ตอนที่ 29 : Special : ที่รักระบมหัวใจในวันสงกรานต์
Special
ที่รักระบมหัวใจในวันสงกรานต์
“พี่ฟ้าครับ พรุ่งนี้เราไปเล่นน้ำที่สยามกันดีไหมครับ…พี่เบบกับพี่ดอมก็ไปนะครับ”
[ที่รักอยากไปเหรอครับ ?]
“อยากไปครับ เมื่อปีที่แล้วรักไปเล่นน้ำที่สยามมา…สนุกมากเลยครับ มีคนประแป้งรักเยอะมากเลย”
[พี่ฟ้าพาที่รักไปเล่นอีกที่ดีกว่าครับ สนุกกว่าที่สยามอีกครับ ปลอดภัยกว่าด้วย]
“ที่ไหนครับ พี่ฟ้า ?”
[เดี๋ยวพี่ฟ้าบอกพรุ่งนี้ครับ]
“ที่นั่นมีปาร์ตี้โฟมไหมครับ ?...ที่สยามมีปาร์ตี้โฟมด้วยนะครับ”
[ถ้าที่รักอยากเล่นโฟม ที่นั่นก็มีให้ครับ]
“รักชักจะอยากรู้แล้วนะเนี่ย…”
[พี่ฟ้าจะเข้าไปรับที่รักช่วงเที่ยงนะครับ…พี่ฟ้าจะไปรดน้ำดำหัวคุณปู่กับคุณแม่ด้วยครับ]
“ได้เลยครับ ปู่บ่นคิดถึงพี่ฟ้าอยู่พอดีเลย”
[โอเคครับ]
“คิดถึงคุณประดิพัทธ์นะครับ”
[หึ ๆ ครับผม]
ที่รักวางสายจากหมื่นฟ้าก่อนจะลุกจากโต๊ะทำงานเพื่อไปเลือกเสื้อผ้าไว้สำหรับใส่ในวันพรุ่งนี้ เขารู้สึกตื่นเต้นมาก ๆ ที่สงกรานต์ปีนี้จะมีหมื่นฟ้าไปเล่นด้วย เพราะทุกปีที่รักจะไปเล่นกับเพื่อนหรือไม่ก็กับพี่เบบพี่ดอม
สงกรานต์ปีนี้…ที่รักมีคนไปคุมนะครับ
: )
คนตัวเล็กที่กำลังหยิบเสื้อยืดสีเข้มออกมาอมยิ้มเพราะคิดว่าหมื่นฟ้าอาจจะหวงเขาจนแทบไม่ได้เล่นน้ำแน่ ๆ เจ้าตัวจะต้องทำสีหน้าเรียบนิ่งใส่ทุกคนเวลาที่เข้ามาประแป้งเขา แต่มันคงจะหลีกเลี่ยงยากเพราะเราออกไปอยู่ในที่สาธารณะแบบนั้น ที่รักหวังว่าคนขี้หวงของเขาคงไม่โมโหจนไปตัดมือใครเข้านะ
ที่รักเลือกเสื้อผ้าไปได้สักพัก ประตูห้องที่ปิดสนิทไว้ก็ถูกเปิดออก เขาหันมองคนที่เพิ่งเข้ามาภายในห้องเงียบ ๆ พี่เบบหย่อนก้นนั่งลงบนเตียงเหมือนเคย
“มาหาถึงห้องเลย มีอะไรหรือเปล่าพี่เบบ ?”
“เมื่อสักพัก…แกคุยอะไรกับฟ้า ?”
“หือ ?” ที่รักเบิกตาโตก่อนจะหันกลับไปมองพี่สาวอีกรอบ
“เล่าเรื่องเล่นน้ำเมื่อปีที่แล้วให้ฟ้าฟังใช่ไหม ?”
“คะ ครับ…ทำไมเหรอครับ ?”
“ถึงว่า…”
“…”
“ฟ้าโทรมาชวนดอมไปเล่นน้ำที่อื่นเลย”
ที่รักหลุดหัวเราะออกมาเพราะหมื่นฟ้าขี้หวงอย่างที่เขาคิดไว้จริง ๆ “พี่ฟ้าบอกว่าจะพาไปเล่นที่อื่นครับ ที่นั่นมีปาร์ตี้โฟมด้วยนะ”
“…”
“ทะ ทำไมพี่เบบถอนหายใจแบบนั้นครับ ?”
“ฉันกับดอมต้องเปลี่ยนไปเล่นที่นั่นด้วยน่ะสิ”
“อ้าว ทำไมล่ะครับ ?...พี่เบบอยากไปสยามก็ไปได้นี่….”
“ไปที่นั่นแหละดีแล้ว…คงสนุกมากเลยยยย” เสียงลากยาวของพี่เบบดูแปลกชอบกล
“พี่เบบรู้ไหมครับว่าที่ไหน ?”
“แกลองเดาดู”
“…” ที่รักขมวดคิ้วครุ่นคิด เขากำลังจะเอ่ยถามพี่สาวอีกครั้ง ทว่าเจ้าตัวคงเดาได้ถึงรีบลุกหนีออกไป ที่รักจึงเอ่ยรั้งอีกฝ่ายไว้ “ดะ ดะ เดี๋ยวสิครับ พี่เบบ”
“…”
“ใบ้สักนิดก็ไม่ได้”
“…”
ที่รักขมวดคิ้วคิดถึงสถานที่เล่นน้ำยอดฮิตในวันสงกรานต์ก่อนจะยิ้มกว้างออกมาเพราะคิดว่าหมื่นฟ้าต้องพาเขาไปที่นี่แน่ ๆ
“สีลมแน่ ๆ ” ที่รักพยักหน้าหงึกหงึกกับตัวเอง ก่อนเอ่ยต่อ “ต้องใช่แน่ ๆ เลย”
พอได้คำตอบแล้วที่รักก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเป็นกองพลางคิดว่าหมื่นฟ้ายังแอบเป็นคนใจกว้างพอสมควร แต่เขาคิดว่าสีลมเล่นตอนเย็น ๆ น่าจะสนุกกว่า แถมคนเยอะมาก ๆ ด้วย
ทำไมพี่ฟ้าถึงเลือกที่นั่นนะ ?
ทว่าทุกความคิดได้หยุดลงเมื่อความง่วงเริ่มคืบคลานเข้ามา คนตัวเล็กอ้าปากหาววอด ๆ ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำแล้วออกมานอนพักเอาแรงเพื่อวันพรุ่งนี้
สงกรานต์ปีนี้ต้องสนุกแน่ ๆ
หึ ๆ
(รักขอเลียนแบบเสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ ๆ ของพี่ฟ้าหน่อยนะครับ)
#กี่หมื่นฟ้า
“ขับรถดี ๆ นะลูก”
“ฝากลูกหมาอ้วนด้วยนะ หมื่นฟ้า”
“ครับ คุณปู่”
“รักไปก่อนนะครับ แม่”
“จ้า…เล่นน้ำให้สนุกนะ”
“ค้าบ…”
ที่รักรีบวิ่งไปขึ้นรถทันทีที่บอกลาแม่กับปู่เสร็จ หมื่นฟ้ายังคงยืนคุยกับปู่อีกสักครู่ก่อนจะเดินตามมาขึ้นรถ พี่เบบกับพี่ดอมออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว สองคนบอกว่าจะล่วงหน้าไปรอเขาที่นั่นก่อน
พี่เบบไม่ยอมพูดว่า สีลม
เจ้าตัวเรียกแต่ว่า ที่นั่น
“พร้อมเล่นน้ำไหมครับ ?”
“พร้อมค้าบ…”
“…”
“พร้อมให้คนประแป้งด้วยเนี่ย…”
“พี่ฟ้าคิดว่าคงมีคนรอประแป้งที่รักเยอะแน่ ๆ เลย”
“แน่นอนอยู่แล้ว รักฮอตทุกปีแหละ”
“ฮอตมากเลยเหรอครับ ?” หมื่นฟ้าถามก่อนจะดึงเขาเข้าไปหอมแก้มจนดังฟอด “คนนี้ฮอตมากเลยเหรอ ?”
ที่รักหลุดหัวเราะออกมาเพราะโดนปลายจมูกโด่งกดซ้ำ ๆ บริเวณคอเขาจนรู้สึกจั๊กจี้ “…”
“เดี๋ยวถึงที่นั่น…ที่รักจะได้รู้ว่าตัวเองฮอตแค่ไหน ?”
“ที่นั่นคือสีลมใช่ไหมครับ ?”
หมื่นฟ้าอมยิ้ม เจ้าตัวไม่ได้ตอบอะไรก่อนจะเคลื่อนรถออกจากหน้าบ้าน “…”
รอยยิ้มแบบนั้น…ต้องใช่แน่ ๆ เลย
ไปถึงสีลมแล้วจะหวงไม่ได้แล้วนะ
ระหว่างทางที่รักเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ เขาเพิ่งรู้สึกตัวตื่นอีกทีตอนที่รถเลี้ยวเข้ามาในบริเวณบ้านของหมื่นฟ้า ที่รักรีบหันไปถามคนข้างกายที่เพิ่งวางสายจากใครบางคน เมื่อรถจอดสนิทจึงเอ่ยถามออกไป…
“แวะมาเปลี่ยนรถเหรอครับ พี่ฟ้า ?”
“…”
ก๊อก ๆ
ที่รักละสายตาจากหมื่นฟ้าเพราะมีเสียงเคาะเรียกที่กระจกฝั่งเขา ทันทีที่หันไปก็เห็นแม่นมยืนยิ้มให้อยู่ เขารีบเปิดประตูลงไปด้วยความดีใจเพราะไม่ได้เจอแม่นมมานานมาก ที่รักขอกอดแม่นมให้หายคิดถึงก่อนค่อยขอคำตอบจากหมื่นฟ้า
“คิดถึงคุณยายที่สุดเลยครับ…”
ฟอด ~
แม่นมหอมแก้มเขาจนดังฟอดเหมือนเดิม ก่อนเอ่ย “เนียนคิดถึงคุณที่รักเหมือนกันค่ะ”
“…”
“ไป ๆ ค่ะ เข้าบ้านกันค่ะ ทุกคนรอคุณรักอยู่นะคะ”
ที่รักกะพริบตาปริบ ๆ พลางมองมือของแม่นมที่พยายามจูงเขาเข้าไปในบ้าน เขาออกแรงรั้งไว้ก่อนจะหันไปมองคนตัวโตที่เอารถไปจอดที่โรงรถเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ที่รักรู้แล้วว่าหมื่นฟ้าไม่ได้มาเปลี่ยนรถ
แต่หมื่นฟ้าเปลี่ยนจาก…
สีลม เป็น บ้านตระกูลพิสุทธิ์
“ที่รัก เข้าบ้านกันครับ”
“สะ สีลมของรักล่ะครับ ?”
“สีลมอะไรครับ ?”
“รักจะไปเล่นน้ำที่สีลม”
ที่รักรู้สึกว่าตัวเองเริ่มพูดไม่รู้เรื่องจากอาการหัวใจระบมอย่างหนักเพราะโดนหลอก หมื่นฟ้าเอื้อมมือมาลูบศีรษะก่อนจะเอ่ยตอบ
“หนูเล่นน้ำที่บ้านพี่ฟ้าดีกว่าครับ สนุกกว่าสยามกับสีลมอีก”
“ฮือออ…ไม่เอา พี่ฟ้าจะให้รักฉีดน้ำใส่ใคร เล่นกับพี่ฟ้าสองคนไม่สนุกหรอกครับ” ที่รักตอบพลางมองปืนฉีดน้ำสีแดงในมือตัวเอง
“ไม่ได้มีแค่พี่ฟ้ากับที่รักหรอกครับ…วันนี้มีคนมาบ้านพี่ฟ้าเยอะเหมือนที่สยามเลย”
“…”
“มีคนรอประแป้งที่รักคนฮอตเยอะมาก ๆ เลยนะครับ”
ที่รักส่ายหน้าไม่เชื่อหมื่นฟ้า เขาไม่สามารถเชื่อคนตรงหน้าได้อีกแล้ว ที่รักไม่อยากเข้าไปในบ้าน ทว่าเขาเกรงใจแม่นมที่ยืนรออยู่จึงต้องเดินไปตามแรงจูง หมื่นฟ้าวางแผนเก่งจริง ๆ เจ้าตัวคงรู้ว่าเขาจะใจอ่อนให้กับแม่นมถึงได้ให้แม่นมมาพาเขาเข้าบ้าน
เพียงแค่เดินเข้ามาถึงบริเวณห้องโถงก็ได้ยินเสียงดนตรีดังมาแต่ไกล ที่รักเดาว่าต้นเสียงต้องมาจากตรงสระน้ำข้างบ้านแน่ ๆ และเป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด
ที่รักชะงักฝีเท้าเมื่อเข้าใกล้บริเวณสระน้ำ แม่นมคงเห็นสีหน้าผิดหวังของเขาถึงได้รีบปล่อยมือแล้วขอตัวกลับเข้าไปในครัว ที่รักเห็นเพื่อนของหมื่นฟ้าอยู่เต็มไปหมด ในนั้นมีพี่เบบ พี่ดอม พันลี้ และใกล้อยู่ด้วย ที่รักมองไปยังพื้นที่ ๆ เคยว่างโล่งข้างสระน้ำ ตอนนี้มีสระลมขนาดใหญ่ที่มีฟองโฟมล้นทะลักออกมากองที่พื้น ที่รักไม่อยากจะเชื่อว่าหมื่นฟ้าทำถึงขั้นเอาเครื่องผลิตโฟมขนาดใหญ่มาไว้ในบ้านเพื่อทำปาร์ตี้โฟม
“มีปาร์ตี้โฟมให้หนูด้วย…” คนตัวโตพูดพลางจุ๊บปากเขา “ชอบไหมคะ ?”
“ฮือ…” ที่รักร้องฮือในลำคอเพราะรู้ดีว่าไม่ได้ไปสยามหรือสีลมแน่ ๆ แล้ว เพราะเจ้าตัวเอาทุกสถานที่มาจำลองไว้ในบ้านของตัวเองหมดแล้ว
“หนู...” หมื่นฟ้าดึงเขาเข้าไปกอดปลอบใจ ก่อนเอ่ย “ถ้าหนูไปเล่นที่อื่น พี่ฟ้ากลัวจะควบคุมคนที่เข้ามาประแป้งหนูไม่ได้เพราะมันเป็นที่สาธารณะ”
“รักโดนหลอก…รักใจระบมไปหมดแล้ว”
“หึ ๆ…พี่ฟ้าขอโทษนะครับ”
“ไม่ยกโทษให้ได้ไหมครับ ?” ที่รักว่าพลางเอาใบหน้าซุกไปบนหน้าอกแกร่ง
“หนูอยากได้อะไรพี่ฟ้าหามาให้หมดเลย…ถ้าหนูอยากโดนประแป้ง ที่นี่ก็มีคนรอประแป้งหนูอยู่”
“…” ที่รักผละใบหน้าออกจากอกของหมื่นฟ้า ก่อนเอ่ยถาม “ไหนครับ ?...คนที่รอประแป้งรักอยู่”
ใคร ๆ ก็อยากโดนประแป้งในวันสงกรานต์ทั้งนั้น
หมื่นฟ้าจูงเขาเข้ามาในบริเวณที่จัดเตรียมไว้สำหรับเล่นน้ำสงกรานต์ ทุกคนที่อยู่ในงานส่งเสียงร้องเมื่อเห็นเขากับหมื่นฟ้าเดินเข้ามา ที่รักไม่อยากเชื่อว่าหมื่นฟ้าจะทำแบบนี้ เหมือนเจ้าตัวยกสยามมาไว้ที่บ้านเลย
มีคนเยอะมาก
มีดีเจคอยเล่นเพลง
มีปาร์ตี้โฟมด้วย
และที่สำคัญ…
มีคนต่อแถวรอประแป้งเขาอยู่
ตอนนี้สมองของที่รักเริ่มไม่สั่งการเพราะหัวใจระบมหนักกว่าเก่า พนักงานที่ร้านหมื่นฟ้ากำลังยื่นต่อแถวถือขันคนละใบ ถ้าให้เดาในนั้นน่าจะมีแป้งดินสอพองอยู่ ที่รักชะเง้อคอมองที่ปลายแถวถึงได้รู้ว่าหมื่นฟ้าคัดแต่พนักงานผู้หญิงมาเท่านั้น และที่สำคัญอายุน่าจะยี่สิบห้าขึ้น…....
“นะ นี่อะไรครับ พี่ฟ้า ?”
“คนรอประแป้งหนูไงคะ…”
ที่รักไม่รู้ว่าตัวเองเผลอเบะปากจะร้องไห้ตอนไหน แต่คงเป็นในตอนที่หมื่นฟ้าก้มหน้าลงมาจุ๊บที่ริมฝีปากเขาก่อนเอ่ย
“ไม่ร้องนะ คนดี”
“พี่ฟ้า…รักใจระบมไปหมดแล้ว ผิดจากที่คิดไว้หมดเลย”
“หึ ๆ ”
“…”
“ถ้าพาหนูไปสยาม…พี่ฟ้าจะคัดคนที่จะเข้ามาประแป้งหนูได้ยังไง”
“คุณท้องฟ้าใจร้าย…”
หมื่นฟ้ายืนมองคนตัวเล็กที่กำลังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เจ้าตัวคงรู้สึกหัวใจระบมมาก ๆ ในตอนนี้ เขายอมรับว่าตัวเองเห็นแก่ตัวที่ไม่ยอมปล่อยให้ที่รักได้ไปเล่นน้ำที่อื่น แต่เพราะเขารักและหวงเจ้าตัวมาก ๆ ถึงได้ยอมกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว หมื่นฟ้ากอดปลอบคนตัวเล็กอยู่สักพักจนเจ้าตัวรู้สึกดีขึ้น
อย่างน้อย ๆ ที่รักก็ทำใจได้แล้ว
เจ้าตัวคงรู้ว่าไม่ได้ไปที่อื่นแน่ ๆ
คนตัวเล็กทำหน้าหงอย ๆ ก่อนเอ่ย “รักพร้อมแล้วครับ”
“…”
“พร้อมให้พี่ ๆ ประแป้งแล้ว”
“หึ ๆ ”
หมื่นฟ้าก้มหน้าลงไปจุ๊บที่ริมฝีปากคนน่ารักหนึ่งที แม้ที่รักจะเสียใจแค่ไหน แต่เจ้าตัวยังเป็นเด็กดีของเขาเสมอ หมื่นฟ้าพยักหน้าให้พนักงานภายในร้านที่รอประแป้งที่รัก เขากำชับพนักงานไว้แล้วว่า…
‘ประแป้งแค่แก้มน้องพอนะครับ’
‘ได้ค่ะ คุณฟ้า’
‘อย่าเผลอมือหยิกแก้มน้องนะครับ ทุกคน’
‘ค่ะ คุณฟ้า’
พนักงานผู้หญิงที่เขาคัดเอาอายุยี่สิบห้าขึ้นค่อย ๆ เริ่มประแป้งที่รักทีละคนก่อนจะเดินวนออกจากแถวไป คนตัวเล็กยืนนิ่ง ๆ ให้ทุกคนประแป้ง หมื่นฟ้ากลั้นยิ้มเมื่อเห็นที่รักถือปืนฉีดน้ำไว้ในมือแน่น เพื่อนเขาที่กำลังมองดูเหตุการณ์พากันหัวเราะเพราะเอ็นดูคนตัวเล็กที่เตรียมพร้อมมาเล่นน้ำเต็มที่
ทว่ามีใครบางคนที่ไม่ผ่านการคัดเลือกเดินเข้ามาต่อแถวเป็นคนสุดท้าย หมื่นฟ้าถอนหายใจเมื่อเห็นไอ้เฮียยืนถือกระป๋องแป้งเด็กอยู่ในมือพลางชะเง้อคอมองที่รักของเขา หมื่นฟ้าคิดไว้แล้วว่าจะต้องเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เขาจึงพยักหน้าให้เรียวเพื่อเริ่มแผนที่วางไว้สกัดกั้นไอ้เฮีย
วอแวกับที่รักของกูจัง ไอ้เหี้ย !
หมื่นฟ้ายืนกอดอกมองพนักงานเดินเข้ามาประแป้งที่รักตามคิวอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งถึงคิวของไอ้เฮีย มันยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะหุบยิ้มฉับเพราะเห็นเขา
“พ่อ…ขอเฮียประแป้งน้องหน่อยนะ”
“…”
“แค่แป้งมึงก็ไม่ผ่านแล้วไอ้สัด !” เรียวที่เพิ่งเดินมาเอ่ยขึ้น
ไอ้เฮียที่กำลังเทแป้งใส่มือเงยหน้ามองเรียว ก่อนเอ่ย “ไม่ผ่านยังไง…นี่แป้งเด็กสูตรอ่อนโยนเลยนะเว้ย”
“…”
“กูถามเภสัชมาเลย เขาบอกทารกแรกเกิดก็ใช้ได้…แล้วทำไมน้องที่รักจะใช้ไม่ได้”
“พี่เฮีย…รักโตแล้วนะครับ”
“แต่ที่รักไม่เคยบรรลุนิติภาวะไปจากใจพี่เลยนะครับ”
“ฮ่า ๆ ” ไอ้เรียวทนไม่ไหวถึงได้หลุดหัวเราะออกมา ก่อนจะเอ่ยต่อ “ไป ๆ เลยไอ้เหี้ย ไปเปลี่ยนเพลงก่อน”
“แล้วมันหน้าที่อะไรของกูวะ ?”
“…”
“มึงก็ให้ดีเจแม่งเปลี่ยนดิ ไม่งั้นจะจ้างมาทำห่าอะไร ?”
“แต่ไอ้ฟ้าอยากให้มึงเปลี่ยนให้ไง”
ไอ้เฮียกำแป้งในมือก่อนเอ่ยถาม “จริงเหรอพ่อ ?”
“เออ…”
“แล้วถ้าเฮียไปเปลี่ยน พ่อจะให้เฮียประแป้งน้องไหมล่ะ ?”
“ให้…”
“เค…เดี๋ยวแถมอีน้ำแดงเต้นยั่ว ๆ ให้ดูด้วย” ไอ้เฮียรีบเดินไปที่เครื่องเสียงด้วยความร่าเริง
“พี่ฟ้าครับ…น้องน้ำแดงเต้นยั่ว ๆ ดูน่ากลัวจังนะครับ”
หมื่นฟ้าหัวเราะในลำคอก่อนจะก้มหน้าลงไปหอมแก้มปลอบใจที่รักของเขา ภาพไอ้เฮียที่กำลังเปลี่ยนเพลงแล้วเต้นยั่ว ๆ ข้างดีเจทำให้ทุกคนส่ายหน้ารับไม่ได้ เขาเชื่อแล้วว่ามันทำทุกอย่างได้เพื่อที่รัก
แต่คงไม่เท่ากูหรอก ไอ้เหี้ย
พอหมื่นฟ้าเห็นไอ้เฮียกำลังจะเดินกลับมาประแป้งที่รัก เขาจึงพยักหน้าให้พนักงานทุกคนกลับมาต่อแถวประแป้งที่รักอีกครั้ง ทุกคนรีบเดินมาต่อแถวจนยาวเหมือนเดิม ไอ้เฮียเลยต่อรออยู่หลังแถวเหมือนเดิมเพราะเดินมาไม่ทัน มันกะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะเทแป้งใส่มือรอแล้วตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงเพลง
“เฮียรอได้จ้ะ…เฮียรอได้ แถวยาวแค่นี้เองงง”
หมื่นฟ้ากลั้นยิ้ม ก่อนเอ่ย “รบกวนประแป้งน้องเบา ๆ นะครับ”
“ค่ะ คุณฟ้า”
“รักขอแป้งหน่อยได้ไหมครับ ?”
หมื่นฟ้าขมวดคิ้วเมื่อได้ยินที่รักพูดแบบนั้น เจ้าตัวเองมือล้วงไปในขันของพนักงานก่อนจะเอามาแตะที่จมูกตัวเอง ที่รักเขย่งปลายเท้าเพื่อเพิ่มความสูงให้ตัวเองแล้วเอามือทั้งสองข้างจับประคองใบหน้าเขาไว้
ปลายจมูกโด่งรั้นที่เปื้อนแป้งอยู่
สัมผัสลงที่ข้างแก้มเขา…
“ประแป้งแบบ รัก นิรันดร์ ครับ”
“หึ ๆ ” รัก นิรันดร์ ไม่เคยน่ารักน้อยลงเลยและเขาไม่เคยรักที่รักได้น้อยลงเหมือนกัน
“น้องงงง…ประแป้งพี่เฮียกลับแบบนั้นบ้างนะครับ” ไอ้เฮียที่อยู่ท้ายแถวตะโกนขึ้น
หมื่นฟ้าก้มหน้าลงไปจุ๊บที่ริมฝีปากบางก่อนที่เจ้าตัวจะหันกลับไปให้พนักงานประแป้งต่อ เหมือนที่รักจะชอบเล่นแป้งมากกว่าเล่นน้ำ เขายืนเฝ้าที่รักจนถึงคิวของพนักงานคนสุดท้ายแล้วต่อด้วยไอ้เฮีย มันยิ้มกว้างพลางเทแป้งใส่มือเพิ่ม ในตอนที่ไอ้เฮียกำลังจะประแป้งที่รักไอ้บอลที่รู้แผนการของเขาก็เรียกมันเพื่อขัดจังหวะ
“ไอ้เหี้ย…”
“เหี้ยอะไรของพวกมึงอีก ?” ไอ้เฮียพูดอย่างหัวเสีย “กูไม่สนใจพวกมึงแล้ว เพราะกูเปลี่ยนชื่อเป็นอีน้ำแดงแล้ว”
ไอ้บอลหัวเราะ ก่อนเอ่ย“เครื่องทำโฟมมีปัญหา มึงไปดูหน่อยดิ”
“กูเป็นช่างเหรอ ไอ้สัด ?!”
“หน้ามึงเหมาะเป็นช่างสุดแล้ว” ไอ้บอลพูดปนหัวเราะ
ไอ้เฮียส่ายหน้าอย่างหัวเสียก่อนจะชักมือกลับไป “ไอ้พวกหน้าเหี้ย !...อะไร ๆ ก็กู ขี้เยี่ยวไม่ออกก็กู”
มันไม่เลิกบ่นแต่ยังยอมเดิมไปดูเครื่องทำโฟมให้ หมื่นฟ้าจึงเรียกให้พนักงานกลับมาต่อแถวอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ต้องประแป้งที่รักแล้ว แค่ทำท่าทางเพื่อยื้อเวลาแกล้งให้ไอ้เฮียรออีกครั้ง
“คุณท้องฟ้าขี้แกล้งจังเลยนะครับ…”
หมื่นฟ้ายักคิ้วให้คนตัวเล็กแล้วก้มหน้าลงไปหอมแก้มจนดังฟอด “เพราะพี่ฟ้าหวงหนูมากต่างหาก”
“แถวยาวอีกแล้ว…แต่เฮียรอได้นะจ๊ะ”
หมื่นฟ้าละสายตาจากคนตัวเล็กเพื่อมองเจ้าของเสียงที่ตะโกนมาจากท้ายแถว ไอ้เฮียกำลังชะเง้อคอมองที่รักของก่อนจะยกกระป๋องแป้งไปมาเมื่อเห็นว่าเขามองมันอยู่
“พ่อไม่ต้องห่วงเฮียนะ…เฮียรอได้”
ที่รักเงยหน้ามองเขา “รักเริ่มสงสารพี่เฮียแล้วเนี่ย…”
“ตัวเล็กไม่ต้องสงสารมันหรอก…” ไอ้เรียวเอ่ยแล้วส่งกระป๋องแป้งที่ถูกกระดาษสีขาวห่อปิดไว้ทั้งขวด เว้นไว้แค่ตรงฝาสีน้ำเงินเท่านั้น “อะ ของที่มึงสั่ง”
หมื่นฟ้ารับมาแล้วบิดฝาแป้งเปิดรอเพราะจะถึงคิวไอ้เฮียแล้ว พอไอ้เฮียเดินเข้ามาใกล้ที่รักมันก็หันมองซ้ายมองขวาก่อนจะพูดเสียงดัง
“ถ้ามีลูกอีช่างขัดที่ไหนมาขัดกูอีกนะ…คราวนี้อีน้ำแดงจะตบไม่เลี้ยงเลย”
เพื่อนทุกคนระเบิดหัวเราะเมื่อได้ยินอย่างนั้น ในจังหวะที่ไอ้เฮียกำลังจะประแป้งที่รัก หมื่นฟ้าจึงเอ่ยขัดจังหวะ
“เดี๋ยวก่อน…”
ไอ้เฮียชะงักมือ มันเงยหน้าขึ้นมองเขา “จะ จ๋า…แต่พ่อขัดเฮียได้นะ”
“ให้น้องประแป้งให้มึงก่อน”
ไอ้เฮียกะพริบตาปริบ ๆ “…พ่อโคตรรักเฮียเลยอะ”
“…”
ที่รักคงสงสารไอ้เฮียมากถึงได้รีบแบมือทั้งสองข้างขอแป้งจากเขา ไอ้เรียวเอาน้ำเทใส่มือที่รักก่อนที่เขาจะบีบแป้งใส่มือน้อย ๆ คนตัวเล็กอมยิ้มแล้วขยำแป้งกับน้ำให้เขากันจนมันเริ่มเหลว
“รักจะประแล้วนะครับ พี่เฮีย”
“จ้ะ…เอามือนิ่ม ๆ ของน้องมาสัมผัสที่หน้าพี่เฮียได้เลย”
หมื่นฟ้ายกยิ้มมุมปากพอเห็นที่รักประแป้งให้ไอ้เฮียที่ข้างแก้ม เขาเอื้อมมือไปจับมือเรียวไว้แล้วเอาไปขยี้บริเวณปากกับตาของไอ้เฮีย หมื่นฟ้ารีบดึงมือของที่รักกลับมาเช็ดทันทีที่ประแป้งให้ไอ้เฮียเสร็จ
“รักว่า…กลิ่นมันเหมือน…”
“โอ้โฮ…ชัดเลยจ้ะ”
“…”
“แง…น้อง เอาแป้งเย็นมาประให้พี่เฮียทำไมครับ ?”
ไอ้เฮียพยายามฝืนลืมตาเพราะมันยังอยากประแป้งน้องอยู่ แต่มันคงทนแสบตาไม่ไหวจริง ๆ ถึงได้รีบวิ่งไปกระโดดลงสระน้ำ ไอ้โน่ที่เพิ่งมาต่อแถวเตรียมจะปะแป้งที่รักมองเขาสลับกับไอ้เฮียที่กำลังล้างหน้าอยู่ในสระ
“มึงอยากประแป้งที่รักเหมือนไอ้เฮีย ?”
“เปล่า…” ไอ้โน่เอาแป้งที่อยู่ในมือลูบหน้าตัวเอง ตั้งแต่หน้าผากจนถึงปาก “กูจะมาเล่นตลกให้น้องดู”
คนตัวเล็กยกมือขึ้นปิดปากขณะหัวเราะ “…”
“ไปเล่นไกล ๆ เลยไอ้สัด !”
“เดี๋ยวกูไปเล่นกับอีน้ำแดงในสระละกัน” พูดจบไอ้โน่ก็เดินไปฉุดไอ้เฮียขึ้นจากสระน้ำ
หมื่นฟ้าส่ายหน้าเอือมระอาเพื่อนตัวเองที่ชอบมายุ่งกับที่รักของเขา แต่พอหันมองคนตัวเล็กถึงได้รู้ว่าเจ้าตัวน่ารักมาก ๆ คงไม่มีใครห้ามใจตัวเองไหว
“หนูไปเล่นน้ำกับพี่ฟ้าในสระดีไหมครับ ?”
“ดีค้าบ…”
หมื่นฟ้าพาคนตัวเล็กมาเล่นน้ำในสระ ในตอนแรกเขาลงไปเล่นน้ำกับที่รักด้วย แต่พอเห็นเบบและใกล้ลงไปเล่นน้ำกับคนตัวเล็ก หมื่นฟ้าจึงขึ้นมานั่งดื่มที่ขอบสระกับเพื่อนและพันลี้
“ลูกบ้าน นิรันดร์ น่ารักกันจริง ๆ ” ดอมเอ่ย
“…”
“ไม่ใช่แค่ลูกบ้าน นิรันดร์ หรอกที่น่ารัก”
“มึงหมายถึงใคร ?”
“…” พันลี้ไม่ตอบ แค่ยกยิ้มมุมปาก
หมื่นฟ้ามองคนตัวเล็กที่กำลังว่ายน้ำมาหาเขา เจ้าตัวแทรกตัวเข้ามาตรงกลางระหว่างขาเขาที่หย่อนอยู่ในสระ ที่รักส่งยิ้มหวาน ๆ ให้ก่อนจะเอาแก้มมาวางแนบบนหน้าขาของเขา
อ้อนแบบนี้…
“หนูจะเอาอะไรคะ ?”
“หนูรักพี่ฟ้าจังเลย…” คนตัวเล็กพูดก่อนจะเงยหน้าสบตาเขา
“ใจเหลวเลยกู” ไอ้บอลเอ่ยก่อนจะยกแก้วขึ้นกระดกดื่ม
หมื่นฟ้ารู้สึกไม่ต่างจากเพื่อนจึงตัดสินใจลงน้ำไปหาที่รัก เขารู้ดีว่าคุณเขาอ้อนเพราะอยากให้ลงไปเล่นน้ำด้วยกัน หมื่นฟ้าอุ้มคนตัวเล็กไว้ขณะอยู่ในน้ำ เจ้าตัววาดแขนทั้งสองข้างโอบรอบคอเขาไว้แล้วโน้มหน้าลงมาจุ๊บที่ริมฝีปาก
“หนู…พี่ฟ้าดื่มมา อย่าจุ๊บพี่ฟ้าเลย เดี๋ยวจะเมาครับ”
ที่รักหัวเราะแล้วจุ๊บที่ริมฝีปากเขาอีกครั้ง “รักรักพี่ฟ้า…”
“อ้อน…”
“ถึงสงกรานต์ปีนี้จะใจระบมเพราะไม่ได้ไปเล่นที่สยาม…แต่รักก็ยังมีความสุขได้เพราะมีพี่ฟ้าอยู่ด้วย”
“พี่ฟ้าขอโทษนะครับที่ไม่พาไป…พี่ฟ้าหวงที่รักจริง ๆ ”
“รักเข้าใจพี่ฟ้านะครับ”
หมื่นฟ้าจรดริมฝีปากลงบนหน้าอกคนตัวเล็ก ก่อนเอ่ย “พี่ฟ้าหลงหนูมากเลย”
“หลงอย่างเดียวไม่ได้นะครับ ต้องรักรักด้วย”
“หึ ๆ…ทั้งรักทั้งหลงจะแย่แล้วครับ”
ที่รักหัวเราะแล้วใช้ทั้งสองมือจับประคองใบหน้าเขาก่อนจะโน้มหน้าลงมาจุ๊บที่หน้าผาก ไล่เลื่อนมาที่เปลือกตาทั้งสองข้าง ปลายจมูก และริมฝีปาก
“เราอยู่เล่นน้ำด้วยกันไปทุกปีเลยนะครับ พี่ฟ้า”
“ครับผม”
ครับผม
คำตอบรับที่หมายความว่า...
พี่ฟ้าจะรักหนูเพิ่มขึ้นทุกปี
//
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่าา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
สงสารพี่เฮียจริงจังแล้วนะ ขอซักนิดเถอะค่ะพี่ คนเค้าเอ็นดูเป็นลูกเป็นหลาน น้องในสายตาพี่เฮียยังไม่บรรลุนิติภาวะเลย5555555555 วงวารมาก ไม่ก็ต้องหาแฟนให้จริงจังแล้วค่ะ555555
555555 โบ๊ะ บ๊ะ กันไม่หยุดหย่อนนน
โถ พี่เฮียผู้น่าสงสาร มาประแป้งหนูแทนก็ได้มา5555
สงสารเพื่อนเฮียมากค่ะ ใจร้ายกันหมด 5555