คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เบื้องหลัง
ตอนที่ 6
โอบกอดฉันไว้และนำทางฉันไปสู่ดินแดนแสนไกล
ในคืนนี้อย่าปล่อยให้ฉันเป็นแค่คนสำคัญแค่นั้น
เคยเป็นมั้ยเวลาเจอใครบางคนแล้วเกลียดขี้หน้าตั้งแต่ครั้งแรก
ทั้งๆที่ยังไม่ได้คุยกันเลย….
มันเกิดขึ้นกับ เชอรีน ณัฐจารี
“แหมๆๆ จะควงหนุ่มฮอตสองคนในเวลาเดียวกันเลยหรอจ้ะ”
ณัฐจารีมองชนัญญาในโรงอาหารด้วยแววตาหมั่นไส้
ถือวิสาสะเดินเข้าไปเท้ามือกับโต๊ะจ้องหน้าอีกฝ่ายด้วยแววตา
ใสซื่อ คนที่ผ่านไปผ่านมทาอาจคิดว่ามีการทักทายกันธรรมดา
“จะมาหาเรื่องอะไร”ชนัญญามองแบบไม่เกรงกลัวแต่อย่างใด
“ป๊าว ก็เมื่อวานเห็นควงซีดีแล้ววันนี้มาควงกั้ง คิดว่าพรุ่งนี้คงจะไปควงอาจารย์ ฮ่ะๆ อุ๊ยๆ โกรธหรอจ้ะ”
ณัฐจารีแสยะยิ้มน่าเกลียดออกมาด้วยความหมั่นไส้เป็นที่สุด
ชนัญญาถอนหายใจเฮือกใหญ่กับความคิดโสมมของหญิงสาวตรงหน้าลุกขึ้นหยิบถาดข้าวเพื่อจะเอาไปเก็บ
แต่คนพาลก็คือคนพาล…
แป้ก!
มือขาวสวยของณัฐจารีปัดถาดจานข้าวของอีกฝ่ายจนหกละเทอะ
ที่โรงอาหาร
“ตาย ระวังหน่อยสิจ้ะ ชนัญญา…”
ว่าแล้วณัฐจารียิ้มกระหย่อมแล้วเดินนออกไปทิ้งให้ชนัญญา
กำมืออย่างคับแค้นใจพลางท่องไว้ในใจ
ใจเย็นๆอย่ามีเรื่อง
ทั้งที่ใจจริงหญิงสาวอยากจะเอาข้าวสารเน่าๆไประเลงบนปาก
เน่าๆที่ไม่เหมาะกับใบหน้านั่นจะตายอยู่แล้ว!
สวยก็สวย หน้าตาก็ดี เป็นถึงสาวฮอต
แต่นิสัยไม่มีค่าสักนิด!
“อ้าวบิว…เป็นไงมั่งว่ะ”
ณัฐณิชาที่เห็นเหตุการ์ณถือถาดข้าวมาวางที่โต๊ะแล้วถามเพื่อนรัก
ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
เป็นห่วงแล้วทำไมยืนมองเฉยๆ!
“สวยใจเสียจริงๆนางคนนี้นี่”
ชนัญญาสถบเบาๆแล้วหันไปเก็บจานถาดกับณัฐณิชา
บางทีสุภาษิตที่ว่าน้ำเชี่ยวไหลมาก…อาจจะเป็นจริง
ณัฐจารีแอบลอบมองไกลๆด้วยแววตาไม่พอใจจ้องเขม็ง
ตรงมาที่ชนัญญา พลางกำมีดในกระเป๋าแบรเนมส์
ภายใต้ท่าทีธรรมดาๆ ไม่มีใครรู้เลยว่าหญิงสาวกำมีดในกระเป๋า
พร้อมแทงใครบางคนตลอดเวลา!
เกลียด…ฉันเกลียดแก อีชนัญญา!
ชนัญญานั่งคุยกับณัฐณิชาและโสรญาในห้องทรงสี่เหลี่ยมจัสตุรัส
สีชมพูหวานใสของโสรญา เสียงจอแจๆดังตามประสาผู้หญิง
ยิ่งโสรญามีความน่ารักและช่างเอาอกเอาใจทำให้ใครๆที่สนทนา
ด้วยไม่รู้จักเบื่อเลยกระมัง
“เออจริงสิ! พี่มุกพี่บิวค่ะ เดี๋ยวสมายด์ไปเอาคัฟเค้กที่ทำเอาไว้
ให้พี่ๆมาชิมมาให้ชิมนะค่ะ ยิ้มทำสุดฝีมือเลย” โสรญาฉีกยิ้มกว้าง
“โห ยิ้มทำเองเลยหรอ ยินดีเลยจ้ะ”ณัฐณิชาปรบมือรัวให้กับโสรญาทำหน้าตาชื่นชมเด็กคนนี้ไม่แพ้ชนัญญา
ก็นะทั้งน่ารัก…พูดเก่ง…ช่างประจบประแจง ใครอยู่ด้วยก็รัก
“ค่ะ เดี๋ยวยิ้มลงไปเอาให้นะค่ะ”
พูดจบโสรญาก็หายไปจากห้องเพื่อลงไปหยิบคัฟเค้กที่ตั้งใจทำ
“บิว…น้องสมายด์นี่น่ารักเนอะว่าป่ะ”ณัฐณิชาถามชนัญญา
ชนัญญานิ่งไปครู่ก็ตอบว่า
“อืมแต่ทำไมฉันรู้สึกว่าสมายด์น่ารักแปลก”
“แกน่ะคิดมาก สงสัยเกือบโดนยัยพี่เชอรีนฆ่ามาแน่ๆ”
แล้วแววตาชนัญญาเหลือบไปสะดุดเข้ากับชุดนักศึกษา
ที่วางซ่อนไว้ใต้เตียงแต่มีเสื้อยื่นออกมา ชนัญญาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“มุก…ดูดิ สมายด์เพิ่งอยู่ม.5 มันไปเอาชุดนักศึกษามาจากไหน
แถมเป็นของสถาบันเราด้วย..”
“จริงดิ…ไหนว่ะ”
คำพูดของชนัญญาปลุกความสนใจให้ณัฐณิชาเป็นอย่างมาก
ทั้งสองมองชุดนักศึกษาที่ปักคณะเดียวกับพวกหล่อนเสียด้วย
“เชรี่ย เป็นไปได้ไงว่ะ เดี๋ยวนี้ชุดนักศึกษามันมีให้เด็กทั่วไป”
“กูว่าแปลกว่ะ แปลกสัดอ่ะ”
อีกด้านนึง โสรญายืนพิงประตูห้องตัวเอง หล่อนได้ยินทุกอย่าง
แววตาดูเย็นชาและเรียบนิ่ง เดาความคิดไม่ออก
มือของโสรญาค่อยๆหยิบมือถือของตัวเองออกมาแล้วต่อสายหาใครบางคน…
“ค่ะ…ตอนนี้พี่บิวและพี่มุกรู้แล้วค่ะ เอายังไงต่อไปดีค่ะ”
“เริ่มแผนต่อไปได้เลย”
หายไปหลายวันจุงเบย
ไรต์แต่งสดทุกตอนจ้า แค่ไปอ่านทบทวน
แล้วแต่งต่อเป็นไงมั่ง ตอนนี้ขอถึง37เม้นะเออ
รักรีดดดด
ความคิดเห็น