Philophobia โรค...ที่กลัวคำว่ารัก [Markbam]

**ฟิคเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการ ไม่มีเจตนาทำความเสื่อมเสียแก่ศิลปินแต่อย่างใด

■■■■■■■■■■■■■■■■■■

Philophobia โรค...ที่กลัวคำว่ารัก

■■■■■■■■■■■■■■■■■■

 

■■■■■■■■■■■■■■■■■■

        “มัคมัคอย่าขี้เก๊กดิครับ ไม่งั้นแบมจะไปอ้อยพี่แจ็คนะ”

        “อ้อยจนจะหมดสวนแล้วครับ มันไม่ชายตาแลแบมหรอก แล้วพี่ก็ไม่ได้เก๊กด้วย พี่แค่ Swag” มาร์คตอบหน้านิ่ง

        “มั่นหน้าเนอะ”

        “มั่นกว่าอาชญากรแฟชั่นแบบน้องแบมแน่ๆครับ เป็นคนมีความมั่นใจในตัวเอง”

        “โหยยยย เลี้ยงหมาไว้ในปากกี่ตัวครับ ให้แบมช่วยนับไหม?”

        “มานับสิครับพี่รออยู่” มาร์ครวบเอวบางเข้ามาหา แบมแบมยิ้ม

        “ปากดี เดี๋ยวแบมจะกัดปากให้บวมเลย” พูดจบ แขนเรียวตวัดขึ้นโอบคอคนตัวสูง มือหนาซุกซนเลื้อยมาลูบไล้เอวบาง เสื้อกบ้ามตัวบางเลิกขึ้น เผยให้เห็นรอยสักรูปผีเสื้อที่เหนือสะโพกขวาอีกคน

        “พี่มาร์ครักแบมไหมครับ”

        มือหนาหยุดการเคลื่อนไหว ทำให้แบมแบมใจหายวูบ

        เขายังไม่ลืม...จริงๆด้วย

■■■■■■■■■■■■■■■■■■

            “ยองแจอะ! อย่าไปยุ่งกับมันสิ พี่หวง” แจ็คสันกระโดดขึ้นๆลงๆเหยงๆอย่างเอาแต่ใจ ชี้หน้ายูคยอมอย่างเสียมารยาท

“พี่แม่งเสียมารยาทว่ะ อย่ามางอแงนะ ยองแจไม่ชอบ” มือเรียวตีแขนอีกคนแล้วหันไปขอโทษยูคยอม

“ขอโทษนะยูค พี่เรางอแงแล้วอะ เดี๋ยวเรากลับกับพี่นะ ไม่ต้องรอ”

“แจอย่าไปขอโทษมัน!” มันสูงกว่าพี่ใช่ไหมล่ะ ได้! ไม่ต้องมายุ่งกับพี่เลยนะ”

ตรรกะไหนของแม่งวะ...

“พี่อย่าดื้อสิ แจจะกลับแล้วนี่ไง เราไปก่อนนะยูค” ยองแจโบกมือให้ยูคยอม ดันหลังพี่แจ็คให้เดินไป

“มันไม่เชื่อใช่ป้ะว่าพี่เป็นแฟนแจ ได้!” แจ็คสันรวบมือเล็กมาไว้ในมือ รั้งเอวบางมาแนบตัว

“ไอ้ไจแอนท์ดูซะ นี่เมียกู!” พูดจบ แจ็คสันกดจูบลงบนปากอีกคนอย่างหนักหน่วง

อีซร๊าซซซซซซซซซซ อีแจ็คสันนนนนนนนนนน อีแฟนเลวววววววว

ยองแจมองลูกพี่ลูกน้องของตนอย่างตกใจและหวาดหวั่นน ยูคยอมยิ้มร่า หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูป แล้วขยับปากบอก

‘เจอกันที่บ้านนะที่รัก’

อีเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

พี่แจบอมเค้าต้องฆ่าแจแน่ๆเลยแม่...

■■■■■■■■■■■■■■■■■■

        “นยองกลับมาหาพี่แล้วเหรอ...นายจะอยู่กับพี่ใช่ไหม”

        “...”

        “นยอง พูดกับพี่สิ...”

        “...” อีกฝ่ายยังคงเงียบ เงียบจนแจบอมเริ่มน้ำตาไหล แต่ก็ยังคงมองอีกคนด้วยสายตาที่มีความหวัง

        “นยองรู้ไหม...”

        “สำคัญตัวผิดไปหรือเปล่าครับ”

        “จินยอง...”

        ราวกับทุกอย่างมันพังทลายลงต่อหน้า แจบอมหมดแรง แทบจะทรุดลงกับพื้น

        “ผมกลับมาหามาร์ค ไม่ใช่พี่”

        “...”

        “บางอย่างที่มันเสียไปแล้ว มันเอากลับมาไม่ได้หรอกครับ”

■■■■■■■■■■■■■■■■■■

แจ้งข่าว

        สวัสดีค่ะทุกๆคนนนน เราชื่อแบมบูผู้มีภาระฟิคอีกสองเรื่องกับโปรเจกต์มาร์คแบมเรื่องใหม่ โปรเจกต์นี้จะเริ่มในเดือนมีนาคม 2559 เพราะเราต้องเร่งมือเรื่องฟิคอีกสองเรื่องกับทำเรื่องนี้ไปด้วยและเรียนไปด้วย ใครอยากอ่านสามารถเฟบไว้รอได้นะคะ ขอให้ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคในดวงใจทุกคน555555

        เรื่องนี้พล๊อตง่ายๆ ถือว่าหัดแต่งชายชาย ก็เมนต์ เฟบไว้เป็นกำลังใจละกันเนอะ รักทุกคนค่ะ เราจะเข้ามาแก้ข้อมูลเบื้องต้นอีกนิดหน่อย ไม่ต้องตกใจนะ55555(ยังไม่เริ่ม)

รัก แบมบู

ปล.เจอกันเมื่อชาติต้องการ (เดือนมีนาห้าเก้า) อย่าลืม

O W E N TM.