คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : จบซักที .... การไล่ล่า
เสียงประตูพังออก เจ้าฆาตกรหน้าเลือดเดินเข้ามาในห้องพร้อมทั้งกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องก่อนที่จะไปสะดุดตากับตู้ใบใหญ่ใบหนึ่ง มันไม่รอช้าที่จะเปิดตู้ใบนั้นออก
ทันทีที่เปิดออก กวางก็ใช้สารเคมีที่อยู่ในขวดฉีดลงไปที่หน้าของมัน ได้ผล ..... มันค่อย ๆ ล้มลงไปและร้องออกมาเสียงดัง เป็นจังหวะดีที่เธอจะหนีมัน เธอวิ่งออกมาจากบ้านหลังนั้นท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างกระหน่ำ เธอมองเห็นทางด้านหน้าซึ่งเป็นไหล่ทางเล็ก ๆ เธอจึงค่อย ๆ เดินผ่านไปจนออกมาสู่ถนนสายหลัก ถนนสายนั้น ที่ด้านหลังถนนเต็มไปด้วยเสาไฟฟ้าที่พังลงมามากมายจนไม่สามารถเดินไปได้เลย
“ เอาล่ะ .... เดินไปทางนี้แล้วกัน ” เธอพูดพร้อมกับมองไปที่ถนนที่มืดทึบทอดยาวที่อยู่ด้านหน้า เธอค่อย ๆ เดินไปอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง
เพียงไม่กี่นาทีต่อมา ฝนที่โปรยปรายก็ค่อย ๆ หยุดตก เหล่าผู้รอดชีวิตที่อยู่ในกระท่อมก็ค่อย ๆ ออกมาจากกระท่อมและมุ่งหน้าต่อไปจนผ่านมาที่ถนนใหญ่ ที่เดียวกับที่ที่กวางเดินออกมาจากถนนเส้นนั้น
“ มีเพียงทางนี้ทางเดียวเท่านั้นแหละ .... ไปเถอะพวกเรา ” กอล์ฟพูดกับแตนและนาก่อนที่จะเดินมุ่งหน้าไปตามทางเรื่อย ๆ จนกระทั่ง
“ เฮ้ย .... พวกเรา อะไรน่ะ ” แตนชี้ไปที่บางสิ่งบางอย่างที่นอนอยู่ตรงทางด้านหน้า
“ กวาง !!! ” นาร้องเสียงดัง
ใช่แล้ว ..... สิ่งที่พวกเขาเห็นทั้งหมดก็คือ ...... กวางนั่นเอง เธอนอนหมดสติอยู่บนถนนสายนั้น
“ เข้าไปช่วยกันเร็ว ” แตนพูดพร้อมกับประคองเพื่อนของพวกเขาไว้ แต่ในขณะนั้นเอง
“ ฉึบ !!!! ” เสียงลูกดอกธนูพุ่งออกมาจากพุ่มไม้และปักลงที่ร่างของนาอย่างแรง ..... เธอล้มลงไปกองกับพื้นพร้อมกับเลือดมีแดงฉาดที่ไหลออกมาจากหน้าอกของเธอ
“ หนีไป ....... ” เธอพูดสิ่งสุดท้านที่เธอได้พูดก่อนที่เธอจะขาดใจตาย
“ ไปเร็ว !!! ” แตนพูดพร้อมกับพยุงกวางไปที่ทางด้านหน้า
พวกเขาหนีการไล่ล่าจนกระทั่งมาเจอโรงงานร้างที่อยู่ริมถนน พวกเขาทั้งหมดรีบตรงเข้าไปที่นั่นทันที
พวกเขาทั้งหมดตรงขึ้นไปที่ชั้นลอยของโรงงานนั่น กอล์ฟพังประตูเข้าไปในห้องก่อนที่เข้าไปแอบในนั้น........
เวลาผ่านไปหลายนาที พวกเขาแน่ใจว่ามันไม่ตามมาแล้ว จึงออกจากที่หลบซ่อนตัว
“ กวาง ...... กวาง ” แตนพยายามเขย่าตัวกวางจนกระทั่งเธอได้สติ
“ แตน ..... กอล์ฟ ที่นี่ที่ไหน ” กวางถาม
“ สงสัยจะเป็นโรงงานร้างล่ะมั้ง ..... เห็นมีเครื่องจักรอยู่ข้างหน้าประตูด้วย ” แตนพูด
“ แล้วพวกเธอไม่โกรธฉันเหรอ ” กวางถามแบบเศร้า ๆ
“ เอาน่า ..... เรื่องมันผ่านไปแล้วนะ ลืม ๆ มันไปเหอะ แล้วมาช่วยคิดกันดีกว่าว่าจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง ” แตนพูดแบบยิ้ม ๆ
“ ขอบใจนะทุกคน ...... เพื่อนนี่แหละที่สำคัญที่สุด ” เธอพูดและหันไปกอดกับแตนแน่น
“ สาว ๆ ..... ฉันรู้แล้วว่าจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง ” กอล์ฟพูดพร้อมกับหยิบกุญแจรถยนต์ออกมาจากลิ้นชัก
“ ส่วนนี่ ..... ของแถม ” เขาหยิบปืนออกมาจากลิ้นชักอีก 1 กระบอก
“ แต่มีลูกกระสุนแค่ 3 นัดเองนะ ” กอล์ฟพูด
“ ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ ” ว่าแล้วทั้งหมดก็ลงมาจากชั้นลอย
พวกเขาทั้ง 3 คนเดินไปที่ประตูเหล็กที่พวกเขาเข้ามาแต่ว่า
“ อะไรวะ ..... ทำไมมันเปิดไม่ออกเนี่ย ” กอล์ฟโวยวาย
ทั้งหมดช่วยกันพังประตูแต่ก็เหมือนว่าประตูจะถูกล็อคจากข้างนอก .....
“ งั้นเราก็คงต้องหาประตูหลังโรงงานให้เจอแล้วก็ออกไปจากที่นี่กัน ” แตนพูด
“ เอาก็เอา ” กอล์ฟพูด
ทันใดนั้นเอง ทางเดินที่เป็นเหมือนตะแกรงชั้นบนได้หลุดลงมายังชั้นล่าง มันหล่นลงมาเสียงดังสนั่น แต่โชคดีที่กวางกับแตนและกอล์ฟไม่เป็นไร
ฉับพลันที่ทางด้านหน้าของพวกเขาได้ปรากฎโฉมหน้าของฆาตกรหน้าเลือด มันเดินตรงเข้ามาทางนี้
“ แยกกัน !!!! ” กอล์ฟพูดพร้อมกับวิ่งไปอีกทาง ส่วนสองสาวนั้นวิ่งไปด้วยกัน
ทั้งแตนและกวางวิ่งออกมายังห้องเครื่องจักร เธอพยายามหาอาวุธที่จะจัดการกับมันแต่เจ้าฆาตกรได้ตามมาทันและคว้าหัวของกวางเอาไว้
“ อย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ !!!! อย่า ...... ” แตนขอร้องชีวิของเพื่อนแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ฟังเสียง
มันรีบใช้ตะขอเกี่ยวเข้าที่คอก่อนที่จะกระชากให้กวางล้มลงไป
เลือดของเธอไหลพุ่งออกมาจากลำคออย่างแรง เธอดิ้นทุลนทุลายอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะสงบไป
“ กรี๊ดดดด !!!! ” เธอกรีดร้องก่อนที่จะวิ่งต่อไปยังด้านหน้าต่อไป
กอล์ฟซึ่งได้ยินเสียงร้องของแตน เขาก็รีบวิ่งกลับมาตามทางเดิม
ส่วนทางด่านของแตนนั้นเธอก็หลบการไล่ล่ามาอยู่ในห้องเครื่อง มันค่อย ๆ เดินตรวจเครื่องยนต์ทีละเครื่องจนถึงเครื่องสุดท้าย
มันมองลงไปอย่างใต้ล่างก็เห็นขาของแตนที่กำลังยืนแอบอยู่หลังเครื่องยนต์นี้ เธอยืนอยู่บนแอ่งน้ำเล็ก ๆ
มันเหลือบไปเห็นท่อเหล็กที่วางอยู่ข้างหน้า มันจึงหยิบมาและเหวี่ยงลงไปอย่างแรง แต่ .......
“ ปัง !!!! ” เสียงปืนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
ลูกกระสุนปืนวิ่งเข้าไปที่กลางหลัง ...... มันหันกลับมาและวิ่งตรงมาทางกอล์ฟ แต่กอล์ฟก็ยิงลงไปที่ขา ซึ่งทำให้มันเสียการทรงตัวและล้มลงไปกับพื้น
“ กระสุนนัดสุดท้าย ...... ฝากไว้ที่หัวแกก็แล้วกัน ” ว่าแล้วเขาก็ยิงมันลงไปที่หัวของเจ้าฆาตกรนั่น
เลือดสีเข้มกระจายขึ้นมาเต็มหน้าของเขา
“ ม..... มันตายแล้วใช่ไหม ” แตนพูดเสียงสั่น ๆ
“ อืม ” เขาพยักหน้าเบา ๆ
แตนวิ่งเข้ามากอดกอล์ฟไว้แน่น
“ มันจบแล้วใช่ไหม ...... เราไม่ตายแล้วใช่ไหม ” เธอตะโกนอย่างดีใจ
“ ไปกันเถอะ ..... ฉันเจอประตูหลังโรงงานแล้วล่ะ ..... มันอยู่ตรงทางที่ฉันวิ่งไปเมื่อกี้ ” กอล์ฟพูด
“ แต่ก่อนไป ..... ฉันอยากเห็นหน้าของมันก่อน ” ว่าแล้วแตนก็เปิดผ้าคลุมหัวออก
“ อาจารย์มาริษา ” แตนร้อง
....... คนที่ไลล่าพวกเขาทั้ง 7 คนมาตลอด 1 วันเต็ม ๆ นั้น ที่จริงแล้วเจ้าฆาตกรหน้าเลือดนั้น คืออาจารย์ที่เขาเคารพรักนั่นเอง .........
แตนยอมรับสภาพความจริงไม่ได้ กอล์ฟจึงรีบพาแตนออกมาจากห้องนั้นและมุ่งหน้ามาที่ประตูหลัง
เมื่อเขาเปิดออกเขาก็พบรถยนต์คันหนึ่ง
“ ไปกันเถอะ ” กอล์ฟพูดพร้อมกับเปิดเครื่องยนต์
“ บรื้นนนนน ” เสียงเร่งเครื่องยนต์ดังขึ้น
แตนรีบขึ้นรถของพวกเขา และก็มุ่งหน้าออกไปจากโรงงานร้าง
“ จบซะที ....... ” แตนบ่นเบา ๆ พร้อมกับหันมายิ้มให้กอล์ฟ เขายิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจก่อนที่ขับรถไปตามถนนสายหลักพร้อม ๆ กับดวงอาทิตย์ที่ทอแสงขึ้นมา ...................
ความคิดเห็น