คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : หายไป .....
21.30 น.
คนทั้งสองลงมาจากช่องระบายโดยย้อนกลับไปอีกทางหนึ่ง ... ฝาตะแกรงถูกถีบออก ร่างของชายคนหนึ่งลงมาจากช่องระบายอากาศก่อนที่จะมีหญิงสาวอีกคนตามลงมาติด ๆ
" เป็นไรหรือเปล่า " ช๊อปถามอาการเพื่อนสาว
" แค่นี้เอง ไม่มากมายเท่าไรหรอก " เค้กพูดก่อนที่จะยิ้มให้ ...
" แล้วที่นี่มันที่ไหนของโรงพยาบาลเนี่ย " เขาพูดก่อนที่จะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง
มีเตียงคนไข้เตียงหนึ่ง ข้างเตียงมีเชือกขึงไว้ ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นห้องของคนไข้โรคประสาทเป็นแน่ ....
รอบ ๆ ห้องค่อยข้างรกพอสมควร หยักไย่บนเพดานเยอะแยะมากมาย .... แถมฝุ่นก็ปลิวไปทั่วห้อง
พวกเขาทั้งสองค่อย ๆ เปิดประตูห้องออก มันมืดสลัวพอสมควร .... ทั้งคู่ค่อย ๆ คลำหาทางตามผนังห้องไปเท่านั้น
" แก เรากลัวว่ะ " เค้กกำเเขนเสื้อของเขาไว้แน่น
ทางด้านของพวกแชมป์ พวกเขาที่เหลือออกมาจากช่องระบายอากาศ .... ห้องที่พวกเขาอยู่น่าจะเป็นห้องจ่ายไฟของโรงพยาบาล
" สองคนนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะ " ท๊อฟฟี่พูดอย่างเป็นห่วง
" สองคนนั้นไม่เป็นไรหรอก ไอ้ช๊อปมันอยู่ทั้งคน ต้องปลอดภัยแน่ ๆ " แชมป์หันมาพูด
" ฉันว่านะ ตอนนี้เราหาที่เปิดไฟก่อนดีกว่า .... ฉันมองไม่ค่อยเห็นอะไรเลย " มาพูดก่อนที่จะเดินหาแผงสวิซไฟ
" นี่ไง .... อยู่นี่เอง " ละพูดก่อนที่จะสับสะพานไฟขึ้น
พรึ่บบบบ ... หลอดไฟในโรงพยาบาลเริ่มสว่างขึ้น ทั่วทั้งตึกเริ่มมีแสง แต่แสงไฟฟก็มีไม่มากนัก แต่มันมากพอที่พวกเขาจะมองเห็นทางเดินได้
" ไฟติดแล้ว สงสัยพวกนั้นคงจะอยู่ที่ห้องจ่ายไฟแน่ ๆ " ช๊อปพูดก่อนที่จะรีบพาเค้กวิ่งไปข้างหน้า
" แล้วนายรู้เหรอว่าห้องจ่ายไฟไปทางไหน ?? " เธอถามขึ้น
เขามองไปที่ป้ายบอกทางด้านบน .... ห้องจ่ายไฟ เลี้ยวขวา
" นี่ไง " เขารีบเลี้ยวไปตามทางเดิน มือของเขาที่กุมมือเธอไว้ ทำให้เธอใจเต้นไม่เป็นส่ำ นี่หรือเปล่าที่เขาเรียกว่า ' ความรัก '
ทางด้านของแชมป์ พวกเขาเดินออกมาจากห้องจ่ายไฟ ที่หน้าห้องมีทางเดินทอดยาวไปข้างหน้า
" เดินไปทางนั้นดีกว่า " หญิงชี้ไปที่ทางเดินก่อนที่จะเดินนำไป
พวกเขาเดินไปตามทางเรื่อย ๆ ท๊อฟฟี่เป็นคนรั้งท้าย .... เธอมองไปตามห้องผู้ป่วย ....
" น่าสงสารคนพวกนั้น คงทรมาณน่าดู " เธอพึมพำอยู่คนเดียว
ในตอนนั้นเอง มือของใครคนหนึ่งได้มาป้องปากของเธอไว้ด้วยผ้าที่เต็มไปด้วยผงยานอนหลับ .... เธอไม่มีแรงที่จะต่อต้านเขา แม้แต่แรงที่จะเรียกเพื่อน ๆ ก็ยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ .... เธอค่อย ๆ หลับลงในที่สุดโดยที่เพื่อน ๆ ของเธอก็ไม่รู้หรือไม่ได้ทันเอะใจเลยว่าเพื่อนหายไป ....
พวกเขาเดินมาถึงกลางโรงพยาบาล .... จุดที่พวกเขาอยู่หน้าจะเป็นห้องโถงใหญ่ .... ส่วนกลางของห้องโถงมีน้ำพุใหญ่เป็นจุดเด่น ด้านหน้าห้องโถงเป็นประตูทางเข้าออกของโรงพยาบาล ....
" ประตูนี่นา " เปลดีใจก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่ด้านหน้า
" แล้วยัยฟี่ล่ะ ?? " มาถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนหายไป
" เออใช่ ... ท๊อฟฟี่อยู่ไหนน่ะ !!! " เปลหยุดเดินก่อนที่หันไปมองรอบ ๆ ห้อง
ไร้วี่แววของเธอเลย ....
...................
..................
ดวงตาของเธอค่อย ๆ ลืมขึ้นเนื่องจากฤทธิ์ยาที่หมดสภาพแล้ว .... สิ่งแรกที่เธอเห็นคือพวงระย้าที่ไม่มีดวงไฟแต่กลับเป็น ..... มีสปาต้าหลายเล่มที่ถูกขึงไว้เป็นแนวตรง !!!
" อะไรน่ะ ?? " เธอยังคง งง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนที่จะรีบลุก แต่ ... แขนของเธอถูกมัดไว้กับเตียงคนไข้
เธอพยายามออกแรงดิ้นมากเท่าไร ก็ดูเหมือนว่าโคมนั้นจะค่อย ๆ มาใกล้เธอมากขึ้น .... เธอเพ่งมองแขนของตัวเองก่อนที่จะมองตามเชือกขึ้นที่โคมระย้า ... มันเชื่อมต่อกัน
นั่นหมายความว่าถ้าเชือกที่มือของเธอหลุดออกนั่นหมายถึงตาย !!!
" กรี๊ดดดดดดดดดด !!!! ช่วยด้วย !!!!! ใครก็ได้ช่วยที !!!!!! " เสียงของเธอร้องดังลั่น
" เฮ้ย !! เสียงยัยฟี่นี่หว่า " แชมป์ได้ยินเสียงของเธอ
" มันดังมาจากห้องทางนั้นนี่นา " ละพูด
" รีบไปเร็ว !!! " มารีบวิ่งไปที่ต้นเสียงทันที
" ท๊อฟฟี่ !!! " ช๊อปก็ได้ยินเสียงของเธอเหมือนกัน เพราะพวกเขาอยู่ไม่ใกล้นัก
" แสดงว่าต้องมีเรื่องเกิดขึ้นกับเธอแน่ ๆ เลย " เค้กเสียงสั่น
เขาไม่ได้พูดอะไรนอกจากคว้าแขนของเธอก่อนที่จะวิ่งไปตามเสียงร้องของเธออย่างสุดแรง .....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น