คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : คนที่เรารักกับคนที่รักเรา
ตอนที่ 8
คนหนึ่งเขาคือคนที่ฉันรักและอีกคนคือคนที่
รักฉัน แล้วแบบนี้ฉันควรตอบรับใคร
“ตอนที่ฉันท้อทอย หมดหวัง เขาก้าวเข้ามาในชีวิตฉันและให้กำลังใจ ฉันสู้ได้อีกครั้ง แต่ในวันวาน เขาอีกคนช่วยชีวิต
ฉันเอาไว้และคือคนที่ฉันรัก ฉันควรจะเลือกคนไหน”
BY BEW
กันธีร์รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่จู่ๆรุ่นพี่ก็มาใช้งานให้หยิบกระป๋องทาสีทั้งที่กำลังอ่านเลคเชอร์ซ้ำๆ ร่างสูงเดินไปที่ห้องเก็บของ
มือหนาดึงบานประตูไม้ที่ผุพังออก มือหนาหยิบมือถือขึ้นมาเปิดไฟฉาย เมื่อเดินเข้าไปเพียงอึดใจไฟฉายก็ส่องจ้าถึงร่างบางที่นอนสลบอยู่ข้างหน้า กันธีร์ยังไม่แน่ใจนักแต่เมื่อส่องไฟใกล้ๆ
ก็พบชนัญญา!
“บิว!”
กันธีร์เก็บมือถือลงกระเป๋าแล้วอุ้มร่างบางที่หมดสติขึ้นไปหน้าห้องเก็บของ และวางเธอลงพิงผนัง กันธีร์ตบแก้มหญิงสาวเบาๆ
“บิว…เธอเป็นอะไรรึเปล่า”
ไร้การตอบรับจากหญิงสาว
“เธออยู่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวไปเอายาดมมาให้”
กันธีร์จับศีรษะหญิงสาวพิงผนังห้องเบาๆแล้ววิ่งออกไป
บังเอิญหรือเปล่า….
ชายหนุ่มใบหน้าคม จมูกโด่งสันที่บังเอิญอยากได้อยู่เงียบๆ สงบๆ
เดินมองอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนสะดุดตากับร่างของหญิงสาว
ที่นอนนิ่งไร้สติ วรกรค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อดูว่าใครกัน
ที่มานอนหมดสติตรงนี้ มือหนาช้อนคางร่างบางหันมามอง
ก็ได้รู้ว่าคนๆนั้นคือใคร
“บิว เธอเป็นอะไรรึเปล่า…บิว เธอเป็นอะไร”
วรกรเขย่าตัวคนที่นอนไร้สติให้รฟื้นขึ้นมา
เมื่อถูกแรงสั่นสะเทือนเหมือนชนัญญาจะรู้สติ
หญิงสาวมองชายผู้มาใหม่ด้วยสายตาเบลอๆแต่ก็พอจะร็ว่าเขาคือใคร ชนนัญญาค่อยลืมตาขึ้นแล้วเปล่งเสียงในลำคอ
“พี่กั้งหรอค่ะ…ขอบคุณนะค่ะที่มาช่วยบิว”
“อื้อ มาเดี๋ยวฉันพาไปพัก”
วรกรประคองชนัญญาที่เดินโซเซไปทางออกอีกด้าน
ไม่นานเพียงชั่วอึดใจ
กันธีร์วิ่งเข้ามาพร้อมยาดมและน้ำดื่มในมือ แต่พอกวาดสายตามองรอบๆ เขาไม่เห็แม้แต่เงาของชนัญญา
ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่คำถาม
เธอหายไปไหนชนัญญา…
อีกด้านหนึ่ง ณัฐณิชาวิ่งถามคนนั้นคนนี้ทีว่าเห็นชนัญญารึเปล่า
มีแต่คำตอบที่ตอบเป็นจุดเดียวกันคือ
“ไม่เห็น แกไปถามคนอื่นดูนะ”
ไม่รู้ว่าไม่เห็นจริงๆหรือตอบปัดไปเพราะความรำคาญกันแน่
ครั้นพอคิดจะโทรหาก็นึกได้ว่ามือถือจีนแดงของเพื่อนสาว
ไฟช็อตสนิทไป แม้จะบอกให้รีบซื้อใหม่ ไม่งั้นก็ติดต่อกันไม่ได้
แต่ก็ได้รับคำตอบแบบนี้
“ก็ฉันอยากใช้ไอโฟนหก จะให้ซื้อของจีนแดงอีกรึไง รอมันมาทีเดียวไม่ดีกว่าหรอ ใช้จีนแดงแล้วดูสิ ข้อมูลของงานที่เซฟไว้
หายไปหมดเลยนี่ก็ต้องไปเดินถามเพื่อนหมดเลยเนี่ย”
ชนัญญาคงเข้าใจความหมายผิด หล่อนไม่ได้บอกให้ซื้อจีนแดง
มาพังอีกครั้งแต่หมายความว่าให้ซื้อเครื่องที่พอใช้ได้แก้ขัดไปก่อน
พอเจอปัญหามันจะติดต่อกันได้ที่ไหน…
“ไง ยัยน้องทอม”
ณัฐณิชาเบ้ปากด้วยความไม่สบอารมณ์ จากการที่ไม่สามารถติดต่อเพื่อนได้ก็หงุดหงิดอยู่แล้ว ยิ่งได้ยินเสียงนี้
มันเสียงจากอเวจีชัดๆ
“โว้ย อย่ามาทำให้หงุดหงิดอีกนะ”
“แล้วเป็นอะไรของเธอน่ะ”
“เพื่อนหาย”
“ก็โทรหาสิ”
“มือถือมันเจ๊ง”
“เพื่อนเธอที่สวยๆชื่อบิวอ่ะนะ”
“เออ”
“ฉันเห็นนะเมื่อกี้เอง”
ณัฐณิชาตาลุกวาวราวไข่ห่าน อารมณ์หงุดหงิดเปลี่ยนเป็น
ความหวังสูงสุด
“พาไปหน่อยสิๆๆ”
“หึหึ งั้นตามมาสิน้องสาว”
กันธีร์เดินเข้ามาในโรงอาหารด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวและสงสัย
เธอหายไปไหนกันแน่ ยัยไก่บิว
แววตาวูบหนึ่งเห็นชายหญิงสองคนคุยเล่นกันสนุกสนาน
เขาจะไม่สนใจเลย
ถ้าผู้หญิงนนั้นไม่ใช่ชนัญญา
ร่างสูงเดินดิ่งไปทางวรกรและชนัญญาที่นั่งทานไอศกรีมด้วยกัน
“ยัยบิว “
“อ้าว นายซี^^”
“เธอมากับไอ้กั้งทำไม”
เพราะต่างฝ่ายต่างเป็นดังเหมือนกันเลยรู้จักกันบ้างตามปากคน
“อ้าว ก็…”
“แล้วแกยุ่งอะไรด้วยว่ะไอ้ซีดี”วรกรสวนขึ้น
“ก็นะ…ที่หายไปเนี่ยมาอยู่กับมันน่ะเอง เธอนี่เป็นพวก
ชอบให้ท่า ไปทั่วรึเปล่า”
“มันเกินไปแล้วนะไอ้ซีดี”
ชนัญญากัดฟันกลั้นน้ำตากับคำดูถูกของชายหนุ่ม
มือของหญิงสาวจึงฟาดเข้าที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างจัง
“โอ้ย”
“ฉันไม่ได้อ่อยใครไปทั่วทั้งนั้นแหละ คนที่ฉันรักมีคนเดียว!”
“ไอ้หมอนี่ใช่มั้ย”
“ใช่…ฉันรักพี่กั้งคนเดียว!”
มาแล้วๆๆ หลังจากที่ไปเสม็ดวันเดียวกับสามคนสุดท้าย
และซ้อมคอนเสิร์ตที่ซีคอน 5 ปีเอ็กแซกท์จ้า
เอ้า ขอเม้นท์หน่อยยยยยยยยย
ความคิดเห็น