คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Competition accident 100%
4
Competition accident
ณ ชมรมว่ายน้ำ
“ยัยแอมน่ะยัยแอม” เสียงเข้มๆของออฟเทนพูด
“มึงจะบ่นทำไมว่ะยัยทอมบอยมันไม่หายไปแล้วไม่มีใครคาบมันไปกินหรอก” เดเทนขึ้นเสียงใส่
“ทอมอะไรว่ะโครตไม่เข้ากับชมรมนี้เลยว่ะ” อีเทนพูดแบบกวนๆ
“นั้นสิครับไม่เห็นเหมาะเลยอยู่ชมรมมวยไทยของเรายังจะเหมาะกว่าอีก” เท็ปเทนพูดเสริม
“อย่ามัวบ่นเลยว่ะเข้าไปในชมรมว่ายน้ำเหอะเดี๋ยวจะไม่มีที่นั่ง” หลังจากเฮ็กเซนพูดจบพวกเขาก็พากันเดินเข้าชมรมว่ายน้ำทันที
(บันทึกออฟเทน)
“เฮ้ย..ยัยแอมอยู่ไหนว่ะเนี่ย ไอ้เฮกเซนมึงโทรหามันซิ” ผมให้ไอ้เฮ็กเซนเป็นคนโทรเพราะไอ้นี้มีเหตุผลที่สุดในกลุ่มแล้ว
“ไม่...มึงอยากโทรมึงก็โทรเองซิว่ะ แค่กูมาเป็นเพื่อนมึงก็ดีแค่ไหนแล้วอีกอย่างตอนนี้กูก็อยากกินคาปูชิโนปั่นว่ะ” ไอ้เพื่อนเวรเห็นมีเทนหน่อยไม่ได้เริ่มออกรายอีกแล้ว แต่......
“เอ๊ะ! ทำไมพวกนั้นถึงอยู่ที่นี่ว่ะ” ผมพูดอย่างสงสัยเพราะปกติผมไม่ค่อยเจอเธอสักเท่าไร
“มึงลืมไปหรือไงว่ะว่ายัยหน้าจืดที่ไอ้แอมมันชอบก็อยู่ชมรมนี้ด้วย” อีเทนพูด
“เออ จริงด้วยกูก็ลืมไปว่าที่รักของ....ไอ้แอมก็อยู่นี่” ที่รักของผมเสียตั้งหากโพลเพนที่รักของผม
“อ้าวโพลเพนอยู่ชมรมนี้ด้วยหรอครับ” ไอ้เท็ปเทนถามทุกคน
“เออถามอยู่นั้นแหละไม่ต้องสนใจยัยนั่นหรอก ดูนั้นสิสวยๆขาวๆเพรียบเลยเห็นไหม” ไอ้อีเทนน่ะมึงเห็นผู้หญิงไม่ได้เลยกะล่อนทุกที โครตเจ้าชู้ขนาดผมยังยกนิ้วให้เลยว่ะ
“อ๋อ สวย” ผมตอบแบบไม่สบอารมณ์สักเท่าไรเพราะหัวสมองผมตอนนี้มีแต่เธอเพียงผู้เดียว
“เฮ้ย! นั่นยัยนวมแดงนี่หว่ามาได้อย่างไงว่ะยัยนี่ไม่ได้อยู่ชมรมนี้นี่หว่า” ไอ้อีเทนมึงจะตกอกตกใจไปทำไมว่าก็อย่างที่ไอ้เฮ็กเซนเล่าให้ผมฟังนั้นแหละว่ามันมีเรื่องทะเลาะกับพีเทนมาคงเจอโจทย์เก่าล่ะมั้ง
“ก็พีเทนเป็นเพื่อนของโพลเพนก็ต้องมาเชียร์เพื่อนสิว่ะ” ผมตอบข้อคล่องใจของไอ้อีเทน
“กูว่ายัยนี่ไม่เหมาะกับกลุ่มนี้หรอกว่ะ เป็นเพื่อนหรือว่าตามจีบใครอยู่หรือป่าวว่ะ” ปากหมาว่ะเพื่อนผม
“พีเทนเป็นผู้หญิงโว๊ยไม่ใช่ทอม” ผมต้องรีบบอกมันเพราะว่าโพลเพนของผมน่ะไม่คบกับทอมเป็นเพื่อนหรอกเขอบอกเลยว่าเพื่อนของโพลเพนแต่ล่ะคนน่ะผมยอมรับเลยว่าน่ารักกันทุกคนแต่น่ารักกันคนละแบบนะ
“สวัสดีนักศึกษาทุกคนที่มาชมการแข่งขันกีฬาว่ายน้ำประจำปีของมหาวิทยาลัยเราแล้วตอนนี้ทางชมรมเราเริ่มที่จะทำการแข่งขันแล้วขอให้ผู้ที่จะแข่งขันมาประจำตำแหน่งได้เลย” เสียงอาจารย์ทำให้ผมตื่นจากอาการเพ้อ ตอนนี้พวกผมมานั่งอยู่ที่นั่งที่มีไว้สำหรับผู้ชมแล้วล่ะผมสังเกตเห็นว่ากลุ่มพวกผมนั่งอยู่ไม่ห่างไกลมากนักจากกลุ่มของพวกเพื่อนของโพลเพน
“โพลเพนสู่ๆนะ” เสียงเพื่อนของโพลเพนตะโกนขึ้น ผมว่าคนที่ตะโกนนั้นน่าจะเป็นบิวเทนที่ไอ้เท็ปเทนชอบบ่นถึงประจำ แต่ทำไมผมไม่เห็นโพลเพนเลยแฮะยิ่งตัวเล็กๆอยู่หายากซะด้วย เฮ้ย...ทำไมผมต้องสนใจโพลเพนด้วยว่ะโธ่เว้ย
“เชียร์ใครว่ะ” เดเทนถามทุกคน
“ผมเชียร์บิวเทนครับ” เฮ้ย...บิวเทนอยู่ชมรมนี้หรอว่ะไหนมันบอกว่าอยู่ชมรมคาราเต้นี่หว่า
“มึงอย่ามั่วบิวเทนไม่ได้อยู่ชมรมนี่มั่วว่ะมึง” จริงๆมันมั่วอย่างที่ไอ้เฮ็กเซนบอกจริงๆ
“จริงด้วยสิครับผมลืมไป” ไอ้เท็ปเทนพูดเหมือนจะพึ่งนึกออก
“ไม่อยากเชื่อเลยว่ะว่ายัยนวมแดงจะเป็นเพื่อนกับยัยจืดนี่” มันยังไม่หายสงสัยแฮะแล้วเป็นเพื่อนกับใครน่ะยัยจืดหรอเรียกไปได้อย่างไงโพลเพนสวยออกไม่เห็นจะจืดตรงไหนเลย เฮ้ย...เอาอีกแล้วทำไมต้องสนใจด้วยว่ะ
“กูเชียร์โพลเพนว่ะ” ผมพูดออกไปแบบไม่ต้องคิด
“เฮ้ย! มึงไม่เชียร์ไอ้แอมไงว่ะ” เดเทนพูดขึ้น
“ไม่ว่ะเชียร์ไอ้แอมมาเยอะแล้วกูอยากเปลี่ยนมาเชียร์โพลเพนบ้างดีกว่า” ผมพูดโกหกไปเพราะทุกครั้งที่ผมมาดูการแข่งขันปากผมก็บอกว่าเชียร์ไอ้แอมแต่ความจริงใจผมเชียร์โพลเพนตลอด เฮ้ย...เอาอีกแล้วกูสงสัยจะชอบยัยนี่แน่ๆไม่น่ะไอ้ออฟเทนน่ะมึง
“อันแน่มึงอย่าบอกน่ะว่าชอบยัยจืดนั้นน่ะไม่น่ะเพื่อนกูยัยนั้นไม่เห็นมีอะไรดีเลยนอกจากนมเล็กเท่าเม็ดถั่ว” คำพูดของไอ้อีเทนนี่กวนประสาทผมสุดๆ
“ไม่ว่ะกูว่านมใหญ่กว่ายัยนวมแดงของมึงอีก” มันอยากกวนตีนผมก่อนดีนักผมก็เลยกวนตีนมันกลับไอ้บ้ากล้าดีอย่างไงมาด่าโพลเพนของผมว่านมเล็กว่ะถึงมันจะเป็นเรื่องจริงก็เหอะ
“อะไรว่ะ คนนี้เขาไม่ได้ดูกันที่นมโว๊ยแต่เขาดูกันที่ใจตังหาก” อีเทนเริ่มโวยวายใส่ผม เออ...พวกผมก็พอรู้อยู่นะว่าไอ้อีเทนน่ะแอบชอบพีเททำไงได้ล่ะเห็นไอ้เฮ็กเซนมันพูดว่าตอนที่พีเทนอยู่ปี1ก็เคยมาบอกชอบไอ้นี่แต่มันก็ดันปฏิเสธพีเทนจนพีเทนเสียใจไปซะงั้น
“เอ่อรุ่นพี่ครับจะทะเลาะกันอีกนานไหมครับเขาเริ่มแข่งแล้วน่ะครับ แล้วตอนนี้ก็น่าจะดูสูสีกับรุ่นพี่แอมด้วยสิครับ” อ้าวเริ่วแข่งตอนไหนว่ะ ไม่น่ามัวมาทะเลาะกับไอ้อีเทนเลย
“เฮ้ย!ดูนั่นสิว่ะโพลเพนเป็นอะไรไปว่ะ” เฮ็กเซนพูดขึ้นอย่างตกใจจนทำให้ผมต้องหันไปดูทางที่มันชี้
“คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง” ผมพยายามเฉยไว้ว่าโพลเพนจะต้องไม่เป็นอะไร
“โพลเพน โพลเพน” เสียงเพื่อนๆของโพลเพนตะโกนขึ้นจนทำให้ผมตกใจไปกว่าเดิม
“กูว่าตะคิวกินว่ะจะทำไงดีว่ะ” เฮ็กเซนถามความคิดเห็นของทุกๆคน
“ผมว่ายน้ำไม่เป็นน่ะครับ” ไอ้เท็ปเทนรีบออกตัว
“มึงลงไปช่วยสิไอ้ออฟเทน” เฮ็กเซนหันมาทางผม
“ทำไมต้องเป็นกูว่ะ” ผมรีบปฏิเสธ
“ก็มึงว่ายน้ำเก่งที่สุดในกลุ่มนี่หว่า” ผมปฏิเสธไม่ได้ว่าผมว่ายน้ำไม่เป็นก็เพราะผมเคยเป็นแชมป์ว่ายน้ำมาก่อน
“เออ” ผมตอบอย่างไม่พอใจไม่ใช่ว่าผมจะไม่เป็นห่วงโพลเพนน่ะออกจะห่วงมากซะด้วยซ้ำแต่ถ้าผมไปช่วยโพลเพนในสภาพแบบนั้นแล้วคนอื่นจะคิดอย่างไงโพลเพนเป็นผู้หญิงส่วนผมเป็นผู้ชายนี่น่ะผมว่าไม่เหมาะน่ะ
“...ตู้ม...” เสียงกระโดดน้ำดังขึ้นแต่เสียงนั้นไม่ใช่ของผมเพราะผมยังไม้ได้ก้าวเท้าเลยสักก้าวหลังจากได้ยินเสียงนั้นแล้วผมก็ต้องมองหาว่าคนที่ไปช่วยโพลเพนคือใคร
ใครว่ะที่ลงไปช่วยโพลเพน” เฮ็กเซนถามขึ้น
“อ้าวเฮ้ย!มึงกระโดดลงไปทำไมว่ะไอ้เท็ปเทนไหนมึงบอกว่าว่ายน้ำไม่เป็นไงว่ะ” ผมถามไอ้เท็ปเทนขณะที่มันทำหน้าตาเหรอหราอยู่
“ก็ไอ้อีเทนน่ะสิถีบผมมา” ไอ้เท็ปเทนพูดอย่างโมโหจากนั้นผมก็หันไปมองไอ้อีเทน
“มึงถีบมันลงไปทำไมว่ะไอ้อีเทน”
“ก็กูเห็นว่าเกี่ยงกันอยู่นั้นแหละกูก็เลยส่งไอ้เท็ปเทนไปแทน” ไอ้อีเทนพูดอย่างกับไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“มึงเล่นอะไรไม่เคยปรึกษาใครเลยนะมึง” เดเทนบนพึมพำ
“ไอ้เวรเอ๊ย” ผมพูดสถบออกไปก่อนที่จะกระโดดน้ำลงไปช่วย
“...ตู้ม...” นี่แหละเป็นเสียงกระโดดน้ำของผมจริงๆ
“...ตู้ม...” เสียงน้ำกระจายอีกครั้ง
ตอนนี้โพลเพนก็ขึ้นมาขอบสระแล้วคนที่ช่วยน่ะหรอไม่ใช่ผมหรอกแต่เป็นพีเทนน่ะที่ช่วยโพลเพน ส่วนผมก็ช่วยไอ้เท็ปเทนแล้วก็รีบดึงมันขึ้นมาจากสระ แล้วก็หันไปมองตัวเล็กของผมว่าเป็นอย่างไงบ้างแต่...ทำไมตัวโพลเพนซีดมากเลยล่ะและตอนนี้โพลเพนก็ยังไม่ได้สติด้วยสิเป็นอย่างไงบ้างว่ะ ไม่ถึงนาทีโพลเพนก็ถูกส่งตัวไปห้องพยาบาลทันที โดยที่การแข่งขันว่ายน้ำยังดำเนินต่อไปแต่จิตใจของผมมันสั่งให้ร่างของผมเดินออกจากที่นี่เพื่อไปห้องพยาบาลเหมือนว่าผมถูกสะกดว่าผมเป็นห่วงโพลเพนแค่ไหน ผมขอแค่ได้รู้ว่าตัวเล็กของผมปลอดภัยก่อนเหอะผมถึงจะได้โล่งใจ
(จบบันทึกออฟเทน)
ความคิดเห็น