ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Trailer
“ขอประกาศให้ทั้งสองคนเป็นสามีภรรยากัน”
สิ้นเสียงประกาศจากบาทหลวง อีซึงฮุนก็หันตัวไปหาคนข้างกายที่มีสถานภาพเป็นภรรยา
ดวงหน้าหวานที่ติดจะสวยไม่แพ้ผู้หญิงของ คิมจินอู กำลังขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย ยิ่งเมื่อเสียงเชียร์จากแขกเหรื่อทั้งหลายดังก้องประสานกันเป็นเสียงเดียวกันก็ทำให้เจ้าสาวอายจนต้องก้มหน้างุด ไม่กล้าที่จะเงยหน้าสบตาเจ้าบ่าวที่กำลังจะมอบจุมพิตสาบานรักให้ต่อหน้าสักขีพยานนับร้อย
มือที่ถือช่อดอกลิลลี่ของจินอูบีบเข้ากับก้านช่อที่พันห่อด้วยริบบิ้นจนแน่น ทั้งที่คนตรงหน้าก็เป็นรุ่นน้องที่สนิทสนมกันมานาน แต่จะให้เขาทำใจกล้าเงยหน้ารับจูบต่อหน้าผู้คนมากมายน่ะเหรอ เขาคงไม่กล้า เพราะตั้งแต่เกิดมาเคยทำอะไรแบบนี้กับอีซึงฮุนเสียที่ไหน ยิ่งไม่เห็นท่าทางเขินอายจากอีกฝ่ายเลยเขาก็ยิ่งรู้สึกประหม่า พลางสงสัยเหลือเกินว่าคนตรงหน้ายังทำใจแข็งอยู่ได้อย่างไรกัน
“พี่จินอู...” เสียงของซึงฮุนดังขึ้นเบาๆ จนได้ยินเพียงแค่สองคน
เจ้าสาวยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา แต่ซึงฮุนก็บอกกับตัวเองว่าเขาจะรออยู่อีกไม่ได้แล้วผู้คนในงานนับร้อยกำลังนั่งรอชมพวกเขาสองคนจูบกันหน้าแท่นพิธีนี้อยู่
เขาจึงเชยปลายคางของจินอูขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ง่ายต่อการโน้มลงไปประทับริมฝีปาก เปลือกตาสีน้ำนมของจินอูปรือลงช้าๆ เพื่อเตรียมรับใบหน้าของเจ้าบ่าวที่เคลื่อนเข้ามาใกล้อย่างรู้งาน
และวินาทีต่อมา... ริมฝีปากของทั้งสองก็ประกบทาบทับกันอย่างนุ่มนวลและแผ่วเบา อ่อนโยนมากที่สุดเท่าที่อีซึงฮุนจะถนอมเอาไว้ได้
ชายหนุ่มประทับริมฝีปากบางอย่างเนิ่นนาน เหมือนเวลาได้ถูกหยุดไว้ ณ ที่นั้น
มีเพียงเขากับจินอูที่ยืนอยู่ด้วยกันเพียงสองคน
ภาพน่าประทับใจของคู่บ่าวสาวในงานวิวาห์นี้ทำให้แขกเหรื่อในงานหลายคนเผยยิ้มยินดีด้วยความสุขใจล้นเปี่ยมเเละรวมไปถึงเพื่อนเจ้าบ่าวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากแท่นทำพิธี
คังซึงยุน ในชุดเพื่อนเจ้าบ่าวผู้ทำหน้าที่ส่งแหวนแต่งงานให้กับพี่ชายของตนเองเมื่อไม่กี่นาทีก่อนกำลังยืนยิ้มและปรบมือให้กับภาพหวานซึ้งของคู่บ่าวสาวตรงหน้า
เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างมากที่ชายทั้งสองคนที่เขารักมากที่สุดในชีวิตแต่งงานกัน ยิ่งรับรู้ได้ถึงความสุขของชายทั้งสองคนตรงนั้นก็ยิ่งทำให้เขามีความสุขตามไปด้วย
คังซึงยุนยังคงยิ้ม จวบจนกระทั่งเจ้าบ่าวละริมฝีปากออกมาจากเจ้าสาว
พิธีแต่งงานก็ได้สิ้นสุดลง
“ขย่มลงมาแรงๆ ที่รัก... หนักๆ.... พี่จินอู..... ผมรักพี่!”
จินอูหวีดเสียงร้องลั่นห้องหอเมื่อส่วนกายของสามีชำแรกเข้ามาล้ำลึกพร้อมกับแรงอารมณ์ของอีกฝ่ายที่กำลังคลุ้มคลั่ง หื่นกระกาย และยิ่งทวีความดุดันรุนแรงตามความต้องการดิบลึกภายในกาย
จินอูกำลังทำให้เขาเรียกร้องการปลดปล่อยอีกแล้ว เขาจึงเปลี่ยนมาคร่อมร่างบางแล้วดันตัวเองใส่ในกายบาง มันทั้งคับแน่นและร้อนระอุ ทำให้เขาร้อนจัดจนต้องหลั่งความรักออกมาเป็นครั้งที่สาม
มือหนายกขาเปลือยของร่างบางข้างหนึ่งขึ้นมาจูบไล่ตั้งแต่ข้อเท้าเล็กไปจนถึงขาอ่อนด้านในโดยไม่ลืมที่จะฝั่งรอยจูบที่ชอบทำเอาไว้ เพราะรอยแดงระเรื่อในตอนนี้จะเปลี่ยนเป็นสีกลีบกุหลาบในอีกไม่นาน
ปลายลิ้นของชายหนุ่มไล่ขึ้นไปถึงซอกขาขาว ยินยอมให้มือบางกดศีรษะของตนแนบกับส่วนกลางโดยไม่คิดผละหนี เพราะอยากจะตรีตราจองทุกส่วนของร่างบางที่แสนรัก ลิ้นของเขาจึงตวัดเลียไปทั่ว ดูดเลียด้วยความกระหายจัด เสียงลิ้นที่ดูดซับดังสลับกับเสียงครางอือในลำคอของจินอู ความหมาดชื้นเหมือนจะดับความร้อนระอุของส่วนที่กำลังฮึกเหิมของร่างบางไว้ได้ แต่ในไม่ช้าชายหนุ่มก็ต้องฝังส่วนกลางจมลงในช่องทางของจินอูแล้วดึงออกมาใหม่เพื่อถาโถมตอกอัดใส่กายบางอีกครั้ง นัยน์ตาคมเฉี่ยวจ้องมองคนรักที่กำลังจะถึงจุดสูงสุด
แต่สำหรับเขา มันเพิ่งเริ่มขึ้นอีกครั้ง
“อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊า!”
ริมฝีปากบางเผยอคร่ำครวญเสียงคราง นัยน์ตาเคลิ้มฉ่ำจ้องมองไปยังอีกคนเพื่อจะบอกความรู้สึกที่มั่นคงในใจให้รับรู้ และมันจะยังคงเป็นเช่นนั้นไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
“ฉันรักนาย.....คังซึงยุน.....”
6ความคิดเห็น