คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คนที่ก้าวเข้ามาในชีวิต
ตอนที่1
‘ก็ในฝันฉันมีแต่เธอและจะมีแค่เพียงเธอ
หากชะตาไม่ใจร้ายเกินไปเราคงได้รักกัน’
ชมัญญานั่งคนเดียวในห้องทรงสี่เหลี่ยมจัสตุรัสของเธอ มือเรียวเล็กสองข้างกำลังนั่งบันทึกไดอารี่เล่มจิ๋วที่เขียนมาได้ราวๆครึ่งเล่ม
หากนับดีๆมีกระดาษอยู่พันกว่าแผ่น คงไม่เรียกว่าจิ๋วสินะ
-ฉันหรือเขาที่ต้องไป ตอบได้ไหมว่ายังไง-
เสียงเรียกเข้าจากมือถือของชมัญญาปลุกให้ชมัญญาทิ้งปากกาสะท้อนแสงในมือ แล้วหันไปหยิบมาแนบหู ชมัญญาสังหรณ์ใจไม่ดีเสียซะแล้ว
เวลาเกือบเที่ยงคืน มิตรสหายอย่างณัฐณิชาโทรมาต้องมีเรื่องให้ทุกข์ใจ
เป็นแน่ๆ ชมัญญาสูดลมหายใจลึกๆก่อนจะกดรับสาย
“ฮัลโหล แกมีไรหรอ”ชมัญญาเอ่ยทักก่อน
“เปล่า…แค่เหงา”เพียงได้ยินคำตอบจากอีกฝ่านชมัญญาแทบจะอยากเขวี้ยงมือถือรุ่นล่าสุดในมือทิ้งเสียจริงๆ
“เหี้ยมุก อะไรของแกว่ะ”
“แก..สมมุติว่าถ้าวันนึงฉันไม่มีแก ไม่มีพ่อแม่หรือใครๆเลย แกว่ามันน่าเหงามั้ยว่ะ”เมื่อณัฐณิชาถามมาชมัญญาได้แต่คอตีบตันไปหมด
เพราะมันคงน่ากลัว อ้างว้างจนบรรยายเป็นคำพูดอะไรไม่ออกสินะ
“คงไม่รู้จะบรรยายว่ะ มันเหมือนไร้ชีวิตเลยมั้ง”
“แค่นี้นะแก ฉันโอเคและ”
“เชรี่ย ไรของมึงเนี่ย”ชมัญญาขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัย
“เออๆชั่งกูเหอะ ฝันดีราตรีสวัสดิ์”
ติ๊ด จบคำสนทนาณัฐณิชาก็วางสายเป็นฝ่ายยุติการสนทนาไว้นี้
ชมัญญานิ่งงันด้วยความมึนงง แต่เมื่อคิดตามคำพูดของอีกฝ่าย
ทำให้ชมัญญาหดหู่ไปได้เหมือนกัน .นใจก็เกิดคำถามมากมาย
พรุ่งนี้ฉันจะเป็นยังไง…
ภายในตึกของคณะ ชมัญญาแอบเฝ้ามองชายในชุดนักศึกษา
คณะเดียวกันแต่เป็นรุ่นพี่อยู่ปี2 เป็นบุรุษที่ดูมีเสน่ห์
เวลาจะขยับขเยื้อนไปทางไหนก็ดูน่าจับตามองค้นหาเป็นที่สุด
ชมัญญามองกั้ง วรกร ยิ้มแล้วยิ้มอีกกับตัวเองทำให้ลืมเรื่องที่เกือบได้ไปนรกเมื่อวานเสียไปหมด แต่ในใจมีความสุขอย่างไม่เคยเป็น
“จะจ้องฉันอีกนานมั้ย”
ฝ่ายถูกมองรู้ตัวก็ถามด้วยเสียงที่ไม่สบอารมณ์นัก แม้จะชินกับการที่ถูกติดตามด้วยยศเดือนคณะมาสองปีซ้อนก็ตามแต่ก็ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนจ้องมองได้ทุกกิริยาบทอย่างชมัญญามาก่อนในชีวิต
“เปล่าค่ะ ก็พี่กั้งมีเสน่ห์จริงๆนี่ค่ะ ไม่มองสิแปลก”
หัวใจชายหนุ่มเอียงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ว่าผู้หญิงที่ไหนจะมาจีบเขาไม้ไหน ทำไมเขาจะต้องหวั่นไหวกับยัยเด็กเมื่อวานซืนนี่ด้วย
ท่าทางดูซื่อๆ ใสๆ น่ารัก โก๊ะ ดีเสียด้วย
“เธอเป็นพวกโรคจิตรึไง ถ้ำมองคนอื่นนักหนาเนี่ย ฮะ”
ชมัญญาทำหน้าง้ำแล้วตอบคำถาม
“ไม่เห็นแปลกเลย..เวลาเราจะจ้องมองใครสักคนที่เราชื่นชอบ เหมือนตอนที่โรมิโอและจูเลียตเจอกันครั้งแรกก็จ้องมองกันเพราะตกหลุมรักกันยังไงล่ะค่ะ”ชมัญญาตอบอย่างใสซื่อทำให้วรกรถึงกับหลุดหัวเราะหลังจากที่จะต้องเคร่งเครียดกับงานจากทางสถาบันแห่งนี้
วรกรจ้องมองแววตาของชมัญญาที่ทำหน้างงงวยกับการที่จู่ๆเขาก็มาหัวเราะอย่างกับเธอเป็นตัวตลกเสียอย่างนั้นแหละ วรกรจ้องดวงตาของอีกฝ่ายอย่างไม่วางตาและไม่คิดจะวางเสียแอบคิดไปว่าหากใครได้จุมพิตที่ริมฝีปากของชมัญญาคงจะมีความสุขไม่น้อย แต่วรกรก็ต้องตบแก้มตัวเองเบาๆเพื่อเตือนสติ
เขากลายเป็นไอ้หื่นกามไปแล้วรึไงเนี่ย..
“เธอชื่ออะไรน่ะ”วรกรเอ่ยถาม
“บิว ชมัญญา ค่ะ อายุก็19ปีค่ะ สถานภาพโสด งานอดิเรกชอบเต้น
ชอบร้องเพลงร็อคค่ะส่วนกีฬาที่ชอบคือ…”
ชมัยญาที่ร่ายยาวเกินจำเป็นต้องหุบปากลงเมื่อวรกรแบมือขึ้น
ส่งสัญญาณว่าหยุด เพียงเท่านั้นชมัญญาบิดตัวไปมาอย่างขวยเขิน
“งั้นฉันเรียกสั้นๆว่าบิว โอเคมั้ย”
“โอเคค่ะ”
แล้วเธอก็ไม่มีโอกาสได้คุยกับเขาเพราะได้เวลาที่เขาต้องไปเข้าคลาสเรียนแม้ชมัญญาจะแอบเสียดายเล็กๆ แต่สิ่งที่ได้รับมามันมากมาย
เกินกว่าที่ชมัญญาคิดไว้เสียอีก
โชคดีจริงๆชมัญญาเอ๋ย
“เธอ..ชื่ออะไรน่ะ”
ผู้มาใหม่นามว่า ซีดี กันธีร์ เท้ามือกับโต๊ะหินอ่อนที่ชมัญญานั่ง
หลับตาพริ้มเหมือนเจ้าหญิงรอจุมพิตจากเจ้าชาย
“นี่..ซีดี เดือนคณะอักษรศาตร์ใช่มั้ย?”
ชมัญญาคุ้นหน้าคุ้นตาชายผู้มาใหม่เต็มประดา แต่ก็ร้องอ๋อ
เพราะจำได้ว่าเป็นนักศึกษาคณะอักษรศาตร์ ปี1 และมีดรีกรีน
เป็นถึงเดือนคณะ ใครไม่รู้จักสิแปลก…
“ฉันว่าฉันถามเธอ ไม่ใช่ให้เธอมาถามฉันกลับ…”
“ห้ะ”ชมัญญาร้องเสียงหลง
ไอ้เดือนนี่มันปกติรึเปล่าว่ะ
ชมัญญาแอบคิดในใจแต่ไม่พูดออกมา กันธีร์เห็นหญิงสาวทำหน้าเอ๋อ
ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเท้าคางจ้องตาฝ่ายหญิง
“เอ๋อรึเปล่า” ชมัญญาอ้าปากค้างก่อนจะแปรเปลี่ยนสีหน้ากลับาสู่
โหมดหงุดหงิด จ้องตาเขากลับด้วยแววตาดุดัน
“ชื่อบิว..แล้วนายจะอยากรู้ไปหาพระแสงเลเซอร์อะไร”
ชมัญญาถามเรียบๆแต่จ้องกันธีร์ไม่วางตา สรุปว่าเขาสองคนอยู่ในระยะที่เรียกว่าหายใจรดต้นคอกันเลย
“เตรียมตัวรับการจีบของฉันให้ดี “
“อะไรนะ!!”
ชมัญญากลับมาสู่โหมดเอ๋ออีกครั้ง ปากอ้ากว้างเหมือนคนขาดน้ำ
กันธีร์มองแล้วยิ้มเยาะที่มุมปากอย่างพอใจ
“เอ๋ออีกและ ไว้เจอกันนะสาวน้อย”
ชมัญญายังคงนั่งนิ่งๆแล้วหยิกแก้มตัวเองเบาๆแล้วครางอย่างปวด
“เอ๊ะ ก็ไม่ได้ฝันนี่หว่า..นี่ฉันฮอตขนาดมีหนุ่มฮอตสองคนมาจีบเรอะ”
มาแว้วว ไรต์ชื่อเล่ชื่อเกมนะ
นามปากกาแขไขจรัส แล้วแต่สะดวกจ้า
กะจะไม่ให้มีแต่ดราม่าจะเอาหวานๆฟินๆไปด้วย
ชอบม้าหล่ะ ตอนนีร้ขอให้ถึง10เม้นพอ ไม่งั้นไม่อัพนะเออ
ที่มาอัพเพราะเม้นดี ถ้าดีอีกจะสามตอนรวดในหนึ่งวัน
ความคิดเห็น