เมีย (ไม่) บำเรอ

ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 5 :: กลับคืนสู่อ้อมกอดมาร (จบ)

ซื้อ e-book จิ้มที่ชื่อเรื่องค่า

มีอะไรที่ผิดพลาดกัน…

ร่างแน่งน้อยพลันสั่นขึ้นมาเมื่อลมหายใจลวกร้อนเป่ารดที่แผ่นหลัง พร้อมกันนั้นปลายนิ้วแข็งก็นวดลำคอเธอเป็นจังหวะ 

“อะไรกันที่รัก ทำไมถึงสั่นมากขนาดนี้”

น้ำเสียงเจือหัวเราะดังขึ้น ความสูงต่ำของเสียงบ่งบอกได้ว่าเจ้าตัวอารมณ์ดีไม่น้อย แต่หัวใจของฟาริดากลับยิ่งกว่าถูกจับแช่แข็ง เขาเป็นแบบนี้นับว่าอันตรายมาก เพราะเธอคาดเดาอารมณ์ของเขาไม่ถูก ให้โมโหอาละวาดใส่ เธอยังจะกลัวน้อยกว่านี้ 

จิณณ์มองคนบนตักด้วยแววตาวาววับ เดรสสั้นสีดำขับเน้นเรือนร่างและสีผิวของเธอให้น่ามองเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะแผ่นหลังขาวเนียนที่มีสายเล็กๆ ไขว้ทับกันแค่สองสาย เขาแนบใบหน้าลงหา ซุกจมูกไปตามผิวเนื้ออ่อนนุ่มช้าๆ พลางสูดหายใจแรง ก่อนจะกดจูบหนักๆ จนเกิดเสียง

หญิงสาวสะดุ้งเฮือก กัดปากแน่นเพื่อกลั้นเสียงที่จะเล็ดลอดออกมา

การทำเช่นนั้นยิ่งทำให้ร่างกายเธอสั่นมากขึ้น คนตัวโตระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ มือที่จับอยู่ที่ลำคอระหงลากลงมาตามหัวไหล่กลมกลึง ปลายนิ้วเกี่ยวเอาสายเสื้อเส้นเล็กลง ปฏิกิริยาต่อต้านเริ่มเกิดขึ้น แต่ยิ่งพยายามดึงชุดไว้เท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกว่ามันถูกรั้งแรงขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้เธออยู่ในสภาพที่ล่อแหลมเอามากๆ

“ดึงไว้ทำไมเล่า โชว์ให้พวกเวรตะไลนั่นดูได้ ทำไมจะโชว์ให้เฮียกับคนของเฮียดูไม่ได้”

จิณณ์ว่าพลางออกแรงทึ้งชุดสับปะรังเคจนดังแควก ทุกคนบนรถต่างได้ยินเป็นเสียงเดียวกัน สองคนข้างหน้ามองตรงอย่างเดียว ส่วนสองคนข้างหลังก้มหน้าต่ำมองมือตัวเอง

ฟาริดาปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น มือขยุ้มชุดไว้แน่น

ชายหนุ่มยังคงส่งเสียงหัวเราะออกมาต่อเนื่อง สองมือลูบผิวเนื้อเปลือยเปล่าเล่นอย่างเพลิดเพลิน ก่อนจะแกล้งสอดเข้าไปใต้รักแร้ของคนตัวเล็ก กุมความนุ่มแน่นสองข้างเบาๆ

เธอปัดป้อง เขาก็ยิ่งกวนหนัก เสียงสะอื้นเริ่มเปลี่ยนเป็นเสียงครางไม่พอใจ ก่อนจะกลายเป็นเสียงร้องไห้อีกครั้งเธอทิ้งตัวลงซุกเขา เบียดเข้าหาจนแทบจะสิงอย่างไรอย่างนั้น

เสียงหัวเราะที่ดังออกมาครั้งนี้ดังกว่าครั้งไหนๆ จิณณ์โอบคนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยไว้ แค่สองแขนของเขาก็สามารถปิดบังเนื้อตัวเธอจากสายตาคนอื่นได้แล้ว

“ไอ้เกียรติ ทำไมยังไม่ออกรถอีกวะ เห็นไหมเมียกูอยากจนร้องไห้แล้วเนี่ย เร็วๆ เลย ก่อนที่พวกมึงจะได้เห็นหนังสดในรถกัน”

สมุนแต่ละคนทำหน้าเลิ่กลั่ก เพราะสถานการณ์ไม่ใช่แบบนั้นเลย ฟาริดาร้องไห้ก็เพราะถูกจิณณ์แกล้งหนักจนเจ็บใจต่างหาก พวกเขาล้วนดูออก ทว่าก็ไม่มีใครเอ่ยแย้ง ธันวาสะกิดหนุ่มรุ่นน้องที่รับหน้าที่เป็นสารถีให้ออกรถ เกียรติได้สติกลับมาก็รีบทำตามทันที

ระหว่างทาง นอกจากเสียงรถวิ่งแล้วก็ไม่มีเสียงอะไรอีก

จิณณ์หลุบตามองคนในอ้อมกอดที่เชื่องเชื่อผิดวิสัย เขารู้ว่าที่เธอไม่สู้เพราะความกลัว แน่นอนว่าเมื่อเป็นอย่างนี้อารมณ์เดือดดาลที่เขามีก็อ่อนกำลังลง นับว่าเธอยังพอรู้จักเขาอยู่บ้าง ถึงได้อยู่เป็น 

ชายหนุ่มเอนซบศีรษะทุยขณะมองมือขาวเล็กที่จับอยู่บนแขนของตน เขาคิดว่าอาจจะต้องรอนานกว่านี้สักหน่อยถึงจะสามารถเข้าถึงตัวเธอได้ แต่เพิ่งจะเข้าไปข้างใน ยังไม่ทันรู้ว่าเธออยู่ส่วนไหนของร้าน ร่างแน่งน้อยก็เดินตามชายชุดดำคนหนึ่งผ่านหน้าออกไป เขารีบตามมาและพุ่งเข้าตะปบทันทีเมื่อมีโอกาส ทุกอย่างเกิดขึ้นและจบลงในเวลาไม่กี่นาที โดยที่ไอ้ลูกหมานั่นกว่าจะรู้ตัวว่าเธอหายไปก็คงโง่อยู่อีกพักใหญ่

มุมปากบางเฉียบแสยะเป็นรอยยิ้มหยันกับผลงานที่งดงาม ใจของเขาตอนนี้เปรียบเหมือนกระดาษแผ่นหนึ่ง มีอักษรปรากฏขึ้นทีละคำ ตัวหนังสือพวกนั้นล้วนแล้วแต่เป็นหนี้รักที่เขาจะทวงคืนให้ครบทั้งหมด ไม่ละเว้นสักเรื่องเดียว ไม่ว่าเรื่องนั้นจะใหญ่หรือเล็ก