ตอนที่ 48 : Special : ที่รักอยากเป็นภูตไร้หน้า พี่ฟ้าอยากเป็นผีผ้าห่ม
ที่รักอยากเป็นภูตไร้หน้า
พี่ฟ้าอยากเป็นผีผ้าห่ม
วันที่ 31 ตุลาคม
เป็นวันฮาโลวีน
คนตัวเล็กนั่งหัวเราะชอบใจขณะใช้กรรไกรตัดผ้าผืนสีดำสนิทให้เป็นวงกลมขนาดพอดีกับใบหน้า เมื่อวานที่รักขับรถไปซื้อผ้าและอุปกรณ์ต่าง ๆ มาแต่งตัวเป็น ‘ภูตไร้หน้า คาโอนาชิ’ ไว้รอต้อนรับพี่ฟ้ากลับจากฮ่องกง
ตอนแรกเขาอยากแต่งเป็นผีจีนที่มียันต์แปะอยู่กลางหน้าผาก แต่เพราะเจ้าผีตัวนั้นไม่สามารถเดินได้ ต้องกระโดดอย่างเดียว ที่รักกลัวตอนพี่ฟ้ามาถึงแล้วจะเผลอวิ่งเข้าไปกอดเจ้าตัวจนลืมคีพลุคผีจีน เขาเลยตัดสินใจเลือกเป็นภูตไร้หน้าแบบในการ์ตูนญี่ปุ่นดีกว่า
น่าจะวิ่งเข้าไปกอดพี่ฟ้าได้เร็วกว่า...
ที่รักไม่ได้เจอกับหมื่นฟ้ามาหนึ่งอาทิตย์เต็มแล้ว เพราะเจ้าตัวต้องไปช่วยป๊าม้าทำงานที่ฮ่องกง หมื่นฟ้าโทรมาอ้อนเขาทุกวันเลย บ่นอยากกลับมากอดเขาใจจะขาด ที่รักก็คิดถึงหมื่นฟ้าใจจะขาดเหมือนกัน แต่บางประโยคของเจ้าตัวก็ทำให้อยากล็อกประตูไม่ให้เข้าบ้าน
เช่น ประโยคนี้…
‘กลับไปคราวนี้ พี่ฟ้าขอรักหนูหนัก ๆ เลยนะครับ’
ฮึ่ย ! คบกันมากี่ปี...ความทะลึ่งของพี่ฟ้าก็ไม่เคยลดน้อยลงเลย
แต่ถึงหมื่นฟ้าจะทะลึ่งมากแค่ไหน เขาก็ยังรักเจ้าตัวมากอยู่ดี ทว่ามีบางครั้งที่อยากรักหมื่นฟ้าน้อยลงเพราะเจ้าตัวชอบรักเขาแรง ๆ จนเจ็บไปหมด แต่รักไปแล้ว...จะให้ทำยังไงได้
ที่รักไม่เคยรักหมื่นฟ้าน้อยลงเลย
เหมือนที่หมื่นฟ้ายังรักเขาอย่างสุดหัวใจจนถึงทุกวันนี้
ดวงตาเรียวรีเหลือบมองนาฬิกาบนผนังสีขาวพลางคำนวณเวลาที่หมื่นฟ้าจะมาถึงบ้าน ตอนนี้เข็มนาฬิกาตีบอกเวลาทุ่มครึ่ง เจ้าตัวน่าจะมาถึงบ้านในอีกสามสิบนาที ที่รักจึงรีบเร่งทำชุดคลุมสีดำให้เสร็จโดยเร็ว ก่อนจะลุกเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเอาแป้งทาให้ทั่วหน้า ที่รักยิ้มขำเมื่อเห็นใบหน้าของตัวเองขาวโพลนเพราะแป้งเด็ก จากนั้นจึงเอาสติกเกอร์สีดำที่ตัดเป็นรูปสามเหลี่ยมมาติดที่ใต้ตาและเหนือคิ้ว เขาพยายามจะแต่งหน้าให้เหมือนภูตไร้หน้าให้มากที่สุด
ความจริงที่รักต้องใช้ปากกาหมึกสีดำเขียนบนหน้าถึงจะดี ทว่าเขากลัวมันจะล้างออกยากจึงเลือกใช้สติกเกอร์แทน แต่เพราะบนใบหน้ามีแป้งอยู่ สติกเกอร์สามเหลี่ยมเลยไม่ค่อยเกาะบนผิวลื่น ๆ สักเท่าไหร่
“อย่าหล่นลงมาซี่ ~ อยู่ให้พี่ฟ้าเห็นก่อน”
คนตัวเล็กว่าพลางใช้มือกดย้ำที่บริเวณสติกเกอร์เพื่อช่วยให้มันเกาะติดผิวมากขึ้น เมื่อเขาทำให้ใบหน้ามีความละม้ายคล้ายเจ้าภูตไร้หน้าได้แล้ว ที่รักจึงออกมาหยิบผ้าคลุมตัว ก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปส่องกระจกในห้องน้ำ
คนตัวเล็กที่เตรียมแผนแกล้งให้คนรักตกใจ หัวเราะชอบใจอยู่หน้ากระจก เพราะตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าถูกปกคลุมด้วยผ้าผืนสีดำ และมีเพียงแค่ใบหน้าขาว ๆ ของเขาเท่านั้นที่โผล่พ้นช่องกลม ๆ ออกมา
ตัดช่องได้พอดีหน้าเลย
เรื่องแบบนี้...ที่รักน่ะเก่งสุด ๆ ไปเลย
เมื่อเหลือบสายตามองนาฬิกาอีกที เข็มก็ตีบอกเวลาสองทุ่มตรง ที่รักเก็บของทุกอย่างไปไว้ในห้องเก็บของ ก่อนจะได้ยินเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้าน พอชะเง้อคอมองจึงเห็นคุณหมื่นฟ้ากลับมาถึงบ้านแล้ว
ภูตไร้หน้านามว่าที่รักรีบสาวเท้าไปหลบอยู่หลังบันไดเพื่อรอให้หมื่นฟ้าเข้ามาในบ้านก่อน หลังจากนั้นเขาจะพุ่งตัวออกไปทำให้เจ้าตัวตกใจ
ครั้งนี้เป็นการเซอร์ไพรส์ที่หมื่นฟ้าคาดไม่ถึงแน่ ๆ
หึ หึ...พี่ฟ้า ~
โดนแน่ ๆ
แกร่ก !
เสียงประตูเปิดออก ที่รักได้ยินเสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินเข้ามาในบ้าน เขาก้าวถอยหลังไปอีกนิดเพื่อเตรียมจะพุ่งตัวออกไป ที่รักรู้ว่าหมื่นฟ้าไม่ใช่คนกลัวผี แต่อย่างน้อย ๆ เจ้าตัวน่าจะตกใจบ้าง
“ที่รักครับ...หนูอยู่ไหนครับ ?”
เสียงทุ้มต่ำที่เอ่ยเรียกดังขึ้นพร้อม ๆ กับเสียงฝีเท้าที่ก้าวเดิน เป็นในตอนนี้ที่ที่รักพุ่งตัวออกไปหาคนตัวโตที่กำลังกวาดสายตามองหาเขาอยู่
“แฮร่ !”
ขวับ !
คนตัวเล็กโดนหมื่นฟ้ารวบตัวเข้าไปกอดอย่างง่ายดาย ก่อนจะดึงชุดคลุมของเขาออก เจ้าตัวไม่สะดุ้งหรือแสดงสีหน้าตกใจเลยสักนิด ที่รักรู้สึกเขินอายขึ้นมาทันทีที่ความพยายามทั้งหมดล้มเหลวไม่เป็นท่า
เมื่อกี้อุตส่าห์ร้องเสียงดัง ๆ แล้วทำหน้าตาให้น่ากลัวที่สุดแล้วนะ
ลืมตาโต ๆ เลยด้วย...
“พี่ฟ้าไม่ตกใจเลยเหรอครับ ?”
“หึๆ” เสียงหัวเราะในลำคอที่คุ้นเคยเป็นคำตอบที่ชัดเจน เจ้าตัวส่งยิ้มในแบบเดิมมาให้เขา ก่อนเอ่ย “ตกใจครับ...แต่ตกใจในความน่ารักของที่รัก”
“รักไม่น่ากลัวสักนิดเลยเหรอครับพี่ฟ้า ?”
หมื่นฟ้ากระชับกอดให้แน่นขึ้นแล้วโน้มหน้าลงมาจุ๊บที่ริมฝีปากของเขา ก่อนเอ่ย “ไม่เลยครับ”
“โธ่...อุตส่าห์ตั้งใจแต่งตัวตั้งนาน”
หมื่นฟ้ายิ้มขำ ก่อนจะเอ่ยต่อ “สิ่งที่ทำให้พี่ฟ้าตกใจได้คือ...เมียหายไปจากบ้าน”
“…”
“...และสิ่งที่พี่ฟ้ากลัวก็คือ...พี่ฟ้ากลัวเมียไม่รัก”
ที่รักถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนเอ่ย “งั้นรักยังพอทำให้พี่ฟ้าตกใจได้บ้าง เพราะบางวันรักอาจจะหนีออกไปเที่ยว”
“…”
“แต่รักคงทำให้พี่ฟ้ารู้สึกกลัวไม่ได้หรอกครับ...เพราะรักรู้ดีว่าเลิกรักพี่ฟ้าไม่ได้เลย”
หมื่นฟ้ากัดริมฝีปากคล้ายมันเขี้ยว ก่อนจะกดจมูกลงบนซอกคอของเขาแล้วพูดเสียงอู้อี้ “อ้อนเก่ง...”
ที่รักวาดแขนทั้งสองข้างโอบรอบคอหนาไว้ ก่อนจะกดจูบที่ไหล่กว้างพลางเอ่ยด้วยเสียงอู้อี้เช่นกัน “แสดงว่าเมื่อกี้พี่ฟ้าก็ตกใจนิดหนึ่งใช่ไหมครับ ?”
“ครับ”
“ไม่ได้ตกใจที่รักพุ่งเข้าไปหา...แต่ตกใจเพราะเข้ามาในบ้านแล้วไม่เห็นรักนั่งรออยู่ที่โซฟาใช่ไหมครับ ?”
“ครับผม...พี่ฟ้าตกใจเลย กลัวใครมาขโมยเมียพี่ฟ้าไป”
ที่รักหัวเราะร่า ก่อนเอ่ย “พี่ฟ้านี่นะ....ใครจะมาขโมยรักล่ะครับ”
“...หนูน่ารักซะขนาดนี้ ใคร ๆ ก็อยากขโมยไปเป็นของตัวเองทั้งนั้นแหละครับ”
คนตัวเล็กกอดคนรักไว้แน่น ก่อนจะรู้สึกเหมือนกำลังโดนอุ้มจนตัวลอย ที่รักรีบเอาขาทั้งสองข้างเกี่ยวรัดรอบเอวสอบทันทีที่มั่นใจว่าคนตัวโตกำลังอุ้มเขา
มือหนาทั้งสองข้างเคลื่อนลงไปจับประคองที่สะโพกของเขา ที่รักยิ้มขณะสบตากับดวงตาคู่คม ก่อนจะเลื่อนมือข้างหนึ่งมาลูบที่ข้างแก้มเจ้าตัวเบา ๆ
“รักคิดถึงพี่ฟ้า”
“พี่ฟ้าก็คิดถึงหนูค่ะ”
ความคิดถึงที่มีอยู่มากล้นส่งผลให้เขาประทับริมฝีปากลงบนปากอิ่ม เราต่างมอบรสจูบหอมหวานที่ไม่เคยเจือจางให้แก่กัน เรากล่าวคำ ‘คิดถึง’ ต่อกันผ่านเสียงลมหายใจที่หนักหน่วงขณะดูดดึงริมฝีปากกันอย่างโหยหา
ที่รักผละริมฝีปากบางออกจากคนรัก หมื่นฟ้ายกยิ้มมุมปากพลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้เขา เป็นในตอนนี้ที่ที่รักรู้แล้วว่า ‘ความคิดถึง’ ที่มีอยู่มากล้นของหมื่นฟ้าจะถูกเจือจางได้ด้วยสิ่งใด
“วันนี้พี่ฟ้าก็เตรียมเป็นผีมาหลอกที่รักเหมือนกันนะครับ”
“พี่ฟ้าจะเป็นผีอะไรครับ ?”
หมื่นฟ้าหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเคลื่อนใบหน้ามากดจูบที่ซอกคอของเขา ก่อนกระซิบเสียงผะแผ่วที่ข้างใบหู
“ผีผ้าห่มครับ”
ที่รักส่ายหน้าพลางหัวเราะเบา ๆ “รักว่า...ผีผ้าห่มสิงร่างพี่ฟ้ามานานแล้วแหละครับ พี่ฟ้าไม่ได้เป็นผีผ้าห่มเฉพาะวันฮาโลวีนหรอก”
“แต่ผีผ้าห่มอย่างพี่ฟ้าจะดุเป็นพิเศษในวันฮาโลวีนนะครับ”
ที่รักยกนิ้วชี้คนตัวโตที่ตอนนี้ดวงตาแพรวพราวผิดปกติ “พะ พี่ฟ้า...ห้ามดุนะครับ รักไม่ไหว”
“หึ ๆ...อ้อนตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์หรอกครับ...” คนตัวโตที่อุ้มเขาอยู่เริ่มก้าวเท้าขึ้นบันได ที่รักรู้ได้ในทันทีว่าเจ้าตัวกำลังพาเขาขึ้นไปเล่นผีผ้าห่มบนห้อง หมื่นฟ้ายกยิ้มมุมปาก ก่อนเอ่ย “...ไว้หนูไปอ้อนพี่ฟ้าบนเตียงนะครับ เผื่อพี่ฟ้าจะใจอ่อนแล้วดุน้อยลง”
“พี่ฟ้า...เห็นแก่แป้งบนหน้าหนูก็ได้ อย่ารักรักแรง ๆ นะครับ”
หมื่นฟ้าหัวเราะร่า ก่อนจะพยักหน้ารับ “ก็ได้ครับ...พี่ฟ้าจะรักหนูเบา ๆ นะครับ”
ที่รักยิ้มกว้างแล้วพยักหน้าหงึกหงักอย่างพอใจ “หนูรักพี่ฟ้า”
“พี่ฟ้าก็รักหนูค่ะ”
คนตัวเล็กกอดคนตัวโตไว้แน่น ก่อนจะกดจมูกหอมแก้มหมื่นฟ้าไปหลายฟอด เมื่อเจ้าตัวพาเขามาถึงหน้าประตูสีขาวบานใหญ่ ที่รักก็ซบหน้าลงบนไหล่กว้างเพื่อเตรียมใจให้พร้อม
ที่รักคงโดนผีผ้าห่มเล่นงานทั้งคืนแน่ ๆ เลย
หมื่นฟ้าน่ะนะ...ถ้าไม่เช้าก็ไม่ยอมหยุด
ต้องให้คุณพระอาทิตย์มาทักทายก่อน ถึงจะปล่อยให้เขาเป็นอิสระ
แล้วยิ่งเจ้าตัวบอกว่า...ในวันฮาโลวีนผีผ้าห่มจะดุเป็นพิเศษ
ที่รักคงบอกได้แค่ว่า...
‘Happy Halloween.’
: )
Talk
พี่ฟ้ากับที่รักฝากบอกว่า...คิดถึงทุกคนเสมอ
ขอให้ทุกคนมีความสุขในทุก ๆ วัน
พวกเขาก็จะมีความสุขในทุก ๆ วันเหมือนกัน
: )
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
พี่ฟ้าไม่มีวันไหนที่จะไม่อ้อนน้อง น้องก็ทำตัวน่ารักขนาดนี้นี่เนอะจะอดใจไหวได้ไง
คิดถึงพี่ฟ้า กับที่รักมากๆเลยคะ
ละมุนอะไรขนาดนี้คะพี่ฟ้า
ซึ่งเราชอบแม่ชอบ5555
พี่ฟ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา 5555555555