ตอนที่ 8 : Special : Happy New Year

Special

Happy New Year

‘ว่าไงครับ ตอนตัวดื้อโทรมาพี่ฟ้ากำลังพรีงานอยู่’

‘เอ่อ…’

‘ใครแกล้งอะไรหรือเปล่าครับ ?’

‘ไม่ ๆ ครับ คืออาทิตย์หน้าก็จะปีใหม่แล้ว ทุก ๆ วันที่ 31 ธันวา…รักกับครอบครัวแล้วก็เพื่อน ๆ ที่สนิทจะมีแลกการ์ดกันทุกปีครับ พันลี้ก็ยังแลกกับรักเลยนะ…’

‘ครับ…’

‘รักเห็นว่าอีกหน่อยเราก็สนิทกันมากกว่านี้แล้ว พี่ฟ้าสนใจจะแลกการ์ดกับรักไหมครับ ?’

‘สนใจครับ แล้วการแลกการ์ดที่ตัวดื้อบอกมันมีขั้นตอนยังไงบ้างครับ พี่ฟ้าไม่เคยแลกการ์ดกับใครวันปีใหม่เลย’

‘ปกติก็แค่ทำการ์ดตามจำนวนคนที่อยากจะแลกด้วย เขียนข้อความในการ์ดด้วยนะครับ อย่างรักต้องทำการ์ดแปดใบต่อปีเลยนะ แต่ปีนี้มีพี่ฟ้าเพิ่มเข้ามาอีกคนก็ทำเก้าใบเลย…ใช่ ๆ รักลืมบอกพี่ฟ้าไปเลย การ์ดต้องทำเองนะครับ ห้ามซื้อเด็ดขาด’

‘ได้ครับ แล้วพี่ฟ้าต้องทำกี่ใบครับ’

‘พี่ฟ้าอยากแลกกับใครกี่คนก็ทำเท่าจำนวนนั้นครับ’

‘งั้นคงทำแค่อันเดียว’

‘โอเคครับ แลกแค่กับรักเนอะ’

‘ครับ’

‘แล้วลี้ล่ะครับ’

‘ช่างพันลี้ครับ’

‘ฮ่า ๆ ลี้น่าสงสารจัง…แต่ถ้าพี่ฟ้านึกไม่ออกว่าจะทำแนวไหนก็ถามรักได้นะครับ รักทำทุกปี เรื่องนี้รักถนัด ’

‘ขอบคุณนะครับ ถ้าคิดไม่ออกจริง ๆ พี่ฟ้าจะไปถามนะ’

               บทสนทนาที่เกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ที่แล้วลอยกลับเข้ามาในหัวที่รักอีกครั้งขณะเดินออกมาจากตึกคณะ วันสิ้นปีเช่นนี้เขาควรจะอยู่ที่บ้านเพื่อช่วยปู่ติดป้ายสวัสดีปีใหม่หน้าบ้าน หรือไม่อาจจะนั่งเป่าลูกโป่งลูกเล็ก ๆ เพื่อร้อยใส่เชือกให้เป็นพวงติดกับเก้าอี้สำหรับกินเลี้ยงต้อนรับปีใหม่ ทว่าวันนี้ที่รักต้องรีบมาส่งงานชิ้นสำคัญตั้งแต่เช้า และคงไม่ใช่เขาคนเดียวที่รู้สึกเบื่อหน่ายกับการมามหา’ลัยในช่วงวันหยุด เพราะดูท่าแล้วเพื่อน ๆ หลายคนก็ต้องมาส่งงานตามที่อาจารย์ประกาศในไลน์กลุ่มเช่นกัน

อาจารย์บอกว่าอยากเอางานไปตรวจระหว่างไปพักผ่อนช่วงปีใหม่…รบกวนให้นักศึกษาเอาชิ้นงานที่ร่างคร่าว ๆ มาส่งด้วย

ขนาดอาจารย์ยังเสียสละเวลาของตัวเองขนาดนี้ ลูกศิษย์อย่างพวกเขาจะปฏิเสธได้อย่างไร

การแลกการ์ดในช่วงปีใหม่กลายเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของครอบครัวเขาไปแล้ว คนริเริ่มคนแรกคือปู่ของเขา จากนั้นก็ทำมาเรื่อย ๆ จนที่รักเข้ามหา’ลัยเลยส่งต่อไปถึงเพื่อน ๆ ด้วย เขาแลกการ์ดกับ พันลี้ จอย และไทป์ เข้าปีที่สองแล้ว

แต่ปีนี้จะตื่นเต้นเป็นพิเศษหน่อยเพราะได้แลกการ์ดกับหมื่นฟ้าของใคร ๆ อีกคน

ที่รักอมยิ้มพอจินตนาการถึงการ์ดของหมื่นฟ้า เขาอดคิดไม่ได้ว่าหมื่นฟ้าที่ไม่ค่อยจะสนใจเรื่องแบบนี้จะทำการ์ดออกมาหน้าตาเป็นยังไง

ต่อให้คนอื่นมองการ์ดของหมื่นฟ้าขี้เหร่แค่ไหน

ที่รักสัญญาว่ามันจะน่ารักในสายตาเขาเสมอ…

                    เดือนธันวาคมที่จัดอยู่ในฤดูหนาว…สำหรับประเทศไทยคงเป็นได้แค่ความฝันเท่านั้น เพราะนอกจากจะไม่มีลมหนาวพัดมาสักหอบแล้ว สภาพอากาศก็แปรปรวนจนน่าปวดหัว

                 อย่างเช่นตอนนี้ที่ที่รักเงยหน้ามองเม็ดฝนที่เริ่มโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า คนตัวเล็กส่ายหน้าเบา ๆ อย่างไม่พอใจที่ฝนดันมาตกในวันที่เขาไม่ได้เอารถมา ที่รักชอบฤดูฝนมากกว่าฤดูไหน ๆ เพราะมันทำให้อากาศเย็นสบายอย่างบอกไม่ถูก แต่ที่วันนี้เขาไม่ค่อยพอใจเพราะกลัวว่าการ์ดที่ตั้งใจทำให้ใครบางคนจะเปียก แม้ว่ามันจะถูกเก็บไว้ในกระเป๋าเป้ที่สะพายอยู่เป็นอย่างดี แต่ว่าเขาก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี…

ถ้าน้ำฝนซึมเข้าไป…จะทำยังไงล่ะ

                    เพราะเหตุนี้ที่รักจึงรีบสาวเท้าเดินไปที่ริมฟุตบาธเพื่อเรียกรถแท็กซี่ เหมือนโชคช่วยที่ออกมายืนรอได้ไม่นานก็มีรถมาจอดรับ ที่รักขึ้นรถแล้วบอกจุดหมายปลายทางกับคนขับไป ก่อนจะปลดเป้และหยิบการ์ดที่ตัวเองตั้งใจทำนักหนาออกมาดู

การ์ดสีฟ้าอ่อนที่มีก้อนเมฆเล็ก ๆ เป็นพื้นหลัง

และมีเด็กชาลี บราวน์ อุ้มพระอาทิตย์อยู่

                  ที่รักอุตส่าห์นั่งตัดต่อรูปแยกเจ้าหมาสนูปปี้ออกจากชาลี บราวน์ แล้วยัดพระอาทิตย์ดวงโตเข้าไปแทน จนกลายเป็นรูปตัวการ์ตูนเด็กผู้ชายที่กำลังโอบอุ้มพระอาทิตย์อยู่ เขามักจะใส่ใจกับการ์ดทุกใบที่ทำ พยายามจะสร้างเรื่องราวให้มันและสื่อถึงคนรับให้ได้มากที่สุด

อย่างเช่นการ์ดของหมื่นฟ้า

เหตุผลที่มันจะต้องเป็นรูปนี้ก็เพราะ…

ชาลี บราวน์ เปรียบเสมือนเขา

พระอาทิตย์เปรียบเสมือนหมื่นฟ้า…เพราะรอยยิ้มนั่นแหละทำให้หมื่นฟ้ากลายเป็นพระอาทิตย์

ที่รักอยากจะสื่อให้หมื่นฟ้ารู้ว่า…เขาจะเป็นกำลังใจให้เสมอ

                 แม้ว่าฝนจะตกแต่รถก็ไม่ได้ติดเหมือนทุกครั้ง คงเพราะผู้คนเริ่มทยอยกันออกต่างจังหวัดหมดแล้ว ที่รักใช้เวลาไม่นานก็มาถึงร้านของหมื่นฟ้า ก่อนจะมาเขาได้โทรบอกหมื่นฟ้าไว้ก่อนแล้ว แต่ไม่ได้ระบุเวลาแน่นอนเพราะเขาไม่สามารถกะเวลาได้

                    และดีที่ไม่ได้นัดเวลาที่แน่นอนเพราะเขามาถึงที่นี่ก่อนเวลาร้านเปิดอยู่หลายชั่วโมง ตามจริงเขานัดจะให้การ์ดหมื่นฟ้าช่วงหลังปีใหม่เพราะต่างคนก็ต่างยุ่ง แต่เมื่อเช้าพี่ดอมโทรมาบอกพี่เบบว่ากำลังกลับจากบ้านแม่และจะขับผ่านร้านของหมื่นฟ้าพอดี ถ้าเขาอยากจะเอาการ์ดไปแลกกับหมื่นฟ้าก่อนให้มารอที่ร้านเลย พี่ดอมจะแวะมารับช่วงเย็น

                     ที่รักเห็นว่ามันไม่ได้เสียหายอะไร อีกอย่างหมื่นฟ้าที่ไม่เคยแลกการ์ดกับใครคงอยากจะเห็นการ์ดที่ตัวเองจะได้รับเร็ว ๆ เขาจึงตัดสินใจเอามันมาให้หมื่นฟ้าในวันนี้

“รัก…”

“พี่เรียว…” ที่รักที่กำลังเดินเข้าไปข้างในร้านชะงักฝีเท้าหันมองเสียงเรียกที่มาจากด้านหลัง คนตัวสูงหน้าตาดีหุ้นส่วนของหมื่นฟ้าส่งยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตรเหมือนเคย ก่อนจะยื่นมือมาลูบที่ศีรษะเขาเบา ๆ

“มาหาไอ้ฟ้าใช่ไหม ? ”

“ครับ ตอนนี้พี่ฟ้าอยู่ไหนเหรอครับ ?” ถ้าไม่เจอพี่เรียวที่รักคิดจะโทรหาหมื่นฟ้าอยู่แล้ว แต่เจอพี่เรียวพอดี

“ไอ้ฟ้าอยู่ตรงหน้าเวทีโน่น วันนี้มีนักร้องค่ายใหญ่มาแสดงที่ร้านไง มันก็เลยต้องไปเช็กทุกอย่างเอง…เออ แต่มันบอกทุกคนในร้านไว้หมดแล้วว่าถ้ารักมาหามันให้พาขึ้นไปรอที่ดาดฟ้าเลย…”

“ดาดฟ้าเหรอครับ ?”

“ใช่ ชั้นสองของห้องจัดเลี้ยงน่ะ…พูดไปเราก็ไม่เห็นภาพ มา ๆ ตามพี่มา…”

                     พี่เรียวพูดก่อนจะเดินนำไปแล้วหันมากวักมือเรียกเขาอีกที ที่รักจึงตามรุ่นพี่ไป เขาเดินผ่านห้องเรือนกระจกมาไม่ไกลก็เจอห้องสี่เหลี่ยมคล้ายตู้คอนเทรนเนอร์ที่มีกระจกรอบด้าน เมื่อมองทะลุเข้าไปจะรู้ได้ในทันทีว่าห้องนี้ไว้สำหรับจัดเลี้ยง แต่ทว่ามันสูงกว่าตู้คอนเทนเนอร์ทั่วไป กะด้วยสายตาจะสูงราว ๆ บ้านสองชั้น และดูแข็งแรงแน่นหนาจนเหมือนเป็นตึก ๆ หนึ่ง แต่ไม่ได้ใหญ่โตจนดูแปลกประหลาด บันไดที่อยู่ติดกับตัวห้องสี่เหลี่ยมทำให้ที่รักพอจะเดาออกว่าดาดฟ้าชั้นสองที่หมื่นฟ้าให้เขาไปรอคงจะต้องขึ้นบันไดนี้ไป

ต้องยอมรับเลยว่าร้านของหมื่นฟ้าใหญ่มาก ๆ

และเจ้าตัวก็ตกแต่งร้านได้น่านั่งด้วย

                       ที่รักปรายตามองป้ายที่เขียนกำชับไว้ตรงทางขึ้นบันได ประโยคที่อยู่บนป้ายคือ ‘ห้ามขึ้นไปด้านบนก่อนได้รับอนุญาต’ ทำให้เขารู้ว่าดาดฟ้านี้จะต้องเป็นพื้นที่ส่วนตัวของหมื่นฟ้าแน่ ๆ

                         เมื่อขึ้นมาแล้วที่รักก็ต้องตกตะลึงกับบรรยากาศตรงหน้า เขาเห็นท้องฟ้ากว้างไกล แม้จะมีตึกสูงบดบังทัศนวิสัยบ้าง แต่โดยรวมถือว่าสวยจนเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

“นั่งก่อน ๆ เดี๋ยวพี่ลงไปบอกไอ้ฟ้าให้ว่าเรามาแล้ว”

“ครับ ๆ ”

ที่รักพยักหน้าพลางมองไปที่โต๊ะนั่งตรงกลางดาดฟ้า เขากวาดสายตาไปโดยรอบเพื่อเก็บรายละเอียด หมื่นฟ้าทำบาร์เหล้าไว้บนนี้ด้วย

“แต่ไปนั่งตรงนั้นก็ได้นะ ไอ้ฟ้าชอบนั่งตรงนั้น…”

“…” ที่รักมองตามที่พี่เรียวชี้ เขาก้าวเท้าเดินไปตรงจุดที่พี่เรียวบอกว่าหมื่นฟ้าชอบนั่ง มันเป็นจุดที่สามารถมองเห็นทุกบริเวณของร้านได้อย่างทั่วถึง และน่าหวาดเสียวที่สุดเพราะเป็นขอบปูนมีราวเหล็กต่ำ ๆ กั้นกันพลัดตกเท่านั้น ที่รักไม่รู้ว่าหมื่นฟ้าชอบนั่งแบบไหน เอาเก้าอี้มานั่งหรืออย่างไร

                    แต่ในความรู้สึกของเขาการนั่งที่พื้นตรงขอบปูนแล้วหย่อนขาทั้งสองข้างลอดผ่านราวกั้นเพื่อให้มันห้อยลอยอยู่ในอากาศคงจะรู้สึกดีไม่น้อย แล้วเพราะมั่นใจว่ามันจะต้องดีแน่ ๆ ที่รักจึงนั่งอยู่ในท่านั้น แขนเล็กทั้งสองข้างวางขนาบไปบนราวเหล็กก่อนที่คางเรียวจะวางทับที่แขนอีกที

“ไอ้ฟ้าก็ชอบนั่งท่าหวาดเสียวแบบนี้แหละ…”

ที่รักยิ้มขำเงยหน้ามองคนตัวสูงที่ยืนมองตัวเองอยู่ “นั่งแบบนี้มันรู้สึกดีแบบบอกไม่ถูกเลยครับพี่เรียว”

“พี่กลัวความสูง…ไม่เอาด้วยหรอก”

“…” ที่รักหัวเราะก่อนจะปรายตามองลงไปด้านล่าง เขาเห็นคนตัวสูงที่อยู่ตรงเวทีเดินไปเดินมาไม่หยุด “พี่ฟ้า ~”

                        เจ้าของร้านหูดีอย่างไม่น่าเชื่อ หมื่นฟ้าเงยหน้าขึ้นมองเขาก่อนจะพยักหน้าน้อย ๆ ที่รักยกมือโบกไปมาเพื่อทักทาย คนที่อยู่ข้างล่างไม่ได้โบกมือกลับ แต่หมื่นฟ้ากลับชี้นิ้วขึ้นฟ้าแทนเป็นเชิงบอกว่าจะขึ้นมาหาเขา

“สู้ ๆ ครับ”

และการที่หมื่นฟ้าทำสัญญาณมือว่า…โอเค

“ไอ้ฟ้าเอ๊ย…”

น่ารักชะมัดอีกแล้ว…

“…”

#กี่หมื่นฟ้า

                   ที่รักนั่งรอหมื่นฟ้าได้สักพักแล้ว เขาไม่รู้สึกเบื่อเพราะบรรยากาศบนนี้พาให้เพลิดเพลินจนแทบลืมเวลา แถมยังมีดนตรีสดให้ฟังอีกต่างหาก นักร้องของค่ายดังที่หมื่นฟ้าจ้างมากำลังซ้อมร้องเพลงอยู่ แต่ด้วยความที่เป็นมืออาชีพแค่ซ้อมยังเพราะได้ขนาดนี้ ที่รักไม่อยากคิดเลยว่าถ้าร้องจริง ๆ จะเพราะขนาดไหน

บรรยากาศก็ดี อาหารก็อร่อย เพลงก็เพราะ

ถ้าไม่ติดว่าต้องกลับไปกินเลี้ยงที่บ้านนะ

จะขออยู่ฟังเพลงเพราะ ๆ สักหน่อย

                      เพราะมัวแต่ฟังเพลงจนเพลินหมื่นฟ้าเลยเล็ดลอดสายตาเขาไป ตอนนี้ที่รักหาเจ้าของร้านหน้านิ่งไม่เจอแล้ว แต่เมื่อกี้หมื่นฟ้าก็หายไปพักหนึ่ง เขาคิดว่าหมื่นฟ้าจะขึ้นมาหากันแต่ไม่นานเจ้าตัวก็กลับไปที่หน้าเวทีอีก ครั้งนี้หมื่นฟ้าคงจะไปจัดการงานตรงส่วนอื่น ๆ เหมือนเดิม เดาได้เลยว่าอีกไม่นานหมื่นฟ้าจะต้องยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ข้าง ๆ เวทีอีกแน่

ที่รักทำได้แค่นั่งฟังเพลงรอคนงานยุ่งอย่างเดียว เขาฟังเพลงเดิมซ้ำมาหลายรอบแล้ว ทว่าครั้งนี้เป็นเพลงใหม่เลยทำให้ตื่นเต้นนิดหน่อย

เพลงนี้นี่เอง…

‘ปฏิเสธหัวใจอย่างไร ฉันทำไม่เป็น เพียงแค่เห็นเธอ เข้ามาทักทาย’

“ไงครับ รอนานไหม ?”

‘หัวใจที่ไม่เคยมีรัก กลับอยู่ไม่เป็นจังหวะ เพียงแค่เธอส่งยิ้มมา’

“…”

                 หลังจากนั้น…หลังจากที่หมื่นฟ้านั่งลงข้าง ๆ กัน ทักทายด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและส่งยิ้มที่เหมือนแสงแดดในยามเช้ามาให้ เสียงเพราะ ๆ ของนักร้องที่อยู่บนเวทีก็หายไปจากโสตประสาท แล้วถูกแทนด้วยบางเสียงที่ดังก้องอยู่ภายใน

ตึก ตัก ตึก ตัก

                 ทำนองและเนื้อร้องของเขาที่สร้างขึ้นมาเองอาจจะฟังดูแปลก ๆ ไปสักหน่อย ที่รักก็ไม่ได้บอกว่าไอ้เสียงตึกตักนี่มันเพราะนักหรอก เพราะเสียงมันดังคล้ายกลองมากกว่า

แต่ก็นั่นแหละ…

อยากร้องแข่งกับนักร้องก็เอาเลย

“นี่การ์ดของพี่ฟ้าครับ…” หมื่นฟ้าว่าพลางส่งการ์ดสีครีมให้เขา ที่รักกะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะรับมา

                 การ์ดของหมื่นฟ้าดูดีจนเขาไม่กล้าหยิบของตัวเองออกมาเลย พื้นหลังของการ์ดเป็นสีครีมอ่อน มีท้องฟ้า มีก้อนเมฆ มีพระอาทิตย์ และมีเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ นั่งยอง ๆ รดน้ำต้นไม้อยู่

น่ารักชะมัด…ถูกใจสุด ๆ

“นี่พี่ฟ้าวาดเองเลยเหรอครับ ?”

“ใช้โปรแกรมวาดในคอมแล้วก็พิมพ์ออกมาทำเป็นการ์ดครับ”

“สวยมาก ๆ เลยครับ รักชอบมาก ๆ มันแบบถูกใจสุด ๆ ”

“…” หมื่นฟ้าทำเพียงแค่มองคนตัวเล็กอยู่อย่างนั้น

“อันนี้ของรักครับ…ให้พี่ฟ้า”

“ขอบคุณครับ…” คนรับไปอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ย “ตัวดื้ออนุญาตให้พี่ฟ้าเปิดอ่านต่อหน้าเลยได้ไหมครับ ?”

“จริง ๆ รักก็อายนะครับ…แต่ก็ได้แหละ”

                 หมื่นฟ้าพยักหน้ารับ มองเก็บรายละเอียดบนการ์ด เขาไม่ได้มองอะไรเลยนอกจากเด็กชาลี บราวน์ เหมือนมีแค่เจ้าเด็กนี่เท่านั้นที่อยู่ในสายตา ก่อนจะเปิดเพื่ออ่านข้อความที่อยู่ด้านใน

ถึง พี่ฟ้า

ในปี 2019 ที่กำลังจะมาถึงนี้

รักขอให้พี่ฟ้ามีความสุขเยอะกว่าแก้มของรัก

ขอให้พี่ฟ้าได้กินของอร่อย ๆ นอนหลับง่าย ๆ ร่างกายแข็งแรง

แล้วก็ขอให้พี่ฟ้ายิ้มได้เก่งขึ้น รักจะคอยเป็นกำลังใจให้พี่ฟ้าอยู่ตรงนี้

สู้ ๆ นะครับพี่ฟ้า   ซู่ ~ ซู่ ~ ที่เหมือนเสียงน้ำทะเลเลย

จาก รัก

                   ไม่รู้มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหนที่ข้อความเรียบง่ายบนแผ่นกระดาษส่งผลต่อหัวใจจนทำให้เขาหลุดยิ้มออกมาได้ ที่รักไม่ได้เขียนประโยคลึกซึ้ง แต่หากพิจารณาดี ๆ จะเห็นได้ถึงความเป็นห่วงที่อีกฝ่ายมอบให้ การที่เจ้าตัวขอให้เขาได้กินของอร่อย ๆ นอนหลับง่าย ๆ ร่างกายแข็งแรง มันเป็นอะไรที่ธรรมดาแต่กินใจเขาเหลือเกิน

“ขอบคุณนะครับตัวดื้อ…”

“งั้นรักขออ่านของพี่ฟ้าเลยนะครับ”

“ตามใจเลยครับ”

                   ที่รักตื่นเต้นจะแย่ เขาชอบอ่านข้อความในการ์ดของทุกคนมาก ๆ เพราะมันจะเป็นกำลังใจในการต่อสู้กับทุกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในปีใหม่ที่จะมาถึง

คำขอของหมื่นฟ้าถึงปี 2019

ปี 2019 ที่จะมาถึง ผมขอให้คุณใจดีกับเขาหน่อย อย่าใจร้ายกับเขานักเลย

แม้ว่าเขาจะเป็นตัวดื้อ แต่คุณอย่าทำโทษด้วยการให้เขาเจอเรื่องร้าย ๆ

เตือนเขาเบา ๆ ด้วยบทเรียนบางอย่างที่ไม่ทำให้เขาสูญเสียรอยยิ้ม

ปี 2019 คุณมี 365 วันเหมือนทุก ๆ ปี

ใน 365 วันนั้น คุณช่วยมอบความสุขให้เขาด้วย

ไม่ต้องถึงกับสุขเต็มทั้งปี แต่อย่างน้อย ๆ ในหนึ่งปี คุณต้องมอบความสุขให้เขายิ้มได้สักหนึ่งวัน

คำขอที่มอบให้ ‘ตัวดื้อ’

                   ที่รักนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย เขาไม่เคยเจอข้อความแบบนี้เลย มันเป็นอะไรที่เขาอธิบายไม่ถูก ในประโยคเหล่านั้นแฝงไปด้วยความห่วงใย ความหวังดี และอีกหลากหลายความรู้สึกที่ที่รักไม่สามารถกลั่นกรองออกมาได้ในตอนนี้ จนกระทั่งเขาปิดการ์ดใบนี้ไปแล้ว แต่ความรู้สึกมากมายหลังจากอ่านข้อความยังไม่จบลงเลย

“ขอบคุณมากนะครับพี่ฟ้า”

“…” หมื่นฟ้าไม่ตอบอะไรเหมือนเดิม ทำเพียงแค่ส่งยิ้มตอบกลับ ยิ้มบางที่เหมือนแสงแดดในยามเช้าอีกนั่นแหละ

“…”

                 พอเห็นรอยยิ้มนั้นของหมื่นฟ้า ที่รักก็เริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้ว อาจจะเป็นเพราะเพิ่งอ่านข้อความของคน  ใจดีไป เขาถึงได้รู้สึกเขินอายจนต้องยกมือขึ้นมาลูบท้ายทอยตัวเองเบา ๆ ที่รักรู้สึกว่ามือไม้ของตัวเองเกะกะไปหมด วางตรงไหนก็ดูไม่เป็นธรรมชาติ

และเป็นในตอนนั้นเองที่เสียงตึกตักที่ยังคงดังอยู่ไม่สามารถสู้เสียงของนักร้องบนเวทีได้ ทำให้เขาได้ยินทุกท่วงทำนองอย่างชัดเจน

‘แอบหลงรักเธออยู่ แต่เธอคงดูไม่ออก ซ่อนความรักไม่กล้าบอก กลัวเธอจะเปลี่ยนไป’

“…”

‘ห้ามใจยังไงให้ไหว เมื่อเธอน่ารักเกินกว่าใคร ปฏิเสธอย่างไร เมื่อรักเธอจนไม่อาจจะถอนตัว’

“ตัวดื้อ…”

“คะ ครับ ?”

‘ปฏิเสธไม่ไหว วันนี้ฉันจะบอกเธอให้รู้ตัว’

“ปีหน้าเรามาแลกการ์ดกันอีกนะครับ”

“ครับ พี่ฟ้า”

.

.

.

เพลง - ปฏิเสธอย่างไร - Lipta

//

Happy New Year 2019

//

สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่าทุกคนนน ไม่มีพี่ฟ้าให้แลกการ์ดด้วยเราก็มาแลกกันเองเนอะ 55555

อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะปีใหม่แล้ว ของขวัญที่ดีที่สุดที่เราจะมอบให้ทุกคนได้คงเป็นการแต่งสเปนี้มาให้ทุกคนได้อ่านในคืนข้ามปี

หวังว่าทุกคนจะยิ้มเยอะ ๆ ในปีใหม่นี้ มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง รวย ๆ เฮง ๆ กันทุกคนนะคะ

และที่สำคัญ...เราหวังให้ปี 2019 ที่กำลังจะมาถึงนี้ 

ใจดีกับทุกคนเยอะ ๆ เท่าแก้มของเจ้าลูกหมาอ้วน

สุดท้ายนี้เราอยากขอบคุณทุกคนมาก ๆ ที่คอยเป็นกำลังใจให้กันตลอด

รักมากนะคะ

ใครเคานต์ดาวน์ในทวิตก็เจอกันที่แท๊ก #กี่หมื่นฟ้า เนอะ : )