร้ามมีมาว่า แบฮยอนึทำไ้เพียิ้นในวแน
“ปล่อยนะ ไอ้สาระเลว ันบอให้ปล่อย…อ๊ะ”
ลิ้นเล็ถูวา้อน านัวโ ราวับว่าออยามานาน เมื่อไม่สามารถัืนอะไรไ้ ึทำไ้เพียปล่อยให้ผู้รุล้ำ ไ้ิมไ้สัมผัสรสาิหวานละมุนในปา ลิ้นลื่นสอแทร เี่ยวระหวัไปทั่วริมฝีปา วามหวานอปานัวเล็มีรสาิที่ยอเยี่ยม หารอ่อไปานยอลไม่สามารถวบุมสิัวเอไ้เพราะอนนี้
วาม้อารมหาศาล ้อารปลปล่อยในทันที
วาม้อารมหาศาลพุ่พรวึ้นมารวบับ ลื่นที่เ้ามาระทบฝั่ านยอลปวหนึบไปทั่วอา
ร่าสูเร็ระุ แ่หาถูผลัาร่าเล็ที่รู้ว่าัวเอำลัเป็นรอ พละำลัอเามามายเินร่าเล็ะ้านทาน มือสอ้าที่พยายามปัป่ายเพื่อให้หลุพ้น อยาปาาม และอ้อมอที่รัแน่นราวับ้อารให้ร่าบา และเอียเป็นเนื้อเียวัน
แ่หยุ่อน….หยุวามิที่เลวร้าย่อน หยุวามิที่ะทำลาย วามรู้สึอแบฮยอนไปมาว่านี้ ่ามันเถอะ....
วันพระไม่ไ้มีหนเียว…
ยัไัวัน แบฮยอน็ไม่สามารถหลุไปไ้ นอย่าานยอลถึะ วามาไ้ีเยี่ยมแ่ไหนในทาธุริ…แ่หา้อารอะไรเาะ้อไ้ เ่นัน!! ไม่ว่าะ้านาราน หรือวาม้อารทาาย
สายาที่พยายามปรับระับแส ่อยๆ ลืมาึ้นมาอย่า้าๆ าโเบิึ้น่อนวาสายา ไปรอบๆ สถานที่แปลใหม่ ลิ่นแอลอฮอล์ที่แสบมู ระายอยู่รอบๆ เีย ่อนาโๆ นั้นะไปสะุเ้าับ ร่าที่บอบบาไม่แพ้ัน นอนฟุบอยู่้าเีย ยอูยับร่าเพื่อ ให้ลายาอาารเมื่อยล้า แ่หาารยับ ลับสามารถปลุน ที่นอนหลับใหลอยู่ ให้ื่นึ้นมา…………
“เอ่อ…..”
“ไม่้อพูหรอ…ยอู แ่นายฟื้นัน็โอเแล้ว”
“อบุที่นาย…ยัไม่ิสั้นนะ ันรู้ว่านายเ้าโรบาลัน็ใแทบแย่…ีที่นายไม่เป็นอะไร”
แบฮยอนเลือที่ะไม่พูอะไร ับยอูมาว่านี้ เพราะแ่นี้หัวใอเพื่อนรั ็เ็บ้ำมา้วย ถ้าหาเป็นัวเาเอ แบฮยอนไม่เ็บปวับเหุาร์เ่นนั้นเท่าไหร่ แ่….ยอู เปราะบาว่าที่เาิไว้มา แ่ิามว่าเพื่อนอเา ะเ็บปวแ่ไหน……แบฮยอน็น้ำาลอึ้นมาเลยทีเียว
“ไม่้อิมานะยอู….เรื่อมันผ่านมาแล้ว ันะเีย้านายเอ”
ยอูมอเพื่อน้วยสายาที่เศร้า ….เศร้าเหลือเิน หาแบฮยอนสามารถแบ่เบา วามทุ์อยอูไ้ ็ะีว่านี้ ยอูไม่้อมาเ็บปว…นเียว
“แล้ว….เอ่อ…อินเป็นยัไบ้า”
“นี้นายยัห่วนเลวๆ แบบนั้นอีหรอ”
แบฮยอนรู้สึโรธที่ยอูลับใส่ใ นที่ทำร้ายัวเอให้เ็บปวเ่นนี้….ยอูเ็บแล้วำบ้าไหม?
นอย่าอินไม่สมวรที่ะไ้รับวามรัเลยริๆ…… ‘็แ่นสารเลวนหนึ่็เท่านั้น’
“ัน….เอ่อ….ัน อโทษนะแบฮยอน”
“่ามันเถอะ มันไม่ใ่วามผิอนายหรอ...”
อีรั้ที่แบอยอน้อเอ่ย ำพูที่ไม่รับใัวเอ ในใที่แท้ริอแบฮยอนอนนี้ อยาะ่าอินให้ายไปเสีย้วย้ำ… แ่เา็ไม่สามารถพูออมาไ้ เพราะมันะทำให้ยอูเ็บปวว่าเิมเป็นเท่าัว
“ัน…สัาว่าะลืมเา ให้ไ้ ฮึๆๆ….. แม้ะยามาเพียใ”
ประโยหลัยอูทำไ้เพียแ่พู ลำพัในใ
“หมอบอให้นายออ าโรบาลไ้่วเย็น ันะลับมารับนายนะ”
“อืม….รีบลับมานะ ันไม่อยาอยู่ที่นี้แล้ว”
“โอเๆ….”
แบฮยอนลับมาเอาอยอูอีรั้ที่โรเรียน ีที่ระเป๋ายัวาอยู่ที่เิม.... แ่วามโร้ายอแบฮยอน็มีไ้ไม่หยุไม่หย่อน นที่อนนี้แ่เห็นหน้าแบฮยอน็เลียะายแล้ว ….. ิมอิน
“เป็นไ เพื่อนนาย ายหรือยัแบฮยอน….”
“หึ…เสียใ้วยนะ เพื่อนันไม่ิสั้น…อีอย่านอย่านายไม่ไ้มี่ามาพอหรอ….แ่อีไม่นานหรอนะ….”
“ไม่นานอะไร… อย่ามาเล่นลิ้น….มีอะไร็ว่ามา”
“ไม่นานหรอ…ที่นอย่านายะ้อเ็บปวไล่ะ......”
“หึ....ไม่มีทา…..อย่าฝันลาวันบยอนแบฮยอน”
“หรอ? ำำันไว้แล้วัน ัน…ับ…นาย ใระนะใระ…..”
‘พ่ายแพ้’
“ันไป่อนนะ…พอีทุเวลาอันมี่ามาว่าารเสวนา ับน…..น่าัวเมีย”
อีรั้ที่แบฮยอน อหน้าอินนแทบหน้าหาย…สมวรแล้วริๆ อินเ็บใ่เล่น ….แ่แบฮยอนะสนใอะไร ่อไปเา้อเล่นเมปั่นหัวอินะแล้ว…..ท่าะสนุน่าู!!
ำว่ารั่อานี้…ำไว้ว่า ‘ไม่มี….วามหมาย’ อะไรอยู่เลย......
นเลวๆ แบบิมอิน…็้อเอนร้ายๆ อย่าแบฮยอน านี้ไปะเิอะไรึ้น ทุสิ่ทุอย่าล้วนเป็นวาม้อารออินเอทั้นั้น….ในเมื่อเาเลือที่ะเลว่อน …..ำว่า เมาาแบฮยอน ะมีเหลืออีแล้วใน พนานุรม...
‘ั้นเรามาลอันัั้….ิมอิน’
“ยอบอเโย๊..?”
“บยอนแบฮยอน….”
เสียที่รอมาามสาย นที่ยมือถือึ้นรับถึระุิ้วโ่ เสียนี้มันุ้น….ุ้นมาริๆ
“ใรรับ…..”
“นี้ำเสียไม่ไ้หรอ?....”
“อ่า…ปาร์านยอล…ินะ ถ้าะโทรมาวนประสาทัน..บอเลยว่าิผิ”
แบฮยอนที่ิะัสายทิ้ แ่านยอลลับใ้วามเร็วอัวเอ ะโนึ้นมาเสีย่อน…
“ริส…ริสฮยอ ให้ันไปรับนาย..”
ออ้าเ็ๆ ที่านยอล ใ้เพื่อที่ะให้ไุ้ยับแบฮยอน่อ ถือว่าไ้ผลเินา....
‘ิว่าะรอหรอ บยอนแบฮยอน’
“้ออ้า….ี่เ่าใ้อำนอย่าันไม่ไ้หรอ”
แ่หาแบฮยอนลับรู้ทัน....
“แล้วิว่า…นอย่าผม มีเวลาว่ามานานั้นเลย?.”
“ไม่รู้ไม่สน ันรีบ….แล้วันอบอนายไว้เลยนะ...ถ้ามีอะไรริสฮยอะโทรหาันเอ...”
“เี๋ยว…นายะไปไหน…แบฮยอน แบฮยอน..เี๋ยวๆ”
แบฮยอนัสายานยอลไปแล้ว นัวสูยัำโทรศัพท์แน่น….่อนำรามในอ... ร้ายริๆ
แล้วแบฮยอนอยู่ไหน? รีบไปไหน? ับใร ำถามวิ่เ้ามาในหัวพร้อมัน….
ให้ายสิ...แล้วทำไม้อห่วไอ้เ็แสบนานั้น...
ฝ่ายยอู….นอนนิ่อยู่บนเียรอเวลาที่แบฮยอนเพื่อนรั ะมารับ..
เมื่อสมอว่า... วามิสับสน….วุ่นวาย ็วนับมาทำให้ร่าเล็เ็บปวอีรั้
สายา….ำพู….ท่าทา ิมอินสามารถบอไ้ีที่เียว ว่าไม่เย เหลียวแลยอูันิ
นัยน์าลมโ เ็มไป้วยน้ำใสๆ สีาวหยลเม้แล้วเม็เล่า …หา ‘าย’ ไ้ยอู ะไม่รอ้าเลย...
หัวใวน้อย…..เ็บปว เหลือเิน....
'แม่รับ่วยยอู้วย.....ฮืออออ!!'
อุหลาบสีแ….ที่เาั้ใเลือ
าร์สีสวย…..ที่เาเียน้วยวามใส่ใ
อวั….ที่ห่อเอับมือ…..
ไร้ึ่วามหมาย.....และวามสำั
ทุสิ่ถูเหยียบย่ำ ้วยฝีมือนๆ เียวที่เาพยายามทุ่มเท….และฟูมฝั…วามรั ….วามห่วใย เสมอมา แ่สิ่ที่อบแทนยอูับมา…..มันยิ่ว่าำว่า เ็บปวเสียอี
มือเล็ปาน้ำาเบาๆ เสียสะอื้น…. หัวใที่เ็บ้ำ…รั้นี้ะเป็น ‘รั้สุท้าย’ ที่ยอูะเสียใ
เพราะิมอิน!!
______________________________________________
่วนี้เรียมา....เรียว่า ทำไมไม่มีนอ่าน #ผิๆ
ลับมาอัพให้รบ 100% แล้ว...แ่เรื่อราวยัๆ อยู่
็มันยัไม่ลี่ลายอะเนอะ...อเลียร์เรื่อวุ่นๆ ่อน
ะลับมาทำหน้าที่...อยาให้มีน 'รอ' บ้าไรบ้า
อบุนะรับ....ที่หลมาอ่าน NC ะมาแล้ว ฮริ้
รออีแปปเน้อ...พี่อไปรับ CN.Blue ่อน #ฟิ้ววว
ใรที่รอ 'KaiSoo' ใเย็นฮับ...ะมาแล้นนนนนนน!!
พี่านเหมือนะอบัวเล็แล้วนะ ว้าวววววววว
หายไปนานเินไป....Coming soon แล้ว >///<
อใรอ...อี 1 อึใ วามฟินะวิ่มานะเออ....
ความคิดเห็น