คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Lesson 1 : มุ่งหน้าสู่ควอซ
Lesson 1
ณ ผืนป่าแห่งดินแดนเวทย์มนต์ สรรพสัตว์และสิ่งมีชีวิตทุกอย่างกำลังหลับใหล หากแต่ว่า อีกบริเวณหนึ่งยังมีบางสิ่งที่ไม่หลับใหลไปตามรัตติกาล รัตติกาลที่กำลังจะเปลี่ยนเป็นรุ่งเช้าในอีกไม่นาน
“ เฮ้อ ! ฉันเบื่อจริง ๆ เลยนะ กับชีวิตแบบนี้ ทำไมพ่อกับแม่ต้องพาฉันมาไว้ในบ้านเห็ดโคนยักษ์นี่ด้วย ฉันอยากกลับบ้านนะ!! ” สาวน้อยตะโกนลั่นอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่จะสะบัดผมสีน้ำเงินยาวไว้ข้างหลัง
“ อย่าบ่นเป็นยัยแก่หัวหงอกสิโดโร่ ก็เธอไม่ใช่เหรอที่เอาผงกั๊มไปให้เจ้าลูมิเนสกินน่ะ ... ” เงือกสาว ผมสีน้ำเงินยาวพูดขึ้น
“ ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าผงนั่นมันจะทำลายกระดูกเจ้าลูมิเนสจนหมดอ่ะ ” โดโร่ พูดขึ้นก่อนที่จะนั่งกอดอก
โดโร่จัง หรือโดโรธีร์ เมอคิวรี่ เป็นเด็กที่ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองบ้างในบางครั้ง อ่อนโยน เป็นคนที่มีหลายอารมณ์ เรียกได้ว่าอารมณ์แปรปรวนได้ง่าย มีแต่เงือกสาวที่ชื่อว่าเอเลนอร์เท่านั้นที่เป็นเพื่อนกับเธอและสามารถเกลี้ยกล่อมเธอได้เวลาที่เธอใจร้อน
“ ถ้ามีอะไรทำระหว่างโดนกักบริเวณแบบนี้ก็ดีน่ะสิ *3* ” เธอทำหน้ามุ่ย
ฟิ้ว!! บางสิ่งบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
“ ได้ยินเสียงไหม ” เอเลนอร์ลุกขึ้นก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ
“ มีอะไรบางอย่าง ... ” เธอเริ่มยืนขึ้นบ้าง
“ กำลังมา ... ” เอเลนอร์มองไปนอกหน้าต่าง
“ ทางนี้!!! ”
สิ้นเสียงของโดโรธีร์ เธอรีบจับบางสิ่งบางอย่างที่วิ่งมาชนกับมือของเธออย่างพอดิบพอดี
“ อะไรน่ะ ” เอเลนอร์เดินเข้ามาใกล้ ๆ พอดีกับที่มีบางสิ่งที่เหมือนกันลอยเข้ามาในนี้อย่างช้า ๆ
“ ดูท่าว่าจะเป็นจดหมายนะ ” โดโร่รีบเดินไปหยิบอีกฉบับหนึ่งมา น่าแปลกที่จดหมายที่ตกอยู่กลับลอยขึ้นและค่อย ๆ ตรงไปหาเพื่อนสาวของเธอ
“ อะไรกันน่ะ ” เอเลนอร์ค่อยข้างแปลกใจก่อนที่จะค่อย ๆ แกะออก
ถึงท่านผู้ถูกเลือก
ท่านผู้ได้อ่านจดหมายฉบับนี้ เราขอต้อนรับสู่สถาบันควอซ สถาบันที่มีการเรียนการสอนตั้งอยู่ในอาเขตลึกของดินแดนเวทย์มนต์ ถ้าท่านสนใจที่จะมาเป็นนักเรียนของที่นี่ เพียงแค่คุณตอบตกลงและเดินทางมาที่นี่ เรารอคุณอยู่
ผอ.ซิลวิเรียส
“ ใบสมัครเรียนเหรอ ?? ” โดโร่ทำที งง งง
“ คงจะยังงั้น ”
สิ้นเสียงของเอเลนอร์ จดหมายทั้งสองฉบับค่อย ๆ หลุดออกจากมือก่อนที่จะกลางออกเป็นวงเวทย์ขนาดใหญ่
“ อะไรกัน ” เอเลนอร์เดินถอยห่างออกมาจากเวทย์นั้น
“ ถ้าตอบตกลงคงต้องเดินเข้าไปในนี้สินะ ” โดโร่มองหน้าเพื่อนสาว
“ เอาไงดี ... เธอคิดว่าไง ” เธอหันมาถามเพื่อน
“ ฉันว่าจะไปที่นั่น ... ”
“ ทำไมกัน ?? ”
“ การที่พวกเราถูกเรียกให้ไปที่นั่น หมายความว่าพวกเราต้องมีอะไรพิเศษจากคนทั่วไปแน่ ๆ ... คิดยังงั้นไหม เอเลน ” เธอยิ้มให้เพื่อนสาวก่อนที่จะค่อย ๆ ก้าวเท้าเข้าไป
“ เดี๋ยวก่อนโดโร่!! ” เอเลนพยายามตะโกนห้าม
แต่ทว่าร่างของเธอหายเข้าไปในวงเวทย์ก่อนที่วงเวทย์จะค่อย ๆ สลายเป็นธุลี
เหลือแต่เอเลนที่ยืนอยู่ในบ้านนั้น
“ โธ่ ... ยัยโดโร่ ” เธอถอนหายใจก่อนที่จะรีบตามเพื่อนเข้าไปในวงเวทย์นั้น
พวกเธอทั้งสองกำลังจะก้าวเข้าไปยังดินแดนที่คนน้อยมาก
จะมีโอกาสรอดออกมาจากที่นั่น!!
วูบ~ แสงประหลาดค่อย ๆ ส่องประกายขึ้น
ร่างของเอเลนค่อย ๆ โผล่ออกมาจากแสงนั้นก่อนที่จะล้มลงกับพื้นหญ้า
“ ที่นี่ไหนเนี่ย ” เธอยันตัวเองขึ้น ยืนขึ้นมองรอบ ๆ
มันคือป่าทึบที่ไหนไม่รู้ แต่ที่แน่ ๆ มันไม่ใช่ป่าที่เธอและเพื่อนเคยอยู่มาก่อน ใบไม้ห้าแฉก เสียงร้องของมอนเตอร์ที่มีพลังต่างโห่ร้องราวกับว่าเป็นการต้อนรับการมาของเธอ
“ ทำไมมาช้าจังล่ะเอเลน ” โดโร่เดินออกมาจากโพรงไม้พร้อมกับลูกเบลโล่เรสในมือ
“ ที่นี่ที่ไหนกัน ” เธอถามเพื่อนสาวก่อนที่จะรีบเบลโล่เรสมากิน
“ คงจะเป็นสถานที่ที่อยู่ของสถาบันล่ะมั้ง ”
“ นี่เธอโง่หรือว่าแกล้งโง่กันเนี่ย สถาบันมันจะตั้งอยู่ในป่าน่ากลัว ๆ แบบนี้ได้ไง ” เธอตวาดใส่เพื่อน
“ เอาน่า ๆ เดินไปตามทางคงเจอ นี่ก็จะเที่ยงแล้วด้วย ” เธอชี้ไปที่ทางเดินที่มีหญ้าเขียวขึ้นล้อมรอบ
“ เราไม่ได้มาทัศนศึกษากันนะโดโร่ เดินสุ่มสี่สุ่มห้ามีแต่จะอันตรายพอดี ” เอเลนเตือนสติก่อนที่จะเรียกตรีศูรย์ออกมาจากสร้อยคอ
“ ทำไมต้องระแวงขนาดนั้นด้วยล่ะ .... ” เธอทำหน้า งง
“ กันไว้ดีกว่าแก้ไม่ใช่เหรอ ?? ” เอเลนบอกเพื่อน
เธอไม่ได้พูดอะไรนอกจากเรียกลูกแก้วอควาเรียสออกมาทั้งสองลูก มันค่อย ๆ หมุนรอบอยู่รอบ ๆ ตัวของโดโร่ เธอเรียกออกมาก็เพื่อความสบายใจของเพื่อน
เมื่อเรียกอาวุธมาจนเรียบร้อยแล้ว พวกเธอกำลังจะเดินเข้าไปยังเขตป่า แต่ทว่า
“ เฮ้! พวกเธอน่ะ ” เสียงปริศนาของชายหนุ่มคนหนึ่งดังมาจากต้นไม้ด้านบน เธอทั้งสองแหงนขึ้นไปตามเสียงเรียก
ตุบ! เขากระโดดลงมาจากต้นไม้ใหญ่ก่อนที่จะยืนขึ้น ชุดนักเวทย์ที่ดูทะมัดทะแมงช่างเข้ากันดีกับธนูเสียจริง
“ ถ้าให้ฉันเดา พวกเธอคงจะไปที่ควอซใช่ไหม ” เด็กหนุ่มถามขึ้น
“ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ” เอเลนพูดก่อนที่จะกระชับตรีศูรย์ไว้ในมือ
“ ฉันก็กำลังจะไปที่นั่นเหมือนกัน ไม่นึกเลยนะว่าจะมีเพื่อนร่วมทางด้วย ^^ ” เขายิ้มกว้าง
“ ชื่อของนายล่ะ ?? ” โดโร่ถาม
“ ฉันชื่อ ไดน์ ... ยินดีที่ได้รู้จักนะ ” เขาพูด
“ โดโร่ .. นี่เอเลน ” เธอแนะนำตัวเองและเพื่อนสาวของเธอ
“ ดีจัง สาว ๆ สวย ๆ ทั้งนั้นเลย ” ไดน์แซว
“ เราจะไปกันได้หรือยัง ... ” เอเลนถามเพื่อนทั้งสอง
ไดน์และโดโร่มองหน้ากันก่อนที่จะยิ้มกว้างพร้อมกับเดินตามเอเลนไปติด ๆ ทางเดินค่อยข้างที่จะรกพอสมควร มีแต่วัชพืชที่ขึ้นรกเต็มสองข้างทาง ตั้งแต่ที่พวกเขาเดินมา
“ แดดร้อนเป็นบ้าเลยแฮะ ” ไดน์ เด็กหนุ่มหน้าหวานพูดก่อนที่จะค่อย ๆ ปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นเป็นเม็ด ๆ บนใบหน้า
“ แหงล่ะ ตอนกลางวันนะ ไม่ใช่กลางคืน ” โดโร่หันมามุ่ยหน้าใส่เพื่อนหนุ่ม
ขณะที่ทั้งสองกำลังแหย่เล่นกันอยู่เป็นเด็ก ๆ นั้น โดโร่เกิดชนเพื่อนสาวที่หยุดเดินกระทันหันเข้าอย่างจัง
“ มีไรเหรอเอเลน หยุดทำไม ?? ” โดโร่ถามอย่างสงสัย
“ มีอะไรบางอย่าง ... อยู่แถวนี้ ” เธอมองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะกรัชับตรีศูรย์ให้แน่นมืออีกครั้ง ไดน์และโดโร่ก็จับอาวุธของตัวเองให้แน่นมือเช่นกัน
ระหว่างที่พวกเขามองดูบางอย่างที่ผิดปกติอยู่นั้น มีอะไรบางอย่าง
พุ่งเข้าโจมตีพวกเขา !!
___________________________________________
ความคิดเห็น