คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Lesson 1 : การปรากฏตัวของผู้มาเยือนแห่ง Quartz (Part l)
ณ ผืนป่าอันเงียบสงบยามค่ำคืน
กระต่ายป่ากำลังถูกไล่ล่าจากสิ่งมีชีวิตตนหนึ่งที่เข้ามาหามันอย่างรวดเร็วจนในที่สุดมันก็ต้องจบชีวิตอยู่ในกรงเล็บยาวนั่น สิ่งมีชีวิตที่ไล่ล่าเจ้ากระต่ายน้อยขย้ำเหยื่อและดูดเลือดอย่างเป็นๆและไม่ปล่อยให้เจากระต่ายหนีไปไได้เลย
"รสชาดห่วย สิ้นดี!" เธอเลียเลือดที่ปากของตัวเองออกพลางเดินไปข้างหน้าในป่าที่ดึกสะงัดยามค่ำคืน
แกรก แกรก แกรก ...
แกรก แกรก แกรก...
"ใคร!" เธอพูดแล้วหยุดเดินก่อนจะงอกเล็บยาวออกมา เธอรู้ว่าเจ้าสิ่งนั้นเคลื่อนไหวอยู่บนหัวเธอ และ...
ฉึก!! เล็บยาวปักเข้ากลางตัวของกระรอกที่เป็นแพะรับบาป เธอรู้ว่าเมื่อกี้ไม่ใช่กระรอก เพราะกลิ่นเลือดภายในตัวของสิ่งนั้นมันไม่ใช่สัตว์เดียรัจฉาน มันเป็นกลิ่นของปีศาจ! หลังจากที่เธอดื่มเลือดของเหยื่อที่น่าสงสารไปอีกราย เธอก็สลัดเศษซากนั่นทิ้งไปข้างทางราวกับว่ามันไม่เคยให้เลือดกับเธอ เธอจึงสลัดมันทิ้งไปง่ายๆ จากนั้น ร่างบางก็เริ่มเดินทางต่อ
แกรก แกรก แกรก...
แกรก แกรก แกรก...
เธอหันไปที่ต้นเสียงอีกครั้ง ทำท่าจะกางเล็บออกมา และมันเหมือนสายตาของเธอถูกสะกดให้หยุดนิ่ง แมวตัวสีดำ ดวงตากลมโตสีอำพันสะกดให้เธอหยุดนิ่ง เธอรู้ว่าแมวตัวนี่ไม่ธรรมดา เพราะเธอได้กลิ่นปีศาจ แถมแมวตัวนี้ยังตัวเหมือนสุนัขจิ้งจอก หูยาวเหมือนกระต่าย ตอนนี้มันกำลังจ้องเธอนิ่ง เธฮคิดว่ามันต้องเป็นแมวหลงทางแน่ๆ จึงเรียกมันลงมา
"เจ้าเหมียวลงมานี่สิ ข้ารู้ว่าเจ้าบินได้ ข้าเห็นปีกเจ้าด้วย" ใช่แล้ว! เจ้าเหมียวนี่มีปีกถึงสีมันจะกลมกลืนกับตัวและความมืก็ตามแต่ก็ไม่ได้พ้นสายตาปศาจสาวไปได้ ว่าแล้วเจ้าเหมียวกบินลงมาอย่างว่าง่ายมายืนที่พื้นข้างๆเธอ
"หลงมาสินะ" เธอพึมพำอยู่คนเดียวแล้วมองเจ้าแมวน้อยข้างๆตัวเงียบ
"มองอะไรยัยโหด"
"มองนายไงเจ้าแมวน้อย ข้าไม่แปลกใจหรอกนะที่เจ้าพูดได้ เพราะข้าได้กลิ่นเลือดปีศาจากตัวของเจ้า"
"ยัยโหด เธอกำลังจะไปไหน" แมวตัวนั้นพูดเมื่อเห็นปีศาจสาวเดินนำหน้าไปปล่อยเขาทิ้งไว้ให้ยืนอยู่ตัวเดียว
"ใครบอกว่าข้าโหด" เธอเดินไปแล้วใชหางตามองเจ้าแมวว่าเดินตามมาหรือเปล่า ปรกฎว่าเจ้าแมวตัวนั้นเดินตามเขามา
"ไม่โหดหรอ...ใครกันที่ฆ่ากระต่ายผู้น่าสงสาร~ ใครกันที่ฆ่ากระรอกน้อยผู้น่ารัก~"เจ้าแมวทำเป็นร้องเพลงสบายอารมณ์แล้วเดินตามปีศาจสาวไป เธอเหลือมองเจ้าแมวเป็นระยะๆ และเพิ่มความเร็วขึ้นอีก แต่เจ้าแมวนั่นก็ยังตามเธอทัน จนเธอหมดแรงเพราะคืนนี้ได้กินเลือดน้อยมาก
"หมดแรงแล้วหรอ ยัยโหด" เจ้าแมวเดินมาอย่างสบายใจพลางถามปีศาจสาวที่ยืนพักเหนื่อย
"ข้าไม่ได้โหด! เจ้าพวกนั้นมันอาหารของข้า ถ้าข้าได้กินเข้าไปอีกต้องมีแรงกว่านี้แน่"ปีศาจสาเปลี่ยนจากยืนเป็นทรุดตัวลงข้างต้นไม้ให้โดยมีเจ้าแมวเดินตามไปด้วย
"ยัยโหด เธอเป็นแวมไพร์หรอ" เจ้าแมวถามทั้งๆที่ก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว เพราะปีศาจตรงหน้าเธอล่าเหยื่อเพื่อดื่มเลือด แถมยังใช้กลิ่นเลือดในการดูอีกว่าใช่ปีศาจหรือไม่ ส่วนการที่มองเห็นในความมืดได้นั่นไม่แปลกเพราะปีศาจทุกจนย่อมมี
"แมวอย่างเจ้าตามข้าท่าน ไม่น่าโง่เลยนะ" ปีศาจสาวหลกด่าทั้งๆที่รู้ว่ายังไงแมวนี่ก็คงฉลาดและเก่งสุดๆคงไม่ต้องมาถามเธอหรอก
"ยัย..."
"ฉันชื่อ เฟย์ไนซ์ แวมลิกซ์ หยุดเรียกว่ายัยโหดได้แล้วเพราะข้าไม่ได้โหด!"
*****************************************************************************************************************************
เด็กสาวคนหนึ่งกระโดดตามกิ่งยอดไม้มาเรื่อย ๆ จนได้ยินเสียงของใครบางคนอันแสนคุ้ยเคย
‘ไม่โหดหรอ...ใครกันที่ฆ่ากระต่ายผู้น่าสงสาร~ ใครกันที่ฆ่ากระรอกน้อยผู้น่ารัก~’เจ้าแมวทำเป็นร้องเพลงสบายอารมณ์แล้วเดินตามปีศาจสาวไป เธอเหลือมองเจ้าแมวเป็นระยะๆ และเพิ่มความเร็วขึ้นอีก แต่เจ้าแมวนั่นก็ยังตามเธอทัน จนเธอหมดแรงเพราะคืนนี้ได้กินเลือดน้อยมาก
‘หมดแรงแล้วหรอ ยัยโหด’ เจ้าแมวเดินมาอย่างสบายใจพลางถามปีศาจสาวที่ยืนพักเหนื่อย
‘ข้าไม่ได้โหด! เจ้าพวกนั้นมันอาหารของข้า ถ้าข้าได้กินเข้าไปอีกต้องมีแรงกว่านี้แน่’ปีศาจสาวเปลี่ยนจากยืนเป็นทรุดตัวลงข้างต้นไม้ให้โดยมีเจ้าแมวเดินตามไปด้วย
...ไนซ์หรือเนี่ย เถียงกับตัวประหลาดอะไรอีกละเนี่ย...หญิงสาวคิดอย่างปลงตก หูแมวสีดำขยับไปมาอย่างหงุดหงิดแต่ก็ยังเฝ้ามองการสนทนาต่อไป
*****************************************************************************************************************************
อีกฟากหนึ่งของทะเลทราย
"เฮ้ ลูฟนายจะรีบไปไหนฟะ โรงเรียนมันไม่หนีไปไหนหรอก" ชายผมขาวพูดขึ้น
"ขืนไม่รีบก็มีหวังได้ตายเพราะพายุทะเลทรายแน่ๆ และอีกอย่าง ให้ใช้โค้ดเนมด้วย
ชั้นคือมาสเตอร์ ส่วนนาย ลุค ก็ใช้ชื่อมาร์โคละกัน"เด็กชายผมสีทองแดงหันไปพูด กับผู้เป็นพี่
"เฮ้อ~ น่าเบื่อจริงๆ อุตส่าห์ว่าจะพักอยู่บ้านซักหน่อย แต่กลับต้องมาตามเป็นบอร์ดีการ์ดให้น้องชายตัวเอง" ลุคพูดออกมาอย่างเบื่อหน่าย
"ก็ชั้นไม่อยากอยู่เฉยๆนี่นา ใช้ว่าชั้นอยากให้นายมาคุ้มกันอย่างนั้นแหละ พ่อกับแม่ชอบคิดว่าชั้นเป็นเด็กอมมืออยู่เรื่อย" ลูฟอธิบาย
"เออๆ ยังไงก็ช่างเถอะ แต่ชั้นคงไม่ไปนั่งเรียนกับนายหรอกนะ น่าเบื่อจะตาย - -" ลุคพูด
" งั้นก็ไปสมัครเป็นอาจารย์สิ ถ้าโชคดีนายอาจจะได้เจอนร.สวยๆก็ได้นะ" ลูฟชี้แนะ
"เออๆ" ลุครับข้อเสนออย่างไร้อารมณ์
เพียงชั่วอึดใจทั้งคู่ก็มายืนอยู่บนผืนป่าซึ่งเป็นทางเข้าของโรงเรียน
"จากตรงนี้ไปเราคงต้องแยกกันแล้ว เพราะที่ของอาจารย์กับนักเรียนมันคงละทางกัน และก็ระวังตัวด้วยหละ นี้ไม่ได้ห่วงนะ แต่ขืนนายเป็นอะไรขึ้นมา ชั้นก็พลอยซวยไปด้วย" ลุคหันไปบอกน้องชาย
"เออนะ!" ลูฟรับอย่างไม่พอใจ
"โธ่เอ้ย! แม่นะแม่ จะให้ไอ้ตานี่มันตามมาทำไมกัน เห็นว่าเราเป็นเด็กแบเบาะรึไง"ลูฟบ่นกับตัวเอง
ฟุ่บ ฟุ่บ
ลูฟหันไปเห็ว่ามีอะไรบางอย่างที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนกิ่งไม้
" อะไรวะนั้น หูแมวสีดำนั่น หรือว่าจะเป็น"
"แมวปีศาจ ! " ลูฟพูดขณะที่เขาก็แอบมองอย่างเงียบๆ
ฟุ่บๆ เสียงการเคลื่อนไหวของใครบางคนกำลังกระโดลงมาจากต้นไม้
ตุ้บ นั่นก็คือเด็กสาวผู้มีนัยน์ตาสีแดงดั่งเลือดกับผมสีเงินแวววาว ปรากฎขึ้นต่อหน้าเฟย์ไนซ์และแมวปีศาจ
"อยู่นี่นี่เอง" เธอพูดก่อนจะอุ้มแมวที่กำลังเดินตามหลังเฟย์ไนซ์
"ตัวหนักนะเนี่ย"เธอบ่น
"อะไรกันเล่า เจ้าชายตัวไม่มีทางหนักหรอก"แมวแย้งขึ้นมา
"จ้าๆ เจ้าชายก็สมบูรณ์แบบไปทุกอย่างแหละ"เธอพูดก่อนจะหันไปคุยกับเฟย์ไนซ์
"เธอชื่ออะไรหรอ? ...ฉันชื่อ รินริน แอล ริทเทีย ยินดีที่ได้รู้จัก"รินรินพูดก่อนจะยิ้มให้
"ฉันชื่อเฟย์ไนซ์ แวมลิกซ์ เป็นแวมไพร์ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"เธอพูดก่อนจะหันมาถามบ้าง
"แมวนี่...ผู้ติดตามหรือสัตว์เลี้ยงเธอหรอ?"เธอถามทั้งที่ก็พอรู้ว่ารินรินน่าจะมาสมัครโรงเรียนเดียวกับตัวเองแต่โรงเรียนแห่งนี้ ไม่รับผู้ติดตาม
"เปล่าจ้า นี่พี่ชายรินรินเอง แหะๆ คนนี้ อาร์วิส แอล ริทเทีย พี่ชายฉันเองอาจจะเพี้ยนๆต๊องๆไปหน่อย ถ้าเขาเสียมารยาทก็ขอโทษด้วยนะคะ" รินรินแนะนำก่อนจะชี้ไปที่แมวตัวสีนิล ดำสนิทเหมือนรัตติกาล
"ยัยเด็กบ้า จะแนะนำตัวเจ้าชาย ก็ช่วยแนะนำดีๆหน่อยสิ แต่..ถ้าเป็นคุณแวมไพร์ที่โหดขนาดนี้ไม่ต้องแนะนำก็ดีๆก็ได้นี่นา" แมวดำพูดเหมือนชวนหาเรื่อง
"อืม..แต่ก็เพี้ยนจริงๆนะ คนปรกติเขาไม่แปลงร่างเป็นแมวหรอก" เฟย์ไนซ์พูดขณะที่เดินตามทางไปเรื่อยๆ
"ใช่ๆ บอกจะถอนคำสาปให้ก็ไม่เอา" รินรินสนับสนุน
"นี่เป็นคำสาปจากสุดที่รักของเจ้าชายเชียวนะ ไม่เอาด้วยหรอก"แมวดำนามว่าอาร์วิสพูด
"สุดท้ายก็ทำเพราะจะจีบสาวล่ะสิไม่ว่า"รินรินพูดขัดขึ้นมาอีก
"เงียบไปเลย.."แมวดำพูดด้วยความงอน
"แมวดำงอนเป็นด้วยนะ"เฟย์ไนซ์พูดเสริมขึ้นมา
"แต่ก็สมแล้วที่เป็นน้องเฮียรู้ใจจริงๆ"แมวดำพูดเสร็จก็ครางออกมาเสียง เมี้ยวๆ
"จ้าๆ ว่าแต่..คนที่แอบสังเกตการ์ณอยู่ห่างๆน่ะออกมาได้รึยัง"เธอพูดก่อนที่เด็กหนุ่มอีกคนจะโผล่ออกมา
"แนะนำตัวเลยแล้วกัน ผมชื่อ ลูฟ เอ๊ย! มาสเตอร์ โซลิค"เด็กหนุ่มผมสีส้มดวงตาสีเขียวพูดขึ้น
"อาร์วิส แอล ริทเทีย ส่วนยัยตัวแสบคนนี้คือ รินริน แอล ริทเทีย"แมวดำเอ่ยขึ้น
"เฟย์ไนซ์ แวมลิกซ์ เป็นแวมไพร์ยินดีที่ได้รู้จัก"
ทุกคนแนะนำตัวเสร็จก็คุยกันไปเรื่อยๆ
"แล้วคุณล่ะ เมื่อไหร่จะออกมาสักที"ลูฟ หรือ มาสเตอร์พูดขึ้น
เขาคนนั้นก็คือ...
*****************************************************************************************************************************
ความคิดเห็น