คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ธาตุแท้ของเพื่อนตาย
นาและแตนออกตามหาทั้ง 2 คนอย่างเต็มที่แต่หาเท่าไรก็หาไม่พบ
“ จะเอายังไงต่อดี ” แตนพูด
“ นั่นน่ะสิ ... นี่เราหามาจนทั่วแล้วนะ ” นาพูดพร้อมกับถอนหายใจ
“ เอ .... หรือว่าพวกนั้นจะอยู่ตรงทางออกข้างนอก ” แตนพูด
“ เออ ... ใช่ .... ลองไปดูกันดีกว่า ” ว่าแล้วนาก็รีบตรงไปที่ทางออกด้านหลังโรงพยาบาล
เมื่อมาถึงทั้งคู่ก็พบกอล์ฟยืนอยู่ด้านนอก
“ กอล์ฟ .... ” แตนตะโกนเรียกเขาพร้อมกับวิ่งมาหาเขา
“ และกวางล่ะ ” แตนถามต่อ
“ ธ ... ธ .... เธอ ” กอล์ฟพูดตะกุกตะกัก
“ ทำไม .... กวางเป็นอะไร ” นาถามอย่างตกใจ
“ ธ ... เธอหนีไปแล้ว ” กอล์ฟพูด
“ จะบ้าเหรอ .... เป็นไปได้ไง ...ก็ไหนบอกว่าเราจะออกไปด้วยกันไง ” นาพูด
“ ทีแรกเธอชวนฉันไป แต่ว่าฉันบอกปฏิเสธ เธอก็รีบวิ่งหนีไปเลย ” กอล์ฟพูด
“ เธอวิ่งไปไหน ” แตนถาม
“ ทางป่านั่นไง ” กอล์ฟชี้ไปให้ดูที่ป่านั่น
“ เราต้องตามเธอไป ” นาพูด
“ เพื่ออะไรล่ะ .... ” แตนถาม
“ เราจะต้องรู้ให้ได้ .... ว่าทำไม .... เพื่อนที่เคยสัญญากันไว้ .... ต้องผิดคำพูด ” ว่าแล้วนาก็ออกเดินทางทันที
ทั้ง 3 คนเดินทางได้ไม่ถึงสักพักก็เริ่มมีเค้าฝนให้เห็น เพียงไม่กี่นาทีฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมา
“ รีบวิ่งหาที่หลบก่อน ... ” กอล์ฟพูด
ทั้งหมดวิ่งมาตามทางก็เจอกระท่อมหลังหนึ่ง
“ คงพอจะหลบฝนได้สักพัก ” แตนพูด
เมื่อทั้งหมดเข้ามาในกระท่อมสิ่งที่พวกเขาเห็นอยู่เบื้องหน้าก็คือ ....
“ ก .... ก .... กวาง ” กอล์ฟอุทานออกมาเบา ๆ
กวางที่ยืนหันหลังอยู่นั้นตกใจหันมาก็พบกับสายตาทั้ง 3 คู่ที่เพ่งเล็งมาทางเธออย่างไม่กระพริบตาเลยแม้แต่น้อย
“ พ ... พ... พวกเธอ ยังไม่ตายหรอกเหรอ ” กวางถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
“ พวกเรายังอยู่ดี .... ว่าแต่ ... ”
“ ว่าแต่อะไร ” กวางถาม
“ ทำไมเธอถึงทิ้งพวกเรา ” แตนถาม
“ ก็ฉันคิดว่า พวกเธอตายแล้ว ” กวางพูด
“ ไหนเราบอกว่าเราจะไม่ทิ้งกันไง .... และนี่หมายความว่าอะไร ” แตนตะคอกใส่
“ เอ่อ ..... ” เธออ้ำอึ้ง
เมื่อความอดทนของแตนมาถึงขีดสุดเธอก็พูดอะไรบางอย่างที่รุนแรงออกไป
“ แกทำไมไม่พูด เงียบทำบ้าอะไรล่ะ พูดสิ นังคนเห็นแก่ตัว ...... พูดสิวะ ”
“ พวกแกอยากฟังกันนักใช่ไหม .... ก็ได้ .... ฉันกลัวตายไงล่ะ ... ฉันต้องหนีเอาตัวรอดไว้ก่อน เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว .... ” กวางพูด
“ แต่ว่าเราเป็นเพื่อนกันนะ ” นาพูด
“ เพื่อนเหรอ .... แล้วไอ้คำว่าเพื่อนเนี่ย .... มันช่วยให้เรารอดออกไปหรือเปล่าล่ะ ” กวางถาม
“ แต่เพื่อนไม่ทิ้งเพื่อนนะ .... ” กอล์ฟพูด
“ ตอนนี้ฉันไม่สนอะไรอีกแล้ว ... ขอมีชีวิตออกไปก็พอแล้ว ” กวางพูด
“ หนอยแน่ ... นังคนเห็นแก่ตัว ” แตนพูด
ด้วยความโกรธจัดจึงทำให้แตนพลั้งมือตบเข้าไปที่หน้าของเธออย่างแรง
“ นี่แกตบฉันเหรอ ” กวางพูด
“ ฉันจะทำแกให้มากกว่านี้อีก ” แตนบอก
“ แต่เผอิญว่าฉันก็ไม่ยอมให้ตบฝ่ายเดียวเหมือนกันซะด้วยสิ ” ว่าแล้วกวางก็ง้างมือตบฉาดลงไปที่หน้าของแตน
“ นังบ้า ... นังคนใจแคบ ... วันนี้ขอตบให้ลืมคำว่าเพื่อนทีเถอะ ” ว่าแล้วทั้งคู่ก็ทะเลาะกันยกใหญ่ บ้างก็จิกหัว บ้างก็ตบเข้าที่หน้า ...
“ นี่พอเถอะ !!! ” กอล์ฟพูดพร้อมกับเข้าไปหยุด 2 สาวนั่น
“ ฝากไว้ก่อนเถอะ ... นังแตน ” พูดจบกวางก็เดินออกจากกระท่อมฝ่าสายฝนออกไป
“ แตน .... เป็นยังไงบ้าง ” นาถามอย่างเป็นห่วง
“ มันเจ็บตัวไม่เท่าไหร่หรอก .... แต่เจ็บใจนี่สิ ...มันมากกว่า ” แตนพูดอย่างเจ็บใจ
“ ทำไมมันต้องทำกับเราอย่างนี้ด้วย ” แตนพูด
“ ก็เพราะว่าเขาลืมคำว่ามิตรภาพไปแล้วน่ะสิ ” กอล์ฟพูด
ทั้ง 3 คนได้แต่ครุ่นคิดเรื่องของเธออยู่ในกระท่อมโทรม ๆ ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างกระหน่ำ
ทางด้านของกวางนั้น เธอเดินไปตามป่าเรื่อย ๆ
“ แก่ก .... แก่ก ” มีเสียงคนเดินตามมา
ด้วยความตกใจเธอจึงหันไปดูก็พบกับชายคนหนึ่งอยู่ที่นั่น ด้วยสายฝนที่ตกลงมาไม่ขาดสายนั้นจึงทำให้มองเห็นชายคนนั้นได้อย่างไม่ชัดเจนเท่าไหร่นัก แต่ในความคิดของเธอชายที่จะอยู่ที่นี่ได้คงจะเป็นกอล์ฟ ...
“ กอล์ฟ .... แหม ... ตามฉันมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ... ตกลงจะหนีไปพร้อมฉันใช่ป่ะ ” กวางพูดอย่างร่าเริง
ชายคนนั้นค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับง้างอะไรบางอย่างเพื่อเตรียมที่จะเล่นงานเธอ
“ ว้าย !!! ” ด้วยสัญชาตญาณของหญิงสาว เธอหลบอาวุธนั้นได้หวุดหวิด
“ แกไม่ใช่กอล์ฟนี่นา .... ” กวางตกใจ
“ หรือว่า ... ฆาตกร ” กวางพูด
ทันทีที่เธอรู้ว่าเป็นฆาตกร เธอก็รีบวิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิตโดยที่ข้างหลังนั้น เจ้าฆาตกรหน้าเลือดก็ตามมาติด ๆ เช่นกัน
เธอวิ่งมาจนมาถึงบ้านร้างหลังโรงพยาบาล เธอก็ตัดสินใจวิ่งเข้าไปซ่อนตัวข้างใน
เพียงไม่กี่นาทีมันก็บุกเข้ามาในบ้านร้างหลังนี้ .... มันกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ตัวบ้านก่อนที่จะเดินเข้ามาข้างใน มันค้นหาไปรอบ ๆ ชั้นที่หนึ่งจนมาสะดุดตากับห้องห้องหนึ่ง ห้องนั้นถูกปิดอย่างแน่นหนาเหมือนกับว่ามีคนมาซ่อนตัวอยู่
มันมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูบานนั้นพร้อมกับใช้ขวานที่อยู่ในมือจามลงไปยังห้อง ๆ นั้นอย่างแรง
กวางซึ่งหลบซ่อนตัวอยู่ในห้องห้องนั้นเกิดอาการตื่นตกใจ
“ จะทำไงดี ” เธอกระวนกระวายก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นหน้าต่างที่พอจะออกไปได้
“ ทางนี้แล้วกัน ” เธอวิ่งไปเปิดหน้าต่างแต่ว่ามันมีโซ่คล้องอยู่
“ ตายแน่ ๆ ” เธอเริ่มหมดหวัง
แต่ยังมีทางรอดอยู่ มือของเธอไปโดนกับกระป๋องย่าฆ่าแมลงเข้า เมื่อเธอเขย่าดูก็พบว่ามีสารพิษอยู่ในกระป๋องพอสมควร
“ นี่คงจะพอทำให้มันหยุดอาละวาดได้นะ ” ว่าแล้วเธอก็เข้าไปหลบในตู้เพื่อรอให้มันเข้ามาเท่านั้นเอง ....
ความคิดเห็น