love you mydear

ลำดับตอนที่ #3 : love you 2

หลังจากที่ฮีชอลพบแม่ เขาก็โดนต่อว่าเสียยกใหญ่ เพราะบังอาจไปโกหกว่าอยู่บนรถทั้งๆที่ไม่ใช่และขณะที่ว่าอยู่นั้น ก็มีผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาขัดการหยอกล้อ(?) ของสองแม่ลูกนี้เข้า ก็คือพี่ฮีจิน และก็ป้ายูนานั่นเอง



"บ่นอะไรลูกชายฉันอยู่จ๊ะโบอา" ป้ายูนาทักออกมาหวังให้สองแม่ลูกที่อยู่ตรงหน้านั้นเลิกบ่นกันสักที ซึ่งก็สามารถทำให้ฮีชอลรอดไปได้



"ขอบคุณครับ'คุณแม่'ยูนา" ฮีชอลเอ่ยขอบคุณพร้อมกับเข้าสวมกอดทันที



 ปึก !!!...



เสียงศอกของฮีจินเข้าที่ท้องฮีชอลอย่างเต็มที่อย่างไม่มีทางเลี่ยงได้



"แกเป็นลูกบ้านไหนกันแน่เนี่ย ฉันอุตส่าห์ไปรับมานะ นี่แม่สามีฉันอย่ามาเกะกะ" ฮีจินพูดพร้อมกับ ดึงฮีชอลออกจากป้ายูนาทันที



"เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ ปัญญาอ่อน !" โบอาแม่ของทั้งสองว่า



"ไม่เป็นไรน่า~ ฮีชอลเขาน่ารักเรียกแม่ก็ได้จ้ะ"ยูนากล่าวหลังจากที่เงียบไปนาน



"อ้าว ! แล้วหนูล่ะคะ ?" ฮีจินกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตัดพ้อ



"ของหนูน่ะเหรอ...รอไปก่อนจ้า~ โฮะๆๆ" ยูนากล่าวพร้อมกับหัวเราะร่าก่อนที่จะพากันเดินออกไปจากตรงนั้นกับโบอาแม่ของทั้งสอง



ฮีชอลพอได้ยินที่ยูนาเอ่ยออกมาก็หัวเราะใหญ่ ประหนึ่งว่ากำลังสะใจฮีจินพี่สาวตนอยู่...



"ฮ่าๆๆๆ 'แม่ยูนาไม่รับ' ฮ่าๆ" ฮีชอลตอกย้ำคำว่าแม่ให้หนักและดังขึ้นทำให้ฮีจินเกิดอาการหมั่นไส้ขึ้นมาเลยดีดคางแบบเสยไป 1 ที



เพี๊ยะ !!!



"ฮ่าๆ โอ้ย !!" เสียงหัวเราะของฮีชอลจึงสะดุดลงแค่ตรงนี้เพราะโดนดีดคางก่อนที่จะหันมาค้อนพี่สาวตน



"เจ็บนะ !!" ฮีชอลว่าเสียงเขียว



"แล้วไง ? ไอ้น้อง~" ฮีจินว่าพร้อมกับแสยะยิ้ม



"เฮอะ ! ก็เฉยๆไง" ฮีชอลพูด



"แล้วไป นึกว่าจะมีเรื่อง...ไปหาแม่สามีที่อื่นก็ได้ ไปดีกว่า" ฮีจินพูดเองเออเองจบก็เดินจากไปทันที แต่ก็ยังมิวายเอาส้นเข็ม ตอกไปที่เท้าน้องชายด้วยความหมั่นไส้เพิ่มเข้าไปอีก



ฉึก !!!



"อ๊ากกก" ฮีชอลร้องพร้อมกับทรุดตัวลงไปโดยที่ไม่สนใจผู้คนที่อยู่ในละแวกนั้นเลย



"เป็นอะไรไปเหรอ ?" ฮยองจุนหรือพ่อของสองพี่น้องฮีฮี เดินเข้ามาถามหลังจากที่ได้ไปคุยกับยูนาเสร็จ



"ถูกหมากัดนิดหน่อย" ฮีชอลตั้งใจตอบเสียงดังเผื่อว่าพี่สาวของตนจะได้ยิน(ทั้งๆที่ในสนามบินเสียงดังจะตาย - -)



 ผู้เป็นพ่อได้ส่ายหัวและยิ้มให้กับความทะเล้นของสองพี่น้องคู่นี้ที่ว่าถึงจะชอบเล่นอะไรกันแรงๆเหมือนจะฆ่ากันก็ตามที แต่ยังไงก็ยังรักกันดีอยู่ดี หลังจากที่ฮีชอลดูอาการดีขึ้นแล้วฮยอนจุงเลยเอ่ยออกมาว่า



"ลูกชายของป้ากลับมาแล้วนะ"
"คนไหนล่ะ" ฮีชอลถาม



"ลูกป้ายูนาน่ะ" ฮยอนจุงตอบ



"ผมก็รู้แล้ว แต่ชื่ออะไรล่ะ" ฮีชอลถอนหายใจให้กับความไม่เข้าใจของพ่อก่อนที่จะถามต่อ



"ฮันคยองไง คนที่แกเคยเล่นด้วยตอนเด็กๆน่ะ" พ่อตอบออกไปอีก



"อ๋อ~ แล้วทำไมล่ะ เกี่ยวอะไรกับผม ?" ฮีชอลถาม...เริ่มกวนนิดๆ



"เอ๊ะ ! ก็จะให้ไปอยู่กับแกน่ะสิ" ฮยอนจุงก็ตอบออกไปอย่างกวนๆเช่นกัน



"ทำไมต้องเป็นผมล่ะ เป็นที่บ้านแม่ไม่ได้เหรอ" ฮีชอลเอ่ยอย่างเซ็งๆ



"ให้ป้ายูนาไปพักแค่คนเดียวก็พอแล้ว รึว่าแกอยากให้ฮันคยองมันไปอยู่ในดงชุดชั้นในกันล่ะฮ่ะ"ฮยอนจุงพูดพร้อมกับหน้าซีดเมื่อนึกถึงบ้านที่มีแต่ชุดชั้นในเต็มไปหมดจนหาอากาศแทบไม่เจอ



"แล้วหาที่อยู่เองไม่ได้หรือไงเล่าต้องมานอนบ้านคนอื่นบ้านของป๋าก็ได้นี่" ฮีชอลร่ายยาวเป็นชุดพร้อมกับทิ้งคำถามให้พ่อตนตอบ



"ไม่ได้หรอกบ้านพ่อมีแต่เอกสารเต็มไปหมด ก็แม่แกเล่นขนมากองไว้ที่บ้านพ่อหมดเลยนี่ แล้วอีกอย่าง พวกแกทั้งสองคนรู้จักกันมานานตั้งแต่เด็กแล้ว สนิทกันจะตายไปทำไมทำแค่นี้ไม่ได้ ?" ฮยอนจุงทำเสียงสูงถามกลับ



"จำไม่เห็นได้เลยอ่ะ" ฮีชอลบอกพ่อไปตรงๆ



"ไอ้โง่ !! ไม่รู้ล่ะ ฉันบอกที่อยู่บ้านแกให้กับป้าแกไปแล้ว คงบอกฮันคยองเรียบร้อยแล้วแหละต้อนรับเขาดีๆล่ะ" พูดเสร็จฮยอนจุงก็เดินจากไปเลยโดยไม่หันกลับมามองว่าฮีชอลจะได้ยินหรือว่าสนใจหรือไม่ ก่อนที่จะมีเสียงดังมากระแทกหูฮีชอลเข้า



"ฮีชอล จะยืนโง่ อยู่อีกนานไหมมกลับบ้านไปรับฮันคยองได้แล้วไป๊ !" เสียงของโบอาแม่บังเกิดเกล้านี่เองที่มะกระแทกหูฮีชอลให้คืนสติกลับมา

"น่าน้อยใจจริงๆ...แทนที่จะห่วงลูกว่าโดนว่าอะไรมาบ้างโดนทำร้ายมาแค่ไหน ดันมาห่วงลูกคนอื่นชื่อฮันคแยง ฮันคยอง อะไรก็ไม่รู้...อุบอิบๆ" ฮีชอลบ่นคนเดียวมาตลอดทางหลังจากที่แยกกับแม่ตนและขับรถกลับมาบ้านเพื่อที่จะมารอรับแขกบังเกิดเกล้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน


**********************************************************************

จบไปอีกตอนแล้วเน้อ~
ช่วยอ่านแล้วอย่าลืมติชมกันบ้างเน้อออ
คุคุคุ