S.I.R.E.N.

ลำดับตอนที่ #14 : ความหวังสุดท้าย

โทโมโกะไม่รอช้า เธอรีบใช้สองมือที่โชกชุ่มไปด้วยเหงื่อรีบเข้าไปปลุกเด็กน้อยอย่างรวดเร็ว

" ฮารุมิ...ฮารุมิ...ตื่น...ตื่นสิ " เธอพยายามเรียกหลายครั้ง

ความพยายามของเธอประสบความสำเร็จ เด็กน้อยตื่นขึ้นมาด้วยความสะลึมสะลือ

" พวกพี่...พวกพี่จริง ๆ ด้วย " เด็กน้อยตะโกนลั่น

" พวกพี่มาที่นี่ได้ไงกันคะ เอ่อ แล้วครูของหนูล่ะ " ฮารุมิถามอย่างสงสัย

เพียงประโยคสุดท้ายของหนูน้อยกลับทำให้พวกเธอทั้งหมดอึ้งไปตาม ๆ กัน

ทุกคนไม่กล้าตอบคำถามของหนูน้อย

" คือ....ครูของหนูน่ะ เอ่อ....ตายแล้ว " อิจิโกะเป็นคนตอบข้อสงสัยของหนูน้อย

คำตอบเพียงสั้น ๆ ของอิจิโกะกลับทำให้หนูน้อยอึ้งไป

หนูน้อยเก็บอาการไม่ไหวปล่อยโฮออกมาเสียงดังลั่น

" ถึงหนูจะร้องไห้ตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์แล้วนะ ครูของหนูน่ะไปสบายแล้ว " โทโมโกะเข้ามาปลอบโยนเด็กน้อย

ฉับพลันที่ปลายประตูมีเสียงของอะไรบางอย่างกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้

ความเงียบเข้ามาปกคลุมเหล่าผู้รอดชีวิตอีกครั้ง

และแล้วประตูก็ค่อยแง้มออก เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่หน้าประตู

มันคือ สุนัขเท่านั้น

ความปลอดภัยกลับเข้ามาสู่กลุ่มอีกครั้ง

" ฉันคิดว่าที่นี่ไม่ปลอดภัยแล้วล่ะ รีบหาทางออกก่อน.... "

ยังไม่ทันที่บาทหลวงจะพูดจบร่างกายของเขาก็เริ่มมีปฎิกิริยาแปลก ๆ

นัยน์ตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงกล่ำ มือไม้สั่นไปหมด เส้นเลือดเริ่มปูดบวมออกมาให้เห็นก่อนที่จะมีสิ่ง ๆ หนึ่งไหลออกมาจากปากของเขา

ปฎิกิริยาแบบนี้ หรือว่าเป็นผลที่เขากินน้ำในลำธารสีเลือดเข้าไป

สิ่งที่ไหลออกมานั้น มันคือ หนอนตัวเล็ก ๆ  มันไหลออกจากปากของเขาเต็มไปหมด

ด้วยความตกใจ ทุกคนจึงรีบวิ่งออกมา ก่อนที่จะหายลับไปอีกทางหนึ่ง

พวกเขาวิ่งไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเข้าสู่พื้นที่ที่เป็นนาของหมู่บ้าน ความหวังของพวกเขาเริ่มมาอีกครั้ง เมื่อมี ฮ.ลำหนึ่งบินผ่านมา

" ทางนี้.....พวกเราอยู่ทางนี้ค่ะ " นาโอโกะตะโกน

คนขับ ฮ. ได้ยินเสียง พวกเขาจึงลงจอดที่ทุ่งนาที่เคว้งคว้าง

ทันทีที่เครื่องบินลงจอด พวกเขาทั้งหมดรีบกุลีกุจอขึ้นเครื่อง

เมื่อทั้งหมดขึ้นเครื่องแล้ว คนขับจึงรีบบินขึ้นสู่ท้องฟ้า

ทันทีที่ ฮ.กำลังแล่นอยู่บนอากาศนั้น ฉับพลันเสียงแห่งความตายก็ดังขึ้น

เสียงไซเรนกำลังดังโหยหวนขึ้นอีกครั้ง

เสียงแห่งความตายนั้นทำให้เครื่องบินเสียการทรงตัว

" เราต้องลงจอดที่เกาะใกล้ ๆ ก่อน " เสียงคนขับเครื่องบินตะโกน

และเครื่องบินก็จอดลงที่เกาะแห่งหนึ่ง

ทุกคนลงจากเครื่องบิน

ทันทีที่ทุกคนลงมาเหยียบพื้นเกาะนี้ ความรู้สึกแปลก ๆ กลับเข้ามาอีกครั้งเพราะที่เกาะนี้ ไร้วี่แววของคน ไม่มีเสียงอะไรทั้งสิ้น

เกาะนี้คือเกาะร้าง

นี่มันอะไรกัน พวกเขากำลังจะเผชิญหน้ากับสถานที่ที่น่ากลัวแห่งใหม่ และความตายกำลังกลับมาเยือนพวกเขาอีกครั้ง

พวกเขานึกขึ้นในใจว่า

...เหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวมันยังไม่จบลงง่าย ๆ ....