คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Lesson 3 : สามพี่น้องตระกูลริทเทีย
Lesson 3
หลังจากที่ทั้งสองสาวได้ที่นั่งเหมาะข้างบ่อน้ำพุซึ่งอยู่ตรงกลางโถง พวกเธอรีบกรอกเอกสารใบสมัครทันที
“ บ้าเอ๊ย! หมึกหมด ” เอเลนอุทานเบา ๆ ก่อนที่จะพยายามเขย่าหัวปากกาให้หมึกออก แต่ก็ไม่ได้เป็นผลเลยแม้แต่น้อย เธอหันไปดูโดโร่ เธอก็ยังกรอกเอกสารไม่เสร็จเช่นกัน
“ ปากกาหมึกหมดอ่ะ ... เดี๋ยวขอยืมของแกหน่อยนะ ” เธอยิ้มเจื่อน ๆ
“ อืม ๆ ... ” โดโร่พยักหน้าโดยที่มือก็ยังคงเขียนใบสมัครต่อไป
ในระหว่างที่รอปากกาจากโดโร่จัง
“ อ่ะ ” มีมือคู่หนึ่งยื่นมาหาเอเลนพร้อมกับปากกาด้ามใหม่เอี่ยม
“ โทษนะคะ ไม่ใช่ของฉันน่ะ ” เธอพูด
ชายหนุ่มเจ้าของปากกาหัวเราะอย่างชอบใจ “ คือว่าเห็นคุณยังกรอกใบสมัครไม่เสร็จน่ะ ผมมีปากกาอยู่ด้ามนึง เอาไปใช้ก่อน แล้วค่อยเอามาคืนผมเมื่อตอนที่เราเจอกันแล้วกันนะครับ ^^ ” เขาพยายามผูกมิตร
“ ขอบคุณนะ นายเป็นคนดีจัง ” เอเลนรับปากกามาจากชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้น ดวงตาคู่โตของเขาแสดงความจริงใจออกมาให้เห็น
นายคนนี้คงไม่มีพิษภัยอะไรหรอกมั้ง ... เธอคิด
ชายหนุ่มยิ้มออกมาก่อนที่จะเดินจากไปจากตรงนั้น แต่แล้วเสียงของเอเลนก็ดังขึ้นซะก่อนที่เขาจะหายลับไป
“ ขอบใจอีกครั้งนาย ... ” เอเลนพยายามจะเรียกชื่อแต่ก็ไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร
“ ผม ... เอลแซ็ค ซีสตริงค์ ครับ ” ชายหนุ่มหันมาอีกครั้งก่อนที่จะเดินจากไป
“ เอลแซ็ค ... ” เอเลนยิ้มออกมาก่อนที่จะรีบหันมากรอกใบสมัครอย่างรีบร้อน
“ ตรงช่องสาขาน่ะ ... ใส่สาขาอะไรดี ?? ” โดโร่หันมาถามเพื่อนที่ลนลานในการเขียนใบสมัคร
“ สาขาเหรอ ... ” เอเลนไล่ดูสาขาการเรียนที่มีอยู่ที่นี่
สาขาการเรียนของควอซนั้นแบ่งออกเป็น 8 สาขาใหญ่ ๆ สาขาแรกคือสาขาการดนตรี
.... การดนตรี ฉันเล่นดนตรีห่วยแตกจะตาย
นักฆ่าเหรอ - ฉันไม่ได้อำมหิตขนาดนั้นสักหน่อย TT
นักพรต - ฉันคงไม่มีเวทย์แบบนั้นหรอก
สาขาการสืบสวน - ข้าม ๆ ๆ
มนต์ดำ – น่าสน ๆ แต่ก็น่ากลัวอยู่เหมือนกันแฮะ
หลบหลีกและการวางยาพิษเหรอ – ฉันคงไม่ไวขนาดหรอกมั้ง
การเกษตรและมนุษย์ – ฉันไม่ใช่คนรักธรรมชาติเหมือนยัยโดโร่หรอกนะ
การแสดง – นี่แหล่ะ ที่ฉันต้องการ ^^ .....
“ ฉันเอาสาขาการเกษตรนะ ดูท่าทางน่าจะสนุกดีอ่า ” โดโร่รีบกรอกใบสมัครลงไป
“ การแสดง น่าจะเป็นตัวตนของฉันมากกว่าล่ะมั้ง ” เอเลนตัดสินใจลงสาขาการแสดงของสถาบันแห่งนี้
หลังจากที่กรอกใบสมัครเสร็จ คนทั้งคู่ก็เดินขึ้นที่ชั้นสอง เสียงเจี๊ยวจ๊าวของคนในสถาบันค่อยข้างที่จะดังพอสมควร เนื่องจากเป็นสถาบันที่เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่นานมานี้ และคนที่มาถึงที่นี่ได้คงไม่ใช่คนที่มีเวทย์ธรรมดา ๆ แน่ ๆ ....
“ นี่ไง ห้องส่งใบสมัคร ” โดโร่ชี้ป้ายหน้าห้องก่อนที่จะเจอกับเจ้าหน้าที่หนุ่มร่างยักษ์ที่ยืนคุมอยู่หน้าห้อง
“ ขอใบสมัครที่กรอกเสร็จด้วยครับ ” เขาพูดอย่างเย็นชา
“ นี่ค่ะ ” โดโร่ยื่นใบสมัครให้เจ้าที่ก่อนที่จะดึงใบสมัครจากมือของเอเลนส่งให้เช่นกัน
เจ้าหน้าที่รับมาก่อนที่จะนำใบสมัครทั้งเสียบลงในช่องหน้าประตูห้อง มีแสงเรือง ๆ ออกมาจากช่องนั้นก่อนที่ใบสมัครจะเด้งออกมาอีกครั้งในสภาพที่เป็นกระดาษลายคราม
“ คุณโดโรธีร์ เมอคิวรี่ครับ ... รหัสของคุณคือ TC02 เลขที่นั่งฟังบรรยายคือหมายเลข 37 ครับ ... คุณเอเลนอร์ บราวน์นิ่ง ... รหัสของคุณคือ HR04 เลขที่นั่งฟังบรรยายคือหมายเลข 38 ครับ ” เจ้าหน้าที่ยื่นใบสมัครคืนให้ทั้งคู่
“ แล้วพวกเราจะต้องทำอะไรบ้างคะ ... ” เอเลนถามขึ้น
“ คุณหนูเห็นประตูบานใหญ่ลายครามทางด้านขวาหรือเปล่า ?? ” เจ้าหน้าที่ผายมือไปทางขวาเผยให้เห็นประตูลายครามบานใหญ่ที่เปิดอ้าอยู่
ทั้งสองพยักหน้าเป็นอันทราบ เจ้าหน้าที่จึงบอกให้ไปที่นั่น ทั้งคู่ขอบคุณเจ้าหน้าที่ร่างยักษ์ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องนั้น
“ ว้าว~ ” เอเลนและโดโร่ยืนตะลึงกับห้องที่มีความกว้างขวางและใหญ่โตแบบมหึมา เก้าอี้สีลายครามถูกจัดไว้ประมาณ 50 ชุด แต่ละชุดจะประกอบด้วยเก้าอี้ลายคราม แท่นอาเขตเวทย์มนต์ที่อยู่หน้าเก้าอี้ของแต่ละตัว ความสูงประมาณพนักพิงของเก้าอี้แต่ละตัว ...
ห้องนั้นประดับด้วยผ้าม่านสีแดงสนิทผูกติดกับกระจกบานโตกันแดดเข้ามา ไฟสีทองนวล ๆ ดูแล้วสบายตา ช่างเข้ากันดีกับรูปปั้นและภาพแขวนที่อยู่ในห้องนั้น คนเริ่มส่งเสียงดังและเจี๊ยวจ๊าวขึ้น
“ เอ่อ .. ได้บัตรหมายเลขที่เท่าไรครับ ” อาจารย์มาดเซอร์เดินเข้ามาหานักเรียน ดูจากป้ายชื่อที่ปักอยู่ทางด้านขวาทำให้รู้ว่า คนนี้คืออาจารย์ฮิวมัส มอโรส นั่นเอง
“ สามสิบเจ็ดกับสามสิบแปดค่ะ ” เอเลนพูด
“ อ่อ .. ไปที่แถวที่สามจากด้านหน้า เก้าอี้นั่งตัวที่เจ็ดและแปดนะครับ ” อาจารย์ชี้ไปที่เก้าอี้ตัวประจำของเธอทั้งสอง
“ ขอบคุณนะคะ อ.ฮิวมัน ^^ ” โดโร่ยิ้มร่าก่อนที่จะเดินไปที่เก้าอี้พร้อมกับเอเลน ระหว่างที่เดินไป สายตาของทั้งสองได้ไปปะทะเข้ากับกลุ่มคนที่จ้องมองพวกเธออยู่
“ โดโร่ ... นั่นมัน ... ” เอเลนหันมากระซิบกับโดโร่พร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้
“ พวกริทเทีย ... ” โดโร่ตอบเพื่อนสั้น ๆ
“ ไม่นึกเลยนะว่าจะมาถึงที่นี่ได้ ... มากันครบสามศรีพี่น้องเลย .... ” เอเลนไม่ค่อยพอใจที่เห็นสามพี่น้องนั่นอยู่ร่วมสถาบันเดียวกันกับเธอ
“ ขออย่าให้เรียนสาขาเดียวกันเลย ” โดโร่ภาวนา
ตระกูลริทเทีย ตระกูลที่เป็นมหาอำนาจที่ใหญ่ที่สุดของแดนเวทย์มนต์ในอาเขตนั้น ทุกคนรู้จักถึงกิตติศัพท์ความร้ายกาจของสามศรีพี่น้องนี้ว่าน่ากลัวแค่ไหน เป็นตระกูลที่ชอบเอาเปรียบคนจนและชอบข่มเหงรังแกระรานคนอื่นไปทั่ว ที่สำคัญ สามพี่น้องนี้เคยเรียนที่เดียวกับโดโร่และเอเลนด้วย
เริ่มจากพี่ชายคนโต ราฟลูเทียร์ แอล ริทเทีย เป็นพวกที่ชอบใช้กำลังมากกว่าการใช้สมอง อาจจะดูเย็นชาในบางครั้งแต่ก็มีความน่ากลัวซ่อนเร้นอยู่ พลังที่เขาใช้คือพลังของความมืดทุกรูปแบบ
อาร์วิส แอล ริสเทีย พี่ชายคนกลางของตระกูล เป็นพวกขาลุยและพูดจาโผลงผาง ใจร้อน กวนประสาทแต่ก็มีสติพอสมควร ต่างจากพี่น้องทั้งสองอย่างสิ้นเชิง ถึงแม้ว่าจะอยู่ในตระกูลนี้ เขาก็ยังคงเห็นค่าของความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง
น้องสาวคนเล็ก ยัยตัวแสบ รินริน แอล ริทเทีย น้องสาวจอมก๋ากั่นและไม่ยอมใครง่าย ๆ ชอบแกล้งคนอื่นเพื่อความสนุกของตัวเอง ชอบพูดจากดูถูกคนอื่น มีพลังในการเคลื่อนที่สูงและรวดเร็วมาก
ขณะเดียวกันทางด้านของพวกที่ถูกนินทา น้องสาวเล็กสุดของตระกูลมองมายังสองสาวที่กำลังสนทนากันเกี่ยวกับเรื่องของพวกเธอ
“ พี่ราฟลูเทียร์ ... คุณบราวน์นิ่งกับคุณเมอคิวรี่ก็มาเรียนที่นี่เหมือนกันนี่นา ” น้องสาวมองทั้งสองด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม ยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจ
“ ฉันยังไม่เห็นยัยสองคนนั้นที่เธอพูดถึงเลย สงสัยจะตาฝาดนะเนี่ย ไปตัดแว่นก่อนดีกว่ามั้ยฮะ ... ” อาร์วิสขยี้ผมสีเงินอย่างเอ็นดู
เขาน่ะเห็นตั้งแต่พวกเธอเข้ามาแล้ว เพียงแต่ว่าไม่อยากให้มีเรื่องกันตอนนี้เท่านั้นเอง
“ ไม่ฝาดนะเฮีย ... นั่นไง ” รินรินยังไม่วายชี้ให้พี่ชายทั้งสองดู
“ จริงด้วยสินะ ... ” ราฟมองไปยังสองสาวที่กำลังสนทนากันอย่างสนุกสนาน
“ ไปทักทายหน่อยดีกว่ามั้ย ” ราฟลุกขึ้นก่อนที่จะเดินดุ่ม ๆ เข้าไปหาพวกเธอที่นั่งอยู่แถวต้น ๆ
“ คริคริ ” น้องสาวชอบอกชอบใจก่อนที่จะรีบลุกตามพี่ชายตัวดีไปติด ๆ
“ โธ่! ซวยแล้วไง ยัยสองคนนั้น ” อาร์วิสกุมขมับก่อนที่จะรีบวิ่งไปห้ามพี่น้องจอมหาเรื่อง
ก่อนที่มันจะเกิดเรื่องใหญ่ไปมากกว่านี้!!
________________________________________________________
ความคิดเห็น