เมีย (ไม่) บำเรอ

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 4 :: นายพรานล่ารัก (1)

ซื้อ e-book จิ้มที่ชื่อเรื่องค่า

ทั้งที่มีข้อมูลขอบเขตในการตามหาก็ระบุได้ชัดเจน ทว่าจิณณ์เหมือนกับกำลังงมเข็มในมหาสมุทรอยู่อย่างไรอย่างนั้น เวลาล่วงเลยมาเป็นอาทิตย์แล้ว เขายังตามหาแม่ตัวดีไม่พบ!

ฟาริดาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย คนของเขาตามหาเธอไม่พบ คนรอบข้างของเธอต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อ เขามั่นใจว่าคนพวกนั้นพร้อมใจกันปิดบังช่วยเธอ ทว่าพอเขาส่งคนไปเฝ้าสังเกต ทั้งที่บ้านของเธอ หอพักของเพื่อนเธอ หรือแม้แต่ตึกคณะ มหาวิทยาลัย กลับไร้วี่แววการมีอยู่ของฟาริดา

ตอนนี้เขาจึงพุ่งเป้าไปที่ผู้ชายที่ชื่อเตอะไรนั่น มีความเป็นไปได้สูงว่าเธออาจจะอยู่กับมัน แต่จนป่านนี้แล้ว เขายังไม่ได้ข้อมูลเพิ่มเติมของไอ้ลูกหมานั่นแม้แต่นิดเดียว ราวกับมันไม่มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้

“พี่จิณณ์ พี่จิณณ์คะ”

ชายหนุ่มเงยหน้ามองเจ้าของเสียง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ เมื่อเห็นสีหน้าของมธุริน “มีอะไรหรือเปล่าโม”

“โมเลือกของเสร็จแล้วค่ะ ไปโซนโน้นกัน”

เขาพยักหน้า เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงก่อนจะเข็นรถเดินตามว่าที่คุณแม่

วันนี้มธุรินขอให้อีกฝ่ายพามาซื้อของ ความจริงเธอมาคนเดียวได้ แต่อยากให้เขามาด้วยกัน คราวแรกที่เขารับปากเธอดีใจจนยิ้มไม่หุบ แต่พอเห็นอากัปกิริยาของเขาที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ยิ่งไม่มีความสนใจเธอ หญิงสาวก็รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย จึงพยายามดึงสมาธิและความสนใจของเขามาอยู่ที่ตน

จิณณ์ไม่อยากถูกถามอีก เลยเก็บเรื่องที่ปั่นป่วนหัวใจไว้ชั่วคราว เขาช่วยว่าที่คุณแม่เลือกของจนเสร็จ พาเธอกลับมาส่งบ้าน จากนั้นก็ขอตัวกลับเพราะสมุนติดต่อมา

“มีธุระเหรอคะ” ความจริงเธออยากถามมากกว่านั้น ถามไปถึงเรื่องของนังเด็กนั่น แต่ต้องรักษาท่าทีไว้เพื่อให้ความสัมพันธ์เดินหน้าไม่มีสะดุด “โมว่าจะทำก๋วยเตี๋ยวเลี้ยง เป็นการตอบแทนที่วันนี้พี่ขับรถให้”

“ไว้วันหลังแล้วกัน พี่ติดธุระน่ะ”

“แสดงว่าเย็นนี้ก็ไม่ว่างใช่ไหมคะ”

“อืม”

มธุรินมีสีหน้าผิดหวัง แต่ก็รีบทำลายมันทิ้งอย่างรวดเร็ว “งั้นโมนัดพี่พรุ่งนี้เย็นนะ”

ชายหนุ่มไม่ได้ตอบรับทันที เขานิ่งคิด นั่นทำให้อีกคนรู้ว่าตนกำลังจะพบเจอกับความผิดหวังอีกครั้ง จึงรีบเอ่ยต่อ “หลานอยากกินข้าวกับพี่นะคะ”

จิณณ์พยักหน้าในที่สุด ว่าที่คุณแม่พึงพอใจในคำตอบแล้วถึงผละออกห่างรถของเขา เธอมองตามท้ายรถไปจนกระทั่งมันหายไปจากสายตาจึงเดินฮัมเพลงเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี

“คนของเราแจ้งมาว่าพบตัวน้องฟองแล้วครับ”ธันวาเอ่ยรายงานผู้เป็นนายทันทีที่อีกฝ่ายลงจากรถ

จิณณ์รีบสาวเท้าเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว แค่ก้าวไม่กี่ครั้ง เขาก็มาถึงตัวลูกน้องหนุ่มเรียบร้อย

ธันวายื่นโทรศัพท์ให้

ภาพที่ถูกถ่ายมาได้นั้นเป็นตอนที่ฟาริดากำลังซื้อพวงมาลัยอยู่ตรงแยกไฟแดงที่ไหนสักแห่ง เงาร่างหลังเธอที่เห็นวับแวมรู้ได้ทันทีว่าเป็นผู้ชาย แต่น่าเสียดายที่ไม่มีรูปไหนเห็นใบหน้าฝ่ายนั้นชัดเจน ทว่าอย่างน้อยก็นับว่าโชคดีเพราะในรูปเห็นป้ายทะเบียนชัดเจน

“สืบหา…”

“เรียบร้อยครับ” 

จิณณ์เงยหน้ามองลูกน้อง ขณะเดียวกันธันวาก็แตะหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง ทำให้ผู้เป็นนายเห็นว่ามีรูปที่เขายังไม่ได้ดูอยู่อีก

ภาพถัดมานั้นเป็นภาพชายหนุ่มปริศนาคนหนึ่ง แม้จะเห็นด้านข้างทว่าจิณณ์ก็รู้ได้ในทันทีว่าเป็นคนเดียวกันกับที่อยู่บนรถกับฟาริดา