นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ฟิลเพื่อน
เมื่อเพื่อนป่วยยายจิตจึงอยากไปเยี่ยม แต่เนื้อความมีอยู่ว่า ยายจิตไม่ค่อยแข็งแรง เดินก็ไม่ค่อยได้ไกล แล้วแบบนี่ยายจะไปเยี่ยมเพื่อนยังไง ...
ผู้เข้าชมรวม
37
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
37
หมวด : รักคอเมดี้
อัปเดตล่าสุด : 2 ก.พ. 67 / 23:21 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เรื่องเล่าคลายเครียด ในวันอากาศร้อนสลับหนาวบางช่วงเวลาของวัน เรามาสร้างรอยยิ้มไปกับวัยรุ่นตอนปลายกันเถอะ เรื่องสั้นฟิลกุ๊ด สร้างรอยยิ้มนิด ๆ แบบกวน ๆ ของคนรุ่นใหญ่ตอนปลาย
เนื้อเรื่องคร่าว ๆ
เมื่อเพื่อนที่คบหากันมานานจนเท่าอายุของยาย ๆ ทั้งสามคน ยายจิต ยายต้วน ยายแหลม บรรดายาย ๆ ทั้งสามคน นะหมู่บ้านแห่งหนึ่งแถวภาคอีสาน สร้างจากเรื่องจริงเวลาที่เราได้ฟังพวกท่านพูดคุยกัน บางประโยคมันก็ทำให้เราอดยิ้ม และขำไปพร้อม ๆ กันไม่ได้ จึงอยากนำมาเล่าแบ่งปันให้เพื่อน ๆ ได้อ่านแก้เบื่อ
เมื่อยาย ๆ ทั้งสามคนกลายเป็นสาวโสดในวัยตอนช่วงปลายของอายุ ลูกหลานต่างก็เติบโตมีครอบครัวกันหมดแล้ว แต่ยาย ๆ ทั้งสามคน ก็ยังคงคบหากันและดูแลกันและกันไม่เคยเปลี่ยน แม้ว่าพวกท่านจะมีโรคภัยไข้เจ็บหรือโรควัยชรามารุมเล่าอยู่บ้าง แต่ก็ยังดูแข็งแรงเดินไปไหนมาไหนได้ปกติ
มาวันหนึ่ง เพื่อนคนหนึ่งดันล้มหมอนนอนเสื่อ ต้องพาไปส่งโรงพายาบาล แต่ยายจิตแกไปเยี่ยมที่โรงพายาบาลไม่ได้ เพราะมีโรคประจำตัวรุมเล่า ร่างกายจึงไม่ค่อยจะแข็งแรงเท่าไหร พอรู้ว่าเพื่อนป่วย ยายจิตจึงตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมยายแหลมชะหน่อย
ยายจิตแกจึงตั้งใจตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะเดินไปที่บ้านยายแหลม พอแกเดินมาได้ไม่ไกลจากบ้านของแกนัก แกก็รู้สึกหอบและเหนื่อยมาก เพราะมีโรคประจำตัวคือโรคหัวใจ ขาก็เริ่มปวด บวกกับน้ำหนักตัวก็ไม่เบาเลย
“โอ้ย..คือเหนื่อยแท้ละ ”
ในใจก็อยากจะไปเยี่ยมเพื่อน แต่สังขารของแกกับไม่ไหว จะเดินต่อไปก็คงไม่รอด ยายแกจึงเดินไปนั่งที่แคร่หน้าบ้านยายต้วนเพื่อนสนิทอีกคน เพื่อพักเหนื่อย
“กูสิไปถึงบ่เน้อ อาการแบบนี่ คือเหนื่อยแท้ละหัวใจกระเต้นแฮ่ง ตากระมัว ๆ สิบ่ตายก่อนเห็นหน้าคนป่วยชะบอเน้อกู ”
ยายแกบ่นพึมพำมคนเดียว และคิดหาวิธีที่จะได้เจอเพื่อนที่ป่วยได้หยังใด่เน้อ…สิหย่างไปเองก็คงไม่ไหว ยายได้เป็นลมก่อนถึงเฮื้อนยายแหลมกันพอดี ….เรามาช่วยลุ้นกันว่ายายจะได้เจอเพื่อนสมความตั้งใจไหมวันนี้ และมีวิธีไหนที่ช่วยให้ยายเจอกับเพื่อนได้ โดยที่ยายไม่ต้องเดินไป ยายจะใช้วิธีไหน วิธีที่แกใช้จะทำให้เรามีรอยยิ้มได้ยังไง ต้องเข้าไปอ่านเองจร้า
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
อน.นละรึ่ทา
ยายิเินมาถึหน้าบ้านยาย้วน แ็รู้สึเหนื่อยและเริ่มปวา ะเิน่อไปเินไม่ไหวแึ เินไปนั่ลบนแร่หน้าบ้านยาย้วน เพื่อพัเหนื่อย ไม่นาน็มีนเินผ่านมา แำไ้ว่า หิสาวที่เินมา เป็นหลานสาวอเพื่อนอีน
“อีหล่า ๆ มีโทรศัพท์บ่แม่ยืมโทรแหน่ ”
แเรียหลานสาวเพื่อน พร้อมับอยืมมือถือ
“ยายสิโทรหาไผร้า ”
“โทรหายายแหลม สิถาม่าวมัน เห็นบ่ำบาย ท้อเสียเมื่อวาน เาพาไปส่โรพยาบาลมาไป่ หล่า”ยายแถามหลานสาวอเพื่อน
“มาแล้วร้า ลูสาวเพิ่นพาออมาาโรพยาบาล เมื่อเ้านี้เอ ”
หลานสาวเพื่อนอบยายิ
“ั้นมาอีเหล่า โทรหายายแหลมให้แม่แหน่ลู สิถาม่าวมันะนาว่ามันายละไป่ เห็นท้อเสีย ว่าั่น…ัไปินหยัมา ั่ท้อเสีย ไปเฮื้อนานืนวานนำันะหยัี ๆ อยู่เ ”ยายแบอเล่า ให้หลานสาวเพื่อนฟั หลานสาวเพื่อนึโทรหายายแหลม ทาเฟสบุ๊ ให้ยายิ
“ฮาโหลว่าหยัใร้าไผเน้อที่โทรมาสิุยับไผร้า ”นรับสายือลูสาวอยายแหลมนั้นเอ
“หลานยาย้วนร้า ยายิให้โทร เพิ่นสิุยับยายแหลมร้า เอี้อย บอยายมาุยับเพิ่นแหน่ร้า ”
หลานสาวยาย้วนบอนในสายและยื่นส่มือถืออเธอให้ยายิ
“เอ่ายาย ุยเอาเอเ้อ หล่าบอเพิ่นแล้ว ”เธอบอับยายิ
“อื่มอบใหลาย ๆ เ้ออีหล่า ”
ยายแ็รับมือถือไปาหลานสาวเพื่อน พร้อมับพูเสียัลั่น..
“เออ..ฮาโหล…. ไผรับสาย… แม่สูเป็นหยัใเน้อ ือว่ามันบ่ำบาย หาหมอมา ีึ้นบ่สู ให้มันมาุยับูะน่า ”
ยายิถามนในสาย โยที่บ่รอให้นรับสายไ้เว่าเลยสัำ แถมเพิ่นยัเว่าเสียัลั่นไ้ยินไปหลายบ้าน ะว่าไ้ เพราะแหูไม่่อยี เลยพูเสียั
“แม่เลาะอยู่นี้ล่ะยายมีหยับ่ เพิ่นะีึ้นหลายแล้วร้า แ่บอยัเพลีย ๆ อยู่ เลาะเลยนอนพั ถ่า่อยแหนอไม้ให้เลาไว้ินอนเที่ย ”
ลูสาวอยายแหลมบอมาามสาย เหมือนยายแหลมะไ้ยินเสียยายิเพิ่นุยับลูสาว เลาเลยส่เสียมาามสาย
“ีึ้นแหน่แล้ว แ่ายัเ็บอยู่ วามันึ้นสู เ้าน้ำเลือแล้วเลยไแหน่แล้ว มีหยับ่”
เสียยายแหลมถามมาามสาย
“มีูสิถามว่ามึายละไป่ ไปินหยัั่ท้อเสียหื่ออีห่ามึ ูสิไปเยี่ยมมึูะือสิไปบ่ไ้แล้วละ ูปวาไปบ่ฮออ ูัสิเฮหยัใ เอาั่ี่มึมาหาูเลยเ้อ ..”ยายิบอับยายแหลม ที่ะโนมาุยับยายิ
“เอ่าหมู่เ้าสิร้อุยันั่สิิหยั้น แมุ่ยันเอโล สิไ้บ่้อะโนุยัน เลาปวา้าหนึ่ วามันึ้น นอนพัอยู่ บอว่ายัรู้สึเหนื่อย ๆ เลยให้นอนพั ุยันเอ”ลูสาวเพื่อนบอแ
“อื่ม ๆ ใส ๆ ูอูหน้ามันแหน่ มะเป็นะายไวแท้ วามันึ้นแ่นี่ ห่ามึเอ้ย ..สูู้บ่ไ้ั่วนี่ หือ เฮ้อยๆๆๆ ”ยายแแวเพื่อนและหัวเราะเสียั ่อนะรับมือถือมาาหลานสาวเพื่อน แ่แันใ้ไม่เป็น
“มันั่ใละลู มาเบิ่ให้แม่ทะแหมลู อีหล่า มาเลฟี่ให้แม่นำ ั่เห็นหน้ามัน เปิล้อแหน่ ”แบอเสียัลั่น และหัวเราะเสียั
“เลฟี่เลยิยาย ปาือสิทันสมัยแท้บานนี่ ผู้เ่าสมัยนี่แหม ”หลานสาวเพื่อนแวยาย
“ะเปิล้อให้เห็นหน้าันนั่นนา…แม่เปิบ่เป็นเห็นเาเปิุยันเห็นัวนั่นนา เอ่าเอ่าเปิล้อให้แม่ บ่เห็นหน้าุยบ่ม่วน ”แยับออี
“เอ่าเปิแล้วร้า”
“เออั่ี่ละ เห็นมันแล้ว ฮาโหล มึเห็นูบ่แหลม เฮิอเฮย..ล้อเาือัแท้ละ อีห่ามึนอนเฮหยัลุึ้นมา ”พอเปิล้อเห็นัน พอเปิล้อเห็นันยายแ็หัวเราะอบใ
“ะูยัมึนหัวอยู่เน้อ ”
ยายแหลมบ่นเบา ๆ แ่ะยอมลุึ้นนั่
“ห่ามึมาเป็นะายแท้บาน.. ”
ยายิแวเพื่อน
“เฮิ่อเฮิ่อเอ้ยๆๆ”
แหัวเราะเสียั านั้นภาษาวัยรุ่นอนปลาย็ามมา
“บ่ทันาย แ่็หนัอยู่ มืนาบ่ึ้น้าหนึ่ ปวา” ยายแหลมบอพร้อมับพยายามมอที่ล้อ ทั้ที่แทบะมอไม่เห็นลูระาอแเลยะว่าไ้ พอฮิมฮี่นี่ล่ะ ลูระาอเลาที่พยายามเพ่มอล้อโทรศัพท์ และุยับยายิ แล้วยายแหลมะทิ้ัวลไปนอนุย พร้อมับหัวเราะ
“ลุทะแม สินอนเฮหยั ”เสียยายิแวยายแหลมอีรั้
“นอนเล่นื่อ ๆ นิล่ะ มีหยัว่ามาโล ”ยายแหลมบอยายิ
“บ่อยาุยผ่านโทรศัพท์ มันเปลือเินเา มาๆๆ มึมาหาูแหน่ ูไปหามึบ่ไ้แล้ว ปวาแฮ่ หย่าไปบ่ฮออ ”เสียยายิบอยายแหลม ส่วนเ้าอมือถือไ้แ่ทำหน้าสสัย
“แม่มันแมนอยู่ิสิให้นป่วยมาหานบ่ป่วย ”เลยอถามเลาบ่ไ้
“แมนเพราะูไปบ่ไ้ มันะ้อมาหาู สินอนายเฝ้าเฮื้อนหยัอยู่หั่น วามันมึสิไ้ึ้นสูว่าเ่านั้นแล่ว มาหาูเลย มาเลยูสิถ่าอยู่นี้ล่ะ มา ๆ มานอนเล่นอยู่นำันนี้ สินอนายอยู่หยัเฮื้อน มันบ่หนีไปไหนอ ”เลายายแหลม
“เลาไปบ่ไ้ยาย เลาเหนื่อยอยู่ เลาามอบ่เห็นั ่อยำลัสิแหนอไม้ให้เลาินเที่ยอยู่ ”ลูสาวยายแหลมบอ
“มาไู้บอให้มา หนอไม้ระเอามาแอยู่พี่ ูสิแให้ิน มาเลย พามันมาหาู สินอนอยู่หยัเฮีื้อนน่าเบื่อ ออมาเปิหูเปิาแหน่แหม ให้เามาส่ั่นั่ว สิยาหยั”ยายิแสั่อย่าเียวไม่ฟัอะไรเลย ปาผู้เ่าสมัยนี่ือเอาแ่ใแท้เน้อบานนี่
“านนี้นบ่ป่วยให้นป่วยมาหา ใรเยี่ยมใรันแน่ยาย มันแมนอยู่ิยาย ”นฟัไ้แ่ถอนหายใ อันบ่ไ้ ผู้เ่าุยัน
“มาเ้อูสิถ่าอยู่นี้ หนอไม้ระเอ่ามาแพี่ แ่นี่ล่ะโทรศัพท์เาสิหมเิน ”ยายิแบอเพื่อน
“เอ่าอีห่ามึูาเ็บสิไปั่ใ มึะว่าไป "ยายแหลมบ่นให้ยายิ
“มาไ้ เป็นหยัสิมาบ่ไ้เื่อูนี่มานอนุยัน สิอยู่หยันเียว เี๋ยววามันมึะึ้นอี มาอยู่ับูนี่ ให้เ็น้อยเามาส่ เาับรถเป็น อย่าเรื่อมาูให้มาระมาโล…เินเาสิเบิเาุย วาใหู้นำูวาบ่เป็น ไว ๆ เินสิเบิ”ยายิบอยายแหลม
“บ่เบิอ เาใ้อินเอร์เน็โทรฟรี บอรู้ัหยั้เลย "ยายแหลมบอ พูนทันสมัยัะยาย
“เน็บ่เน็ูบ่รู้ วาใหู้เลย ”ยายิบอ
“เออ มึระวาิละ ”ยายแหลมบอยายิ
“ มึะวาใหู้โล มาไว ๆ อย่าเว่าหลาย ”ยายิบอ
"อีห่านี่ มึะะแมนบัับูัเนาะ ูสภาพูแหน่ ”ยายแหลม่มให้ยายิ
“มาระนอนอยู่ื่อ ๆ มันบ่ายอ สิอยู่หยัผู้เียว ถ้าายูสิเอาไปฝัเอ ”ยายิว่าั้น ละะหัวเราะเสียัอย่าพอใ ที่บัับเพื่อนไ้
“เอ่ายายแม่แหลมเราสิมาไ้ิ”นฟัไ้แ่สสัยใรป่วยันแน่
“มาไู้บอให้มา มัน้อมา บ่มาูระไปบ่ไ้นั่นเ เอันนละรึ่ทา บ่เป็นิ ”นั่นใ้ภาษาวัยรุ่นะ้วยยาย
ไม่นานำสั่ยายิ็ไ้ผล นป่วยเ็นัรยานหย่ามาเอทั้ที่าทั้สอ้ามอแทบบ่เห็นว่ายายแมืนาบาบ่เน้อหรือหลับาหย่ามา เห็นพอฮิมฮีนี่ล่ะ
“ยายือมาไ้ แมนนี่ ูัรยานมาพร้อม ปาือเ่แท้ยาย เลียวเห็นทาบ่นั่น ”หลานสาวแวยาย ที่เ็นรัยานมาบ่ี่เ ูเอา พร้อมถุหนอไม้ส ะแมนสั่ไ้ัะ
“เห็นพอฮิมฮี่นี่ละ ”เลาว่า
“ือบ่ี่มาูมาเฮหยัรถ ”หลานสาวแว
“าบ่เห็นฮูเลยูเอา ”ยายแหลมบอ
“ปานนี่ยัมาอยู่เน้อยาย”หลานสาวแว
“บ่มาั่ใ อีิมันบอให้มา ห่ามันนี่ ูเลย้อูัรยานมาเอ เาบ่มาส่ เาบอบ่ำบายะหยัสิไปอยู่ อีแม่นี่ ”ลูสาว่มให้เลา
“มาโลมันสิเป็นหยั บ่ายอูมาแ่นี่ ะูหยัหย่ามาั้รึ่ทา อยู่เฮื้อนะบ่มีหมู่ปาหมู่เว่าือเ่า มานี่มีหมู่ปาหมูุ่ย เาบ่มาส่ะมาเอโลยานหยั ามีแหม ”พู่นเพิ่น ระเว่าไ้ นั่อยู่ับม่อ ให้นป่วยมาหา ึหลายเยาย
“อย่า่มมา ๆ ูสิแหนอไม้ให้ิน เยที่มาเอันรึ่ทา ”
ผลงานอื่นๆ ของ ตะวันย่อแสง ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ตะวันย่อแสง
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น