คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หนี หนี หนี !!!
21.09 น.
เธอเปิดประตูห้องเก็บศพออกก่อนที่จะวิ่งไปตามเตียงคนไข้ .... มีศพเน่า ๆ เต็มเตียงหมด ด้านในสุดมีช่องเก็บศพที่เปิดอ้าไว้ ... แต่ข้างในมีศพนอนอยู่
" ทำไงดีล่ะเนี่ย " เธอกระวนกระวาย
มันกำลังตรงมาทางนี้ ....
" เอาวะ " เธอพูดก่อนที่จะเข้าไปในช่องเก็บศพที่มีศพนอนอยู่
ประตูห้องเก็บศพถูกเปิดออกอย่างแรง ชายร่างใหญ่ถือขวานเหมาะมือเดินไปตามเตียงคนไข้ มันกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง
ทางด้านของมาที่นอนเบียดกับศพ เธอแทบกลั้นหายใจไว้ไม่อยู่ ศพส่งกลิ่นเหม็นไปทั่ว ใบหน้าของเธออยู่ในระยะประชิดกับหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำเหลืองที่ไหลย้อยออกมาผสมกับเหงื่อของเธอเพราะความร้อนภายในตู้
เธอภาวนาขอให้มันออกไปเร็ว ๆ ....
เพียงไม่นานมันก็เงียบเสียงไป
" สงสัยจะไปแล้วมั้ง " เธอถอนหายใจก่อนที่จะค่อย ๆ เปิดช่องเก็บศพออกมาพร้อมกับคลานออกมาจากช่องนั้นอย่างช้า ๆ
" แฮ่ก ๆ ๆ " เธอหอบหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยล้า ....
ไม่นานนักเธอค่อย ๆ พยุงตัวขึ้นจากอาการหอบเหนื่อยก่อนที่จะค่อย ๆ เดินไปที่ประตูทางออก
ฉับพลัน ....
......
......
......
ปึ้งงงงง !!!! ขวานถูกขว้างใส่ประตูอย่างแรง เฉียดหูเธอไปนิดเดียวเท่านั้น เธอหันกลับมาก่อนที่จะเจอเจ้าของขวานที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง
" กรี๊ดดดดดดดดดด !!! " เธอตะโกนก่อนที่จะวิ่งออกมาข้างนอกห้อง ....
เธอมองซ้ายมองขวาเพื่อหาที่ปลอดภัยแห่งใหม่ ..... ห้องพักนางพยาบาล
เธอรีบวิ่งเข้าไปในห้องพักนางพยาบาล มีตู้ล๊อคเกอร์มากมาย
" ถ้าเข้าไปมันต้องรู้แน่ ๆ " เธอมองไปเห็นเครื่องอบผิวของโรงพยาบาล
" พยาบาลที่นี่ไฮโซจังเลยแฮะ " เธอชื่นชมในความหรูหราของโรงพยาบาล
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องน่าชื่นชมซะหน่อย ....
เธอรีบเปิดเครื่องอบผิวก่อนที่จะเข้าไปซ่อนตัวในนั้นอย่างเงียบ ๆ พอดีกับที่มันเดินเข้ามา
มันตรงไปที่ตู้ล็อคเกอร์ก่อนที่จะใช้ขวานจามลงที่ตู้ล็อคเกอร์ทีละตู้ ๆ
เธอคิดถูกที่ไม่ไปหลบในนั้น ถ้าขืนเข้าไปมีหวังหัวเละแน่ ๆ ....
มันทำลายตู้ทุกตู้ก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ ห้องอีกครั้งพร้อมกับสะดุดตากับเครื่องอบผิว
มันเดินมาที่เครื่องอบผิว !!!
แต่มันไม่ได้เปิดฝาเครื่อง มันกลับทำอะบางอย่างพร้อมกับกดหมุนเร่งความร้อนพร้อมกับเดินออกไปจากห้อง .....
" ไอ้โง่เอ๊ย ... " เธอพูดเบา ๆ ก่อนที่จะค่อย ๆ เปิดเครื่องอบผิวออก แต่ ...
มันถูกล็อคไว้ด้วยเชือกมนิลาที่มีความเหนียวพอสมควร ..... เธอพยายามเปิดฝาเครื่องออกแต่มันก็ไม่ขยับเลย
ในตอนนั้นเองที่ปุ่มความร้อนเริ่มทำงาน เนื่องจากมันได้กดปุ่มไว้ก่อนแล้ว
ไฟในเครื่องค่อย ๆ ติดทีละดวง .... เธอเหลือบไปเห็นปุ่มหมุนของตัวเครื่อง
มันถูกปรับที่ Max ...
" กรี๊ดดดดดดดดดดด !!! " เธอกรีดร้องอีกครั้งก่อนที่จะพยายามผลักฝาเครื่องให้เปิดออก
ความร้อนค่อย ๆ ถูกปล่อยออกมาตามเครื่อง ตอนนี้มันเริ่มร้อนมาแล้ว ....
เธอนึกขึ้นได้ว่าในกระเป๋าเธอมีตะไบเล็บอยู่ เธอรีบหยิบมันออกพร้อมกับตะไบเชือกนั้นออกอย่างรวดเร็ว
เนื้อหนังของเธอเริ่มพุพอง ..... ความร้อนได้แทรกซึมเข้าไปในผิวหนังของเธอ
เวลานานพอสมควรกว่าเชือกมนิลาจะถูกตัดออก ฝาเครื่องถูกเปิดออก เธอค่อย ๆ คลานออกมาจากเครื่อง ตอนนี้ร่างกายของเธอพุพองไปหมดทั้งตัว แขนและขามีเม็ดพองปูดขึ้นมา
" อูยยยย .... " เธอค่อย ๆ ยืนขึ้น
" สวัสดีจ่ะ ขวัญชนก " เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น
" อ .... อาจารย์สาวิกา !!! " เธออุทาน
" ตะไบเล็บน่ะ .... " เธอพูดก่อนที่จะคว้าจะไบเล็บออกมาจากมือของเธอ
" เขาเอาไว้ใช้ทำแบบนี้ตั้งหาก !!! " เธอรีบล๊อคคอของมาเอาไว้ก่อนที่จะใช้ตะไบเล็บแหลมทิ่มเข้าไปในขมับของเธอพร้อมกับคว้านไปรอบ ๆ
" กรี๊ดดดดดดดดดด !!! " เธอกรีดร้องอย่างทรมาณ
" ยัยมา !!! " อุทานก่อนที่จะมองไปยังพักนางพยาบาล ตอนนี้พวกเขาอยู่หลังเคาน์เตอร์
" ไปเร็ว !!! " แชมป์รีบออกมาจากที่ซ่อนก่อนที่จะวิ่งตามเสียงของเธอ
" อ .... อ ..... อา ..... จ .... จารย์ " เหลือค่อย ๆ ไหลซึมออกมาจากหนังหัว
เธอยืนค้างอยู่สักพักก่อนที่จะล้มลงไปกับพื้น ทับกองเลือดของเธอ
" เสร็จไปอีกหนึ่ง " เธอยิ้มเบา ๆ
" อาจารย์สาวิกา ..... อาจารย์คือฆาตกรที่หลอกเราเหรอ !!! " ละอุทานเมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
หล่อนหันมายิ้มอย่างเยือกเย็น
" รายต่อไปคือพวกแก !!! " หล่อนพูดก่อนที่จะหยิบสปาต้าออกมาจากกระเป๋าสะพายใบใหญ่ของเธอ
" วิ่ง !! " ในตอนนั้นเองที่แชมป์สั่งให้วิ่ง แต่ช้าไป ....
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งได้ดักพวกเขาอยู่อีกทาง มันคว้าเขาไว้ก่อนที่จะล็อคคอเขา
ตอนนี้สถานการณ์กำลังย่ำแย่ พวกเขาถูกต้อนให้จนมุมแล้ว !!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น