เมียเนื้อหวาน

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2 :: หวนคืนสู่รังรัก [50%]

เธอเคยเจอผู้ชายคนนี้อยู่กับพริษฐ์ น่าจะเป็นลูกน้องของเขา

ลลนายกมือไหว้ “สวัสดีจ้ะน้า”

“สวัสดีครับ ของมีแค่นี้เหรอคุณหลิน”

‘คุณหลิน’ ชะงักไปเมื่อได้ยินการขานเรียกที่น่าฟัง เธอรู้สึกประหลาดใจที่อีกฝ่ายให้เกียรติตนมากขนาดนี้ ทั้งที่อายุอานามก็ห่างกันพอสมควร อีกทั้งความจริงแล้วเธอไม่ใช่คนที่น่ามอบเกียรติให้เลย 

“มีแค่นี้จ้ะ”

“โอเคครับ เดี๋ยวน้าจะได้ขนขึ้น คุณหลินรอก่อนนะ”

ความประหลาดใจผุดในอกเป็นรอบที่สอง แต่หญิงสาวเก็บงำความสงสัยเอาไว้ในใจ รอดูสถานการณ์ช่วงต่อไปว่าจะตรงกับที่เธอคาดคิด

ไว้หรือเปล่า

ระหว่างที่รอให้คนของพริษฐ์ขนของขึ้นรถ ก็มีสายจากเพ็ญจันทร์เข้ามา อีกฝ่ายโทร. มาถามว่าก้านมาถึงหรือยัง ลลนาถึงได้รู้ว่าคนของพริษฐ์ชื่อก้าน เธอคุยกับปลายสายอีกสองสามนาทีก็วาง หลังจากนั้นก็ไปขนของช่วยก้านอีกแรง แต่กลับได้ยินเขาร้องเสียงดัง

“โอ๊ยๆ คุณหลินอย่ามาทำครับ เดี๋ยวผมทำเอง”

“ทำไมล่ะจ๊ะ ขนช่วยกันจะได้เสร็จเร็วๆ”

“ไม่เอาครับ ไปเข้าร่มเลย เดี๋ยวผมทำเอง” 

ก้านไล่เธออย่างจริงจังจนลลนาต้องยอมถอยออกมา ความสงสัยก็ยิ่งเพิ่มพูนขึ้นกว่าเดิม เธอยืนรออยู่เป็นสิบนาทีก้านถึงขนเสร็จ เมื่อเห็นว่าพร้อมออกเดินทางแล้วจึงเดินไปขึ้นรถ แต่แค่ป้ายขาขึ้นบนล้อรถ ก้านก็ร้องทักขึ้น

“คุณหลินจะขึ้นไปทำไม ผมเอาเชือกมัดเรียบร้อยแล้ว ไปขึ้นรถดีกว่า”

“ก็ขึ้นอยู่นี่ไงจ๊ะ”

“ขึ้นข้างหน้าสิครับ”

“ไม่ให้หลินนั่งข้างหลังเหรอ”

ฝ่ายนั้นตาโตขึ้นเหมือนตกใจ กวักมือไวๆ เรียกให้เธอลงมา “จะนั่งหลังได้ยังไงกัน ไม่ได้ออกไปหน้าซอย กลับไร่นะครับ ไปกาญจนบุรี เอ๊ะ หรือว่าคุณหลินแพ้แอร์รถ?”

“เปล่าจ้ะ ไม่ได้แพ้”

“งั้นจะนั่งหลังทำไมล่ะ มาครับไปนั่งข้างหน้า”

ลลนางงจนรู้สึกคันปาก อยากจะถามอีกฝ่ายว่าเจ้านายของก้านไม่ได้สั่งความอะไรไว้หรือ สิ่งที่เธอคิดกับสิ่งที่เธอเจอตรงข้ามกันทั้งหมด พริษฐ์เกลียดเธอ เพราะเธอเป็นเมียที่พ่วงด้วยตัวหายนะทำชีวิตเขาตกนรกมาตั้งสี่ปี ทำไมเขาถึงไม่เอาคืนสักนิด ความจริงก้านต้องไม่ให้เกียรติ ให้เธอขนของขึ้นรถเอง และต้องให้เธอนั่งหลังกระบะกลับบ้าน 

แต่นี่อะไร?

เอ...หรือว่า ‘หนี้แค้นที่จะถูกชำระ’ รออยู่ที่ไร่ การแกล้งเล็กๆ แค่นี้พริษฐ์รู้สึกว่ามันน้อยไป

คงจะอย่างนั้น

เมื่อคิดได้ดังนั้นลลนาก็รู้สึกสบายใจกับการนั่งหน้ารถ สามีของเธอเห็นทำตัวเหมือนหุ่นยนต์ก็นึกว่าไม่มีหัวจิตหัวใจแล้ว จริงๆ ก็แอบมีอยู่บ้างนิดหน่อยนี่นา อย่างนี้เธอก็จะได้มีเวลาทำใจกับการถูกเอาคืนเพิ่มขึ้น 

ออกเดินทางกันมาได้สักพักถึงจุดพักรถก้านก็พาแวะปั๊มน้ำมัน เธอจึงซื้อเครื่องดื่มชูกำลังและซื้อขนมขบเคี้ยวให้อีกฝ่ายและตัวเองได้กินอย่างพุงกาง

บำรุงให้หนักๆ ก่อนจะถึงไร่ จะได้มีแรงรับมือไม่เสียเปรียบจนเกินไป

e-book จิ้มซื้อได้ที่ปกค่า

ราคาเพียง 99 บาท