ตอนที่ 18 : Special : Valentine's Day
ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ ไม่เกี่ยวกับตอนหลักนะคะ
แต่ว่ายังคงความสัมพันธ์เหมือนเดิมค่ะ ไม่ได้ข้ามขั้นเนอะ
เพลง : บอกรัก , มันคงเป็นความรัก
//
วันนี้อยากแจ้งเรื่องการอัปเดตข่าวสารสำคัญ ๆ เกี่ยวกับ #กี่หมื่นฟ้า ด้วย
เราจะอัปเดตที่ทวิตเป็นส่วนใหญ่นะคะ ส่วนมากจะแจ้งที่ทวิตเป็นที่แรกเลย
//
Special Valentine Day
‘ตัวดื้อครับ…’
‘ครับพี่ฟ้า’
‘ตอนปีใหม่เราแลกการ์ดกันไปแล้ว…วาเลนไทน์ปีนี้ เรามาแลกช็อกโกแลตกันไหมครับ ?’
‘ถ้าพี่ฟ้าอยากแลก…งั้นก็ได้ครับ’
‘มาแลกกันที่ร้านพี่ฟ้าเหมือนเดิมนะครับ พอดีพรุ่งนี้มีนักร้องค่ายดังมาแสดงที่ร้าน พี่ฟ้าไปไหนไม่ได้เลย ต้องคอยดูแลทุกอย่างเองทั้งหมด’
‘ได้ครับ ๆ ’
บทสนทนาที่เกิดขึ้นเมื่อวานวนกลับมาอีกครั้ง ที่รักอมยิ้มขณะเทดาร์กช็อกโกแลตที่ละลายแล้วใส่แม่พิมพ์รูปพระอาทิตย์ เขาจะซื้อช็อกโกแลตให้เพื่อนสนิทในวันวาเลนไทน์ทุกปี ทว่าปีนี้ที่รักลงทุนเข้าครัวเพื่อทำช็อกโกแลตให้ใครบางคนด้วยตัวเอง
คน ๆ นั้นก็คือ…
คนสำคัญอย่าง หมื่นฟ้า
แต่เพราะเขาไม่เคยทำมาก่อนเลยต้องมีตัวช่วยอย่างคลิปวิดีโอสอนทำช็อกโกแลตในยูทูป ที่รักฟังคุณเชฟอธิบายขั้นตอนการทำอย่างตั้งใจ แม้ว่าการทำช็อกโกแลตสอดไส้แยมรสส้มจะยากไปสักหน่อย แต่เขาจะพยายามอย่างสุดฝีมือ
คนตัวเล็กหยิบแม่พิมพ์เรียงใส่ถาดก่อนจะเอาไปใส่ในตู้เย็น ในระหว่างที่รอให้ช็อกโกแลตแข็งตัวที่รักก็ขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว เขาเลือกชุดอยู่สักพักกว่าจะตัดสินใจได้ว่าจะใส่เสื้อแขนยาวสีแดงกับกางเกงยีนส์สีดำตัวโปรด ในตอนที่ ที่รักกำลังสวมเสื้อก็มีความทรงจำบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว
ชุดนี้…
เหมือนวันนั้นเลย
วันที่เขาเมาแล้วอ้อนให้หมื่นฟ้าหอมหัว
ที่รักก้มหน้าเม้มริมฝีปากเมื่อรู้สึกถึงอุณหภูมิร้อนที่มารวมตัวอยู่บนแก้มทั้งสองข้าง เพราะเขาไม่อยากเห็นแก้มที่ขึ้นสีแดงระเรื่อของตัวเองสักเท่าไหร่ ที่รักรีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะลงไปข้างล่างเพื่อเตรียมกล่องใส่ช็อกโกแลต
เขาเอาพระอาทิตย์สอดไส้แยมส้มใส่ลงในกล่องสี่เหลี่ยมสีฟ้าแล้วปิดฝาก่อนผูกโบว์ ในระหว่างที่กำลังตั้งใจผูกโบว์สีขาวอยู่นั้นสายตาเหลือบไปเห็นมือของใครบางคนหยิบช็อกโกแลตชิ้นสุดท้ายที่อยู่ในถาด
“…”
“ทำเองเลยเหรอ ?”
“อือ…”
“จะกินได้ไหมเนี่ย ?”
“กินได้สิพี่เบบ รักทำตามคุณเชฟทุกขั้นตอนเลยนะ”
“…” พี่เบบหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเอาช็อกโกแลตใส่ปาก
ที่รักกลืนน้ำลายลงคอ เขาแอบลุ้นว่าช็อกโกแลตที่ตัวเองทำจะมีรสชาติอย่างไร เหตุผลที่ไม่ยอมชิมก่อนเพราะเขาอยากให้หมื่นฟ้าเป็นคนแรกที่ได้กินช็อกโกแลตนี้ แต่พี่เบบดันทำลายความตั้งใจแรกของเขาไปซะแล้ว
“รสชาติ…เป็นยังไงบ้างพี่เบบ ?”
“แค่ก ๆ ” พี่เบบไอคล้ายช็อกโกแลตติดคอ เจ้าตัวยกมือขึ้นลูบตรงบริเวณคอตัวเองก่อนจะกลับมาเป็นปกติ “ดี…ดีเลยแหละ”
“แฮ่ ~ ค่อยยังชั่วหน่อย”
“จะเอาไปให้ฟ้าที่ร้านใช่ไหม ?”
“ครับ”
“งั้นไปพร้อมกันเลย เดี๋ยวดอมจะมารับฉันไปกินข้าวที่ร้านฟ้าพอดี”
“โอเคครับ”
“เตรียมตัวให้พร้อมนะ ดอมโทรมาบอกว่าใกล้จะถึงแล้ว”
“ค้าบ…” ที่รักตอบรับพร้อมส่งยิ้มให้พี่สาว เมื่อพี่เบบเดินออกไปจากครัว กล่องช็อกโกแลตที่อยู่ในมือก็ถูกยกขึ้นมากอดแนบอก
เขารู้สึกภูมิใจกับช็อกโกแลตกล่องนี้มาก ๆ : )
#กี่หมื่นฟ้า
M.FAH : ตัวดื้อถึงร้านแล้วใช่ไหมครับ ?
ที่รัก : กำลังเข้าร้านแล้วครับพี่ฟ้า
M.FAH : เดี๋ยวพี่ฟ้ารออยู่ตรงโซนวีไอพีนะครับ
ที่รัก : ใกล้ ๆ เวทีใช่ไหมครับ
M.FAH : ครับ
ที่รักเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินตามพี่เบบกับพี่ดอม เพราะทั้งคู่จองโต๊ะตรงบริเวณห้องเรือนกระจกไว้ ซึ่งใกล้กับโซนวีไอพีที่หมื่นฟ้ารออยู่
“ฟ้าอยู่ไหนรัก ?”
“นั่นสิครับ เมื่อกี้พี่ฟ้าบอกว่าอยู่ตรงโซนวีไอพี…ใกล้ ๆ กับเวที” ดวงตาเรียวรีกวาดมองทั่วบริเวณนั้น ที่รักขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นกลุ่มเพื่อนเก่าของหมื่นฟ้าที่นั่งอยู่ตรงโซนวีไอพีและมีพันลี้นั่งดื่มอยู่ด้วย “ลี้หน้าหมานี่…”
“อ้าว ลี้มาด้วยเหรอ ?”
“รักขอไปหาลี้ก่อนนะพี่เบบ…”
“ไปเถอะ อย่าลืมตามหาเจ้าของร้านด้วยล่ะ”
“ค้าบ”
คนตัวเล็กพยักหน้ารับแล้วก้าวเท้าเดินไปหาเพื่อนที่นั่งคุยสนุกอยู่ เมื่อช่วงเย็นพันลี้ไลน์มาบอกว่าจะนอนดูหนังอยู่ที่ห้องเพราะไม่มีคู่ออกเดต ทว่าตอนนี้เพื่อนสนิทกลับมาอยู่ที่ร้านของหมื่นฟ้าแทน
“แอบมาเที่ยวสินะลี้หน้าหมา ~”
ที่รักอมยิ้มเมื่อมีเรื่องสนุกผุดขึ้นในหัว เขาอยากเซอร์ไพร์สเพื่อนด้วยการเข้าไปทักทายโดยที่เจ้าตัวไม่ทันตั้งรับ แต่แผนของเขาพังไม่เป็นท่าเพราะคนชื่อเฮียชี้นิ้วมาทางเขา พันลี้หันมามองก่อนจะกวักมือเรียก ที่รักพยักหน้ารับแล้วรีบก้าวเท้าเดิน
ระหว่างทางเขาหลุบตามองกล่องช็อกโกแลตในมือพลางคิดถึงหมื่นฟ้าที่ไม่รู้ไปอยู่ส่วนไหนของร้าน ทว่าทุกความคิดหยุดลงเมื่อมีเสียงร้องฮือฮาเกิดขึ้น
“ฮิ้ววว ~ เพื่อนผมค้าบ…หมื่นฟ้าเพื่อนผมเอง”
ที่รักเงยหน้าแล้วมองไปยังเวที หมื่นฟ้าที่ยืนอยู่บนนั้นกำลังจ้องมองเขา และเมื่อรอยยิ้มในแบบเดิมปรากฏขึ้นก็คล้ายโลกทั้งใบหยุดหมุนอีกครั้ง แต่ถึงแม้ว่าโลกจะหยุดหมุนเขาก็ยังคงก้าวเดินต่อไป
ที่รักอยากขยับเข้าไปใกล้พระอาทิตย์ดวงนั้น
อยากจะเอาช็อกโกแลตไปให้…
“เมื่อกี้นักร้องเพิ่งโทรมาบอกว่ารถติดมาก เขาจะมาถึงช้าหน่อย…”
แต่เสียงทุ้มต่ำที่พูดออกไมค์และดวงตาคู่คมที่สบกันอยู่ตรึงฝีเท้าให้หยุดอยู่กับที่ เป็นในตอนนั้นที่โลกและร่างกายของเขาหยุดนิ่งโดยสมบูรณ์
“เพื่อเป็นการขอโทษลูกค้าทุกคน…และเป็นของขวัญให้คนสนิทในวันวาเลนไทน์…” หมื่นฟ้าก้มหน้าเล็กน้อยก่อนจับกระชับไมค์แล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาอีกครั้ง “ผมจะร้องเพลงแทนครับ”
“ฮิ้วววว ~”
ที่รักเดาว่าหมื่นฟ้าหายไปเพราะสาเหตุนี้ แต่เขาไม่คิดว่าเจ้าตัวจะแก้ปัญหาด้วยการขึ้นไปร้องเพลงเอง ที่รักรู้ดีว่ามันไม่ง่ายเลยสำหรับหมื่นฟ้า สิ่งเดียวที่คนสนิทอย่างเขาทำได้คือ…“คุณท้องฟ้า สู้ ๆ ค้าบ”
“ขอบคุณครับตัวดื้อ…”
“…”
หมื่นฟ้าหันไปพยักหน้ากับวงดนตรีที่อยู่ด้านหลัง จากนั้นไม่นานทำนองเพลงที่ไม่คุ้นหูก็ดังขึ้น เสียงของกีต้าร์และกลองที่บรรเลงอยู่ในตอนนี้หนักแน่นพอ ๆ กับเสียงตึกตักที่ดังก้องอยู่ในใจ
และมันยิ่งดังมากขึ้นเมื่อคนตัวสูงส่งยิ้มมาให้…
‘อย่าเพิ่งสงสัยฟังฉันก่อน อย่าเพิ่งใจร้อนเดินหนีไป แค่เพียงไม่นาน อยากให้รู้ความจริงข้างใน ที่หยุดเฉยๆ เพราะฉันเองยังไม่กล้า ชักช้าเพราะมัวเขินอาย แค่สบสายตาก็หวั่นไหวไปทั้งหัวใจ จะเก็บเอาไว้ไม่ให้เธอรู้ก็กลัวจะต้องเสียใจ ถ้าบอกคำนั้น…ฉันต้องทำเช่นไร’
ดังมากขึ้นเรื่อย ๆ …
‘ให้เป็นดอกไม้จะเข้าใจไหม ให้เป็นจดหมายอาจยังไม่ซึ้งใจ ถ้างั้นก็คงไม่ดีซักเท่าไหร่ ถ้าแต่งเป็นคำร้องจะดีไหม บอกผ่านทำนองเธอคงจะเข้าใจ’
แต่เสียงตึกตักที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ ไม่สามารถกลบเสียงของหมื่นฟ้าได้เลย…
‘ถ้าเป็นอย่างงั้นจะบอกเธอให้ฟังว่าทั้งหัวใจ…ฉันรักเธอ’
#กี่หมื่นฟ้า
หลังจากหมื่นฟ้าร้องเพลงเสร็จเจ้าตัวก็รีบลงจากเวทีเพื่อมาหาเขา ที่รักเม้มริมฝีปากเมื่อคนตัวสูงหยุดยืนตรงหน้า หมื่นฟ้าเลิกคิ้วสูงเป็นเชิงถามก่อนจะเอานิ้วมาเคาะกล่องสีฟ้าที่อยู่ในอ้อมกอดเขา
“เอามาแลกกับใครครับ ?”
ที่รักหลุดยิ้มออกมาจนได้…“คนแถวนี้ครับ”
“แถวนี้มีหลายคนเลย…” หมื่นฟ้าทำทะเล้นแกล้งหันมองซ้ายขวา ก่อนจะสบตากับเขาอีกครั้ง “หวังให้เป็นหมื่นฟ้าคนนี้ได้ไหมครับ ?”
“…” ที่รักคิดหมั่นเขี้ยวหมื่นฟ้าที่มีลูกเล่นเยอะขึ้นทุกวัน เขายื่นกล่องช็อกโกแลตให้เจ้าตัวก่อนเอ่ย “ไม่ต้องหวังครับ เพราะรักตั้งใจเอามาแลกกับหมื่นฟ้าคนนี้แหละ…”
หมื่นฟ้าหัวเราะแล้วเอื้อมมือมาลูบศีรษะเขา เจ้าตัวมองกล่องช็อกโกแลตแล้วถามขึ้น “ตัวดื้อทำเองเหรอครับ ?”
“พี่ฟ้ารู้ได้ยังไงครับ ?”
“ดูจากโบว์ครับ…”
คนตัวเล็กถอนหายใจพลางมองโบว์เบี้ยว ๆ ของตัวเอง เขาพยายามผูกให้สวยที่สุดแล้วนะ “รักพยายามแล้วนะครับ”
“แค่นี้ก็ดีมากแล้วครับ…”
“…”
“แต่พี่ฟ้าไม่ได้ทำเองนะครับ พี่ฟ้าไม่มีเวลาก็เลยซื้อเอา”
“ไม่เป็นไรครับพี่ฟ้า รักเข้าใจ”
“…แต่เมื่อเย็นพี่ฟ้าหิวก็เลยกินไปหมดแล้วครับ”
“อะ อ้าว พี่ฟ้า…” ที่รักกะพริบตาปริบ ๆ จ้องมองคนตัวสูงที่หัวเราะในลำคอก่อนจะล้วงเอาบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นกระดาษสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ คล้ายตั๋วหนัง
“เหลือแค่อันนี้ครับ…พอจะเอามาแลกกับช็อกโกแลตได้ไหมครับ ?”
ที่รักรู้ว่าเจ้าตัวไม่ได้กินช็อกโกแลตไปจนหมด เพราะสิ่งที่หมื่นฟ้าเตรียมไว้คงไม่ใช่ช็อกโกแลตตั้งแต่แรกแล้ว แทนที่จะโกรธที่โดนหลอก ทว่าที่รักกลับหลุดยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นตั๋วหนังสองใบในมือหมื่นฟ้า
ที่รักย่นจมูกใส่คนตัวสูงไปหนึ่งทีก่อนเอ่ย “แง่ว ~…พี่ฟ้าหลอกรักนี่ครับ”
“พี่ฟ้าสารภาพก็ได้ครับ”
“…”
“พี่ฟ้าอยากลองกินช็อกโกแลตแทนป๊อปคอร์นเวลาดูหนัง…”
คำตอบของคุณหมื่นฟ้าคนเจ้าเล่ห์ทำให้ที่รักต้องย่นจมูกอีกครั้ง “แล้วถ้ารักไม่แลกล่ะครับ ?...คุณท้องฟ้าก็จะไม่ได้ลองกินช็อกโกแลตแทนป๊อปคอร์นใช่ไหมครับ”
“…พี่ฟ้ารอกินช็อกโกแลตแทนป๊อปคอร์นปีหน้าก็ได้ครับ”
“…”
“ต้องมีสักปีที่ตัวดื้อยอมให้พี่ฟ้าเอาตั๋วหนังแลกกับช็อกโกแลต…”
ที่รักอมยิ้มก่อนเอ่ย “ถ้าปีนี้ไม่แลก…”
“…”
“…ถ้าปีนี้ไม่แลก รักก็ใจร้ายกับคุณท้องฟ้าเกินไปแล้วครับ”
ที่รักรับตั๋วหนังสองใบมาจากหมื่นฟ้า เจ้าตัวหัวเราะก่อนจะหันกลับไปที่เวทีเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนกล่าวทักทายลูกค้าออกไมค์
“นักร้องมาแล้วครับพี่ฟ้า…”
“ครับ…”
ที่รักดูวันและเวลาบนตั๋ว หมื่นฟ้าเลือกรอบฉายวันนี้ตอนสี่ทุ่ม “แล้วพี่ฟ้าจะได้ลองกินช็อกโกแลตในโรงหนังเหรอครับ ?”
“พี่ฟ้าฝากให้เรียวดูแลได้ครับ”
“โอเคครับ…”
ที่รักอมยิ้มขณะสบตากับหมื่นฟ้า แต่จู่ ๆ เขาก็รู้สึกเขินอายมากกว่าปกติ นั่นคงเป็นเพราะเจ้าตัวไม่ยอมละสายตาจากเขาเลย ที่รักยกมือขึ้นลูบท้ายทอยแก้เขิน ทว่าอาการเขินอายมันไม่ยอมหายไปง่าย ๆ ทั้งยังเพิ่มมากขึ้นเมื่อนักร้องจากค่ายดังเริ่มร้องเพลง…
‘มันคงเป็นความรักที่ทำให้ตัวฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ มันคงเป็นความรักที่ทำให้ใจฉันไม่ยอมหยุดเสียที’
“…”
‘แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส แม้ว่าฉันต้องพลาดไปอีกสักที แต่ว่าความรัก ก็ยังขอให้ฉันทำแบบนี้’
“…”
‘ที่จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมันให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม’
“…”
‘หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม เธอรอให้ฉันหยุดหัวใจ…คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน’
“ขอบคุณนะครับที่ไม่ให้พี่ฟ้ารอถึงปีหน้า”
ที่รักอมยิ้มแล้วพยักหน้ารับ “พี่ฟ้าไม่ต้องรอแล้วครับ…ปีนี้รักจะพาพี่ฟ้าไปลองกินช็อกโกแลตในโรงหนังเอง”
หลังจากตกลงจะพาหมื่นฟ้าไปลองทำบางอย่างที่เจ้าตัวอยากทำมานาน ที่รักก็ต้องไปบอกพี่สาวก่อนถึงจะไปดูหนังได้ รวมทั้งยังต้องไปรายงานตัวกับเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งดื่มอยู่ด้วย
โรงภาพยนตร์ในช่วงสี่ทุ่มเงียบสงบกว่าที่คิด ตอนแรกที่รักคาดว่าจะต้องมีคู่รักมาดูหนังเยอะเพราะเป็นวันแห่งความรัก แต่เขาคงลืมไปว่าหมื่นฟ้าเป็นคนที่ไม่ชอบความวุ่นวาย เพราะฉะนั้นเจ้าตัวจะต้องเลือกรอบหนังเป็นอย่างดีเพื่อหลีกเลี่ยงช่วงเวลาที่มีคนพลุกพล่าน
ที่รักปรายตามองคนข้างกายที่กำลังหยิบช็อกโกแลตใส่ปาก และเพราะฉากในหนังเปลี่ยนเป็นช่วงกลางวันจึงทำให้ภายในนี้สว่างมากขึ้น เขาเลยเห็นหมื่นฟ้าหยิบช็อกโกแลตกินเรื่อย ๆ
คนตัวเล็กที่อยากรู้ว่ารสชาติเป็นอย่างไรเอียงตัวไปกระซิบถาม “คุณท้องฟ้า…ช็อกโกแลตอร่อยไหมครับ ?”
“อร่อยครับ”
“…” ที่รักยิ้มกว้างจนตาหยีแล้วถามต่อ “ถ้ารักจะขอชิมสักชิ้นได้ไหมครับ ?”
“ไม่ได้ครับ…เหลือไม่กี่ชิ้นแล้ว”
ที่รักขมวดคิ้วจ้องมองคนตัวสูงที่รีบหยิบช็อกโกแลตที่เหลือใส่ปาก ตอนนี้หมื่นฟ้าเหมือนเด็กขี้งกที่ไม่อยากแบ่งขนมให้คนอื่น
“พี่ฟ้าครับ…รักอยากชิมจริง ๆ นะครับ แบ่งให้รักสักชิ้นไม่ได้เหรอครับ ?”
หมื่นฟ้าส่ายหน้าแล้วหยิบพระอาทิตย์ดวงสุดท้ายเตรียมจะใส่ปาก แต่เพราะที่รักอยากชิมมากจริง ๆ เลยต้องยอมเป็นคนไม่มีมารยาทแย่งช็อกโกแลตมาจากหมื่นฟ้า “ตัวดื้อ…”
“แฮ่...~ ได้แล้ว” ที่รักไม่รอช้ารีบกัดพระอาทิตย์ดวงสุดท้ายทันที ทว่าสัมผัสแรกที่แตะปลายลิ้นทำให้เริ่มสงสัยเรื่องการรับรสของหมื่นฟ้า เพราะรสชาติช็อกโกแลตที่เขาทำมันแปลกจนอธิบายไม่ถูก แต่เจ้าตัวกินได้หน้าตาเฉยราวกับมันเป็นขนมโปรด
“ขอพี่ฟ้านะครับ…” หมื่นฟ้าถือวิสาสะหยิบช็อกโกแลตอีกครึ่งที่คาอยู่ที่ปากของเขาโดยไม่รอให้เอ่ยอนุญาตก่อน เจ้าตัวเอาส่วนที่เหลือนั้นใส่ปากแล้วนั่งดูหนังต่อ
ที่รักพยายามฝืนเคี้ยวแล้วกลืนมันลงคอก่อนจะคว้าแก้วน้ำมาดื่ม “พี่ฟ้า รสชาติมัน…”
“มันไม่ได้ดี แต่ก็ไม่ได้แย่ครับ”
“แย่ครับ…พี่ฟ้าบอกรักมาตรง ๆ เถอะครับ”
“…”
“รักสงสารพี่ฟ้าเลยนะเนี่ยที่ต้องฝืนกินมันเข้าไป…จริง ๆ พี่ฟ้าบอกรักได้นะครับ รักไม่เสียใจหรอก”
เพราะแสงสลัวจากจอภาพทำให้ที่รักเห็นดวงตาคู่คมที่มองกันอยู่ และรอยยิ้มในแบบเดิมที่มักจะทำให้ใจเต้นแรง หมื่นฟ้าไม่ตอบอะไรก่อนจะวาดแขนมาโอบไหล่เขาไว้
หมื่นฟ้าลูบไหล่เขาเบา ๆ ก่อนเอ่ย “สำหรับพี่ฟ้า…มันพอดีแล้วครับ”
ที่รักนิ่งเงียบพลางคิดว่าตัวเองทำพลาดตรงไหน เขาเม้มริมฝีปากครุ่นคิดแล้วบ่นพึมพำกับตัวเอง “รักก็ทำตามคุณเชฟทุกขั้นตอน…ทำไมรสชาติมันออกมาแปลก ๆ แบบนี้ จะหวานก็ไม่หวาน ขมก็ไม่ขม…แยมที่สอดไส้อยู่ก็เหนียวจนจะเป็นเยลลี่แล้ว”
“…”
“ฮึ่ย ! พลาดตรงไหนนะ”
“ไม่เอาครับ…ไม่คิดมากนะ”
“คิดมากสิครับ…รักอยากให้พี่ฟ้าได้กินช็อกโกแลตอร่อย ๆ …แต่นี่กินแทบไม่ได้เลย”
“…”
“แล้วพี่ฟ้ากินหมดเลยด้วย ไม่รู้รสชาติของมันจะทำให้พี่ฟ้านอนฝันร้ายหรือเปล่า…”
หมื่นฟ้าหัวเราะในลำคอแล้วลูบไหล่เขาอีกครั้ง “พี่ฟ้าถึงไม่อยากให้ตัวดื้อชิมไงครับ พอชิมแล้วก็คิดมากแบบนี้”
“พี่เบบก็อีกคน…คงกลัวรักเสียใจถึงได้บอกว่ารสชาติดีแล้ว”
“อย่างที่พี่ฟ้าบอกไงครับ ไม่ได้ดี แต่ก็ไม่ได้แย่”
“พี่ฟ้าครับ…”
“ครับ”
“รักขอแก้ตัวใหม่ปีหน้านะครับ”
“…”
“พี่ฟ้าจะยังแลกช็อกโกแลตกับรักอยู่ไหมครับ ?”
“ไม่ครับ…”
“…”
“ไม่ใช่แค่ปีหน้า…แต่พี่ฟ้าจะแลกช็อกโกแลตกับตัวดื้อทุกปี”
ที่รักอมยิ้มก่อนเอ่ยด้วยความดีใจ “คุณท้องฟ้าใจดีสุด ๆ ไปเลยครับ”
#กี่หมื่นฟ้า
หลังจากดูหนังเสร็จหมื่นฟ้าก็ขับรถมาส่งเขาที่บ้าน ที่รักบอกให้หมื่นฟ้ารีบกลับไปพักผ่อนไม่ต้องลงมาส่งเขา แต่เจ้าตัวไม่ยอมแล้วเดินมาส่งถึงหน้ารั้ว แถมตอนนี้หมื่นฟ้ายังช่วยเขาเลื่อนรั้วเหล็กหนัก ๆ อีก
“ขอบคุณนะครับพี่ฟ้า”
“ครับ…”
“ขับรถกลับดี ๆ นะครับ”
“ครับ…ฝันดีครับคุณท้องทะเล”
“เหมือนกันนะครับ” ที่รักโบกมือลาคนตัวสูงที่อยู่อีกฝั่งของรั้ว เขาหมุนตัวเดินกลับเข้ามาในบ้าน แต่ที่รักยังรู้สึกว่าหมื่นฟ้ายังยืนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน เขาตัดสินใจหันกลับไปดูเพื่อให้แน่ใจ และมันเป็นอย่างที่รู้สึกจริง ๆ
หมื่นฟ้ายังยืนอยู่ที่เดิม…
“ตัวดื้อเข้าไปในบ้านเถอะครับ ไม่ต้องห่วงพี่ฟ้า…ถ้าตัวดื้อเข้าไปในบ้านแล้ว พี่ฟ้าก็จะกลับ”
ที่รักพยักหน้ารับก่อนเอ่ย “ขอบคุณนะครับพี่ฟ้า”
“…”
“ขอบคุณที่รอส่งรักตลอดเลย”
“…”
หมื่นฟ้าไม่ได้ตอบอะไร…แค่เพียงยิ้มและยืนอยู่ที่เดิม
//
Happy Valentines Day
ใครโสดแล้วว่างก็ไปรวมตัวกันที่ #กี่หมื่นฟ้า ได้นะคะ เราก็รออยู่ที่นั่นแหละ
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และการติดแท๊ก #กี่หมื่นฟ้า นะคะ
รัก
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
น่ารักจัง T____T อ่านแล้วเขิน แต่พอมองกลับมาที่ตัวเองแล้วก็แหะ /ชั้นซื้อช็อกโกแลตให้ตัวเองง~ แต่เราก็ว่าแล้วว่าพี่เบบแปลกๆตอนกินช็อกโกแลตน้อง ที่แท้55555555 น่ารักกันทั้งหมดเลย
หวานจนหิวช็อคโกแลตตาม