เดินไปด้วยกันไหม

ลำดับตอนที่ #3 : เปิดใจ

"สั่งเยอะขนาดนั้นจะกินหมดหรอ" ตอนนี้พวกเราสองคนมานั่งในร้านดาวชมพูเรียบร้อยแล้วจากการที่ฉันนำทางมาจากเมื่อตอนแรกที่เค้าหลงทางไปไกลเหมือนกัน
"เราสองคนก็ช่วยกันกินก็หมดแล้ว" พูดแล้วยังจะยิ้มให้อีก คิดว่าหล่อเต็มที่อ่ะน่ะ
"เราไม่หิว จะช่วยกินน่ะแต่ได้นิดหนึ่ง"ตอบไปงั้น อาหารมาวางที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว 
"อ่ะ ......เราตักให้ กินเยอะๆน่ะ" เค้าตักอาหารให้ฉันค่ะ ก็โอเค กินก็กินไม่อยากเรื่องมาก
"นี่ ..นาย ทำแบบนี้ทำไม" ฉันตัดสินถามเข้าเรื่องทันที เพราะอยากรู้ตั้งแต่ขอเบอร์ไปแล้ว และไม่คิดว่าเค้าจะคิดจีบอะไรด้วย
"เราก็จะจีบเธอไง" ไม่เชื่อค่ะ 
"นายต้องพนันอะไรกับเพื่อนแน่เลยใช่ป่ะ" ยังอยากได้ความจิงๆๆ
"เราชอบเธอจิงๆเชื่อ ป่ะ"เค้ามองหน้าค่ะ ฉันเห็นแต่ความจิงจัยออกมาจากสายตาเค้าจิงๆ ถ้าเค้าแสดงละครก็ถือว่าเก่งมากเลย
"เรามีแฟนแล้ว"ฉันตัดสัมพันธ์โดยทันที
"ไม่เป็นไร " หา........จะไม่สนหน่อยหรอ ว่าเค้ามีเจ้าของแล้ว
"ชื่ออะไร อยากเรียกชื่อแล้ว "ยังๆ  ยังเฉยกับคำพูดเมื่อกี้มากๆ
"ชื่ออะไรครับ โอมอยากรู้" ไม่พูดป่าว โน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆด้วย
"ชื่อหวาน"ใจอ่อนกับคำหวานค่ะ แต่หน้ายังเฉยๆไม่หลบ เก็บอาการมากๆ
"หวานคบกับโอมได้ไหม เป็นแฟนโอมได้ไหม" เฮ้ย .....มันบ้าป่ะเนี่ยบอกว่ามีแฟนแล้ว 
"นาย เรามีแฟนแล้ว พูดไม่รู้เรื่องหรอ  ไม่ต้องมายุ่งกับเราแล้วน่ะ และถึงเราจะไม่มีแฟนอ่ะ เราก็ไม่อยากรู้จักกับนาย เข้าใจม่ะ อย่ามามัดมือชก เรา เราไม่ชอบ "พูดจบเราก็ลุกจากโต๊ะและว่าจะเดินกลับบ้านเลย ที่พูดรุนแรงแบบนั้นเพราะถ้าอยู่อีกหน่อย หรือได้รุ้จักเค้าอีกหน่อย ฉันต้องหวั่นไหวมากๆแน่ และต้องได้มีคนสองคนในใจแน่เลย รีบตัดไฟแต่ต้นลมตอนนี้ ดีกว่า ฉันคิดว่าเค้าได้ยินคำแรงๆคงจะไม่มายุ่งกับฉันแล้ว แต่ยังเดินไม่ถึงไหนก็มีมือมาดึงแขนฉันจากด้านหลัง จนฉันหันกลับไปอย่างแรง และก็เจอหน้าเค้า 
"ทำอะไรของนายเนี่ย เราเจ็บน่ะ "
"ขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจ" เค้าทำหน้าเศร้า
"แล้วตามมาทำไมเนี่ย ไม่กลับบ้านตัวเองล่ะ " ดูท่าทางจะพูดไม่รู้เรื่องจิงๆ 
"โอมจะไปส่งหวานก่อนแล้วค่อยกลับน่ะ" 
"เรากลับเองได้ไม่เป็นไรหรอก"  
"ก็ไปเองไง  โอมไม่ได้อุ้มตัวหวานสักหน่อย "เรารำคาญค่ะ  ก็เลยเดินกลับบ้านส่วนโอมนั้น อยากเดินตามมาก็ช่างเค้าเหอะ ต่อไปฉันคิดว่าจะให้เค้าเป็นสายลมอยากทำไรก็ทำ ฉันจะไม่สนใจอะไร และจะไม่พูดไรมากมายกับเค้าด้วย 
"พรุ่งนี้ไปรอหน้าโรงเรียนน่ะ" เค้าตะโกนตามหลังฉัน หลังจากที่ฉันเดินเข้าประตูรั้วบ้านมาแล้ว ฉันได้ยิน แต่ไม่สนใจ ไม่หันไปมองด้วย เค้าจะไปรออะไรก็ตามแต่ ในเมื่อพูดไม่รู้เรื่องฉันก็จะไม่พูดแล้ว
.........................................................................................................................................................................................