เมียเนื้อหวาน

ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 3 :: หนี้แค้นที่ถูกชำระ [100%] nc

ลลนาพ่นลมหายใจแล้วสูดกลับเข้าไปใหม่ ขยับเท้าเข้าไปใกล้โซฟามากขึ้น “หลินเห็นมีห้องหนึ่งที่ล็อกอยู่ น่าจะเป็นห้องนอน ยังไงขอนอนห้องนั้นได้ไหมจ๊ะ แล้วก็...” เธอเว้นช่วงเมื่อเอากระเป๋ามาเปิด หยิบของข้างในออกมา “หลินเอาเงินมาคืน เงินที่คุณเผ่าเคยโอนให้ จริงๆ ยังเหลืออีกหลายแสนรวมสินสอดด้วย เดี๋ยวยังไงหลินจะหามาคืนนะ คงไม่ใช่เร็วๆ นี้หรอก แต่ก็จะไม่ให้มันนานเกินไป”

เงียบ...

เงียบอีกแล้ว!

ลลนาขมวดคิ้ว พูดเรื่องเงินแล้วยังไม่ยอมพูดด้วยอีกจะให้เธอพูดอะไรกัน อุตส่าห์หยิบยกขึ้นมาพูดเพราะเข้าใจว่าเขาน่าจะอยากได้ยิน แต่กลายเป็นว่าก็ยังนิ่งเป็นหินเหมือนเดิม มองเผินๆ ก็เหมือนคนไม่มีลมหายใจแล้ว แม้แต่ลูกตาก็ยังไม่ขยับให้เห็น

หญิงสาวกลอกตาพลางขบคิด เมื่อพบว่ายังเหลืออีกหนึ่งเรื่องที่ยัง

ไม่ได้พูดเลยเลื่อนสายตามาหยุดบนใบหน้าคมคาย ถามเรื่องห้องก็ไม่ตอบ เอาเงินคืนก็ไม่แม้แต่จะชายตามอง งั้นก็พูดเรื่องหย่าแล้วกัน

เธอวางเงินก้อนใหญ่ไว้ข้างๆ เขา ผละออกมาแล้วจ้องคนหน้าตายก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “คุณเผ่า หลินรู้ว่าคุณยังเกลียดหลินอยู่เหมือนเดิม ความเลวของหลินมันยากที่จะให้อภัย หลินขอโทษที่ทำให้คุณตกนรกมาตั้งสี่ปี ขอโทษจริงๆ ไม่ว่าจะโกรธจะเกลียดหลินมากแค่ไหนขอให้รับคำขอโทษของหลินไว้เถอะนะ คุณจะว่าหลินตลบตะแลงยังไงก็ช่าง แต่หลินขอโทษจากใจจริงเลย พรุ่งนี้เราไปหย่ากันนะจ๊ะ คุณจะได้หลุดพ้นจากคนชั่วซะที เอ แต่ว่าหลินตั้งใจจะทำงานทดแทนบุญคุณอยู่ ยังไงขอให้อดทนกับการที่ต้องเจอหน้า...อ๊ะ!” ลลนาพูดๆ ไปแล้วก็ต้องหวีดร้องด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ คนที่ทำตัวเป็นรูปปั้นก็ลุกขึ้นแล้วพุ่งเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว

พริษฐ์กำข้อมือเธอไว้แน่น แต่ใบหน้ายังคงราบเรียบเช่นเดิม ความตกใจที่เธอมีก็เลยปลิวหายและถูกแทนที่ด้วยความสงสัย เธอกำลังจะอ้าปากถามทว่าเขากลับกึ่งดึงกึ่งลากไปหาบันได

หญิงสาวตาโต รีบท้วงเสียงดัง “เดี๋ยวๆ คุณเผ่าเดี๋ยว เงินๆ จะทิ้งเงินไว้แบบนี้ไม่ได้”

แต่พริษฐ์กลับไม่ฟัง เขาเอาแต่ออกแรงดึงท่าเดียว ลลนาเลยต้องขืนตัวไว้ รีบกำๆ เอาเงินมาให้ได้มากที่สุด จากนั้นก็เซไปตามแรงกระชากของอีกฝ่าย

โธ่เอ๋ย ไม่รู้ว่าหยิบมาได้เท่าไร แล้วถ้าเงินที่ถูกทิ้งไว้ตรงนั้นหายไปเธอจะทำอย่างไร ยอดหนี้เท่าที่มีก็มากอยู่แล้ว กว่าจะหามาคืนได้ครบก็ไม่รู้ปีไหน นี่ยังจะมีหนี้เพิ่มอีกงั้นหรือ? 

ลลนาคร่ำครวญอยู่ในใจจนลืมดูว่าตอนนี้ตัวเองถูกลากมาที่ไหน กว่าจะรู้ตัวก็ตอนได้ยินเสียงประตูปิดลง เธอมองภาพนั้นได้ไม่กี่นาที ภาพทุกอย่างก็หมุนตาลปัตร เงินในมือกระจายออกไปทั่วห้อง จับโฟกัสได้อีกทีก็คือพัดลมเพดานสีขาวตัวใหญ่ลอยอยู่เต็มสองตา

นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธออุตส่าห์ดีใจที่ในที่สุดเขาก็มีปฏิกิริยาตอบแล้ว แต่ทำไมพริษฐ์ถึงลากเธอขึ้นมาบนห้อง

หญิงสาวกำลังจะพยุงตัวเองลุกขึ้นทว่าก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อร่างสูงใหญ่ขึ้นมาคร่อมทับไว้ แขนขาเหยียดออกเหมือนกบกระโดด สองตายิ่งแทบถลนออกนอกเบ้าเมื่อเขาบีบปลายคางตนไว้แน่น

ลลนาประหวั่นพรั่นพรึง หัวใจเต้นตึกตักเสียงดัง เขาจะบีบคอเธอใช่ไหมถึงได้ล็อกหน้าไว้แบบนี้ ไม่พูดไม่จาแต่จะฆ่ากันเลยว่างั้นเถอะ!

แรงบีบตรงปลายคางฉุดความคิดของคนตัวเล็กกลับมา พอประสานสายตากับเขาได้ไม่กี่วินาที ม่านตาของเธอก็ขยายกว้าง จากนั้นภาพที่สายตาจับได้ก็คือเส้นผมสีดำ

พริษฐ์จูบเธอ!

หญิงสาวตกใจจนลืมหายใจ ริมฝีปากกระด้างเบียดอยู่กับริมฝีปากของตนอย่างรุ่มร้อน เขาละฝ่ามือออกจากปลายคางแล้วไปกดข้อมือทั้งสองข้างไว้ จากนั้นก็ใช้ใบหน้าของตัวเองในการบังคับให้ใบหน้าของเธออยู่นิ่งๆ

ไม่มีเวลาให้เธอตั้งสติสักนิด จุมพิตร้อนนั้นค่อยๆ ทวีความรุนแรงขึ้น คราวแรกว่าน่าตกใจแล้ว พอเขาล่วงล้ำเข้ามาในปากของเธอได้ก็ยิ่งขวัญผวาไปกันใหญ่ ลิ้นของเขาพัวพันอยู่กับลิ้นของเธอ ไม่ยอมถอยห่างแม้แต่น้อยนิด ทำเอาเธอมึนงงยิ่งกว่าตอนมาถึงที่นี่เมื่อบ่าย สมองชาวูบเนื้อตัวร้อนวาบ

สัมผัสที่พริษฐ์มอบให้คือความแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยพบเจอ ครั้งนั้นเธอหลับหูหลับตาทำ ทำเองกับมือทั้งหมด ไม่จูบไม่หอมให้บังเกิดความรู้สึกวูบวาบแบบนี้ พอเจ็บแล้วมีเลือดออกก็หยุดลงเพราะไปต่อไม่ไหว แต่ทำแค่นั้นก็มั่นใจว่าเขาดิ้นหลุดจากอุ้งมือตนไม่ได้แล้ว

หรือนี่จะเป็น ‘หนี้’ อีกอย่างที่เขาจะเอาคืน ทำไมเธอถึงมีหนี้ติดตัวเยอะขนาดนี้!  

“อื้อ” หญิงสาวครางอู้เมื่อริมฝีปากกระด้างที่ละลงไปตามลำคอกลับมาปิดทับที่ริมฝีปากไว้อีกหน เธอไม่อยากให้เขาจูบแล้ว จูบแล้วมีความรู้สึกไม่คุ้นเกิดขึ้นมันดูน่ากลัว ทั้งร้อนแรง วาบหวาม ไม่เป็นตัวของตัวเอง ความรู้สึกเหล่านั้นเอาแต่มุ่งมั่นเข้ามาทำลายสติสัมปชัญญะของเธอท่าเดียว

ปล่อยให้มันลุกลามไม่ได้แล้ว!

ลลนากัดลิ้นดึงสติกลับมา ทว่าก็ทำไม่สำเร็จ มือของพริษฐ์ว่องไวจนเธอตะครุบไว้ไม่ทัน อวัยวะทุกส่วนของร่างกายเขาทำงานประสานกันดี

จนน่าใจหาย 

“คุณเผ่า!” เธอหวีดร้องเสียงดังเมื่อเขาถอดเสื้อผ้าตนออกอย่างเอาแต่ใจ พอดิ้นฮึดฮัดสู้ก็ถูกกดติดเตียง ร้องตะโกนด่าริมฝีปากก็โดนปิดสนิท ทั้งยังสอดลิ้นเข้ามารังแกลิ้นเธออีก

ผู้ชายคนนี้ จะเอาให้ได้เลยใช่ไหม?!

ลลนาโมโหขึ้นมาจนกล้าต่อสู้กับเขา เธอทิ้งความผิดของตัวเองไว้เบื้องหลังชั่วคราว แต่ว่าพอทุบไปก็โดนกัด หยิกไปก็โดนกัด ทำอย่างไรพริษฐ์ก็เอาแต่กัดจนเธอต้องซี้ดปาก เมื่อสู้ไม่ได้ก็ร้องไห้ออกมา “ไอ้บ้า! ใจคอจะกัดจนหนังหลุดติดปากเลยหรือไง”

เขากัดเธออีกครั้งอย่างไม่สนใจเสียงด่าทอ ครั้งนี้หน้าอกถูกเล่นงานเป็นนานสองนาน เธอตบศีรษะเขาอย่างลืมตัว ทำทุกวิถีทางให้ชายหนุ่มเอาปากออกจากตรงนั้น แต่กลับต้องสะท้านไปทั้งตัวเมื่อแรงกัดกลับกลายเป็นแรงดูด ทั้งหนักทั้งเบา...เดี๋ยวดูดเดี๋ยวดึง หญิงสาวหัวหมุน เรี่ยวแรงหายไปจนกระดิกตัวไม่ได้ เมื่อต่อต้านไม่ไหวอีกต่อไปจึงขอยอมแพ้

ลลนาหลับตาลง ยอมรับสภาพต่อจากนี้โดยดุษณี 

ถ้าว่าชดใช้ความผิด ‘ทางนี้’ ได้ งั้นก็ปล่อยให้เขาทำไปเถอะ ถ้าเขาพอใจแล้วทุกอย่างจะได้หายกัน!

e-book จิ้มซื้อได้ที่ปกค่า

ราคาเพียง 99 บาท