ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นางบำเรอ
ราฟาเอลับรถมาอที่เรือนให่ลาไร่อน ัวบ้านสอั้นทำาไม้สัทั้หลั ร่าหนาลมาระาร่าบาลารถอย่าแรนแนเหมยเหมยแทบะหลุิมือราฟาเอลมา
"โอ๊ย...เ็บนะ"
"เ็บเหรอแ่นี้มันยัน้อยไปเธอะ้อไ้รับผลรรมที่พี่ายเธอ่อไว้"
ราฟาเอละอใส่เหมยเหมยนร่าบาลัวนาสั่นพับๆ เหื่อท่วมายทั้ๆ ที่อาาศออะหนาวเย็นเพราะสายฝนที่เทลมาราฟาเอลระาแนให้เหมยเหมยเินามไป แ่มัน็้าเินไปสำหรับนใร้อนอย่าเาายหนุ่มอุ้มร่าบาึ้นฟาบ่าแล้วเินุ่มๆ ึ้นั้นสอไป
"ปล่อย.. าน.."
เหมยเหมยเ็บไปทั้ัวาารระทำอายแปลหน้าที่ไม่รู้ั เธอไม่มีแรที่ะ่อลอนับเาแล้ว เรี่ยวแรอเธอหายไปหมแล้วเธออ่อนแอ่เหลือเิน อนนี้เธอ้อยอมรับะารรมที่ะเิึ้น ิแล้วน้ำาไหลออมาาวาเรียวสวยอย่ายอมำนน ราฟาเอลเปิประูเ้ามาในห้อนอนแล้วใ้เท้าปิประูเสียไม้ระทบันัลั่นบ้าน
โรม!!
ายหนุ่มทุ่มร่าบาลเียนอนราาแพอเาอย่าไม่มีวามปราี เหมยเหมยุนพูไม่ออไ้แ่มอราฟาเอล้วยสายาัพ้อราฟาเอลไม่สนใสายาอเหมยเหมยที่ส่มาแ่เาับทำในสิ่ที่เหมยเหมยาไม่ถึ เาำลัถอเสื้อผ้าอัวเอทิ้
"นายิะทำอะไรนะถอเสื้อผ้าทำไม" "แล้วเาทำอะไรันล่ะเวลาไม่มีเสื้อผ้า"ราฟาเอลอบำถาม้วยท่าทาวนๆ แ่สายาที่มอเธอนั้นเหมือนำลัะลืนินเธอไปทั้ัว
"อย่าทำอะไรันเลยนะ ปล่อยันไปเถอะันะหาทาเอาแหวนมาืนใหุ้เอ ฮื่อๆๆ"เหมยเหมย้มหน้าไม่ล้าสบาราฟาเอลนาที่พู
"ิว่าันะโ่ยอมปล่อยเธอไป! เธอิผิแล้วสาวน้อย ถ้าพี่ายเธอเอาแหวนไปปล่อยไ้เินอยู่หลายบาททีเียว ไหนันะ้อไปหาื้อับมาอีัน้อสูเินไปหลายบาทว่าะไ้แหวนันับืนมา เอาอย่านี้แล้วันระหว่าที่ันหาแหวนยัไม่เอเธอ็มาเป็นนาบำเรอันไป่อนละัน"
พูบร่าหนาที่เปลือยเปล่า็ทาบทับลมาพร้อมับรวบมือบาทั้สอ้ารึไว้เหนือศีรษะ้วยมือ้าเียว มืออี้าที่เหลือ็ัารระาุนัเรียนอเธอออ
แว!!
แรระาทำให้เศษผ้าบาผิวอเหมยเหมยนเิเป็นรอยแ สอเ้าามปรารหน้าราฟาเอลถูห่อหุ้มไว้ภายใุ้ั้นในสีาวไม่มีลวลาย ราฟาเอลระามันออให้พ้นทาทันที
แว!!
"โอ๊ย!ันเ็บอย่าทำอะไรันเลยนะ ฮือๆๆ"
เหมยเหมยร้ออีวินเสียแหบแห้แ่ราฟาเอล็ไม่สนใ ราฟาเอลฝั่หน้าเ้าับยอออเหมยเหมยมือ้าหนึ่บีบเ้น ส่วนอี้า็ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าสาว ลิ่นายสาวทำให้ราฟาเอลแทบลั่ ร่าบาสั่นสะท้านไปทั่วร่าายับสิ่แปลใหม่ที่เิึ้น สมอน้อยๆ สั่ารให้หาทารอ
"ปล่อย..ันเถอะ"
เหมยเหมยวิวอนร้ออออมา้วยเสียแหบระโหย เพื่อให้ราฟาเอลหยุารระทำ แ่ไม่เป็นผล ร่าบาพยายามิ้นหนี็ยิ่ทำให้ร่าสอร่าเสียสีันมาึ้น ยิ่เหมยเหมยิ้นมาเท่าไรราฟาเอล็มีวามปรารถนาเพิ่มึ้น เนื่อาแนายอเาเสียสีเ้าับ้นาอ่อนอเหมยเหมย ยิุ่อารม์วามใร่ในัวายหนุ่มมายิ่ึ้นนราฟาเอลปวร้าวไปหมแล้วอนนี้
"โอ้ว...."
ราฟาเอลำรามเสีย่ำออมาเพราะอนนี้เา้อารที่ะปลปล่อย ร่าหนาัารระาระโปรนัเรียนให้าออาร่าบา าม้วยอันเอร์แวร์สีาวอเหมยเหมยอออย่าแรามอารม์วาม้อารที่เืออนนี้ ารระทำที่รุนแรอนนี้ส่ผล่อิใอ เหมยเหมยอย่ามาเธอำลัหวาลัว ร่าบาพยายามที่ะ่อ้านแ่แรอันน้อยนิอเธอ็ไม่สามารถ่อสู้อะไรไ้เลย
หิสาวไ้แ่ร้อไห้และยอมรับ่อะารรม ในที่สุเธอ็้อยอมแพ้ เธอิว่ามันเป็นรรมอเธอที่ทำไว้าิ่อน ร่าบาหลับาลปล่อยให้เาทำามอำเภอใ ับเนื้อัวอเธอามที่้อาร
"ุะไ้แ่ร่าายอันเท่านั้นำเอาไว้"
"มันือสิ่ที่ัน้อาร"
ราฟาเอลอบลับเหมยเหมยทันทีที่ร่าบาพูบ มือหนาัารแยาาวอหิสาวออาัน เพื่อเปิทาให้วามแ็แร่อเา เ้าไปอยู่ในัวอเธอ มือหนาเลื่อนไปับท่อนลำอเาึ้นมา เาัารนำปลายหัวบานถูไถไปับลีบอหิสาว มันสวยมาเายอมรับสวยนเาอยาะรอบรอแ่นเียว
เมื่อราฟาเอลิว่าเยมีนที่เยไ้รอบรอมา่อนหน้าแล้วมันทำให้ราฟาเอลรู้สึหุหิึ้นมา เาึผลัันวามให่โอน้อายเาเ้าไปทีเียวนสุลำยาว เพราะิว่าเธอผ่านผู้ายมาแล้ว
สวบ!!
"รี๊!!! เ็บเอามันออไป!!"
เหมยเหมยรีร้อออมาเมื่ออนนี้วามเป็นสาวที่เธอเ็บรัษามาโนาานร้าย ทำลายลเธอเ็บปวับสิ่แปลปลอมที่รุล้ำเ้าสู่ร่าายอเธอ ราฟาเอล้มลปิเรียวปาเล็้วยปาหนาอเา เารู้ว่าเาือนแรอเธอ ายหนุ่มูบเพื่อปลอบโยนเธอทั้ๆ ที่เาไม่เยทำอย่านี้ับใรมา่อน เหมยเหมยรู้สึหลมัวเมาไปับรสูบที่หอมหวานนั้นนทำให้ไม่รู้สึเ็บใลาสาวอเธอ ายหนุ่มึ่อยๆ ยับโยสะโพเ้าหาร่าบามือสอ้า็ทำหน้าที่อย่าำนา สาวน้อยผู้ไร้ประสบาร์ำลัถูายหนุ่มมอมเมา้วยไฟสวาทที่เาเป็นน่อึ้น
"เสียว เสียวเหลือเิน"ร่าบาสะบัผมไปมา มือบาิเล็บเ้าับผ้าปูที่นอนเพื่อระบายวามเสียว
"อันไว้ ี๊..." ร่าหนาระหน่ำสะโพระสอบนำพาวามแ็แร่เ้าหาร่าบาอย่ารุนแรามอารม์ที่ำลัปะทุึ้นเรื่อยๆ ปาหนาูปลายยอออเธอไม่า เาไม่เยออยาเรื่ออย่าว่า แ่ร่าบารหน้านั้นทำให้เาแทบลั่
"ุ เบาๆ น้อยมันลึเินไปแล้ว"
อนนี้วามเ็บที่มีหายไปหมเหลือแ่วามเสียวนเธอรู้สึปั่นป่วนไปหมร่าายอเธออบสนอาานรหน้าทุอย่า เธอไม่ล้าลืมามอว่านใร้ายทำอะไรับเธอบ้าไ้แ่หลับาปล่อยให้เาทำามที่้อาร
"ไม่ไหวแล้ว"ร่าหนาโถมสะโพใส่ร่าบาที่นอนใ้ร่าหนาไม่ยั้
รี๊!
ร่าบาอสาวน้อยไปถึสวรร์เธออรัแนแร่อเาและระุสอสามรั้ร่าหนาเมื่อเห็นร่าบาไปถึฝั่ฝันแล้วึรีบโถมสะโพใส่ร่าบาเน้นๆ ทุัหวะารเ้าออายหนุ่มปลปล่อยสายธารแห่ีวิเ้าสู่ายสาวทุหยาหย ราฟาเอลทิ้ัวลทับร่าบาอย่าหมสิ้นเรี่ยวแรเาไม่เยรู้สึอิ่มเอมมานานี้มา่อน ผู้หิมาประสบาร์ยัไม่ทำให้เาหมแรเท่าับผู้หิัวเล็ๆ นนี้เลยายหนุ่ม่อยๆ ถอนัวนอเาออมาาหิสาวมอหน้าร่าบาที่เาพึ่พราวามบริสุทธิ์อเธอไป เธอสลบไปแล้วราฟาเอลึึผ้าห่มุมร่าอเธอ แล้วึเธอเ้ามานอนอไว้เารู้สึพึพอใในร่าบาเพราะเธอทำให้เาสุสม และเาะไม่ปล่อยเธอนว่าเาะเบื่อ
ราฟาเอลับรถมาอที่เรือนให่ลาไร่อน ัวบ้านสอั้นทำาไม้สัทั้หลั ร่าหนาลมาระาร่าบาลารถอย่าแรนแนเหมยเหมยแทบะหลุิมือราฟาเอลมา
"โอ๊ย...เ็บนะ"
"เ็บเหรอแ่นี้มันยัน้อยไปเธอะ้อไ้รับผลรรมที่พี่ายเธอ่อไว้"
ราฟาเอละอใส่เหมยเหมยนร่าบาลัวนาสั่นพับๆ เหื่อท่วมายทั้ๆ ที่อาาศออะหนาวเย็นเพราะสายฝนที่เทลมาราฟาเอลระาแนให้เหมยเหมยเินามไป แ่มัน็้าเินไปสำหรับนใร้อนอย่าเาายหนุ่มอุ้มร่าบาึ้นฟาบ่าแล้วเินุ่มๆ ึ้นั้นสอไป
"ปล่อย.. าน.."
เหมยเหมยเ็บไปทั้ัวาารระทำอายแปลหน้าที่ไม่รู้ั เธอไม่มีแรที่ะ่อลอนับเาแล้ว เรี่ยวแรอเธอหายไปหมแล้วเธออ่อนแอ่เหลือเิน อนนี้เธอ้อยอมรับะารรมที่ะเิึ้น ิแล้วน้ำาไหลออมาาวาเรียวสวยอย่ายอมำนน ราฟาเอลเปิประูเ้ามาในห้อนอนแล้วใ้เท้าปิประูเสียไม้ระทบันัลั่นบ้าน
โรม!!
ายหนุ่มทุ่มร่าบาลเียนอนราาแพอเาอย่าไม่มีวามปราี เหมยเหมยุนพูไม่ออไ้แ่มอราฟาเอล้วยสายาัพ้อราฟาเอลไม่สนใสายาอเหมยเหมยที่ส่มาแ่เาับทำในสิ่ที่เหมยเหมยาไม่ถึ เาำลัถอเสื้อผ้าอัวเอทิ้
"นายิะทำอะไรนะถอเสื้อผ้าทำไม" "แล้วเาทำอะไรันล่ะเวลาไม่มีเสื้อผ้า"ราฟาเอลอบำถาม้วยท่าทาวนๆ แ่สายาที่มอเธอนั้นเหมือนำลัะลืนินเธอไปทั้ัว
"อย่าทำอะไรันเลยนะ ปล่อยันไปเถอะันะหาทาเอาแหวนมาืนใหุ้เอ ฮื่อๆๆ"เหมยเหมย้มหน้าไม่ล้าสบาราฟาเอลนาที่พู
"ิว่าันะโ่ยอมปล่อยเธอไป! เธอิผิแล้วสาวน้อย ถ้าพี่ายเธอเอาแหวนไปปล่อยไ้เินอยู่หลายบาททีเียว ไหนันะ้อไปหาื้อับมาอีัน้อสูเินไปหลายบาทว่าะไ้แหวนันับืนมา เอาอย่านี้แล้วันระหว่าที่ันหาแหวนยัไม่เอเธอ็มาเป็นนาบำเรอันไป่อนละัน"
พูบร่าหนาที่เปลือยเปล่า็ทาบทับลมาพร้อมับรวบมือบาทั้สอ้ารึไว้เหนือศีรษะ้วยมือ้าเียว มืออี้าที่เหลือ็ัารระาุนัเรียนอเธอออ
แว!!
แรระาทำให้เศษผ้าบาผิวอเหมยเหมยนเิเป็นรอยแ สอเ้าามปรารหน้าราฟาเอลถูห่อหุ้มไว้ภายใุ้ั้นในสีาวไม่มีลวลาย ราฟาเอลระามันออให้พ้นทาทันที
แว!!
"โอ๊ย!ันเ็บอย่าทำอะไรันเลยนะ ฮือๆๆ"
เหมยเหมยร้ออีวินเสียแหบแห้แ่ราฟาเอล็ไม่สนใ ราฟาเอลฝั่หน้าเ้าับยอออเหมยเหมยมือ้าหนึ่บีบเ้น ส่วนอี้า็ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าสาว ลิ่นายสาวทำให้ราฟาเอลแทบลั่ ร่าบาสั่นสะท้านไปทั่วร่าายับสิ่แปลใหม่ที่เิึ้น สมอน้อยๆ สั่ารให้หาทารอ
"ปล่อย..ันเถอะ"
เหมยเหมยวิวอนร้ออออมา้วยเสียแหบระโหย เพื่อให้ราฟาเอลหยุารระทำ แ่ไม่เป็นผล ร่าบาพยายามิ้นหนี็ยิ่ทำให้ร่าสอร่าเสียสีันมาึ้น ยิ่เหมยเหมยิ้นมาเท่าไรราฟาเอล็มีวามปรารถนาเพิ่มึ้น เนื่อาแนายอเาเสียสีเ้าับ้นาอ่อนอเหมยเหมย ยิุ่อารม์วามใร่ในัวายหนุ่มมายิ่ึ้นนราฟาเอลปวร้าวไปหมแล้วอนนี้
"โอ้ว...."
ราฟาเอลำรามเสีย่ำออมาเพราะอนนี้เา้อารที่ะปลปล่อย ร่าหนาัารระาระโปรนัเรียนให้าออาร่าบา าม้วยอันเอร์แวร์สีาวอเหมยเหมยอออย่าแรามอารม์วาม้อารที่เืออนนี้ ารระทำที่รุนแรอนนี้ส่ผล่อิใอ เหมยเหมยอย่ามาเธอำลัหวาลัว ร่าบาพยายามที่ะ่อ้านแ่แรอันน้อยนิอเธอ็ไม่สามารถ่อสู้อะไรไ้เลย
หิสาวไ้แ่ร้อไห้และยอมรับ่อะารรม ในที่สุเธอ็้อยอมแพ้ เธอิว่ามันเป็นรรมอเธอที่ทำไว้าิ่อน ร่าบาหลับาลปล่อยให้เาทำามอำเภอใ ับเนื้อัวอเธอามที่้อาร
"ุะไ้แ่ร่าายอันเท่านั้นำเอาไว้"
"มันือสิ่ที่ัน้อาร"
ราฟาเอลอบลับเหมยเหมยทันทีที่ร่าบาพูบ มือหนาัารแยาาวอหิสาวออาัน เพื่อเปิทาให้วามแ็แร่อเา เ้าไปอยู่ในัวอเธอ มือหนาเลื่อนไปับท่อนลำอเาึ้นมา เาัารนำปลายหัวบานถูไถไปับลีบอหิสาว มันสวยมาเายอมรับสวยนเาอยาะรอบรอแ่นเียว
เมื่อราฟาเอลิว่าเยมีนที่เยไ้รอบรอมา่อนหน้าแล้วมันทำให้ราฟาเอลรู้สึหุหิึ้นมา เาึผลัันวามให่โอน้อายเาเ้าไปทีเียวนสุลำยาว เพราะิว่าเธอผ่านผู้ายมาแล้ว
สวบ!!
"รี๊!!! เ็บเอามันออไป!!"
เหมยเหมยรีร้อออมาเมื่ออนนี้วามเป็นสาวที่เธอเ็บรัษามาโนาานร้าย ทำลายลเธอเ็บปวับสิ่แปลปลอมที่รุล้ำเ้าสู่ร่าายอเธอ ราฟาเอล้มลปิเรียวปาเล็้วยปาหนาอเา เารู้ว่าเาือนแรอเธอ ายหนุ่มูบเพื่อปลอบโยนเธอทั้ๆ ที่เาไม่เยทำอย่านี้ับใรมา่อน เหมยเหมยรู้สึหลมัวเมาไปับรสูบที่หอมหวานนั้นนทำให้ไม่รู้สึเ็บใลาสาวอเธอ ายหนุ่มึ่อยๆ ยับโยสะโพเ้าหาร่าบามือสอ้า็ทำหน้าที่อย่าำนา สาวน้อยผู้ไร้ประสบาร์ำลัถูายหนุ่มมอมเมา้วยไฟสวาทที่เาเป็นน่อึ้น
"เสียว เสียวเหลือเิน"ร่าบาสะบัผมไปมา มือบาิเล็บเ้าับผ้าปูที่นอนเพื่อระบายวามเสียว
"อันไว้ ี๊..." ร่าหนาระหน่ำสะโพระสอบนำพาวามแ็แร่เ้าหาร่าบาอย่ารุนแรามอารม์ที่ำลัปะทุึ้นเรื่อยๆ ปาหนาูปลายยอออเธอไม่า เาไม่เยออยาเรื่ออย่าว่า แ่ร่าบารหน้านั้นทำให้เาแทบลั่
"ุ เบาๆ น้อยมันลึเินไปแล้ว"
อนนี้วามเ็บที่มีหายไปหมเหลือแ่วามเสียวนเธอรู้สึปั่นป่วนไปหมร่าายอเธออบสนอาานรหน้าทุอย่า เธอไม่ล้าลืมามอว่านใร้ายทำอะไรับเธอบ้าไ้แ่หลับาปล่อยให้เาทำามที่้อาร
"ไม่ไหวแล้ว"ร่าหนาโถมสะโพใส่ร่าบาที่นอนใ้ร่าหนาไม่ยั้
รี๊!
ร่าบาอสาวน้อยไปถึสวรร์เธออรัแนแร่อเาและระุสอสามรั้ร่าหนาเมื่อเห็นร่าบาไปถึฝั่ฝันแล้วึรีบโถมสะโพใส่ร่าบาเน้นๆ ทุัหวะารเ้าออายหนุ่มปลปล่อยสายธารแห่ีวิเ้าสู่ายสาวทุหยาหย ราฟาเอลทิ้ัวลทับร่าบาอย่าหมสิ้นเรี่ยวแรเาไม่เยรู้สึอิ่มเอมมานานี้มา่อน ผู้หิมาประสบาร์ยัไม่ทำให้เาหมแรเท่าับผู้หิัวเล็ๆ นนี้เลยายหนุ่ม่อยๆ ถอนัวนอเาออมาาหิสาวมอหน้าร่าบาที่เาพึ่พราวามบริสุทธิ์อเธอไป เธอสลบไปแล้วราฟาเอลึึผ้าห่มุมร่าอเธอ แล้วึเธอเ้ามานอนอไว้เารู้สึพึพอใในร่าบาเพราะเธอทำให้เาสุสม และเาะไม่ปล่อยเธอนว่าเาะเบื่อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น